Peru blijft een bron van inspiratie

Een boeiend Peruaans levenVanaf 4 juli 2022

4 juli: ’s Ochtends werd koers gezet naar de middelbare school ‘Los Licenciados’, de school waar onze INDI collega Ulises en tevens onze cursist en contactpersoon, lesgeeft. Vandaag stond de fourth grade op de rol (4^e klas middelbare school, 16-jarigen). Wederom werden wij geacht om the importance of learning English uit te leggen. En wederom konden de standaard opmerkingen na afloop niet ontbreken: ‘Zeg eens iets in het Nederlands, Frans en Duits’ of ‘ik vind jouw ogen mooi’. Wij denken dan: ‘Mag het een keertje iets anders zijn, a.u.b.?’

Wij vroegen teacher Ulises naar de festiviteiten van de afgelopen periode. Hoe was de viering geweest van het 33-jarig bestaan van Los Licenciados? Hij liet weten dat het voor de docenten leuker was geweest dan voor de leerlingen. Er had weliswaar sport, dans e.d. op het programma gestaan, doch de leerlingen hadden graag een party gewild en dit werd niet toegestaan door de overheid (public school). En hoe was de viering van UNSCH (345 jarig bestaan van de universiteit) geweest op 3 juli? Wij hadden weliswaar de optochten aanschouwd, maar blijkbaar was er ook nog een lunch geweest. Tsja….en dan laat Ulises weten dat er nog meer festiviteiten op de rol staan. Op 6 juli wordt Teacher’s Day gevierd en op 28 juli Independance Day. Ulises moest er zelf om lachen….inderdaad….celebrations….celebrations…….and many public holidays…..this is Peru.

’s Middags stond de privéles gepland voor Nelly, an English teacher. Echter: Toen wij arriveerden op Centro de Producción was de poort gesloten. Nu gebeurt dit wel vaker, maar ook na bonzen op de deur maakte de watchman niet open. Op de binnenplaats van Centro de Producción worden altijd produkten verkocht, zoals kaas, melk e.d. Voorbijgangers zagen dat wij naar binnen wilden. De eerste persoon die ons aansprak liet weten dat er vandaag niets verkocht zou worden, omdat het de dag was na de 345-jarige viering van de universiteit op 3 juli. En dit betekende dat alle universiteit gerelateerde gebouwen een dag later ook nog dicht zouden zijn.

Dit werd bevestigd door een tweede voorbijganger. Toch bleven we op de poort bonzen. Wij moesten hier lesgeven en we kwamen hier niet om kaas te kopen. Eindelijk hoorden we gestommel en maakte de watchman de deur open. Zijn slaperig gezicht maakte duidelijk dat hij gewoon een dutje had gedaan en ons kloppen op de poort niet had gehoord. Eindelijk konden we naar binnen. Niet veel later arriveerde onze cursist Nelly en kon de privéles beginnen.

Nelly is werkzaam als ‘instructor’ bij bedrijf Senati en wordt geacht technisch Engels te geven. Zij had ons gevraagd om haar uitspraak te checken. Even schakelen voor ons….Wij werden ondergedompeld in bijvoorbeeld mechanic maintenance, inclusief technisch idioom, zoals an electric drill, chuck, ball bearing, jaws e.d. Niet bepaald onze favoriet, maar goed…....Overigens: Op ons verzoek hebben we de private classes van Nelly verschoven van de ochtend (10.00-12.00 uur) naar de middag (16.00-18.00 uur), zodat wij ’s morgens meer tijd hebben om bijvoorbeeld middelbare scholen te bezoeken van sommige INDI collega’s, zoals bijvoorbeeld Juan, Ulises, Edith.

6 juli: Opnieuw op naar middelbare school ‘Los Licenciados’ en wel voor twee eerste klassen. Althans dat was de bedoeling, maar……dit is Peru en - zoals hierboven gemeld - dat land hangt van festiviteiten aan elkaar en celebrations gaan in de Peruaanse cultuur nu eenmaal altijd voor. Dat is belangrijker dan lesuren op school. Dus: Vandaag wordt Teacher’s Day gevierd en onze afspraak van 6 juli verschuift gewoon naar 13 juli. No problem……Echter: Hierna werd ook 13 juli gecanceld en doorgeschoven naar 20 juli. De reden was gelegen in het feit dat Ulises op 13 juli een beoordeling zou krijgen door de principal m.b.t. zijn lesgeven . Toen wij hem vroegen of dit gevolgen zou kunnen hebben voor zijn baan, liet hij olijk weten: ‘No, because the principal can not understand my English classes’….(Die principal spreekt namelijk alleen maar Spaans). Overigens: De beoordeling was excellent! En….20 juli werd ook weer doorgeschoven naar maar liefst 10 augustus, want….first there are exams and then there are holidays……tsja….het schiet niet op.

En dan krijgen we een opmerkelijk verzoek….en wel uit Marokko, waar wij 2x zijn geweest (1x 3 maanden in 2015-2016 en 1x 8 maanden in 2018-2019). Beide keren waren wij werkzaam op British Language Academy. In die tijd hebben wij natuurlijk veel docenten Engels ontmoet. Zo troffen wij in januari/februari 2019 ook een zekere teacher Sara en van haar ontvingen wij nu een mail, met een bijzondere vraag. Zij was weliswaar niet meer werkzaam voor British Language Academy, maar was nu als freelancer aktief. Zij vroeg ons om 1 uur per week online onze ervaringen met haar Marokkaanse studenten te delen. Wij beantwoordden haar mail nog dezelfde dag, voorzien van suggesties, maar tot heden (plaatsing site) vernamen we niets meer.

One of our Peruvian friends Ali kwam op 6 juli bij ons op bezoek. Hij is bezig om zijn proefschrift te schrijven (op het gebied van automatisering) en nodigde ons alvast uit om aanwezig te zijn als hij zijn proefschrift moet verdedigen (defender tesis). Ook liet hij weten dat zijn beide ouders een tijdje naar Lima moeten gaan vanwege medische redenen. Toen wij vertelden over onze teaching activities, vroeg hij ons om een paar lessen bij te mogen wonen (zowel op lerarenopleiding Lourdes als ook bij de English conversation club voor de INDI teachers). Ali vroeg toestemming bij teacher Joseph en kreeg die toestemming. Op 9 juli zal Ali dan ook aanwezig zijn in onze lessen. Verder spraken we over de werkloosheid in Ayacucho, alsmede over de informele maatschappij in Peru, maar ook over de corona situatie (in Ayacucho it’s okay).

Wij bespraken ook de penalty die wij moeten gaan betalen op het moment dat wij Peru gaan verlaten. Moeten wij deze boete van onze overstay betalen bij een bank in Ayacucho of op het vliegveld in Lima? Ali beloofde op onderzoek uit te gaan. Niet alleen vroegen wij advies aan Ali, ook consulteerden wij Risya. Zij is niet alleen een INDI teacher en onze cursist in de English conversation club, zij heeft als enige ook een beetje reiservaring (Verenigde Staten), is een slimme tante en spreekt vloeiend Spaans en Engels.

Ook Nederlander en docent Jan Kuijt die al zo’n 17 jaar in Ayacucho woont, werd door ons benaderd en ook hij is bereid om één en ander uit te zoeken. Hij heeft in het verleden zelf ervaring gehad met ‘overstayen’, maar wellicht zijn de regels veranderd.

En op 7 juli togen we weer naar Centro de Producción alwaar Nelly in de startblokken stond voor haar private class. Twee keer zal zij niet aanwezig zijn, because I have to celebrate the birthday of my mother in law…..een busreis van 10 uur….even naar de verjaardag van je schoonmoeder….hahaha…….

