De laatste maanden Peru gaan in

De langste tijd in Peru zit eropVanaf 19 september 2022

In de week van 19 september zou de direkteur van taleninstituut INDI (Instituto de Idiomas) een meeting hebben met de ‘authorities’ van universiteit UNSCH (Universidad San Cristóbal de Huamanga), inzake onze nieuwe UNSCH-gerelateerde werkzaamheden. Daarna zouden de heren misschien naar ons appartement komen. Echter: Je raadt het al….er kwam niemand en nog steeds weten wij niet waar we aan toe zijn qua nieuwe taken. Uiteraard staat dit los van de taken die wij al hebben, zijnde onze English conversation club voor de docenten van INDI (en we zijn bezig om de studenten van INDI toe te voegen) en natuurlijk staat lesgeven op lerarenopleiding Lourdes ook nog steeds op ons programma (inclusief lespresentaties van studenten bijwonen en beoordelen). Daarnaast fungeren we nog altijd als gastsprekers voor de studenten van taleninstituut INDI, maar…...het wachten is dus nog op een nieuwe taak.

21 september: Internationale Dag van de Vrede. Ook hier in Ayacucho werd daar aandacht aan besteed. Peru staat altijd bol van ceremonie!

Op diezelfde dag werden wij verwacht bij de studenten van taleninstituut INDI (Instituto de Idiomas). Teacher Joseph had ons gevraagd om aanwezig te zijn bij het onderdeel spreekvaardigheid voor niveau B3. Enkele steekwoorden voor wat betreft onze taken: Letten op een juiste uitspraak en tevens zelfvertrouwen opkrikken! Twee aan twee werden de studenten getest. Het was uiteraard niet de bedoeling dat de studenten hun aantekeningen voorlazen. Zij werden beoordeeld op spreken en niet op voorlezen. Om een beetje te ondersteunen, mochten zij wel enkele keywords opschrijven. Zij konden 2 punten verdienen voor dit onderdeel als zij maximaal 3 fouten maakten; zij kregen 1 punt als zij tussen de 4 en de 6 fouten hadden gemaakt en zij kregen 0 punten in geval van meer dan 7 fouten. Na afloop van de les kwam er een student naar ons toe, Frits geheten, die ons vroeg waar en hoe hij zijn Engelse spreekvaardigheid kon verbeteren.

Aangezien wij doende zijn om studenten van INDI toe te laten in onze English conversation club (en dus niet alleen docenten), verwezen we hem naar onze zaterdagmiddaggroep op Centro de Producción. Echter: Hij kwam (nog) niet opdagen.

Toen teacher Juan ons zag op taleninstituut INDI, maakte hij van de gelegenheid gebruik om - na afloop van de les bij Joseph - nog even in zijn klas te komen om aldaar voor niveau B1ook een speaking test bij te wonen. Nu waren wij eens een keer niet de enige buitenlanders tussen alle Peruanen; deze groep was internationaal met 2 studenten uit Venezuela en 1 student uit China! (De tweede persoon uit China was die avond afwezig).

In beide klassen staken wij de studenten een hart onder de riem om vooral door te gaan met Engels en te wijzen op het belang van Engels. Verder lieten wij weten dat - op notabene de Internationale Dag van de Vrede, - Rusland 300.000 soldaten ging mobiliseren om te vechten tegen de Oekraïne. 1100 demonstrerende Russen werden op die dag in de gevangenis gezet.

In z’n algemeenheid: In Derde Wereldlanden schort het altijd aan communicatie. Wij zijn dus wel gewend om voortdurend te moeten gissen en raden. Dat is in Peru niet anders. Gaande de tijd moesten wij zelf ontdekken hoe het systeem op taleninstituut INDI werkt (of niet werkt). Welnu, allereerst zijn er 12 Basic levels (van B1 t/m. B12). Hierna volgen er 12 Intermediate levels (Intermediate 1 t/m. 12) en tenslotte zijn er nog 8 advanced levels. Ieder onderdeel duurt 1 maand. Na 1 jaar heb je dus het complete Basic traject afgelegd, na 2 jaar het intermediate traject en na 2 jaar en 8 maanden heb je het advanced level op zak. MCER (Marco Común Europeo de Referencia) is het Gemeenschappelijk Europees referentiekader, meestal alleen Europees referentiekader genaamd, afgekort ERK. Dit is een richtlijn voor verschillende Europese talen om het niveau te beoordelen waarop iemand een taal beheerst. Daarbij worden de mondelinge, schriftelijke, gesproken- en luistervaardigheden beoordeeld. Dit wordt aangegeven met de niveau’s A1, A2, B1, B2, C1 en C2.

Studenten die studeren aan de universiteit van San Cristóbal worden verplicht om naast hun normale studie (bijvoorbeeld law), ook Engels te gaan leren bij taleninstituut INDI. Deze cursus Engels moeten zij dan volgen tot een bepaald niveau (basic level). INDI erkent niet de opleiding van concurrerende taleninstituten. Zo kan het dus gebeuren dat een student elders een intermediate level heeft gehaald, doch op INDI moet starten op een beduidend lager niveau (bijvoorbeeld B3).Onderling is er dus totaal geen afstemming….

23 september: The Day of the Youth.

Op die dag moesten we schuilen op de markt vanwege regen-en onweersbuien. Hier in de Highlands (2761 m. hoogte) kan dit dan behoorlijk tekeer gaan en op de markt was dat niet anders. De vrouw waar wij altijd een ‘jugo’ (fruitsapje) drinken, liet weten: ‘Dinamita’ (dynamiet)…hahaha!

