Juni 2010

Een grappige tekst, die we zagen op een auto: 'Poor man never chops stones..........!'

(chops = eats).

Op 1 juni hadden we dan eindelijk de MOU (Memorandum of Understanding) in ons bezit, die we op 16 december 2009 al hadden ondertekend. Tsja.....NorGhaVo Ghana doet er dus bijna een half jaar over om je een exemplaar te geven. Het betreft een overeenkomst tussen ons, NorGhaVo, mister Halilahi en de school op wiens grond onze 3 containers staan. In deze MOU staan de wederzijdse rechten en plichten vermeld:

Memorandum of Understanding between Northern Ghana Volunteers (NorGhaVo)....of te wel Ben en Dees......and Mohammed Halilahi Iddrisu and Lamashegu South schools over the placement and usage of three metal containers and other materials for the Needy girls training project........enz. enz…….blablabla…… Hoera!!!

Op 1 juni vond er een oefenwedstrijd plaats tussen de voetbalteams van Nederland en Ghana......The Orange Boys and the Black Stars......Wij hoopten er stiekem op dat Ghana zou winnen. Dit bleek niet het geval zijn. Nederland won met 4-1.

Aangezien wij ons aan het voorbereiden waren op ons verlof naar Nederland en de 4 jaar Tamale toch echt ten einde liepen, moesten we zo langzamerhand gaan stoppen met onze werkzaamheden.

Als eerste werd een punt gezet achter NCCELP. Het afscheid op dit project voor kansarme kinderen was mooi, maar ook moeilijk voor mij (Dees). Toen ik arriveerde zag ik dat de hele ruimte was versierd met Nederlandse vlaggetjes, maar ook met de Ghanese vlag. Ook hingen er Nederlandse ballonnen (Super de Boer; waarschijnlijk achtergelaten door een vrijwilliger uit het verleden). Er stond geschreven: 'Farewell to mister Ben and madam Desirée'. Eerst werd mijn programma gedaan en daarna het programma van de kinderen met mister Ramzy: Fototaal; zingen; spelletjes, o.a. hoogspringen over een elastiek. Ik trakteerde op zakjes water. Deze kinderen drinken nooit 'pure water', dus dat was een complete verrassing.

Bovenstaand: Afscheid op NCCELP.

Ik liet spelmateriaal achter en liedjes, maar ook een set met copieën over health education. Materiaal dat men goed kan gebruiken in de lessen: Food groups; basic cleanliness; how diseases are spread; worms; malnutrition; dehydration; diarrhoea; vomiting; high fever; iron deficiency enz. enz. De kinderen dansten en zongen en straalden! Plotseling verschenen er kinderen, die zich naast elkaar opstelden in een lange rij. Allen hadden een A4-tje vast. Vervolgens werd het betreffende papier omhoog gehouden en omgedraaid. Het eerste kind in de rij had de tekening vast van de Ghanese vlag. Alles was ook gekleurd in de Ghanese kleuren: Groen, geel, rood. Uiteindelijk konden we de volgende tekst lezen (van rechts naar links!!!!!): 'Goodbye and safe journey to mister Ben and Desirée'.

Bovenstaand: Welgemeende woorden van de NCCELP-kinderen.

Eén ding was zeer lachwekkend voor ons Nederlandse hoofd, maar o, zo belangrijk voor een Ghanees hoofd, dus ik speelde het spel maar even mee. Op een gegeven moment kreeg ik 'a certificate' uitgereikt, met daarop de vermelding dat ik 9 maanden (waren er 8) als vrijwilliger voor NCCELP had gewerkt. Over het geven van Frans werd niet gerept, maar wel over: Teaching and Development of Children's Games'. Toen begreep ik ook waarom mister Ramzy (de oprichter van het project) een pasfoto aan mij had gevraagd. Op een 'certificate' prijkt namelijk altijd een pasfoto. Hij had mij laten weten: 'Madam Dies, I need your passport picture for an official document'. Nou, dit 'official document' was dus 'a certificate'. Dan moet je toch glimlachen, nietwaar? Mister Ramzy echter was bloedserieus en zei: 'Madam Dies, it makes me very sad that you leave'. Ja, dat kon ik begrijpen, want hij had nog geen nieuwe vrijwilliger. Hij vertelde me dat hij nog een 'letter of recommendation' na zou zenden per mail en dit moest ik dan bevestigen aan het 'certificate'. O, die vorm is zó belangrijk in Ghana! Men vindt het gewoon prachtig als het officieel is. Wij als nuchtere Nederlanders prikken al snel door al die 'poeha' heen, maar feit bleef dat het afscheid zó oprecht en welgemeend was, dat je af en toe toch even een traantje moest wegpinken.