9 juli: Vandaag werd voor de tweede week op lerarenopleiding Lourdes aandacht besteed aan de topic: Describe a picture. Een week eerder leverde zelfs een zieke studente haar virtuele bijdrage. Klassenvertegenwoordiger Maikel verzorgt altijd de technische ondersteuning. De foto’s die in deze 2 weken werden beschreven varieerden van: Machu Picchu (een ruïnestad van de Inca’s in Peru) tot een foto van medestudenten en van een plaatje van Plaza de Armas (het centrale plein in Ayacucho) tot een foto van een pas geboren zoontje en van foto’s van een kat tot foto’s van honden (een studente vertelde bijna in tranen dat de buurman haar hond had vergiftigd). Inmiddels had zij weliswaar een nieuwe hond, maar zo liet humoristische Ben weten: ‘What about the neighbour; is he still living next to you?’ (En dat bleek het geval te zijn). In de tweede week waren de favoriete foto’s van de studenten een viering van de verjaardag van haar oma en een foto van de klasgenootjes van de basisschool. Wij zelf beschreven een foto van Ghana en wel aangaande meisje Zenab met de 12 vingers (die 2 extra vingers die verwijderd konden worden door een Canadese arts, doch dit werd belet door de Ghanese cultuur).

Op die bewuste zaterdag 9 juli keken we even vreemd op toen we op lerarenopleiding Lourdes arriveerden. Waren we een paar weken eerder moeten verkassen van het auditorium naar een normaal klaslokaal, omdat het plafond van het auditorium op instorten stond, nu konden we zelfs in geen enkel klaslokaal meer terecht.

Reden: In alle klaslokalen werd achterstallig onderhoud gepleegd (terwijl eerder werd vermeld dat dit niet zou gebeuren, aangezien het gebouw in een te slechte staat verkeerde). Hoe het ook zij: Wij konden dus nergens terecht om de laatste les voor de vakantie af te ronden.

Even werd overwogen om naar een park te gaan, maar plotseling kregen we een beter idee. Waarom zouden we niet naar Centro de Producción gaan, de locatie waar wij op zaterdagmiddag onze English conversation club hebben voor de teachers van taleninstituut INDI?

Zo gezegd zo gedaan….Echter: De securityman stond erop dat er eerst toestemming gevraagd zou worden aan de principal/manager mister José Lozano. Nadat dit was geschied en wij de goedkeuring hadden gekregen, betraden wij ons eigen vertrouwde klaslokaal. Het was bijzonder om daar ‘s morgens te zijn met de Lourdes studenten en ’s middags met de INDI docenten.

Ik (Dees) liet de studenten weten dat ik bezig was met een plan. Ik wilde namelijk de Lourdes studenten onderbrengen bij de INDI docenten in onze English conversation club. Ik liet hen weten dat ik dit reeds besproken had met hun teacher Joseph. Laatstgenoemde had dit echter nog niet kunnen kortsluiten met zijn studenten, omdat hij al een paar weken ziek is. Er was dus ook nog geen toestemming gevraagd aan mister Wilmer Rivera, zijnde de direkteur van taleninstituut INDI. De studenten waren dolblij met mijn plan en ik beloofde mijn best voor hen te gaan doen. Nog diezelfde dag belde ik de zieke teacher Joseph en hij beloofde meteen toestemming te vragen bij de direkteur van INDI. De direkteur op zijn beurt belde naar Ulises (INDI docent Engels en onze cursist en contactpersoon), die vervolgens weer met ons contact opnam. De direkteur van INDI vond het een prima plan en dus mogen de studenten van Lourdes ook deelnemen aan onze English conversation club. Geweldig!! Zij mochten met onmiddellijke ingang starten, ware het niet dat dit in praktische zin niet meer geregeld kon worden op 9 juli. Nou ja, dan maar iets later. Echter: Op 16 juli waren de studenten te druk met hun schoolwerk, maar zelfs op 23 juli waren zij niet van de partij. Vreemd!

Er zijn veel docenten een beetje ziek: Joseph, Edith, Ulises, Juan. De meesten hebben keelproblemen (lastig als je moet lesgeven). De kou is hier debet aan (juni, juli en augustus zijn de wintermaanden hier). Het valt op dat bij deze klachten injecties worden gegeven. Ook wij hebben last van de kou, met name binnen in het appartement. Er is uiteraard geen verwarming. Dus als het te koud is gaan we naar buiten, daar is het namelijk warmer dan binnen.

In de aanloop naar onafhankelijkheidsdag (28 juli) zie je overal op gebouwen de Peruaanse vlag verrijzen, in de kleuren rood-wit. Ook rozetten in dezelfde kleur worden aan bijvoorbeeld balkons gehangen, met daarop de tekst: ‘Te amo Peru’. Op 11 juli was ons balkon aan de beurt en dit bleek de taak van de cleaning lady te zijn. Wij konden ons dit nog herinneren van 6 jaar geleden. (Toen waren we namelijk in dezelfde periode in Peru).

Op 11 juli togen we naar de school van Ulises, zijnde ‘Los Licenciados’ waar we wederom de ‘second grade’ zouden ontmoeten. (Leerlingen van ongeveer14 jaar oud). Wij waren weliswaar al eerder in deze klas geweest, maar de leerlingen hadden gevraagd aan Ulises of wij (de Gringo’s) nog een keer wilden terugkomen. Dit keer hadden zij zelf allerlei vragen voor ons voorbereid (in het Engels) en de meest uiteenlopende vragen passeerden de revue: Wat zijn jouw hobbies? Hebben jullie een nickname en zo ja, wat is jullie nickname dan? Wat wilde jij worden toen je nog een kind was? Wat is je lievelingsmuziek? Kun jij een Frans liedje voor ons zingen? Hoe laat sta je zondagsmorgens op? Hoe lang kennen jullie elkaar? Hoeveel tijd zat er tussen kennismaking en huwelijk? Hoe zag je bruiloft eruit? Als je een zoon of dochter had gehad, hoe had je kind dan geheten? enz. Ben had graag iets willen vertellen over het milieu in Nederland, maar na een half uur moesten we al stoppen, aangezien de volgende docent al stond te trappelen om les te geven. Wellicht een 3^e afspraak maken en die topic voor een later moment bewaren.

Op 12 juli stond de school van Juan op de rol, te weten: Faustino Sánchez Carrión.

Op deze school waren wij pas 1x eerder geweest en dat was al een tijdje geleden (10 mei), dus hoogste tijd om nog eens terug te gaan. Bij de ingang van de school stonden twee spreuken vermeld die wij ook hadden gezien op een andere school, namelijk op Simón Bolívar. Deze spreuken luidden: ‘Nada en este mundo puede superar la increíble perseverancia’. (Niets in deze wereld kan het ongelooflijke doorzettingsvermogen verslaan) en ‘Aprender para emprender es tu decisión’. (Leren ondernemen is jouw beslissing).

The third grade zat op ons te wachten. Allereerst moesten de leerlingen oefenen met: My name is…..I am from Ayacucho/Peru…..I am fifteen years old…..I have…brothers and…sisters.

Hierna kregen wij het woord. Na de introduktie en nadat wij het belang van Engels hadden uitgelegd, stond het de leerlingen vrij om ons vragen te stellen. Zij stelden goede vragen, bijvoorbeeld wat onze motivatie was geweest om naar de Derde Wereld te gaan. Na afloop werd er een groepsfoto gemaakt.

Niet alleen de leerlingen van deze third grade bleven om ons heen draaien, ook voor de andere leerlingen van de school bleken wij een attractie te zijn toen wij ons op het schoolplein begaven. Teacher Juan vertelde ons dat er 5 meisjes zwanger waren geraakt (1 uit de vierde klas en 4 uit de vijfde klas). Er hing dan ook een billboard met daarop de tekst: ‘Ser madre puede esperar’. (Moeder zijn kan wachten). Samen werd gebrainstormd of wij wellicht hier ook een les aan konden wijden. Dat is een prima idee; wij hebben wereldwijde voorbeelden, met name vanuit Ghana.