In de week van 23 t/m. 30 september vierde lerarenopleiding Lourdes de 18e ‘anniversary’. Het programma was dagelijks van 8.00-tot 13.00 uur. Uiteraard stond deze week weer bol van de activiteiten. Echter: Wij gingen er vanuit dat onze les op zaterdag 24 september gewoon door zou gaan. Nee dus…..Ongeveer anderhalf uur voor aanvang van de les belde teacher Joseph af. Wat was het geval? De studenten moesten de nieuwe locatie San Elena versieren. (Wij geven les op de oude locatie in het centrum). De studenten waren weliswaar één dag eerder op vrijdag gestart met het decoreren van de school, maar hadden hun werkzaamheden moeten staken vanwege de regen. Nu wilden zij dus de draad weer oppakken op zaterdag en dus moest onze les eraan geloven. Tsja….het is altijd wat….Celebrations gaan hier nu eenmaal altijd voor education!!!!!

24 september: Día de las Fuerzas Armadas del Peru. (Dag van de Strijdkrachten). De hele dag optochten en processies….

Kiespijn in Peru (Dees)….Liever niet naar de tandarts hier…liever wachten tot januari in Nederland, dus wordt er gezocht naar een alternatief. In Noord-Ghana gorgelde ik met kruiden uit de bush, hier kauw ik op een cocablad. En het werkte prima; geen pijn meer!

26 september: Wateroverlast in het appartement. De vloer stond blank. Het enige dat de cleaning lady deed was bellen naar de beheerder van het appartement. Er werd beloofd dat er mañana iemand zou komen om het euvel te verhelpen, maar ach….mañana is een rekbaar begrip. Voor hetzelfde geld gebeurt er helemaal niets en komt er niemand. Vandaar dat wij zelf maar aan de slag gingen. Volgens ons was de oorzaak een lekkend toilet. Dit kunnen we toevoegen aan een lijstje met identieke mankementen. Overal lekt hier wel iets. (Badkamer, washok e.d.). De staat van het appartement is slecht: Kwestie van achterstallig onderhoud waar geen geld voor is. En inderdaad…..er kwam dus niemand…

En ik (Dees) word regelmatig gestoken door bepaalde insekten die ik niet kan thuisbrengen. Dit resulteert in grote rode plekken, het lijken soms net brandwonden. Crème tegen de jeuk en een tijdje wachten brengen uitkomst.

29 september: Nog steeds viert lerarenopleiding Lourdes het 18-jarig bestaan van de opleiding. In onze beleving behoorlijk overdreven om een hele week feest te vieren als een school 18 jaar bestaat, maar goed…..(bovendien betreft het slechts de sectie Engels). In eerste instantie waren wij uitgenodigd om een workshop te geven van 8.00-tot 10.00 uur en daarna te jureren bij ‘a talent show’ van 10.00-tot 13.00 uur. Helaas konden wij niet aan dit hele verzoek voldoen. Toch leek het ons wel attent om ons gezicht even te laten zien en belangstelling te tonen, temeer omdat wij al een hele poos lesgeven op Lourdes. Dus togen we op 29 september per taxi naar de nieuwe locatie van Lourdes (San Elena). Deze plek is ver verwijderd van het centrum. Het is dus niet de oude locatie in het centrum waar wij normaal gesproken lesgeven. De taxichauffeur (Tito genaamd) kletste de hele weg heen en terug. Hij leerde ons zelfs enkele woorden in het Quechua, de taal van de Inca’s. Eénmaal gearriveerd op de nieuwe locatie van Lourdes (San Elena) was het nog even zoeken naar de juiste ingang (wij waren hier pas 1x geweest), maar uiteindelijk waren we terplekke. Toen bleek teacher Joseph niet aanwezig te zijn, terwijl wij samen datum en tijd waren overeengekomen, te weten 29 september van 11.30 tot 12.30 uur.

(Achteraf bleek dat hij te druk was geweest). Bovendien had hij onze komst niet gemeld bij zijn collega Priscillia, die dus van niets wist. (Achteraf bleek dat hij geen tijd had gehad om haar te informeren). Tsja….altijd excuses…..Hoe het ook zij: Ons verrassingsbezoekje voor de studenten was in ieder geval geslaagd. Zij konden het erg waarderen dat wij er waren. Wij maakten dus een deel mee van de ‘talent show’. De studenten zetten hun beste beentjes voor als het gaat om zingen (karaoke) en dansen.

2 oktober: Verkiezingen in Peru. Overigens: Onze studenten vertelden ons dat het verplicht is om te stemmen. Als je niet stemt, moet je een boete betalen. Zij keken er enorm van op dat wij in Nederland de vrijheid hebben om wel of niet te gaan stemmen. Wij vroegen ons af: Gaan onze lessen wel door op 1 oktober gelet op de verkiezingen een dag later? Het blijkt namelijk dat velen moeten afreizen naar de plaats waar men is ingeschreven. En inderdaad……de les op lerarenopleiding Lourdes van 1 oktober werd gecanceld. Echter: De les voor de INDI teachers (English conversation club) ging wel gewoon door. Er zit totaal geen lijn in en de logica is hier altijd ver te zoeken.

Toen wij op 1 oktober het klaslokaal betraden op Centro de Producción om aldaar te starten met onze les (English conversation club) werden we onaangenaam verrast door de rotzooi - excusez le mot - in het lokaal. Het was duidelijk dat men hier een feestje had gevierd. Prima, maar opruimen ho maar! Overal slingerden lege flessen, bekertjes, bordjes met restanten van taart enz. Ook zaten er wijnplekken op de grond en waren tafels besmeurd. Tot overmaat van ramp zagen we dat er ook plafondplaten naar beneden waren gekomen of loszaten. Eerst dus maar even de ergste bende opruimen en daarna de watchman laten weten dat het plafond stuk was en dat er veel afval lag. Hij beloofde contact op te nemen met de direkteur. Een week later hingen de plafondplaten nog steeds los te bungelen. Opnieuw werd de watchman benaderd (een andere watchman dan een week eerder) en werd er beloofd dat het 2 dagen later (op een maandag) gerepareerd zou worden. Echter: Eerst zien en dan geloven! En inderdaad….nog een week later was het plafond nog steeds niet gerepareerd.

