September 2009

Op 29 augustus kwam de fam. Mees terug uit Texel. Wij werden verrast met een cadeautje van het waddeneiland. De familie had in augustus/september heel wat te vieren: 50 jaar getrouwd en dhr. Mees werd 80 jaar. Dhr. Mees bracht ons met de auto naar Utrecht Centraal en vandaar gingen we met de trein naar Den Haag. Afgesproken was dat we bij aankomst op Den Haag Centraal de zus van mevrouw Wamsteker zouden bellen. Deze zus Marijke woont het grootste gedeelte van het jaar in Frankrijk, maar als zij in Nederland is, woont ze in de binnenstad van Den Haag. Op het moment dat wij de bus instapten van Den Haag naar Wassenaar, zou Marijke naar het huis rijden van de heer en mevrouw Wamsteker in Wassenaar om ons binnen te laten. Aangezien wij vroeger waren dan gepland, troffen we zelfs nog even mevrouw Wamsteker zelf aan, die op het punt stond van vertrek naar een feest in Blaricum. Aan ons werd gevraagd om Marijke even met de auto terug te brengen naar de binnenstad. Dus....hup....hier zijn de autosleutels en rijden maar. Als verrassing stond er voor ons een prutje in de koelkast, nou...dat prutje was overheerlijk! Bovendien stonden er 2 flessen wijn voor ons klaar! Wat een welkom! Ook hoefden wij de nacht van 29 op 30 augustus dus niet te overnachten in een hotel. Die ene nacht sliepen we op zolder. Wij lagen ´s avonds om 22.00 uur in bed en waren doodmoe. De mensen zelf kwamen om 22.30 uur thuis en wij hebben niets gehoord! De volgende ochtend konden we nog even gezellig kletsen en toen vertrokken de mensen - een paar uur eerder dan gepland - naar Frankrijk (Haute Savoie). Wij pakten onze spullen uit, installeerden ons en deden boodschappen. Voor dit laatste was het handig om over de auto te kunnen beschikken, want er waren geen winkels in de buurt. Dit huis was ook erg mooi, maar ook weer erg bewerkelijk. Hier hoefden we echter geen post door te sturen, noch een tuin te sproeien.

Bovenstaand: Vakantie-oppassers in Wassenaar

We hoefden slechts het gras te maaien, planten te verzorgen en de telefoontjes te noteren (of door te mailen). Ook hier kwamen Afrikaanse poetshulpen. Had mevrouw Wamsteker ons verteld dat de beide poetshulpen (Tracy en Christophe) uit Kameroen kwamen, op 8 september stonden echter Holla en Christophe op de stoep.....Tracy had vakantie.....Het was zó leuk om weer eens van gedachten te kunnen wisselen met Afrikanen dat er meer werd gepraat dan gepoetst! Christophe kwam inderdaad uit Kameroen, maar Holla kwam uit Nigeria. Toen was er nóg meer gespreksstof voorradig!

Bovenstaand: Samen met schoonmaakhulpen Christophe uit Kameroen en Holla uit Nigeria op de oprit (Wassenaar).

Op het moment dat wij vertelden over onze meisjes die we proberen te behoeden voor de zware Kayayoo-girl praktijken, met vaak prostitutie tot gevolg, begon Holla te huilen. Ze voelde weer de pijn en het zware leven van zovelen in west-Afrika. Het kwam echt 'bij haar binnen' .....

Uiteraard moesten we even wennen aan een ander huis en dit leidde tot 2 grappige voorvallen: Waren wij gewend om in ons eigen huis in Venlo alsmede in het huis van de fam. Mees in Zeist het alarm te activeren als we weggingen én als we gingen slapen, in dit huis bleek het alarm slechts te kunnen worden ingeschakeld bij het verlaten van het huis (en dus niet voor de bovenverdieping). Toen wij dan ook de eerste avond naar boven gingen en het alarm er niets vermoedend op zetten, ging het meteen af! Een telefoontje naar het installatiebedrijf verschafte echter meteen duidelijkheid: Het systeem is gewoon slechts ingeschakeld op het verlaten van het pand. Toen we dit doormailden naar de mensen in Frankrijk reageerden zij verbaasd: ....'We konden ´s avonds bij het naar boven gaan wel altijd het alarm aanzetten, maar je moet wel de kamerdeur dichtmaken' ..... Oeps!.....en dat laatste had de familie ons niet verteld of wij hadden het niet onthouden. Toen we dit aan de monteur voorlegden, die toevallig op 8 september kwam voor het onderhoud, liet hij weten...... 'Ja, ik ken niet alle systemen uit m'n hoofd!' In ieder geval...opgelost. Na een weekje zonder alarm geslapen te hebben, konden we vanaf 8 september ook 's avonds weer het alarm activeren.