Vond ik het afscheid op NCCELP al best lastig; dat viel eigenlijk in het niet bij het afscheid op Cambridge Garden Academy. Hier had ik 16 maanden les gegeven en het schooltje was mij erg dierbaar geworden: Zoveel aardige collega's en zoveel lieve, kleine deugnieten! De laatste weken hoorde ik al verschillende malen: 'We will miss you....and......what is 'I miss you' in French?' Oké de laatste dag.....even iets leuks schrijven in het 'communicationbook' en dan de laatste les in P1 en in P2: 'Learning games' stonden op het programma. Ook trakteerde ik op 'La vache qui rit'; voor ieder kind een stukje smeerkaas. Dat vond het grut prachtig, want die Franse woordjes hadden ze geleerd en ze wisten ook dat madam Dies kaas erg lekker vond. Sommige kinderen begonnen te huilen; ander kinderen zeiden: 'Madam Dies, may God bless you!'. Ook hier liet ik copieën achter over 'health education', liedjes en spelmateriaal, maar ook het complete programma Frans inclusief de aangeschafte methodes en als extraatje een dik Frans sprookjesboek. Totaal onverwachts (maar ik was er erg blij mee), maakte ik kennis met mijn opvolger: De nieuwe leraar Frans heette Eric en kwam uit Togo. Een native speaker dus! Helemaal fantastisch! Ik kon dus ook alles aan hem overdragen. Ook Ben kwam nog even op school om de kleintjes gedag te zeggen.

Bovenstaand: Afscheid van de kinderen op CGA.

In de grote algemene ruimte waar de kinderen altijd eten, had de schoolleiding een heleboel kleintjes samengebracht en onder leiding van juf Esther (die erg muzikaal is) werd het kinderkoortje geacht te zingen voor 'madam Dies'. Het was werkelijk geweldig! Het ene na het andere liedje werd gezongen: Niet alleen de geleerde Franse liedjes, maar ook de echte topper: 'O madam Desirée, fine fine Desirée, gentle gentle Desirée, goodbye!'

Ik liet de kinderen weten: 'You are all in my heart and when you continue singing my songs, then I am in your heart!'

De schoolleiding had nóg een verrassing voor mij in petto: Aangezien ik zo'n lange tijd (in hun perceptie) deel had uitgemaakt van het team, werden wij beiden (Ben en ik) door Paul (de oprichter van de school) uitgenodigd om in een 'spot' vlakbij ons huis met z'n allen iets te gaan drinken. Op deze manier konden we dan nog even stilstaan bij mijn periode op deze bijzondere school.

Bovenstaand: Afscheid van het team CGA.

Het was heel erg leuk en ook daar weer speeches en een cadeautje (prachtige batikstof). Madam Margaret liet me weten: 'The little Virgil (bijnaam Poppo) uit P1 has cried the whole day; even in the house he continues crying, because madam Dies has gone'. De moeder van het kind had zelfs naar school gebeld wat er toch gaande was en madam Margaret had uitgelegd dat de Franse juf was vertrokken en dat Virgil dit heel erg vond. Nou ja, laat ik maar stoppen……...................................het was SLIK en SNIK!!!

Bovenstaand: Cadeautjes: 'Certificate' NCCELP en batikstof CGA.

In de update van mei werd melding gemaakt van het feit dat mister Jacob (onze voormalige huisbaas en projectleider van CPYWD) wellicht de mogelijkheid zou hebben om een bezoek aan Duitsland te brengen gedurende een drietal weken. De enige hobbel die nog genomen moest worden was het verkrijgen van een visum. Begin juni werd echter helaas duidelijk dat zijn verzoek om een visum was afgewezen. Reden: De periode die vermeld stond op de uitnodigingsbrief kwam niet overeen met de periode op het aanvraagformulier cq de tickets. Met andere woorden: De periode van de uitnodiging (conferentie-periode) en de data van de retourvlucht waren niet éénduidig.

4 juni: June 4 anniversary.......oud president Rawlings bezocht Tamale. Het was erg druk in de stad.

Het regenseizoen zorgt ervoor dat de tuin welig tiert. Hudu kon dan ook zijn hart ophalen en was dagen bezig met 'weeding'.