Dus wederom naar de watchman. Ik (Dees) liet hem weten dat het ‘muy peligroso’ was. Dit werd beaamd door: ‘Si profesora, si profesora’. Toen ik vroeg wanneer iemand het plafond zou gaan repareren, kreeg ik hetzelfde antwoord als een week eerder, namelijk: Lunes (maandag). En in de tussentijd komt het plafond steeds verder naar beneden……En weer een week later troffen we opnieuw een bende aan in ons klaslokaal. Wederom had hier een feest plaatsgevonden. Voor aanvang van de les zat er dan ook niets anders op dan het lokaal op te ruimen en schoon te maken. En natuurlijk was het plafond nog steeds niet gerepareerd. Wellicht maken wij dit ook niet meer mee….

Op 1 oktober zagen wij onze privéstudente Nelly weer terug. Deze docente Engels die wij 3 maanden lang hadden geholpen met haar luister-en spreekvaardigheid skills verscheen weer in onze les. Direkteur Wilmer Rivera van taleninstituut INDI heeft toestemming gegeven dat zij op zaterdagmiddag onze les kan bijwonen onder de vlag van de INDI-docenten, doch dat wij moesten stoppen met haar als privéstudente op maandag en donderdag, omdat dit niet gerelateerd was aan INDI/UNSCH, zijnde de universiteit. (Terwijl hij haar zelf naar ons had verwezen, maar goed….zoals eerder gezegd…logica is hier ver te zoeken). Nelly zelf werkt voor het bedrijf Senati in de hoofdstad Lima, maar kon vanuit Ayacucho online lesgeven in Lima. De afgelopen weken heeft zij de Senati-draad weer moeten oppakken en hadden wij haar gemist op zaterdagmiddag. Nu liet zij tot haar grote vreugde weten dat zij tot einde dit jaar vanuit Ayacucho mag blijven werken en dus nog niet naar Lima hoeft te gaan. Wat volgend jaar haar standplaats zal worden is nog niet duidelijk, maar goed…..vooralsnog blijft het nog enkele maanden Ayacucho en kan zij in principe op zaterdag onze les bijwonen. (Hoewel zij ook vaak afwezig is).

Voor bovenstaande groep (INDI teachers English conversation club) zijn we doende om ook INDI studenten toe te laten vanaf een bepaald niveau. Voor ons is het geen probleem, zeker vanwege het feit dat een INDI teacher kan helpen met vertalen Engels-Spaans.

Gemotiveerde studenten zijn wat ons betreft dus van harte welkom en bovendien is het UNSCH gerelateerd (wat de direkteur erg belangrijk vindt). De eerste INDI student die meedeed was Antonio (Anthony). Deze student ‘law’ is super gemotiveerd om Engels te leren. Dit heeft o.a. te maken met het feit dat hij het geluk heeft gehad al een paar keer in Europa te zijn geweest (Berlijn, Innsbruck, Parijs en Rome) en hij was onder de indruk geweest van het feit dat de meeste mensen in Europa Engels spreken en dat er slechts Spaans wordt gesproken in Spanje.

Het blijkt dat de coronaregels met ingang van 1 oktober zijn opgeheven. De ‘priktent’ voor onze deur - waar mensen al sinds onze komst in februari zich konden laten vaccineren - is afgebroken en verdwenen. Bij de bank is het ook niet meer nodig om je internationale vaccinatiebewijs te tonen. Bovendien is het dragen van mondkapjes ook verleden tijd. Door je ogen en oren goed de kost te geven kwamen we hier achter, want er is natuurlijk niemand die ons informeert. In deze cultuur wordt niet gecommuniceerd en niets uitgelegd.

Ulises (onze cursist van de English conversation club, alsmede teacher op de middelbare school Los Licenciados en bovendien onze contactpersoon richting direkteur taleninstituut INDI), liet weten dat dat hij op 3 of 4 oktober naar het INDI kantoor zou gaan om direkteur Wilmer Rivera (zijn neef) nog eens te activeren als het gaat om onze nieuwe taak voor universiteit UNSCH. Hij had in de week daar aan voorafgaand weliswaar al gebeld, maar het was hem niet gelukt om mister Rivera aan de telefoon te krijgen. Ons geduld wordt behoorlijk op de proef gesteld!

4 oktober: Wij werden verwacht op taleninstituut INDI, waar teacher Juan onze hulp nodig had. Dit keer waren we geen gastsprekers, maar moesten we een ‘final competition’ bijwonen. Allereerst hield teacher Juan een eigen presentatie en dit fungeerde als voorbeeld voor de studenten. Hij liet beelden zien over zijn privéleven (gescheiden, 16-jarige zoon), zijn familie, zijn opleiding (universiteit San Marcos in Lima), zijn vrijwilligerswerk (World Vision), zijn reiservaringen, zijn hobby’s (motorrijden, tuinieren), zijn banen (op INDI en op de middelbare school Faustino Sánchez Carrión) enz. Tot onze verbazing had hij zelfs foto’s van ons in zijn presentatie toegevoegd van een moment waarop wij zijn middelbare school hadden bezocht. Hierna was het de beurt aan de studenten. Iedere student hield dus ook een presentatie en wij konden vragen stellen aan de studenten. Zij werden beoordeeld op hun spreekvaardigheid. Het was erg basic, aangezien dit een echte beginnersgroep betrof. (B1). Echter: Het is mooi om te zien dat teacher Juan vanaf het beginnersniveau al oefent met spreekvaardigheid. De interactie is erg goed. Deze groep heeft - zoals eerder gemeld - een international vibe: Twee jonge mensen uit Venezuela en twee uit China. Voor wat betreft de jongelui uit China: Het zijn broer en zus die vanuit Peru naar Canada gaan om aldaar highschool af te ronden en uiteindelijk terug zullen keren naar China voor een universitaire studie. Een opmerkelijk verhaal…..En dan….Midden onder de les kwam er een hond binnenlopen…..niemand kijkt er vanop….het kan allemaal hier….