En dan.....was Ben zó gewend om in augustus de telefoon op te nemen met de woorden: Met het huis van de familie Mees, met Ben Staarink.......op een avond zei hij plotseling in een opwelling (beetje druk, moe)..... Met het huis van de familie Mees, in plaats van: Met het huis van de familie Wamsteker. Gelukkig was het de zoon-lief, die er hartelijk om kon lachen. Zo zie je maar weer....de macht der gewoonte.......

We zaten in Wassenaar vlakbij zee en zijn 2x naar zee gefietst door de duinen. Heerlijk! Ook gewinkeld in het dorp Wassenaar zelf en dingen gekocht voor Tamale. Op 2 september zijn we een dagje met de trein naar Vlissingen geweest en ook daar zagen we de zee. En natuurlijk ging het regelwerk ook in deze periode door. Nederland...papierenland! Twee oud studiegenoten van Ben hadden het plan om te komen, maar dit werd op het laatste moment gecanceld. Uiteraard kon een dagje Den Haag ook niet ontbreken (o.a. Paleis Noordeinde e.d.).

En dan Ghana: Het land werd wederom geteisterd door grote overstromingen. Ieder jaar als wij op verlof zijn, valt er veel te veel regen, waardoor de oogst weer mislukt. Dit was in veel west-Afrikaanse landen het geval, waaronder Burkina Faso. Aangezien dit land ten noorden van Ghana ligt en al het water naar de zee toe moet stromen, kwam al dat water dwars door Ghana. Hopelijk staan de shops van de meiden niet in het water! We kregen van NorGhaVo Nederland het verzoek om een nieuwe vrijwilligster antwoorden te geven op haar vragen m.b.t. het werken op een project, dat vergelijkbaar is met het onze. Leuk natuurlijk. Ook lazen we een nieuwsbrief over het project van onze voormalige huisbaas mister Jacco. Mede dankzij de visie en de inzet van de Nederlandse Maartje gaat zijn project goed vooruit. Op 8 september is bestuurslid Jojanneke van NorGhaVo Nederland een avondje op bezoek geweest. Zij is woonachtig in Den Haag. Samen kwamen we tot de conclusie dat Hawa haar eigen ruiten had ingegooid. Hawa heeft niets meer te zoeken op Kukuomarket, heeft niet kunnen voldoen aan het eisenpakket en heeft zelf de banden met NorGhaVo Ghana verbroken; NorGhaVo Ghana gaat de containers confisceren en Ben en Dees kunnen de invulling regelen. (2 containers voor mister Halilahi sewing en 1 container voor madam Mariam hairdressing). Mister Halilahi heeft 2 containers nodig, gelet op de uitbreiding met sewing Kayayoo-girls uit Accra. We zaten op ´dezelfde golflengte´, nu is alle hoop gericht op NorGhaVo Ghana!!! Het is goed als NorGhaVo Ghana ook alle kopstukken inlicht over het feit dat Hawa niets meer te zoeken heeft op Kukuomarket....chief, politie, national coordinator Assembly, Regional Minister enz. Wij kunnen dit ook nog doen. NorGhaVo Nederland is net als wij niet tevreden over de staf in Ghana. Men heeft dan ook een reorganisatie geregeld, waarbij de hele staf (3 personen) opnieuw moet solliciteren naar hun eigen functie. Er zal in ieder geval een externe direkteur benoemd worden. Wij kunnen dit alleen maar toejuichen! Maar zoals alles in Ghana gaat ook dit langzaam en moet het nog voorgelegd worden aan de Board.

Op 6 september hebben we een mooie wandeling gemaakt op landgoed De Horsten (vlakbij de Eikenhorst, waar Maxima woont). Diverse wandelroutes voerden naar het theepaviljoen (het voormalige schiethuis). Werkelijk een plaatje!

7 september gingen we naar Boxmeer om een sponsor gedag te zeggen. Twee bezoekjes in ons verlof aan deze sponsor vonden wij wel noodzakelijk. Zij is altijd zo betrokken geweest en dat komt mede aangezien haar broer al 50 jaar in Libanon / Beiroet zit.

Op 9 september gingen we naar Rotterdam en bezochten aldaar o.a. de Erasmusuniversiteit. Vanuit Den Haag slechts een half uurtje met de trein, maar daarna nog wel een eindje met de tram. Wat ons erg opviel in het westen van het land, waren de vele talen die je om je heen hoorde en de vele hoofddoekjes die je zag. Veel buitenlanders wonen in de grote steden en ook in de winkels is het personeel vaak van buitenlandse afkomst. Wie weet worden wij in de toekomst wel verzorgd door Afrikaans personeel (als dat dan Ghanese verzorgers zijn, is het helemaal leuk!)