Grappig voorval: Een overbuurmeisje kwam vragen of wij haar alle e-mailadressen wilden geven van onze Nederlandse vrienden. Wij legden haar uit dat we de vraag vanuit de Ghanese cultuur heel goed konden begrijpen, maar dat de Nederlandse cultuur toch een beetje anders in elkaar stak en dat we dus vanwege privacy-redenen dit niet konden doen. Zij keek ons niet begrijpend aan, maar zoals altijd luidde het antwoord: 'Oh... then no problem'.....

Wij wilden posters van Nederland, Ghana en de wereld laten plastificeren. In Tamale is dat slechts mogelijk voor een A4-formaat. Posters zijn dus veel te groot. Onze 'friend' en meubelmaker Salis stelde een creatieve oplossing voor: De poster werd bevestigd op triplex (achterkant) en aan de voorzijde gebruikte Salis plastic dat hier normaal gesproken wordt gebruikt om het materiaal/de stof van zadels van een motorbike mee te beschermen tegen de regen. Het resultaat: Prima! Als je de werkplaats ziet van deze Salis, dan weet je één ding zeker: Deze zou onmiddellijk worden afgekeurd in Nederland. De veiligheid m.b.t. bijvoorbeeld zaagmachines is ver te zoeken! Toen wij Salis heel voorzichtig lieten merken: 'Please be careful and watch your fingers', luidde het antwoord: 'I pray to Allah that no accident will happen'…..

Wij zijn doende om nieuwe apparatuur te kopen: Laptop, BlackBerry, mobiele telefoon e.d. Hier in Ghana kunnen we een universeel USB modem kopen. Je kunt dan met je laptop wireless middels alle providers internetten. Je gebruikt dan een prepaid kaartje van een mobieltje van de betreffende provider. We hebben even enig voorwerk moeten doen als het ging om de vraag: Kunnen we met het universele Ghanese modem en een prepaid kaartje (dat we straks in Nederland kopen) gedurende ons verlof in Nederland internetten? Het antwoord is weliswaar 'ja', maar de proef op de som zal in Nederland genomen moeten worden. Gelukkig troffen we Reginald. Deze Reginald is eigenaar van een nieuw internetcafé (First Kall) in Tamale. Hij heeft veel kennis als het gaat om computers en is werkzaam geweest in Accra. Hij raadde ons met klem af om een computer in Tamale te kopen, omdat de kwaliteit te slecht was. De meeste elektronica die in Tamale te koop is, is afkomstig uit China. Om het zeker te weten togen we samen naar een computerwinkel (of wat daar voor door mag gaan) en ter plekke werd inderdaad duidelijk dat de kwaliteit te wensen overliet. Voor mobiele telefoons/BlackBerry's e.d. gold hetzelfde: Allemaal 'made in China', met als gevolg dat de kwaliteit onder de maat is. Er werd dus niets gekocht, maar er werd als volgt besloten: Aan de hand van onze wensenlijstjes die we aan Reginald hadden gegeven en aan de hand van websites van Paradigit en Phonehouse, heeft Reginald op het net gezocht naar de betreffende apparatuur. Toen hij alles had gevonden heeft hij het uitgeprint en aan ons gegeven. Hij heeft enkele dingen toegevoegd in het Engels en heeft dit vergezeld laten gaan van zijn naam en telefoonnummer. Met zijn lijstjes in de hand kunnen we dan in Nederland alles gaan kopen en kost het niet meer zoveel tijd om ons verder in die materie te verdiepen. Mochten er dan nog onduidelijkheden zijn, dan kunnen we in de computerwinkel in Nederland ter plekke bellen met Reginald in Tamale. Maar...... toen mailde Paradigit weer en liet ons weten dat de betreffende laptop alleen geleverd kon worden met Windows 7 en niet meer met XP. Verder konden we wel een booster kopen, maar geen universeel modem en ook geen UPS. Dus concreet zullen we in Nederland de laptop en de booster kopen en zullen we in Ghana het universele modem en de UPS kopen. In Nederland was er slechts een Vodafone modem te koop en de UPS is in Nederland onbekend. Is nodig om stroom op te slaan bij fluctuaties van elektriciteit.