6 oktober: Massale studentenprotesten van alle faculteiten van de universiteit. Wij konden de onvrede aanschouwen vanaf ons balkon. Duizenden studenten gingen de straat op en dat was niet de eerste keer. Dankzij mijn (Dees) basic Spanish kon ik de opschriften op de spandoeken lezen en die logen er niet om: Falta de maestros (gebrek aan docenten); El rector y otras autoridades tienen que salir (de rector en andere autoriteiten moeten weg); No más mentiras (geen leugens meer). Soms hadden de teksten ook een humoristisch tintje (in alle ellende): Las obras del rector: 1. 2. 3. 4. 5. 6. De taken van de rector werden opgesomd met cijfers (1.2.3.4.5.6.), maar niet ingevuld. Met andere woorden: De rector doet niets!!! Wij begrijpen de frustraties van de studenten en zijn solidair. Uiteraard zijn wij geen Peruaanse studenten, doch slechts Nederlandse vrijwilligers in Peru, maar ook wij hebben de ervaring dat de organisatie van de universiteit erg hiërarchisch en stroperig is.

Teacher Joseph liet nog een andere reden voor de protesten weten: Gedurende de pandemie hadden de studenten online classes. Dit scheelde reis-en verblijfkosten. Nu echter hebben de studenten weer face to face classes. Sommige studenten moeten van ver komen en worden dus weer geconfronteerd met reiskosten. Bovendien eten zij in de mensa en hoewel dit tegen een gereduceerd tarief is, is het niet gratis. Er werd dan ook geprotesteerd, omdat de studenten niet willen betalen voor hun eten in de mensa. Bovendien willen zij gebruik kunnen maken van ‘dorms’. Hun verzoek werd helaas niet gehonoreerd door de authorities. Deze beslissing van de authorities kunnen wij wel begrijpen, omdat de studenten voor de pandemie ook geen gratis eten kregen.

Een dag later (7 oktober) trok een optocht voorbij van mensen uit de verpleging. Op alle spandoeken stond vermeld ‘enfermeria’. De optochten en de processies zijn hier niet meer te tellen. Iedere dag een nieuwe stoet……

7 oktober: Dag van de Leraar. En ook ter ere van deze dag trokken er weer vele optochten voorbij, met de vermelding van alle klassen van ‘Primaria en Secundaria’.

Je kunt wel zeggen dat Peru het land van de chaos is. Oorzaken zijn veelal organisaties die niet lekker lopen: Er zijn excuses, beloftes, er is geen planning en nauwelijks communicatie. Hoe het ook zij: Door de chaos houden mensen elkaar toch op de één of andere manier bezig. Even terug naar Nederland: In ons kikkerlandje is alles over-georganiseerd met strakke organisaties, vele protocollen en ingewikkelde wet-en regelgeving. Voor de doorsnee Nederlander is de complexiteit soms niet meer te volgen. Het is er niet gemakkelijker op geworden, maar goed….Nederland blijkt de oplossing te hebben en coaches schieten als paddestoelen uit de grond. Er is werkelijk een coach voor alles. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is een coach voorhanden: Budgetcoach, zorgcoach, opruimcoach, loopbaancoach, relatiecoach, teamcoach, mentalcoach, stresscoach enz.enz. Toch een beetje doorgeschoten?

Als we op de markt onze wekelijkse ‘jugo’ drinken, moet de verkoopster enorm lachen als wij constateren dat wij helemaal geen mannelijke verkopers op de markt zien, doch slechts vrouwen. Al schaterend liet zij weten: ‘Los hombres quieren dormir y las mujeres tienen que trabajar’. (Mannen willen slapen en vrouwen moeten werken). Het lijkt Ghana wel……Wij lieten weten dat Ben de uitzondering was, want hij werkt de hele dag. Hierop moest niet alleen de verkoopster nog harder lachen, maar ook een oude Peruaanse man die het hele gesprek had gevolgd…....hahaha!

8 oktober: Slag om Angamos. Dit betreft de herdenking van de zeeslag bij Angamos op 8 oktober 1879. Bij deze zeeslag werd de Peruaanse marine overmeesterd door de Chileense marine waardoor de kust van Peru niet langer werd beschermd en de invasie van Peru en Bolivia over zee mogelijk was. De invasie was het begin van de Salpeteroorlog. En je raadt het al….wederom weer veel ceremonie,optochten en vuurwerk. Geconcentreerd thuis werken is vaak moeilijk vanwege alle herrie op straat.

Hoewel de viering om de Slag van Angamos geen reden was om de lessen te laten vervallen (hoe is het mogelijk?), moest de les op lerarenopleiding Lourdes van 8 oktober toch weer uitgesteld worden met een week, aangezien er wederom geen sleutel aanwezig was van de locatie. De afspraak was weliswaar gemaakt dat één van onze studenten wekelijks de sleutel bij de watchman zou ophalen, maar… de watchman bleek onbereikbaar te zijn. Kortom: Geen sleutel, geen les. Onze aktieve werkhouding krijgt keer op keer een deuk….en hoewel het lastig is om gemotiveerd te blijven, lukt ons dat gelukkig nog wel.

En dan staat de poetsvrouw voor onze neus en laat weten dat zij gordijnen komt halen voor de rectorado. De rector van de universiteit had namelijk gevraagd om gordijnen….uh….heeft die man niet iets beters te doen?

