Van Colegio Fes naar St. Anthony en San Cristobal

Einde periode op de Colegio Fes school en start op de St. Anthony school en San Cristobal universiteit cq Instituto de Idiomas (taleninstituut) Ayacucho Mei 2016

Vanwege het feit dat wij in de maand mei twee keer verhuisd zijn en twee nieuwe banen hebben gekregen, is het verslag dusdanig lang geworden, dat wij het niet in één keer konden plaatsen. Vandaar dat er een deel 1 is (Werken en wonen op de Colegio Fes school) en een deel 2 (Werken op het taleninstituut van de universiteit en werken op de St. Anthony school en wonen in hartje stad).

Hieronder de bedoelde reports van eind april, zijnde een overzicht van onze lesaktiviteiten op de Colegio Fes school in Ayacucho/Peru:
REPORTS ENGLISH AND FRENCH CLASSES COLEGIO FES AYACUCHO MARCH/APRIL 2016 BEN AND DESIRĖE

From end of February till the beginning of March:
All kind of activities in preparation of the start of the new school year. Some examples: Distributing flyers, painting, cleaning etc.

March 7:
Secondary 2 English: Introduction The Netherlands and voluntary work worldwide Ben and Dees.
March 8:
Primary 1,2,3 English: Chapter 1, book 5.
Primary 5,6 English: Introduction The Netherlands and voluntary work worldwide.
Primary 1,2,3, French: Introduction The Netherlands and voluntary work worldwide. Greetings/Salutations: Bonjour, au revoir, salut. The French alphabet. Counting from 1 to 10. Song: Tête épaules genoux pieds.
March 9:
Secondary 1,2,3 English: Introduction The Netherlands and voluntary work worldwide.
Secondary 1,2,3 French: Introduction The Netherlands and voluntary work worldwide. Greetings: Bonjour, au revoir, salut. The French alphabet. Counting from 1 to 20 and exercise with own telephone numbers. Introducing yourself: Je suis. Song: Tête épaules genoux pieds.
Inicial 3 English: Songs for children usb stick Dream English.com.
March 10:
Inicial 3 English: Vocabulary food (vegetables, fruit) and animals (pets, wild animals, farm animals). Songs: Apple, apple 1-2-3 / Hello hello hello how are you? / Welcome, welcome, how do you do?
Primary 4,5,6 English: Introduction The Netherlands and voluntary work worldwide.
Primary 4,5,6 French: Greetings: Bonjour, au revoir, salut. French alphabet. Counting from 1 to 10 and exercise with own telephone numbers. Introducing yourself: Je suis. Asking how are you?: ça va? Song: Tête épaules genoux pieds. Mind map à l’école. Mind map la famille.
March 11:
Assembly/Morning devotion: Video: The honest woodcutter.
Primary 1,2,3 English: Book 4, chapter 1+2: Greetings and school supplies. Start shapes chapter 3. Songs: Hello, hello, hello how are you? Welcome, welcome, how do you do? Apple, apple 1-2-3.
Inicial 4 English: Songs for children usb stick Dream English.com.
March 14:
Primary 4,5,6 English: New vocabulary: Writing new words on the white board - pronunciation of the words - spell the letters - fill in the missing letters - rub out and remember: Cleaning all the words from the board. Teacher reads the English words, students say the words in Spanish. At the end the students write the English words on the board.
March 15:
Assembly/Morning devotion: Video: Show gratitude and see what happens.
Supervision in Primary 3 and Primary 4.
Primary 3,4 English: Learning names of fruits and vegetables. Fruit songs and vegetable rhymes. Shapes songs.
During break time supervising on playground.
Primary 3,4: French: Learning fruits and vegetables. Learning colors and transport. Song: Frère Jacques. Counting from 1 to 10.
March 16:
Primary 5,6 English: New vocabulary about school, family, food. Exercise with missing letters. Worksheets about food: Match words and pictures. Writing examples about food you like and you don’t like.
Primary 5,6 French: Video about fruits, vegetables, transport, colors etc.
March 17:
Secondary 1,2 English: Method: First friends: Words from A to Z. Method: Super kids: Words about school, family and food. Copies: Unscramble and match. Unscramble the letters and write the correct names of the family members, then match the words with the pictures.
Secondary 1,2 French: Videos about fruits, vegetables, transport, animals, house etc. Game: What is the boy doing? Il court-il saute-il mange-il boit-il lit-il écrit-il parle-il pleure-il rit-il dort.
March 18:
Primary 1,2 French: Storytelling: Jeanne et le magasin de jouets.
Inicial 4,3 English: Singing songs from usb stick Dream English.com. Singing songs: Welcome, welcome, how do you do? / Hello hello hello how are you? / Apple, apple 1-2-3 / One little finger.