Ook spraken wij nog even met de collega van Juan, zijnde Karina. Wij nodigden haar nogmaals uit voor het deelnemen aan onze English conversation club op zaterdagmiddag in Centro de Producción. Karina op haar beurt vroeg ons om op 14 juli terug te komen. Zij wilde dolgraag dat wij als jury zouden fungeren tijdens een competitie m.b.t. spelling. Hoewel wij dit verzoek eerder hadden geweigerd bij Juan (jury zijn is niet onze favoriet), beloofden we om Karina toch tegemoet te komen.

Op 22 juli zal er een dansuitvoering plaatsvinden, opgevoerd door de leerlingen en hiervoor werden wij uitgenodigd. Een stukje Peruaanse cultuur op het schoolplein dus!

Echter: Nadien bleek dat de dansuitvoering uitgesteld moest worden, vanwege een paar covid-gevallen onder de teachers.

Toen Ben nog even voor vertrek gebruik maakte van het toilet (buiten), stond boven de deur vermeld: varones (mannen). De v wordt uitgesproken als een b (barones). Toen ging er bij mij (Dees) een lampje branden. In het vorige reisverslag had ik gemeld dat de poetsvrouw ons had laten weten dat er 2 varoneszouden komen (ik verstond dus barones) en had dit vertaald als baronnen in plaats van mannen. Had ik kunnen weten….de v wordt uitgesproken als een b….slip of the pen dus……..

Soms moet je diep zuchten….Enkele voorbeelden: Als wij in een les een situatie aanhalen die betrekking heeft op een ervaring in Ghana, dan volgt een intrieste reactie, uitgesproken door een bèta man: ‘African people have a poverty chip in their head’……pfff…..

Ander voorbeeld en dit keer van een ‘klein lampje’: Situatie in een winkel waar wij een bestelling moesten ophalen: Pa is afwezig en zoon-lief moet even de honneurs waarnemen in de winkel. Deze zoon is een voormalig student Engels van de universiteit. Je mag dan toch aannemen dat hij een beetje redelijk Engels spreekt. Dit is echter in z’n algemeenheid bijna nooit het geval. Het niveau is gewoon slecht. De beste knaap wilde uitleggen dat wij op Saturday terug moesten komen, maar gebruikte het woord Sunday. Toen ik (Dees) in het Spaans liet weten dat op zondag de zaak toch gesloten zou zijn, werd dit door hem beaamd en zag hij zijn vergissing in. Ah….eindelijk ging zijn kleine lampje branden….Sunday is Domingo en Saturday is Sábado……….En het einde van het verhaal? No results…..

14 juli: Voor de tweede keer in deze week hadden we een afspraak op de school Faustino Sánchez Carrión. Onze eigen cursist Juan (INDI teacher) geeft les op deze school en zijn collega Karina had ons bijna gesmeekt om vandaag te komen. Het was een zeer bijzondere afspraak, die wij volledig hadden onderschat. Wij werden geacht om als jury te fungeren tijdens een competitie m.b.t. spelling. (Welcome to spelling bee contest). Dachten wij dus nog even dat we gewoon bij Karina in de les de spelling van de leerlingen van één klas moesten beoordelen, niets bleek minder waar te zijn.

Iedereen zag er piekfijn uit (wij hadden gewoon casual clothes aan). Wij werden naar een versierde ruimte begeleid, waar stoelen stonden opgesteld alsmede de ‘high table’. En jawel hoor…..wij werden geacht plaats te nemen achter de high table, samen met twee principals.

De docenten Engels Karina en Juan en nog een collega hadden de leiding. Er werden video-opnames en foto’s gemaakt. In totaal deden er 54 leerlingen mee, verdeeld over 5 grades. The first grade bestond uit 6 klassen (A t/m. F) en van iedere klas deden 2 leerlingen mee. The second grade bestond ook uit 6 klassen (A t/m. F)en ook hier deden van iedere klas 2 leerlingen mee. The third grade bestond uit 5 klassen (A t/m. E) en van iedere klas deden 2 leerlingen mee. The fourth grade bestond ook uit 5 klassen (A t/m. E) en ook hier deden van elke klas 2 leerlingen mee. En dan de fifth grade, ook deze grade bestond uit 5 klassen (A t/m. E) en ook hier deden van elke klas 2 leerlingen mee.

Er werd gestart met de eerste, tweede en derde ronde. Het was een afvalrace. De moeilijkheidsgraad steeg gedurende de competitie. Konden de leerlingen in het begin het te spellen woord op de screen blijven zien, naarmate de rondes vorderden kregen zij bijvoorbeeld het te spellen woord nog maar 5 seconden, of 3 seconden of 1 seconde te zien. Als er nog geen winnaar uit de bus was gekomen, dan volgden nog de vierde, vijfde of zesde ronde. Uiteindelijk ging het om de eerste, tweede of derde plaats.

De eerste prijs was een wireless bluetooth speaker en de tweede prijs was een kleinere wireless bluetooth speaker. De derde prijs was een certificate. Aangezien men natuurlijk niet van te voren wist wie op de derde plaats zou eindigen, moeten de beide derde prijs winnaars nog even wachten voordat zij hun certificate in ontvangst kunnen nemen. Dat was wel een beetje sneu, want op het podium hadden de nummers 1 en 2 een cadeautje gekregen, maar de beide nummers 3 stonden met lege handen. Men had bedacht dat ik (Dees) de beide nummers 3 maar ‘a big hug’ moest geven.

Nou, daar zat die jeugd natuurlijk niet op te wachten om een knuffel van oma te krijgen….hahaha….zij keken dan ook een beetje beteuterd naar de nummers 1 en 2 die stonden te stralen met hun cadeautjes.

Juan liet weten dat er geen geld was geweest voor een derde prijs. Tsja….het is een public school, waar zelfs voor onderhoud geen geld is. Niet alleen de leerlingen waren gespannen, ook docente Karina was erg nerveus. Wij probeerden iedereen gerust te stellen. Het was in onze beleving weer een heel circus, maar ach…..vorm en buitenkant vindt men nu eenmaal belangrijk. Na afloop werden wij bedankt door de direkteuren.

Aan processies is hier geen gebrek, maar de laatste tijd gaat dit gepaard met oorverdovend vuurwerk.

Na een lange tijd zagen wij Edith weer op 16 juli……...Zij is één van de INDI teachers en dus onze cursist in de English conversation club, daarnaast geeft zij ook les op de middelbare school Simón Bolivar waar wij ook komen. Zij was ziek geweest (flu and coughing), maar had gelukkig geen covid gehad.

18 juli: Staking en Instructor day.

Plotseling blijkt dat wij in de week van 18 juli vrij zijn. Onze ‘private student’ gaat op reis en op de middelbare scholen zijn examens aan de orde, gevolgd door vakantie. Op de school van teacher Edith, genaamd Simón Bolivar, wordt de anniversary van de school gevierd en dit betekent dat er veel activiteiten zijn. Ook lerarenopleiding Lourdes heeft vakantie. Rest voor ons slechts in die week de English conversation club voor de docenten van taleninstituut INDI (en de studenten van lerarenopleiding Lourdes die ook toestemming hebben gekregen om deel te nemen).

Dus is er tijd om naar SOS Kinderdorpen te gaan. (Aldeas Infantiles SOS).Wij hadden het plan om op 19, 20 of 21 juli SOS te gaan bezoeken, maar ook deze kinderen werden onderworpen aan examens en moesten na school opnieuw de boeken induiken om te leren. Direktrice Dunia vroeg ons om op vrijdag 22 juni te komen.