Zoals eerder gemeld zijn we doende om onze English conversation club ook open te stellen voor de studenten van taleninstituut INDI, aangezien de docenten het laten afweten vanwege hun drukke werkzaamheden. Student Anthony die erg gecharmeerd is van de mogelijkheid om spreekvaardigheid te trainen had de direkteur van taleninstituut benaderd met de vraag of er niet meer studenten mochten meedoen aan onze English conversation club. Direkteur Wilmer Rivera had hem laten weten dat een nieuwe groep studenten zou gaan starten in de week van 10 oktober (iedere maand start er een nieuwe groep) en dat dit een moment zou kunnen zijn dat meerdere studenten kunnen instromen. Verder was hij very busy geweest.

Dat de direkteur van INDI het druk heeft is begrijpelijk, doch nu rijzen de problemen op de universiteit echt de pan uit. Student Anthony liet ons weten dat rector Antoni Jeri in grote moeilijkheden verkeert. Er is corruptie en mismanagement geconstateerd. Verder wemelt het van de onrechtmatigheden binnen de universiteit en dat blijkt normaal te zijn binnen publieke universiteiten. Ieder jaar wordt er wel iemand van de authorities ontslagen. Student Anthony was er heilig van overtuigd dat de rector de laan uit zou worden gestuurd als de problemen voor het einde van het jaar niet opgelost zouden worden. Pfff….Wij redeneerden verder….Wat zou dit kunnen betekenen voor onze accommodatie, zijnde het appartement dat gelieerd is aan de universiteit? Moeten wij dan ook vertrekken? En wat gaat het vertrek van de rector betekenen voor de direkteur van het taleninstituut? Staat dit er los van? Je weet het hier nooit, er is totaal geen logica in het hele systeem te ontdekken. Het blijft een ontwikkelingsland en alles kan van het ene op het andere moment veranderen. Onze gedachten gingen terug naar 6 jaar geleden toen de direkteur van het taleninstituut werd ontslagen. Zijn vertrek betekende ook het vertrek van een docent, die een vriendje was van de direkteur. Hoe het ook zij: De laatste 3 maanden worden spannend………

Als wij op 10 oktober over straat lopen worden wij plotseling omhelsd door een meisje. Zij is in gezelschap van een vrouw. Wij pijnigen onze hersens. Waar kennen wij dit meisje van?

Gelukkig liet de vrouw het woord Aldeas vallen (Aldeas Infantiles SOS / SOS Kinderdorpen) en toen herkenden wij de vrouw. Zij was één van de ‘madres’ in de huisjes van de kinderen. Een normale vraag richting ons was dan ook: ‘Wanneer komen jullie weer?’ Het is dan pijnlijk om te moeten vertellen dat wij niet meer mogen komen van de direkteur van taleninstituut INDI, omdat ons werk (en onze accommodatie) gelieerdzijn aan universiteit UNSCH. De ‘moeder’ vertelde dit aan het meisje. Gelukkig namen zij het goed op en werden wij bij vertrek wederom omhelsd. Wij konden alleen maar denken: ‘Heeft direktrice Dunia van SOS Kinderdorpen onze reden dan niet uitgelegd aan de moeders en de kinderen?’ (Dat was namelijk ons verzoek geweest en dat was ons ook beloofd), maar ach….this is Peru…..

10 oktober: Día de la salud mental.

Waren er op 6 oktober massale studentenprotesten geweest, op 10 oktober werd dit nog eens dunnetjes overgedaan. Nou ja, laat dat dunnetjes maar achterwege….Het was nóg massaler dan enkele dagen eerder, de sfeer werd steeds grimmiger. Vanaf ons balkon zagen wij duizenden studenten met spandoeken lopen die allemaal richting rectorado liepen, het hoofdkantoor van de rector, zijnde onze bijna buurman. Zij scandeerden leuzen, staken vuurwerk af en werden opgehitst door trommelaars. Wij zagen teksten als: Hoy clase en la calle (vandaag les op straat); El rector es incapaz (de rector is incapabel); No mas mentiras y promesas (geen leugens en beloftes meer); Rector y autoridades deben salir (rector en autoriteiten moeten vertrekken); Los estudiantes tienen derecho al comedor (studenten hebben recht op de mensa) enz. enz. Hoewel wij alle begrip hebben voor de acties van de studenten, ging het in onze ogen wel veel te ver toen er verschillende doodskisten werden gedragen met daarop de naam van de rector (Antoni Jeri), gevolgd door de tekst: Descanse en paz (rust in vrede) en de datum 10-10-2022. Op een gegeven moment werd de situatie zó gespannen dat een brandweerauto en een ambulance dwars door de menigte reden om de studenten uit elkaar te drijven.

Al met al was het een heel spektakel en schouwspel dat tot laat in de avond plaatsvond. Wij vroegen ons wel af: Hoe gaat dit in hemelsnaam eindigen?

11 oktober: Als je wilt oefenen met Spaans praten is een bezoekje aan de tailor een aanrader (nee dus)….Men kijkt je zeer vriendelijk aan, men lacht, men is verbaasd e.d. Als je vraagt of je bedoeling duidelijk is zegt men ja, maar bedoelt men nee. De Google translator kan zeker uitkomst bieden, maar wordt eigenlijk pas interessant als je de taal beter beheerst, zodat je kunt begrijpen als Google onjuist vertaalt. Met andere woorden: Het gevaar van een translator, zoals vroeger het gevaar van een woordenboek, dat eigenlijk ook pas écht interessant werd op het moment dat je een bepaald niveau van een taal hebt verworven, maar goed…..terug naar de tailor….Op de heenweg naar de tailor passeerden we opleidingsinstituut Lourdes (de lerarenopleiding waar wij op zaterdag lesgeven). Aangezien er vaak problemen zijn met het openen van de deur op zaterdag (watchman is on travelling, er is geen sleutel….blablabla…), besloten we om zelf even naar binnen te gaan en de sleutel vast veilig te stellen voor de komende zaterdag. Het bekende kastje-muur effect: Van de watchman, naar de administratie en van de administratie naar een soort administrator/director (leve de hiërarchie), maar …hoera….uiteindelijk werd ons verzekerd dat er zaterdag 15 oktober iemand aanwezig zou zijn met de sleutel. Op de terugweg van de tailor maakten we een omweg om de vele honden in de buurt van de tailor te ontlopen. Echter: Die straathonden zijn overal, dus ook in de straat die wij hadden gekozen. Toen ging het bijna mis….een hond sprong op Ben af en bleef maar blaffen. Ben schreeuwde als een malle richting hond, had zijn hart in z’n keel zitten, maar uiteindelijk liep de hond weg. Dat was dus even schrikken……….