7 weken Nederland betekende niet alleen verkoudheid, maar ook problemen met de spijsvertering (vanwege het andere voedingspatroon) en op de valreep kreeg ik (Dees) nog een wortelkanaalbehandeling bij de tandarts in Wassenaar. Op 25 augustus ben ik bij mijn eigen tandarts in Blerick geweest. Ik had geen klachten en er werd slechts tandsteen verwijderd (beperkte gebitsreiniging). Niets aan de hand dus. Maar ongeveer 1 of 2 weken later kreeg ik kiespijn, een zeurpijn met een uitstraling over mijn hele rechterwang. Helaas ging het niet over en met nog slechts 10 dagen te gaan voor mijn vertrek naar Ghana, besloot ik op 10 september naar een tandarts te gaan in Wassenaar, want teruggaan naar de eigen tandarts in Venlo zou een treinreis betekenen van enkel ruim 2 en een half uur. Ben - altijd wel in voor een geintje - koos de tandarts op zijn naam, namelijk: Pluijmaekers! Er werden foto´s gemaakt en maandag 14 september kreeg ik dus een wortelkanaalbehandeling. Als ik zou wachten tot Ghana, dan zou men in Tamale de kies gewoon trekken. Een wortelkanaalbehandeling kent men daar helemaal niet!!!

Vanzelfsprekend tuften wij heel wat af met trein en bus. De onbekende omgeving, het taaltje uit het westen en de manier van werken deed ons vaak glimlachen. Het lijkt soms wel net of er geen all rounders meer zijn. Iedereen kent alleen zijn eigen gebiedje. Zo kwam de bus een keer te laat en kregen we te horen: ´De buschauffeur is verdwaald en de tomtom was stuk´ of een andere keer vroeg de buschauffeur aan Ben: ' Meneer, weet u hier de weg?' Het was leuk om tijdens ons verlof een paar weken in deze omgeving te zijn, maar dat is het dan ook....voor ons geen ' wilde westen'!

11 september gingen we naar Venlo om enkele familieleden gedag te zeggen. Vooraf gingen we nog even naar ons eigen huis om wat dingetjes te regelen. Zoals vermeld was de eindoplevering niet goed verlopen en hadden wij niet getekend voor accoord. Er waren ons inziens teveel dingen die niet in orde waren.

13 september kregen we bezoek van een nicht van Dees uit Deventer (Schalkhaar), maar daarna ging ons laatste weekje dan toch echt in. Maandag de tandarts, dinsdag een ontmoeting in Utrecht, waar we Miek (zus Dees) en Erna troffen, woensdag naar Leiden en donderdag naar een ambassade, naar de school van de prinsesjes bij ons om de hoek en het landgoed van Maxima en de laatste paar dagen spullen inpakken, huis op orde brengen enz. enz.

Had Dees op 14 september een wortelkanaalbehandeling ondergaan bij de tandarts in Wassenaar (kies rechts beneden), nog steeds was er sprake van kiespijn. Op 18 september dus terug naar de tandarts en .....werkelijk niet te geloven....opnieuw een wortelkanaalbehandeling, maar nu voor de kies rechts boven. Ik heb het dus wel voor mijn kiezen gekregen!

En dan is onze terugvlucht op 20 september een feit, maar...we hebben ook wel weer veel zin om terug te gaan. De planning is om op 24 september terug te zijn in Tamale (na nog een paar daagjes Accra en Kumasi). In Accra nog even naar de zee en naar de boekhandel van de universiteit om daar methoden Frans te kopen. Hopelijk gaat dat lukken, aangezien 21 september een Public Holiday blijkt te zijn.

In Tamale wachten ons waarschijnlijk geen leuke verrassingen.......wellicht zien we de gevolgen van de overstromingen en ons hebben geluiden bereikt dat ons trainingscentrum is afgebroken. Als we NorGhaVo Ghana hierover mailen, blijft het akelig stil.......Het wordt dus tijd om terug te gaan!

In ieder geval zijn er ook een paar dingen duidelijk geworden in ons verlof: We zijn ons huis ontgroeid, we zijn Venlo ontgroeid, we zijn nog niet klaar voor Nederland en we beginnen aan ons laatste jaar in Tamale. Hopelijk wordt het niet ons laatste jaar in het buitenland.......Ghana of een ander land?.... On verra!

Tot slot een bedankje aan al die mensen die ons verlof op de één of andere manier bijzonder hebben gemaakt!

Bye for now! Dees Ben