In Nederland zal dus op de laptop Windows 7 worden geinstalleerd; maar daarnaast zal Reginald in Ghana ook nog XP installeren. Vanuit Ghana maakten we weer even kennis met de commerciële Nederlandse cultuur. Concreet vroegen wij via de mail aan de computerwinkel Paradigit de gewenste artikelen (laptop en booster) te reserveren. Dat bleek slechts mogelijk te zijn voor een periode van 3 dagen. Ons verweer dat wij pas op 15 juli in Nederland zouden arriveren, vond geen gehoor. Het was niet mogelijk om de artikelen gedurende die paar weken voor ons te reserveren. Bovendien zou de kans bestaan dat de betreffende laptop tegen die tijd alweer uit het assortiment verdwenen zou zijn. Als oplossing werd aangedragen om straks in Nederland een passend alternatief aan te schaffen. En toen vond onze Ghanese techneut Reginald tóch nog een originele Nokia mobile phone in Tamale. Alles erop en eraan en van goede kwaliteit. Deze hebben we dan ook maar aangeschaft. Wij probeerden ons voor te stellen dat het leuk kon zijn om je in dit soort dingen te verdiepen, maar dat lukte ons niet. Gebruik maken van techniek oké, maar als je interesse er niet ligt, dan heb je er eerder last van dan gemak......Help! Hoe werkt die nieuwe mobi? Zullen we die Blackberry maar helemaal laten zitten?.....Ook het mailen met Phonehouse en Paradigit kon ons niet bekoren......helpdeskformulieren of feedbackformulieren invullen.....tsja...dat is Nederland.

In ieder geval: Tijdens het verlof kunnen we prepaid internetten met bundels. En voor de rest: Het boek apparatuur willen we heel graag sluiten.

Op 10 juni maakten we de laatste foto's van ons vierde jaar en wel op Lameshegu.

Bovenstaand: Het trainingscentrum voor 'needy girls' was klaar!

Eindelijk was weer opgebouwd wat was afgebroken! Wij stuurden een foto naar de hoofdsponsor, maar ook naar NorGhaVo Ghana en Nederland en we gaven een exemplaar af bij de Coordinating Director van Assembly (Gemeente) en bij de Regional Minister.

Juni stond in het teken van het stoppen met onze werkzaamheden in Tamale en het voorbereiden op ons verlof in Nederland en onze toekomst.

Tevens werd er gewerkt aan een presentatie van ons vierde jaar: Teksten hergroeperen; foto's laten branden op cd-roms; foto's hernummeren; foto's invoegen in presentatie; foto's op een pendrive zetten; Word-documenten in mappen plaatsen enz. Reginald verleende zijn assistentie als het ging om de technische snufjes en stelde zelfs voor om een powerpoint presentatie te maken. Help! Dit krijgen we toch nooit meer allemaal af?! Reginald echter bleef zeggen: It's no problem for me'.

Onze compound-boy Hudu is goud waard. Iedere zaterdagochtend werkt hij op onze grote compound. Uiteraard krijgt hij hiervoor betaald, maar regelmatig stoppen we hem ook wel andere dingen toe, bijvoorbeeld kleding. Op zaterdag 12 juni gaven we hem ook 2 plastic stoelen. Wij weten wel dat 'a plastic chair' een heel bezit is in Tamale, maar dat Hudu er zó blij mee zou zijn, hadden wij niet verwacht. Hij bleef maar zeggen: 'Thank you madam; thank you master'. Om te vervolgen met: 'I didn't have any chair in my room; when my friends come to visit me they sit on the floor'. En hij eindigde met: 'This is the most happiest day of my life!'

18 juni: Hoofdpijn, misselijk, hoofdpijn......Dees liet prikken en had malaria.

Eind juni: Naaister Suhayini mocht zich uitleven op een sewing-opdracht die wij haar hadden gegeven. Enige voorwaarde.....het moet klaar zijn op Mister Ben's birthday!

Ook moeten we nog mensen gedag zeggen, koffers inpakken en er komen nog mensen op bezoek. Misschien moeten we één van de meiden maar vragen om ons te helpen met huishoudelijke klussen. Het is allemaal een beetje veel en de tijd gaat te snel. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik over een paar weken in Nederland ben...............

Voor wat betreft de verlofperiode: Afspraken werden gepland: Nieuwe zaakwaarnemer (na 4 jaar); nieuwe makelaar; notaris; tandarts; GGD; nieuw rijbewijs regelen enz. en we mailden er dus heel wat op los!