Op 14 oktober in alle vroegte stond de loodgieter onaangekondigd op de stoep. Wij waren hier al weliswaar enkele maanden op aan het wachten, maar niemand informeert je dat hij dan uiteindelijk daadwerkelijk komt.

Het was geen overbodige luxe dat hij kwam, want wij staan soms tot de enkels in het water vanwege lekkende wastafels en toiletten en het was al bijna normaal geworden om eerst te dweilen voordat de dag kon beginnen. Overal stonden bakjes om het water op te vangen, maar goed….eindelijk werd het euvel dan toch (gedeeltelijk) verholpen. Vervolgens liet poetsvrouw Gladys weten dat er in november vier nieuwe gasten in ons appartement komen wonen. Echter: De geschiedenis leert dat dit niet zo’n vaart zal lopen. Mocht het wel zo zijn, dan is het ook prima. Wij hebben sowieso het geluk gehad dat wij al vanaf eind maart alleen in het appartement wonen. Bovendien hebben we de langste tijd hier gehad. Het gaat nu erg snel….het is binnen no time 10 januari, de datum van onze terugvlucht naar Nederland. Verder waren er ook vandaag weer massale protestdemonstraties door de studenten van de universiteit. Men wil dolgraag dat rector/provoost Antoni Jeri vertrekt.

Soms zit het mee…..eindelijk was er op 15 oktober weer eens een normale les op lerarenopleiding Lourdes. Sleutel was aanwezig, deur was open, teacher Joseph was op tijd, ja, ja…..dat lijken allemaal normale dingen, maar in Peru is dit niet vanzelfsprekend. De deur naar het auditorium was versierd vanwege een viering van een primary school. Teacher Joseph liet weten dat de studenten van de lerarenopleiding weliswaar aan het einde van dit jaar klaar zijn met hun opleiding, doch er zou sinds kort de mogelijkheid bestaan om er nog 2 jaar extra aan vast te plakken. Wij kwamen nog even terug op de studentendemonstraties van universiteit UNSCH. Volgens de studenten van Lourdes had de rector laten weten dat hij zijn positie niet zou afstaan. Vandaag stond spreekvaardigheid op de rol en werd de klas in groepjes verdeeld. Alles verliep ‘smooth’, mede dankzij een interessant onderwerp. Hierna moest student Maikel zijn lespresentatie houden en dit ging over comparatives. Complimenten hiervoor waren op z’n plaats.

Eénmaal thuis stond plotseling rector Antoni Jeri op de stoep met een amigo en liet hij weten dat hij een werkvergadering had. Met andere woorden: S.v.p. verwijderen uit de kamer en je toevlucht nemen tot de slaapkamer. Oké……….

’s Middags stond de English conversation club op de rol op Centro de Producción. Naast docenten van taleninstituut INDI, hopen wij ook studenten van INDI te mogen begroeten. Zouden zij eindelijk eens aanwezig zijn? Nee dus (op ééntje na)….Het kon niet uitblijven dat we spraken over de vele protestdemonstraties van studenten van de universiteit. De docenten van INDI lieten ons weten dat de studenten alle faculteiten van de universiteit hadden gesloten vanwege de vele problemen waar de universiteit op dit moment mee moet dealen (mismanagement en corruptie en men wil dat de rector en andere authorities vertrekken). Onze enige INDI student die rechten studeert zit dus noodgedwongen thuis. Naast zijn rechtenstudie volgt hij ook Engelse les op INDI, doch ook daar kon hij niet terecht, omdat er te weinig aanmeldingen waren voor zijn niveaugroep. Een trieste zaak!

Ulises liet ons weten dat de direkteur van INDI wellicht een nieuwe taak voor ons heeft. Hoera! Hoe is het mogelijk? Wij wachten al vanaf 1 september….Er zouden 10 studenten van de faculteit Agronomie belangstelling hebben getoond voor Engelse conversatie. Echter: Alle faculteiten zijn nog gesloten en het is onduidelijk wanneer deze de deuren weer gaan openen. Zal dit op korte termijn zijn? Of duurt dit nog weken of zelfs maanden? In het laatste geval zijn wij dan al lang en breed terug in Nederland. De tijd die ons rest is kort. In december zijn er examens en begint de grote vakantie (t/m. februari). En uh… worden wij geacht om onze laatste weken/maanden op de campus les te geven? Of kunnen die 10 studenten wellicht naar onze locatie komen op Centro de Producción? Tot op het laatste moment zal alles onduidelijk blijven, want….this is Peru….Verder liet Ulises weten dat het helaas niet meer mogelijk is om zijn school Los Licenciados te bezoeken, i.v.m. het promoten van de Engelse taal, omdat dit niet meer ingepast kan worden in de dagelijkse planning van de school. Te druk dus. Zoals eerder gemeld wil de direkteur van taleninstituut INDI dat wij slechts taken uitvoeren die gerelateerd zijn aan universiteit UNSCH of taleninstituut INDI. Dan blijft het voor ons heel vreemd dat wij wel mogen lesgeven op lerarenopleiding Lourdes, maar ach…..probeer niet om logica te ontdekken in Peru, want logica bestaat hier niet!