Dit zou een leuke afsluiting zijn van de examens en dan konden de kinderen een beetje relaxen tijdens ons bezoek. Natuurlijk gingen wij akkoord. Voor ons betekende dit slechts onze planning omgooien: Vrijdags is eigenlijk een dag voor ‘personal work’, maar goed…...geen punt….alles voor het goede doel. En ons bezoek uitstellen tot bijvoorbeeld dinsdag 26 of woensdag 27 juli leek ons ook geen goed plan, omdat dit de aanloop is naar Independance Day op donderdag 28 juli en wie weet hebben de kinderen dan weer andere activiteiten.

Meestal als je denkt: ‘Ik moet even dit of dat halen’, dan kom je bedrogen uit. Laat dat ‘even’ maar achterwege. De meest eenvoudige zaken zijn soms niet te krijgen. Steeds opnieuw hoor je dan: ‘No hay’ (is er niet) of ‘no tengo’ (heb ik niet). Toen het dopje van een touch pen(lápiz táctil) kapot was en wij een nieuwe touch pen voor een smartphone wilden kopen, slaagden we hier niet in. Gelukkig hadden wij een paar extra exemplaren meegenomen vanuit Nederland, dus er was geen enkel probleem, maar als je hoort dat je hiervoor naar de hoofdstad Lima af moet reizen, dan kijk je toch wel even vreemd op. Dit is namelijk een afstand van 552 km.!!!!!!!

21 juli: En weer wordt er een feria opgebouwd vlak voor onze neus: Allerlei kraampjes met traditioneel handwerk, ‘arts and crafts’.

Op naar SOS Kinderdorpen en wel op 22 juli om 16.00 uur. Op het programma stond een ‘singing and drawing activity’. Gewapend met papier en kleurpotloden gingen we op pad. Na de rit met de taxi arriveerden we op kantoor. Aldaar ging er iemand met ons mee richting het huisje van de kinderen. Wij hadden ook gevraagd of iemand ons kon brengen en halen vanwege de vele straathonden vlakbij de ingang. En dat was niet verkeerd………als wij alleen waren geweest, hadden wij nooit langs al die honden durven lopen. Eénmaal binnen zagen we de kinders weer met hun ‘madre’. Wij vertelden dat we dit keer geen storytelling zouden doen, maar een zang-en tekenactiviteit. Om het ijs te breken werd gestart met de Spaanse versie van head, shoulders, knees and toes, (cabeza, hombros, rodillas, pies) en daarna werd de Engelse variant ingestudeerd.

Hierna stond ‘contradiction drawing’op de rol. Enkele teken-voorbeelden: Groot en klein, dik en dun, mooi en lelijk, koud en warm, zon en regen, leraar en leerling, binnen en buiten, boven en beneden enz. enz. Dit was een schot in de roos! Wij zagen aan de gezichten van de kinderen dat zij hier enorm van genoten en als zij een nieuw vel papier kregen, was hun geluk compleet. Wat een kleine moeite voor zo’n groot plezier! Na knuffels en foto’s vertrokken we weer.

Aan de achterkant van ‘ons’ appartement is een buitenruimte om was te drogen, vuilniszakken neer te zetten e.d. Op een gegeven moment rook ik (Dees) daar een brandlucht en zie ik dat er iets in brand is gestoken. Navraag bij de cleaning lady leert mij dat zij enkele ‘banderas viejas’ heeft verbrand. Voor haar lijkt het de normaalste zaak van de wereld te zijn om oude vlaggen te verbranden (waarschijnlijk nooit gehoord van vlagschennis). Op mijn vraag: No problema? No peligroso? No fuego? kijkt zij mij lachend aan…..Nee hoor, het is geen probleem, het is niet gevaarlijk en er is geen vuur……tsja…..de Peruaanse cultuur……….

Op 23 juli ontvingen we een noodmelding/testbericht op onze telefoons (dit was al de tweede keer in 1 week tijd), met de volgende tekst: Mensaje de Prueba del Sismate-Alerta que podria salvar tu vida. Proyecto que viene implementado el Mtc. Het blijkt dat men een alertsysteem aan het testen is in Peru.

In de English conversation club van 23 juli zat een nieuwe gast, te weten de zoon van direkteur Wilmer Rivera van taleninstituut INDI. Althans……dat hadden wij doorgekregen. Echter: Hij (Rivera junior) kwam niet opdagen. Wie wel verscheen aan de zijde van onze cursist Vanessa, was haar neef. Deze knaap bleek een Mormoon te zijn. Nou ja zeg……ook niet alledaags…..een Peruaanse Mormoon in je klas!

24 juli: Dia del Pisco: De dag van de Pisco. Dit is een sterke drank (een brandewijn) die wordt gedestilleerd uit druiven. De drank wordt gedronken in Peru en Chili.

Peruaanse en Chileense producenten zijn verwikkeld in een langdurige juridische strijd om het recht, de drank onder de naam ‘pisco’, te produceren.

Wanneer heeft taleninstituut INDI vakantie en wanneer begint lerarenopleiding Lourdes weer? Het lijken simpele vragen, maar niet in Peru en dat heeft alles te maken met het feit dat er geen planning is. Dan maar even bellen met onze contactpersoon Ulises met de vraag of onze English conversation club op 30 juli doorgaat. Temeer omdat dit na de viering is van Independance Day op 28 juli, gevolgd door een extra vrije dag op 29 juli. Het antwoord luidde: ‘I don’t know when we have holidays, but I will ask mister Wilmer Rivera (direkteur taleninstituut INDI) and then I will let you know’. Voor wat betreft lerarenopleiding Lourdes bellen we naar teacher Joseph en vragen hem of wij weer moeten starten op 30 juli (dat is ons namelijk verteld aan het begin van hun vakantie op 9 juli). Echter: Het antwoord van Joseph luidde: ‘I don’t know if we have to start on July 30, because we are on vacation now’!!!!! Uh….hallo…..als je op 23 juli wordt gebeld, dan weet je toch wel of je weer moet beginnen op 30 juli? De logica ontbreekt voor ons, maar nogmaals…..er is hier totaal geen planning, maar…’don’t worry...I will inform you’…Oh, oh, Peru…

Op 25 juli werden wij ’s morgens verrast door Julio (beheerder appartement universiteit) met in zijn kielzog twee jonge dames. Deze laatsten hadden de opdracht gekregen om de inventaris van het appartement te registreren. Werkelijk elk stukje van de inboedel werd opgemeten en voorzien van stickers. Toen wij de twee jonge vrouwen koffie en thee aanboden, liet één van beiden weten dat wij ook moesten deelnemen aan hun pauze. Op het moment dat wij alle vier aan de tafel zaten, keek de kleinste van de twee naar boven en begon in het Spaans te bidden, d.w.z. zij bedankte ‘Señor’ voor het feit dat zij ons had ontmoet en dat wij dit bijzondere moment mochten delen. Wat een mooi gebaar en absoluut ondenkbaar in Nederland.

En opnieuw wordt er een feria opgebouwd; deze komen en gaan en alles concentreert zich vaak om het centrale plein, Plaza de Armas, waar wij wonen. Wat een voorrecht om op deze plek te mogen verblijven, op het adres: 28 de Julio, nummer 105.

Het is heel prettig dat wij voor onze English conversation club (voor de docenten van taleninstituut INDI), alsmede voor onze ‘private student’ Nelly gebruik kunnen maken van Centro de Producción (één van de lokaties van de universiteit midden in de stad). Daar kunnen we te voet naar toe. Ook als we lesgeven op lerarenopleiding Lourdes is de ‘benenwagen’ ons vervoermiddel. Ook dit is namelijk vlakbij en in het centrum (nabij markt en politiebureau). Het hoofdgebouw van taleninstituut INDI ligt ook bij ons om de hoek. Ideaal dus!