De tandarts in Venlo gaat bekijken hoe het komt dat Dees nog steeds last heeft van 2 wortelkanaalbehandelingen die vorig jaar tijdens ons verlof hebben plaatsgevonden bij een tandarts in Wassenaar.

Voor wat betreft de GGD:

In 2006 hadden wij uiteraard alle vaccinaties toegediend gekregen die raadzaam waren voor een langdurig verblijf in West-Afrika. In augustus 2009 had een laatste update plaatsgevonden (buiktyphus en meningitis). De rest was nog geldig of nooit meer nodig (BCG en Hepatitis A en B Twinrix).

Voor rabies waren wij gevaccineerd in 2006 en hadden toen de volledige serie van drie inentingen gehad. Het voordeel hiervan is dat je nooit meer een antiserum nodig hebt. (En het antiserum Marig is nu eenmaal niet overal binnen 24 uur beschikbaar). Wel zijn er aanvullende vaccinaties nodig.

Hoewel deze vaccinatie slechts 2 jaar geldig is en dus verlopen was in 2008, was het niet nodig om toen opnieuw te laten vaccineren, omdat je na de periode van twee jaar ook nog in beperkte mate beschermd bent. Bovendien komen wij nauwelijks in aanraking met dieren; zullen deze nooit aanhalen en lopen er met een grote boog omheen!

Nu echter is het alweer 2010 en hebben we besloten om opnieuw een vaccinatie tegen rabies te nemen. Met één vaccinatie zijn we weer voor 2 jaar beschermd.

Verder laten we weer een nieuwe cholerastempel in ons gele boekje plaatsen.

Een cholerastempel is slechts 6 maanden geldig en is dus uiteraard verlopen.

Wij vragen dan weer om geen datum te plaatsen, zodat de stempel min of meer 'jarenlang geldig blijft'. Bij een eventuele controle bij de douane (tot nu toe nog nooit gebeurd), kunnen we dan zonodig de datum zelf invullen. Er stond weliswaar nu ook al een ongedateerde cholera-stempel in ons boekje, maar deze stond niet chronologisch in de tijd.

Ook hadden we enig huiswerk gedaan en hadden gezien dat wij in 2012 nieuwe vaccinaties moeten laten plaatsen voor DT Polio, buiktyfus en meningitis. In 2014 moet gele koorts volgen. Wij vroegen ons af of we deze vaccinaties ook in zuid Ghana konden laten zetten, bijvoorbeeld in Accra of Takoradi. Het zou namelijk mogelijk kunnen zijn dat we op die momenten niet in Nederland zouden zijn.

Het antwoord van de GGD liet weten dat het geen probleem is om in een groot ziekenhuis in een grote stad je te laten vaccineren. Wel is het natuurlijk de vraag of de betreffende vaccinaties daar voorhanden zijn. Tja....dat is logisch. Wij besloten als volgt: In plaats van dit te vragen in een ziekenhuis in Tamale of beter in een ziekenhuis in het zuiden van Ghana (Accra/Takoradi), hebben wij deze vraag voorgelegd aan de SOS International Emergency Alarm Center in Londen, die ook open staan voor algemene, preventieve vragen. Via onze ziektekostenverzekering AON zijn wij 'gelinkt' aan deze SOS alarmcentrale. .

Goed nieuws:

Er blijkt een internationaal vaccinatiecentrum te zijn in zowel Takoradi als Accra, waar alle eerder vernoemde vaccinaties verkrijgbaar zijn. Bovendien is er een privé SOS Clinic in Takoradi, waar deze vaccinaties mogelijk ook te realiseren zijn. Dit bericht mailden wij even door aan de GGD Blerick Wellicht konden zij dit nog eens gebruiken voor toekomstige Ghana-gangers. Dit kon de GGD erg waarderen. Men liet ons weten dat men onze mail door zou sturen naar de mensen van het team reizigerspoli, zodat zij dit weer kunnen gebruiken binnen de advisering.

Wellicht leuk om het origineel van de International SOS te lezen:

Onze vraag:

In 2012 our following vaccinations willl expire: DT Polio; typhus/typhoid (typherix); meningitis (mencevax); rabies (merieux HDCV/inactivated rabies vaccine).

Of course we can realize these vaccinations in the Netherlands when we are on homeleave (we did that in the past also), but at the moment we are not sure if we will travel to the Netherlands in 2012. Is it also possible to get the above mentioned vaccinations in Ghana, for example in Takoradi or Accra? Can you recommend a private clinic.