Echter: Wellicht heeft het te maken met het feit dat de universiteit afgestudeerde mensen van de lerarenopleiding graag wil toelaten op UNSCH.

16 oktober: Deltawerken in ons appartement…catastrofe op de vroege zondagochtend…..waterballet…..lekkages…..Morgen (maandag 17 oktober) dus wederom - via de cleaning lady - een beroep doen op de loodgieter.

Als wij op zondagmiddag 16 oktober een ommetje maken in combinatie met lunchen, komen we onze collega teacher Juan tegen met zijn 16-jarige zoon. Laatstgenoemde heeft in het verleden wel eens een les van ons bijgewoond in de English conversation club, toen hij vanuit Lima zijn vader bezocht in Ayacucho. Juan is gescheiden en zoon-lief woont in Lima alwaar hij in het laatste jaar zit van de middelbare school. Hij is nog aan het twijfelen of hij in Lima naar de universiteit zal gaan (waar zijn moeder woont) of dat hij gaat kiezen voor de universiteit in Ayacucho (waar zijn vader woont). Hoe het ook zij: De band vader-zoon is perfect en dat is het belangrijkste.

In de week van 17 t/m. 21 oktober kwam cleaning lady Gladys naar ons appartement met in haar kielzog een zoon en een kleindochter. Aangezien de kinderen schoolvakantie hadden, moest moeder/oma Gladys de kinderen dus meenemen naar haar poetsplek. Wij vragen ons af of zij het grut ook meeneemt naar de rectorado, waar zij ook wordt geacht om schoon te maken.

En dan krijgen we op 17 oktober bericht van onze huurder Olga dat zij binnenkort gaat vertrekken uit ons appartement in Vlissingen. Uiteraard was dit bekend bij ons. De bedoeling was dat zij t/m. 31 december 2022 zou blijven, maar zij is momenteel doende met een nieuwe baan in Polen en het zou kunnen zijn dat zij een maand eerder gaat vertrekken. (Kan ook niet). Hoe het ook zij: Wij hebben aan Olga een fijne huurder gehad.

Op 17 oktober rondde de loodgieter zijn werkzaamheden van 14 oktober af. Waren de lekkende wastafels al verholpen, nu was het de beurt aan de lekkende toiletten.

Bovendien klaarde hij ook nog enkele andere klusjes. Het werktempo lag behoorlijk laag. Hij is zeker drie uur bezig geweest met reparatiewerkzaamheden, maar goed…..dan heb je ook wat, namelijk…eindelijk geen natte voeten meer…..

Een bijzondere ontmoeting: Tijdens een gesprek in mijn (Dees) beste Spaans, hoorde een vrouw mij ongetwijfeld enigszins stuntelen. Zij bood dan ook haar hulp aan. Wij raakten in gesprek (in het Engels). Deze oudere, zeer attente vrouw vertelde dat zij op bezoek was bij haar nicht in Ayacucho. Dit nichtje sprak alleen maar Spaans, doch de oudere dame bleek niet alleen vloeiend Spaans te spreken, doch ook Engels en Frans. Opmerkelijk! Wat bleek? Zij had een hele tijd gewoond in Canada (Montréal) en dit verklaarde dat zij zowel Engels als Frans sprak. Nu echter woonde zij in Australië. Aan het einde van ons gesprek verwezen wij haar nichtje desgevraagd nog naar taleninstituut INDI, omdat zij graag Engels wilde leren.

18 oktober: El Señor de los Milagros. (Beschermheer tegen aardbevingen en schutspatroon van Lima). En natuurlijk betekende dit optochten……

19 oktober….op naar Claro (telefoonwinkel). Wij verzochten Claro om te stoppen met het sturen van allerlei commercials op kaartje 1 (Nederland) en kaartje 2 (Peru) op onze beide telefoons, omdat is gebleken dat wij hiervoor moeten betalen via kaartje 1 (Nederland). Hoewel ik (Dees) bovenstaande in het Spaans kon uitleggen, raakte ik wel verstrikt in de hele waterval die ik terug kreeg. Als je dan vraagt of men langzamer wil praten, ratelt men gewoon door. Men bond eindelijk in, toen wij vroegen of zij wellicht Engels spraken. Uiteraard was dit niet het geval….De eerste medewerkster liet weten dat wij onze originele paspoorten moesten laten zien, voordat men aan ons verzoek kon voldoen om ons geen Claro berichten meer te sturen. Toen wij een kopie van ons paspoort toonden, werd dit niet geaccepteerd. Er zat dus niets anders op dan terugkeren naar huis, originele paspoorten ophalen en terug naar de Claro winkel gaan. Tweede poging dus en gewapend met paspoorten….

Toen verscheen de tweede medewerkster en zij vroeg ons waarom wij onze paspoorten lieten zien…..pfff…..van dit soort dingen word je zo moe….maar hoera…..er werd toegezegd dat wij na verloop van 2 dagen geen enkele commercial meer toegestuurd zouden krijgen. Wij zijn benieuwd!

En weer was er een feria in onze buurt, maar dit was slechts 1 dag (20 oktober). Een andere invulling van de kraampjes deze keer: Met name techniek, cosmetica en eten. Een voorbeeld van voedsel was bijvoorbeeld: Tanta wawa. Dit is een soort zoet broodje in de vorm van een klein kind of baby. Deze broodjes zijn over het algemeen gemaakt van tarwe en bevatten soms een zoete vulling.