Echter: Als wij scholen gaan bezoeken of als wij naar SOS Kinderdorpen gaan, dan moeten wij gebruik maken van een taxi. Deze lokaties zijn namelijk ver verwijderd van het centrum. Nu stapten wij altijd in willekeurige taxi’s, maar plotseling konden wij ons herinneren dat de direkteur van het taleninstituut ons had gewaarschuwd om voorzichtig te zijn in taxi’s. Ook als we vertrekken bij SOS Kinderdorpen belt een medewerker altijd een taxi voor ons, omdat men wil dat wij een betrouwbare taxichauffeur krijgen. Vandaar dat wij besloten om eens naar IPeru te gaan (soort VVV) om aldaar de telefoonnummers te vragen van eerlijke taxichauffeurs. Een medewerkster van IPeru, zijnde een oud cursiste van ons van 6 jaar geleden, kon aan ons verzoek voldoen. Prima dus!

Grappige situatie op een markt: Een klein manneke (zo’n schattig Peruaantje), hoort ons blijkbaar Nederlands praten, maar denkt dat dit Engels is. Hij maakt zich los van zijn moeder op de markt en kijkt ons met grote ogen aan en stamelt: ‘Tu puedes hablar inglés?’ Als wij hier bevestigend op antwoorden, kan hij slechts uitbrengen: ‘Wow’…….

28 juli: Onafhankelijkheidsdag. Independance Day. Día de la Independencia. Fiestas Patrias. Wij hebben vernomen van onze ‘private student’ Nelly dat er dit jaar wederom ‘no marching’ en ‘no celebrations nor activities’ zullen zijn, aangezien Peru in de vierde corona golf zit.

Dit betekent voor het 3^e jaar (2020-2021-2022) geen echte viering van Independance Day. Echter: Op kleine schaal werd er hier in Ayacucho toch nog wel aandacht aan besteed en wel in de vorm van een militaire parade, muziek, vlaggen, vuurwerk en een hardloopwedstrijd.

Gaan de lessen door op 30 juli? Voor wat betreft INDI niet. Ulises liet ons weten dat veel docenten (zijnde onze cursisten) ‘on travelling’ zijn. En dat is uiteraard logisch. Men heeft vakantie en na de viering van Independance Day van 28 juli en de daaropvolgende vrijdag van 29 juli (twee Public Holidays) wordt het weekend er ook nog aan vastgeplakt. Ulises zelf, die een fervent wielrenner is, liet weten dat hij de vrije dagen ging benutten om op de fiets te klimmen: 110 km. dwars door de Andes mountains. Volgens Ulises zou hij dit in zo’n 4 uur moeten kunnen volbrengen. Toen Ben hem vroeg of hij aan het trainen was voor de Tour de France van volgend jaar, kreeg hij te horen: ‘That’s my dream’.

En is er les op Lourdes op 30/7? Op 9 juli was toegezegd dat we weer zouden starten op 30 juli, maar toen heeft blijkbaar niemand gedacht aan de Public Holidays rondom Independance Day en het daarop volgende weekend. Net zoals de INDI docenten zullen misschien ook de Lourdes studenten ‘on travelling’ zijn. Dit was onze gedachte….Dus maar weer teacher Joseph bellen.

Je wordt er soms wel een beetje simpel van dat je iedereen achter de broek moet zitten. Antwoord van Joseph luidde: ‘We still have holidays till August 13’….Oké…..Welnu, even verder geredeneerd: Misschien gaat de English conversation club dan ook pas van start op 13 augustus (conform lerarenopleiding Lourdes). Als de INDI teachers op 8 augustus weer de draad oppakken, dan zullen zij echt niet op 6 augustus naar onze les komen. Ook dit is weer onze gedachte…..Eigenlijk moet je het maar laten gebeuren. Je kunt hier nu eenmaal niets plannen. Blijft soms lastig voor een Nederlands hoofd, maar toch leren we steeds beter om los te laten.

En inderdaad……als we onze contactpersoon Ulises bellen met de vraag of de INDI docenten op 6 augustus of op 13 augustus zullen herstarten met onze English conversation club, werd duidelijk dat dit op 13 augustus zou zijn. En start Lourdes werd wederom met een week uitgesteld. Aan de vooravond van 13 augustus belde teacher Joseph dat we op 20 augustus gaan starten, want de studenten waren too busy met hun lessonplans, paperwork e.d. voor de opleiding, die zij eind van het jaar hopen af te ronden.

30 juli: Ben laat zich kortwieken en ik (Dees) voel me niet helemaal lekker: Verkouden, keelpijn, hoofdpijn en enkele insectenbeten opgelopen. De dagen daarna wordt het alleen maar erger…….Ik heb gewoon een dikke griep. De mensen hier schrijven het toe aan de verandering van het klimaat.

Voor wat betreft de insectenbeten: Als ik op 1 augustus cleaning lady Gladys de plekken op mijn onderbenen laat zien schrikt zij. Ik denk even hardop en vraag me af of er misschien iets in de dekens zit. Ben echter heeft nergens last van. Gladys gaat meteen aan de slag en maakt de kamer extra goed schoon en vervangt het beddengoed. Als ik voorstel dat ik tijdelijk op één van de andere kamers ga liggen, belt zij Julio die verantwoordelijk is voor het appartement. Echter: Een andere kamer tijdelijk gebruiken wordt niet toegestaan, deze moeten beschikbaar blijven voor eventueel nieuwe gasten. Men is totaal niet flexibel. Als er andere mensen komen, dan verander ik toch weer van kamer? Wat is het probleem? Maar goed, Gladys krijgt de opdracht om ‘limpiar el cuarto y cambiar la cama’.

Aangezien Onafhankelijkheidsdag en de Public Holidays en het weekend voorbij zijn, worden de vlaggen van Peru en de rozetten (alles in de kleuren rood-wit) weer verwijderd van ons balkon.

1 augustus: Op naar de lavanderia met twee vuilniszakken was.’s Morgens gebracht, de dag erop ’s avonds alles klaar…..lavar, secar y planchar….…Er is namelijk geen wasmachine in het appartement. Wij wassen iedere week op de hand, maar soms heb je grotere stukken die gewassen moeten worden en daarvoor gaan we dan naar de lavanderia. Poetsvrouw Gladys wast werkelijk alles op de hand, maar goed….zij is Peruaanse en wij niet.

Griep dus voor mij (Dees). Het komt wel heel mooi uit dat we vakantie hebben van taleninstituut INDI en tevens van lerarenopleiding Lourdes. Ook de drie middelbare scholen die wij geregeld bezoeken, hebben vakantie. En aangezien we heel recent nog bij SOS Kinderdorpen zijn geweest, kunnen we dit ook wel even op de lange baan schuiven. Wij hoeven dus enkel onze privéstudente Nelly 2x per week les te geven. Tijd om uit te zieken dus….Na 3 dagen was de hoofdpijn weg and that’s always the best moment ever. Rest verkouden, keelpijn, stem en smaak een beetje kwijt, maar daarmee is prima te dealen.

Over Nelly gesproken: Zij blijkt niet de vakantie van taleninstituut INDI te volgen en heeft aangegeven gewoon les te willen hebben in de vakantie. Voor ons geen punt. Soms kijk je toch verbaasd op als zij na een uitleg over Nederland inclusief de buurlanden, ineens de vraag stelt: ‘So, you were born in Denmark, because you have blue eyes?’