Hun antwoord:

All the vaccinations mentioned above can be secured either in Takoradi or Accra at the International Vaccination Centre. The SOS Takoradi Clinic may also have some of the vaccines.

Please do not hesitate to write back should you have any further questions.

Thank you.

Tunde Oyegbami

Senior Operations Co-ordinator

International SOS

Landmark House

Hammersmith Bridge Road

London W6 9DP

Tel 44 2087628008

Fax 44 (0)20 8748 7744

Het is het eerste jaar dat wij geen zin hebben om naar Nederland te gaan. Andere jaren keken we er echt naar uit; maar nu niet. Waarschijnlijk komt dit toch omdat je inmiddels weet dat je hart in Ghana ligt. Bovendien gaan we onze verlofperiode doorbrengen in ons eigen huis in Venlo en wij hebben gemerkt dat we ons huis en Venlo zijn ontgroeid. Verder zullen we veel tijd moeten doorbrengen op zolder om een heleboel spullen uit te zoeken. Maar goed......7 weken vertoeven in ons eigen huis in Venlo zal duidelijk maken of ons gevoel terecht is.

Onze toekomst:

Op een gegeven moment vroegen wij ons af: Waarom wachten met wonen aan zee totdat we weer definitief in Nederland zijn? We kunnen natuurlijk ook nog eerst even een tijdje in Ghana aan zee gaan wonen. En dat gaan we dan ook doen!

Aangezien wij dus erg graag aan zee willen gaan wonen (eerst in Ghana en daarna in Nederland), gaan wij ons huis in Venlo verkopen.

Sinds oktober 2009 zijn we al bezig om een huis te vinden aan de Ghanese kust. We zijn inmiddels een heleboel wijzer geworden!!!

Onze zoektocht begon in december 2009 in Accra en voerde langs Prampram en Cape Coast om uiteindelijk uit te komen in Axim en Takoradi.

Het plan bestaat om ons beach house te laten bouwen in Axim (een vissersplaatsje in de Western Region in Zuid-West Ghana, 70 km. van de grens met Ivoorkust).

Om deze beslissing te nemen, moeten we het aankomend jaar een bevestigend antwoord krijgen op de volgende 4 vragen:

Vinden we het volgend jaar nog steeds de moeite waard om in Ghana te blijven?

Zijn we nog gezond genoeg om in Ghana te blijven?

Krijgen we een verblijfsvergunning voor 3 jaar?

Is ons huis in Venlo verkocht?

Als alle antwoorden 'ja' zijn, dan gaan we bouwen. We hebben het huis al uitgekozen.

Als er ook maar 1 'nee' antwoord bij is, dan gaan we niet bouwen in Ghana, maar gaan we in Nederland wonen aan zee.

In ieder geval lijkt het ons verstandig om eerst een jaar te gaan huren en dit jaar te gebruiken om antwoord te krijgen op bovenstaande vragen. We moeten zelf ervaren of we het prettig vinden om in deze streek van Ghana te wonen. Inmiddels zijn we er in geslaagd om een appartement te vinden in Takoradi (55 km. ten oosten van Axim) waar we m.i.v. 1 oktober a.s. gaan wonen.

Wat gaan we doen in Takoradi?

Welnu....we worden mediator in het kader van het terugsturen van de Kayayoo-girls naar Noord-Ghana.

Kortom: Nieuwe uitdagingen!

Voor het echter zover is, komen we eerst 7 weken op verlof naar Nederland en wel van 15 juli tot 2 september 2010. Aangezien onze woning in Venlo niet verhuurd en niet verkocht is, kunnen we onze verlofperiode gewoon doorbrengen in ons eigen huis.

Zoals gemeld vliegen wij op 2 september terug naar Ghana. De maand september zijn we nog in Tamale om het huis leeg te maken, schoon te maken en schilderwerk te verrichten aan de binnenkant (staat in huurcontract). Ook zal in september de laatste update verschijnen. Vanaf oktober plaatsen we zo af en toe nog eens een berichtje op de homepage. Verder is de maand september nodig om al die lieve mensen gedag te zeggen die onze 4 jaren in Tamale (Noord-Ghana) zo bijzonder hebben gemaakt.

En vanaf 1 oktober start ons nieuwe Ghanese leventje dus in Takoradi!

Lees straks meer over verlof en toekomst op de homepage en onder de nieuwe links: Verlof 4e jaar en ....Van de Northern naar de Western Region in Ghana.......