Als we twee INDI teachers op straat tegen het lijf lopen (die een meeting achter de rug hadden over de lancering van nieuw lesmateriaal voor 2023), komt het gesprek al snel op de massale studentenprotesten van de universiteit. Nu krijgen we toch een ander verhaal te horen: De studenten zouden niet willen praten met de authorities. Zij houden de hele campus bezet. Niemand mag het terrein op. De studenten zouden de vrije tijd gebruiken om alleen maar te feesten. Al met al een slechte zaak. Volgens onze collega’s zou het gaan om slechts 30% van de studenten. En er zouden alweer nieuwe protestdemonstraties zijn aangekondigd. Twee dagen later is de informatie weer compleet anders. Van de 28 faculteiten zouden er maar liefst 26 staken. Slechts de faculteit Rechten en de faculteit Agronomie zouden weer willen starten en wel op 24 oktober. Dit betekent voor onze rechtenstudent Anthony dat hij de draad van zijn studie weer kan oppakken m.i.v. 24 oktober. (Bovendien gaat zijn Engelse les op INDI half november weer van start, dus Anthony was blij). Mocht het waar zijn dat de faculteit Agronomie ook wil stoppen met de demonstraties, dan zou dit voor ons kunnen betekenen dat wij 10 studenten landbouwkunde mogen verwelkomen in onze English conversation club.

Op 21 oktober trok er een optocht voorbij van Cesde, het technologisch instituut waar wij 6 jaar geleden enkele workshops hebben gegeven. Cesde bleek 30 jaar te bestaan.

Voor een supermarkt stond een kartonnen doos met daarop het verzoek om lege plastic flessen in te leveren, die dan vervolgens bestemd waren voor Aldeas Infantiles SOS (SOS Kinderdorpen). Het is de bedoeling om dit plastic te recyclen. Een goede zaak! Het moge duidelijk zijn dat wij gehoor gaan geven aan dit verzoek, aangezien wij SOS Kinderdorpen een warm hart toedragen.

Wat raakt een mens toch snel gewend aan bepaalde patronen….Zomaar enkele voorbeelden: Iedere dag staan er honderden mensen (jong en oud) in een immens lange rij te wachten voor een bankgebouw bij ons in de straat. Zelfs op zaterdag is dit het geval. Van onze studenten hebben wij begrepen dat dit o.a. mensen zijn die niet bekend zijn met internetbankieren. Zij vertrouwen alleen maar het echte bankgebouw. Niet te geloven! Een andere reden is het feit dat er veel te weinig bankoffices zijn en dat iedereen dus naar hetzelfde bankgebouw moet. Voor ons Westerlingen is het onvoorstelbaar waar zij de tijd en het geduld vandaan halen om echt van ’s morgens tot ’s avonds in een rij te staan en te wachten op het moment waarop zij hun geld kunnen ophalen of andere bankzakenkunnen regelen. De discipline is enorm en ook het geduld is bewonderenswaardig. In een ontwikkelingsland geldt altijd weer: Niet klagen, maar dragen! De mensen zijn kanjers in accepteren en incasseren! Wat kunnen wij Nederlanders daar nog veel van leren!

Een tijdje geleden waanden wij ons weer even terug in Ghana, toen wij een gigantische kever (Afrika-formaat!) aanschouwden in onze slaapkamer…...brrr…Dit soort grote afmetingen waren destijds heel gewoon, maar zijn we inmiddels gelukkig niet meer gewend.

Waren wij op 17 oktober blij dat de loodgieter de lekkages had afgerond, die blijdschap was van korte duur geweest, want op 22 oktober werden we voor de zoveelste keer geconfronteerd met een lekkend toilet. Dweilen dus en wederom na het weekend aan de bel trekken…..

Het wordt afgezaagd, maar de les op lerarenopleiding Lourdes van 22 oktober ging niet door. De reden? Er was voor de zoveelste keer geen sleutel.

Het blijkt dat we te maken hebben met een vreselijke hiërarchie en een strak protocol: De direkteur moet eerst toestemming geven aan de watchman om de sleutel aan een derde te mogen geven. Hoewel dit laatste was geschied en teacher Joseph cq student Maikel in principe klaar stonden om de sleutel in ontvangst te nemen, bleek de watchman afwezig te zijn en bovendien telefonisch niet bereikbaar te zijn. Dus: Geen sleutel, geen les. Wij hebben ons voorgenomen om zelf - een dag voorafgaande aan de les - het sleutelprotocol te gaan activeren. Niet dat dit garant staat voor succes, maar niets doen is geen optie voor ons.

Eindelijk…..Hoera!!!!....Op 22 oktober konden wij vijf studenten van taleninstituut INDI welkom heten in onze English conversation club, te weten: Ruth, Diana, Michaela, Carolina, Anna. (Intermediate level). Zij worden toegevoegd aan de INDI teachers in deze groep.

Het is aangenaam warm weer in oktober; november wordt volgens onze studenten nog warmer. Dit is in aanloop naar het regenseizoen dat in december van start gaat en duurt t/m. februari.

Festival de danzas…..er wordt wat afgedanst in Ayacucho….la marinera ayacuchana, la famosa danza de las tijeras etc. Bailar zit in het bloed van de mensen hier.

Onderwerpen die aan de orde zijn gekomen op lerarenopleiding Lourdes: Why do men and women sometimes have such difficulty communicating with one another?

Onderwerpen die de revue zijn gepasseerd op Centro de Producción voor de docenten van taleninstituut INDI en sinds 22 oktober ook voor de studenten van taleninstituut INDI: Describing your personality, qualities and abilities in detail (using adjectives); Describing famous people qualities; Picture language; Cultural exchange; Talk about an interesting day last week: What happened? How did you feel? Who were you with?; Describing wishes in the present/past; 20 simple things you can do to help save our planet; Introduction for new students; Differences in culture; Text about Obama. (The story behind the photo/A moment in history/Questions and answers about Barack Obama).

Hopelijk was het weer de moeite waard om ons verslag te lezen.

Lieve groet,

Ben en Dees