3 augustus: Ook Ben is nu grieperig, dus beiden zijn we nu aan het snotteren……

Wij krijgen een verzoek van teacher Juan. Hij is onze cursist in de English conversation club voor INDI docenten en geeft dus les op taleninstituut INDI, maar bovendien werkt hij ook op de middelbare school Faustino Sánchez Carrión, alwaar wij ook wel eens opdraven. Nu vroeg hij ons om op 4 augustus aanwezig te zijn in een beginnersgroep van INDI studenten. Zij moesten namelijk een presentatie geven. Zoals eerder gemeld was het de bedoeling dat wij de studenten van INDI ook onder onze hoede zouden krijgen voor de English conversation club. Echter: Daar zijn twee dingen voor nodig, te weten: Een intermediate or advanced level én face to face classes. De beginners hebben daarvoor niet het juiste niveau, terwijl zij wel face to face classes volgen en de studenten die gevorderd zijn hebben wel het juiste niveau voor een English conversation club (intermediate or advanced level), doch zij geven de voorkeur aan virtual classes, maar goed…....

wij wilden wel tegemoet komen aan het verzoek van Juan en ondanks het feit dat wij snipverkouden waren, togen wij - na de private class van Nelly - naar het gebouw van INDI. Op deze locatie komen wij nooit meer (6 jaar geleden wel), aangezien wij les geven op de locatie Centro de Producción. En het was geweldig!

De cursisten moesten alledaagse situaties oefenen in het Engels (iets kopen of verkopen; een interview/sollicitatiegesprek houden; een kamer reserveren in een hotel enz.). Het deed ons deugd dat het accent werd gelegd op communication skills in plaats van op grammatica.

Na hun presentaties mochten zij ons vragen stellen en deze culturele uitwisseling was niet alleen fantastisch en interessant, maar ook komisch. Enkele voorbeelden: ‘Can you take me to The Netherlands?’ of een studente die helemaal opbloeide toen zij begreep dat Ben in het verleden werkzaam was geweest als maatschappelijk werker, want ook zij deed ‘trabajo social’. Zij wilde dolgraag op de foto met papa Gringo en liet weten: ‘I want to make a picture with my colleague, because I am also a social worker’…..Toen we vertrokken werden we bedolven onder de: ‘I love you’s’…..hahaha!

Hoewel wij onze taak in de klas van Juan hadden volbracht, liepen we de gang door en zagen nog twee andere INDI teachers die wij kenden, waaronder teacher Joseph die ook weer onze collega is op lerarenopleiding Lourdes. Het zit allemaal verweven met elkaar en dat is erg leuk. Ook in hun beider klassen werden we geacht om guestspeakers te zijn en de studenten een hart onder de riem te steken. Uiteraard voldeden wij aan deze verzoeken. Aan het einde werd ons gevraagd om vaker terug te komen. Dus: Wij hebben er weer een nieuwe taak bij. Terplekke werden wij aangesteld als gastsprekers voor de studenten van taleninstituut INDI. Top!!!

5 augustus: Virgen de las Nieves (Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuw).

Wij vernemen dat Peru en het Verenigd Koninkrijk het Verdrag van wederzijdse erkenning van graden en titels implementeert. Het blijkt dat Boris Johnson dit besluit in zijn laatste dagen heeft bekrachtigd. Lijkt ons vreemd. Het niveau van het onderwijssysteem in Peru kan natuurlijk niet tippen aan dat van het Verenigd Koninkrijk.

Het wachten is dan ook waarschijnlijk op het terugdraaien van het besluit. Echter: In de tussentijd kunnen de Peruanen profiteren van deze beslissing. Wij zullen dit in ieder geval wel melden aan onze studenten.

Elk jaar vinden er in Peru een aantal aardbevingen plaats, waarvan de intensiteit laag blijft. De bevolking wordt voorbereid op een aardbeving en regelmatig worden op scholen en werkplekken veiligheidsmaatregelen aangeleerd en worden evacuatieoefeningen gehouden. Uit eigenervaring hebben we dit ondervonden in bijvoorbeeld inderdaad Peru, maar ook in Ecuador.

In de nieuwe week van 8 augustus waren wij weer hersteld van griep/verkoudheid e.d. Wel zo fijn als je moet lesgeven…..

En plotseling ontvangen we een verrassende uitnodiging van Angel. Zes jaar geleden was hij onze collega op de school Colegio Fes. Inmiddels geeft hij les op een andere school (El Paraíso Del Saber) en is hij daarnaast freelancer in de IT-business. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen. Zijn oudste dochter Vania zat 6 jaar geleden bij ons in de klas. Tijdens onze tweede periode nu in Ayacucho hebben we Angel al verschillende keren ontmoet, inclusief zijn kinderen. Lang verhaal kort: Het blijkt dat oudste dochter Vania 15 jaar wordt en dat is een belangrijke verjaardag voor meisjes in Peru. Wij werden dan ook uitgenodigd om aanwezig te zijn. Grappig was dat er geen melding werd gemaakt van datum, tijd en plaats. Weer een typisch voorbeeld van de informele kant van Peru; er is totaal geen planning. Je bent welkom, maar je weet niet wanneer, hoe laat en waar…..hahaha…….

Uiteindelijk kregen we de datum, tijd en locatie te horen: Zaterdag 13 augustus om 17.00 uur in de Toñitos event room located at Jr. José Olaya No. 391 in Ayacucho. De locatie konden wij snel traceren, maar zaterdag is de drukste dag van de week qua lesgeven voor ons. Bovendien worden juist op die dag de lessen hervat voor de studenten van lerarenopleiding Lourdes alsmede voor de INDI docenten op Centro de Producción.

Als wij tot 18.00 uur hebben lesgegeven, moeten wij niet alleen naar huis en ons klaarmaken voor het feest, maar we moeten dan ook per taxi naar de locatie. Wij zullen nooit eerder aanwezig kunnen zijn dan ongeveer 19.30 uur. Dan zal het inmiddels donker zijn . Wij vinden het niet prettig om ’s avonds op straat te vertoeven. Wij zijn weliswaar niet bang, maar we zijn wel voorzichtig. Wij blijven nu eenmaal buitenlanders, die veel wereldwijde ervaringen hebben.

Bovendien zal Ben zich niet op zijn gemak voelen vanwege zijn incontinentieproblemen. En verder zijn we allebei net hersteld van de griep. Bovendien is het een vreemde situatie dat wij de enigen in het gezelschap zijn die Engels spreken. Alle aanwezigen spreken alleen maar Spaans. Je krijgt dan toch weer een beetje het gevoel dat men ons ziet als een attractie. Kortom: Jammer, maar helaas…..

Wij brachten Angel op de hoogte van onze standpunten. Wel hadden wij aan een paar van onze studenten ideeën gevraagd als het gaat om passende cadeautjes voor een 15-jarig Peruaans meisje, want we wilden haar wel verrassen met een cadeautje en dit resulteerde uiteindelijk in fotolijstjes, een portemonnee en een haarband. Wij stelden voor aan Angel om dit naar de school van Angel te brengen. Op die manier kon pa dochter-lief namens ons nog verrassen en feliciteren. Opgelost, dachten wij, maar nee hoor….

Angel bleef volharden…..hoewel hij onze argumenten volkomen begreep, stelde hij voor dat zijn neef ons zou komen halen en terugbrengen en wellicht konden we dan alleen aanwezig zijn voor dinner dat om 19.30 uur geserveerd zou worden, toch? O, de mensen zijn zo lief, maar Ben wilde toch echt liever ‘thuis’ blijven vanwege zijn beperking en dat is natuurlijk begrijpelijk.

Angel bleef echter aandringen en had uiteindelijk bedacht om een video op te nemen waarin wij onze gelukwensen konden overbrengen aan de jarige. Deze video zou hij dan laten zien tijdens het feest. Oké, afgesproken! Voor de opname hiervan kwam hij naar ons huis. Hij wilde van te voren onze tekst zien en het Spaans checken. Ja, ja, Angel is een echte teacher…hahaha! Op 11 augustus omstreeks 20.30 uur werd onze videoboodschap ingesproken/opgenomen.

Ben beet de spits af en feliciteerde in het Engels, gevolgd door mij (Dees) in het Spaans: Feliz cumpleaños para ti! Disfrute el día! Te deseamos todo lo mejor! Hierna liet ik weten: No estamos presentes en persona, pero estamos presentes a través del video. Damos nuestro regalo para ti a tu padre. Voy a cantarte feliz cumpleaños en cuatro idiomas: Primera en inglés, luego en holandés, luego en francés y finalmente en alemán. Aqui vamos….Zo gezegd, zo gedaan….

Er werd gezongen: Van Happy birthday to you tot Fijne verjaardag voor jou en van Joyeux anniversaire tot Zum Geburtstag viel Glück. En hoewel de keelpijn weliswaar opnieuw parten speelde, bracht ik het er goed van af. Al zwaaiend zeiden we gedag. Vader Angel was helemaal in z’n nopjes en bleef maar herhalen: ‘Bonito, bonito’. Ook wij waren tevreden. Op deze manier konden wij meteen onze cadeautjes meegeven, zodat wij deze niet meer naar zijn school hoefden te brengen. Ook deze cadeautjes moesten op de gevoelige plaat vastgelegd worden, maar toen was het dan toch helemaal naar de zin van Angel. Hé, hé, eindelijk was het opgelost………….

The cleaning lady die verbonden is aan de universiteit en dus ook aan onze accommodatie was druk in de weer met haar eigen was. Nu wast zij altijd bij ons in de wasruimte van het appartement, maar deze keer was het wel erg veel. Toen ik belangstellend vroeg naar deze werkzaamheden, liet zij weten dat zij momenteel thuis geen water heeft, aangezien de leiding kapot is. Op mijn vraag wanneer dit euvel opgelost zou gaan worden, luidde haar antwoord (gevolgd door een diepe zucht): ‘No lo se’………..

Onze ‘private student’ had eind juni examen gedaan en was in afwachting van het resultaat. Welnu, op 8 augustus liet zij ons weten dat werkgever Senati een B2 niveau wil qua Engels. Nelly had echter een B1 niveau gehaald. Nog niet genoeg dus, maar zij is er bijna…..

Na deze privéles togen we naar taleninstituut INDI alwaar teacher Joseph ons begroette. Onze nieuwe taak - als gastsprekers fungeren voor de studenten (beginners) van INDI - bevalt erg goed. Joseph vond het fijn dat wij zijn klas kwamen bezoeken.

Aangezien de studenten een ‘basic level’ hebben kunnen we niet echt goed samen praten, maar zij kunnen ons wel vragen stellen met datgene wat zij in de les van Joseph hebben geleerd. Voorbeelden van vragen die de revue passeerden, waren: ‘What is your favorite food in Peru?’ Als je dan zegt dat je ‘la comida peruana’ heerlijk vindt en echt niet kunt kiezen, beginnen zij te stralen. Toen ik echter liet weten dat ik 1 ding niet eet, namelijk cavia (cuy), gaf dit aanleiding tot grote hilariteit.

Natuurlijk vermeldde Ben zijn favoriet, te weten: Pollo a la plancha. Het gesprek ging verder en we kwamen uit in Azië waar de mensen wel eens hond eten. Van Azië gingen we naar Afrika en wilde men weten met welke dieren wij hadden moeten dealen in Ghana. Oké, van spiders tot lézards en van mosquitos tot snakes and even monkeys. Deze laatste vermelding (monkeys) deed humoristische teacher Joseph de uitspraak ontvallen: ‘So did you eat monkey a la plancha?’…hahaha!

De studenten zogen de informatie op als een spons en wilden bijvoorbeeld ook weten welke tradities er zijn in Nederland (volgens Ben slechts the complaining tradition). Op de vraag: ‘’What is your religion?’ legden wij uit dat wij niet zoveel hebben met de praying church, doch des te meer met de doing church. Believe is a verb, you have to do it! Eindeloos konden wij vertellen over onze wereldwijde ervaringen en deze vergelijken met de situatie in Peru cq Nederland. Zo boeiend!

Surprise….surprise…..wij ontvingen een audio bericht uit Ghana en wel van direkteur Paul van de school Cambridge Garden Academy waar ik (Dees) in 2009/2010 Franse les heb gegeven. Het was heel speciaal om zijn stem weer te horen. Hij vroeg zich af of wij nog wel eens Nederlands praatten, aangezien wij eigenlijk al sinds 2004 Engels moeten spreken….hahaha! Hij wilde graag weten hoe het klimaat was in Peru en dus lieten we hem weten dat dit verschilt per gebied, oftewel: The north has a tropical rainforest climate, the east a tundra climate and the south/west a desert climate. Peru heeft eigenlijk alles: Kust, bergen en jungle. Wij vertelden dat Ayacucho in de Andes mountains ligt op een hoogte van 2761 m.

Wij weten dat deze teacher erg geinteresseerd is in ons vrijwilligerswerk en dan is het leuk om dingen te delen. Ayacucho staat ook bekend als Huamanga en als de stad van de 33 kerken (inclusief een mooie kathedraal).Voor ons was het heel leuk dat hij een update gaf over Tamale en met name over zijn school Cambridge Garden Academy (CGA) die steeds verder uitbreidt. Men doet het ontzettend goed. Voor hem was het weer fijn om te horen dat ik een refresh training van CGA uit 2009 wereldwijd heb gebruikt. Het betrof bijvoorbeeld workshops over: child-centered approaches, classroom management, behaviour disorders, lessonplan, child growth and development etc.

Hij vroeg ons om een review te schrijven voor zijn website en daar werd uiteraard aan voldaan. Als belangrijkste onderdeel vermeldde ik dat ik destijds onder de indruk was geweest van CGA…..The total development of the child is priority number one, so not only the focus on the cognitive aspect, but also on the affective, social and creative aspect. In a nutshell: Learning with head, heart and hands! Learning by doing! That is why I can wholeheartedly recommend this school….enz.enz…..blablabla….Zijn reactie was alleraardigst: The contributions you made to help bring us this far is greatly appreciated. The joy is in the fact that we are a learning institution, taking on board all ideas and making the best out of the good ones, and challenged to work on the weak ones to the extent that they may be relevant and impactful. Best wishes to you both and on behalf of our institution, I pray that your gentle and kind hearts may inspire and challenge many more to give themselves genuinely to the wellbeing of humanity. I am touched and humbled by your lives of service……Nou, toe maar….daar word je wel even stil van…

Deze Paul blijft hopen dat we nog eens terugkeren naar Tamale/Ghana, maar wij haalden hem toch even uit die droom. Hoewel het natuurlijk fantastisch zou zijn om elkaar weer terug te zien, moeten we ook realistisch zijn. Zover wij het nu kunnen inschatten, gaat een terugkeer naar Tamale niet meer gebeuren. Ook liet hij weten dat hij een ongeluk had gehad: Tijdens ‘cutting wood’ was de zaagmachine op zijn been terecht gekomen. In allerijl naar het ziekenhuis en inmiddels zit hij al twee maanden thuis om te herstellen.

Ook kwamen de wereldproblemen nog even aan de orde. Kortom: Aan stof is nooit gebrek.

In een eerdere app blies hij wederom de loftrompet over ons uit met de woorden: Your impact on humanity is so phenomenal (nou ja, dat valt ook wel mee….hahaha…..dat zijn wel een beetje te veel credits…..) and I thank God (de man is erg gelovig, wie niet in Ghana?) for your lives. I will remember you in my night devotions (die app werd gestuurd voordat hij zijn evening prayers uitsprak). Waarschijnlijk onvoorstelbaar in een Nederlands referentiekader, maar zo herkenbaar voor ons als we terugdenken aan Ghana.

10 augustus stond voor ons in alle vroegte een bezoek gepland aan twee brugklassen en wel op de school van teacher Ulises, zijnde Los Licenciados. Al sinds juni zijn we bezig om deze twee brugklassen te bezoeken, maar telkens kwam er iets tussen. Nu zou het dan eindelijk gaan lukken, toch? Nee hoor…..aan de vooravond omstreeks 22.00 uur belde Ulises met de mededeling dat het opnieuw niet door zou gaan. De principal van zijn school had hem kort van tevoren gebeld en laten weten dat de leerlingen examens hadden. Uh….die examens waren toch al geweest voor de vakantie? Het leek ons een vreemde planning. En zo kort van te voren afbellen, getuigt toch ook niet van goed beleid. Ach ja, wij kunnen het inmiddels niet meer volgen, maar goed…..er zal ongetwijfeld weer een nieuwe afspraak worden gemaakt en dat geschiedde inderdaad: 17 augustus worden wij verwacht voor twee brugklassen to explain the importance of learning English.

10 augustus is het alweer een half jaar geleden dat wij naar Peru vertrokken. Was het in eerste instantie onze bedoeling om een half jaar te blijven (februari-augustus), inmiddels is besloten dat wij er nog een tijdje aan vastplakken. Aangezien wij slechts een visum kregen voor 3 maanden in plaats van 6, zijn we al vanaf 10 mei aan het ‘overstayen’. De mogelijkheid die wij gekozen hebben om dit op te lossen is het betalen van een ‘penalty’ (ongeveer 1 dollar of 1 dollar 25 per persoon per dag).

Dus ja, omdat we toch moeten betalen, kunnen we net zo goed nog een tijdje blijven, zeker vanwege het feit dat we het prima naar onze zin hebben!

Tijdens onze wekelijkse boodschappen belandden we op 12 augustus in een immens grote optocht. Wij zoeken een veilig heenkomen aan de kant van de straat, maar moeten zeker een klein half uur wachten voordat de mensenmassa voorbij is. Navraag leert dat het ging om het promoten van een politieke partij in aanloop naar de verkiezingen. Leuzen die telkens terugkwamen waren: Mujeres construyendo el futuro (vrouwen bouwen aan de toekomst); Vuelven las obras (de werken keren terug); Hechos y no palabras (feiten en geen woorden).

Als we in de les van 13 augustus voor de INDI teachers een video laten zien over 10 dingen die Nederlanders beter doen dan Amerikanen, merken we dat de cursisten dit interessant vinden. De opdracht luidde: Noteer die 10 dingen. Welnu….from 10 to 1: Happiness, bicycling, wooden shoes, childcare assistance, speed skating, tulips, free time, remember birthdays, hight, making canals cool. Met name het feit dat veel Nederlanders een verjaardagskalender op het toilet hebben hangen, zorgde voor hilariteit. Humoristische Ulises liet weten: ‘Well, in case there is an emergency on the toilet and there is no toiletpaper, you can use the calendar!’

In de nacht van 13 op 14 augustus werd ik (Dees) ziek (buikgriep).

Onderwerpen die aan de orde zijn gekomen op lerarenopleiding Lourdes: Describing pictures.

Onderwerpen die de revue zijn gepasseerd op Centro de Producción voor de docenten van taleninstituut INDI (en de studenten van Lourdes, die deze periode niet zijn geweest), waren: What emotions accompany crying? Are we always sad when we cry? What are some other reasons that our eyes may tear up?; Would you ever want to be famous? Yes/No/Why?; Would you ever consider dropping out of society to travel the world for years and years? Yes/No/Why?;

Would you like to become the president or prime minister of your country, assuming you had the opportunity? Yes/No/Why?; What would you do if you wake up with awesome super powers one day? What sort of super powers would you prefer to have?; If it was possible, would you want to live forever? Yes/No/Why? Would you want to live forever if you could be guaranteed the mind and body of a healthy twenty something? Yes/No/Why? If you could find out the exact time, date and circumstances of your death in the future, would you want to know? Yes/No/Why?; If you could work less and earn more, would you? How about if the job was dangerous? How about if the job was demeaning?; Describing 3 pictures of Ghana. (The girl with the 12 fingers; Computerclasses in the bush; Caning at an international school); Voluntary work (Mormon in the class); Make a leaflet about Ayacucho: Convince the tourists that Ayacucho is the place to be!; Video about: 10 things the Dutch do better than the Americans.

Een kijkje in de Peruaanse keuken (wellicht sommige gerechten al eerder vermeld, maar goed, het is slechts een impressie.……...….): Aeropuerto; Pollo al sillao; Ocopa; Aguadito (de pollo); Puré con asado; Pollo a la nortena; Pollo al cilindro; Crema de rocoto; Teqte de quinua con costillar; Chorizo ayacuchano; Cazuela de res; Pollo al horno con puré; Lechón a la ollo; Costillar con papas dorados; Caldo de res; Papa a la huancaina; Pollo al maní/Pollo con salsa de maní; Lentejas con chuletas; Delicia de palta; Sopa de quinua con carne; Locro con pollo al horno y arroz; Ceviche; Chaufa de mariscos; Pollo a la plancha; Yuquitas con guacamole; Menestrón; Guiso de vainita; Garbanzo con pollo broaster; Puca picante con chicharrón; Tallarin saltado; Lomo saltado; Aji de gallina; Ternera al vino con puré: Caldo de cordero; Tallarin con pollo; Tortilla de verduras con papas fritas; Caldo de gallina; Pollo al vino (con champiñones); Asado de lechón con aruejitas; Boliyucas con queso; Arroz al estragón con pollo broaster; Ensalada de fideos con atún; Cazuela de pollo; Pollo broaster con chaufa; Mondonguito italiano; Mollejitas salteadas; Sopa de quinua; Costillar con pastel de papa; Asado de pollo;

Chancho al horno con lentejas; Pallar con seco de pollo; Papa rellena; Arroz a la cubana; Tequeños con guacamole; Chupe de olluco; Seco de pollo con frejoles; Ocopa arequipeña; Caldo blanco (de res); Carapulcra con sopa seca de pollo; Arroz con leche; Sopa de casa; Pollo a la naranja; Patacones con aji de gallina; Sopa a la minuta; Asado de res con puré; Seco de pollo; Ensalada de papa; Chupe de camarón chino; Pollo al horno con arroz a la jardinera y ensalada; Caldo de pollo; Lentejas con pescado frito; Lomo strogonoff; Espaguetti a la bologñesa; Carapulcra con pollo asado; Sopa de chuño; Autas en salsa anticuchera; Picante de carne; Ensalada mixta con palta y atún; Pescado frito con yuca; Arbejita con chancho al horno; Manzana del horno; Tallarin verde con bisteck/pollo; Pollo al horno con rosa; Arroz con pollo y Huancaina; Crema de espárragos y champiñones; Sopa criolla; Papas fritas con huevo frito; Estofado de ternera; Sopa Wantan; Pallar con bistec a la olla, arroz y sarsa criolla; Mazamorra de nispero; Causa rellena; Sancochado de res; Locro con osobuco; Ensalada rusa; Caldito de pollo; Asado mechado con puré de papas y arroz; Trucha frita; Tortilla de pollo; Lentejitas con lechón al horno; Estofado de pollo; Puré con churrasco a la olla; Mazamorra de calabaza; Causa de pollo; Sopa de pepino; Tecte de chuno con pollo asado: Seco de osobuco; Dieta de pollo enz. enz. enz. enz.

Eet smakelijk!!!!

Lieve groet uit Ayacucho,

Ben en Dees