March 21:
Assembly/Morning devotion: Song: Kum ba Yah my lord.
Secondary 3 English: Commands (like stand up-sit down etc.). Puzzle: Wedding. Game: A rope of words.
Secondary 3 French: 3 chansons: Nathalie - La Ballade des gens heureux - Si j’ étais president. Greetings: Bonjour, au revoir, salut. To introduce yourself: Je suis. To ask how are you?: ça va? Students spelled their names (French alphabet). To say what you like and you don’t like: J’aime, je n’aime pas. To explain why you learn French, for example: J’ apprends le français pour le plaisir. Pronoms personnels: je-tu-il-elle-nous-vous-ils-elles.
Primary 1,2 English: Book English 5 page 13 lesson 2: School supplies. Copy: Color and trace. Video: Learn names of fruits and vegetables. Video: Colors and shapes.
Primary 1,2 French: Videos: Apprendre les fruits et les légumes; le vocabulaire de la maison; les transports; les couleurs; les chiffres etc.
March 22:
Primary 3,4 French: Video: Les parties du visage. Writing down the words.
Primary 3,4 English: Songs: Daddy finger / Row row row your boat. Rhymes: A lion has a tail / An elephant walks. Writing down the vocabulary.
March 23:
Primary 5,6 English: Commands. Puzzle: Wedding. Game: A rope of words.
Primary 5,6 French: Videos: Les parties du visage et le corps humain. Writing down the words.
March 24 and March 25:
No classes due to Semana Santa.
March 28:
Secondary 3 English: Commands. Puzzle: The weather. Game: A rope of words.
Secondary 3 French: Video: Paris You Tube (with music Aux Champs Elysées). Video: Paris pour les touristes You Tube: Les dix attractions. Chanson: La Marseillaise. Les verbes: Parler, être, aimer.
Primary 1,2 English: Copy: Trace and color. Draw what makes you happy/sad. Rhymes: A lion has a tail and an elephant walks. Songs: Daddy finger and Bingo (There was a farmer had a dog and Bingo was his name).
Primary 1,2 French: Storytelling: Jeanne et le magasin de jouets. Mind maps: Les parties du visage et le corps humain.
March 29:
Assembly/Morning devotion: Ghana presentation (translator volunteer Natalie).
Primary 3,4 French: Storytelling: Jeanne et le magasin de jouets. Writing down the keywords in a mind map.
Primary 3,4 English: Song: Bingo. Rhyme: Teddybear turn around. Writing down the keywords. Future drawing. Game: A rope of words.
March 30:
Assembly/Morning devotion: Follow-up Ghana presentation.
Helping in the kitchen.
Primary 5,6 English: Commands. Puzzle: The weather. Game: A rope of words.
Primary 5,6 French: Video: Le nom des vêtements. Video: Les dix attractions à Paris pour les touristes.
March 31:
Assembly/Morning devotion: Follow-up Ghana presentation.
Re-organizing school uniforms.
Secondary 1,2 English: Commands. Puzzle: Wedding. Puzzle: Weather. Game: A rope of words.
Secondary 1,2 French: Video: Le nom des vêtements. Video: Les dix attractions à Paris pour les touristes. Chanson: Nathalie.
April 1:
Assembly/Morning devotion: Finalizing Ghana presentation.
Inicial 4 English: Theme: Good morning and goodbye. Singing songs of usb stick Dream English.com.
Inicial 3 English: Theme: Good morning and goodbye. Singing songs of usb stick Dream English.com.
April 4:
Secondary 3 English: Copy: Match the verbs to the words/phrases. Which word is the odd one out? (Using the google translator for the meaning of the words). Start with book: Family and friends, page 12.
Secondary 3 French: Explanation of the French pronunciation. Verbes: Parler, aimer, trouver, être. Practice verb aimer with dice. Start with book: Pont Neuf (greetings).
Primary 1,2 English: Color copy page 31 book English 5. Singing songs from usb stick Dream English.com
Primary 1,2 French: Video: Le nom des vêtements.
April 5:
Secondary 1,2,3: French: Verbes: Parler, aimer, travailler, voyager. Examples: Je parle Hollandais. J’aime le fromage. Je travaille beaucoup. Je voyage souvent. Négation: Je ne parle pas Espagnol. Je n’ aime pas la viande. Je ne travaille pas toujours. Je ne voyage pas pour le plaisir. Poem: Dors, dors, dors.
Secondary 1,2,3 English: Puzzle: What’s the weather like? Book: Family and friends (page 26): Circle the odd one out. Page 7: Write the numbers. Game: A rope of words.
Primary 3,4 French: Video: Apprendre les pays du monde et leurs drapeaux. Poem: Dors, dors, dors.
Primary 3,4 English: Number game: Lotto. Word game: A kind of Pim Pam Pet.
April 6:
Primary 5,6 English: Contradiction drawing: Big/small; beautiful/ugly. Exercises book Family and friends page 7: Write the numbers and page 26: Circle the odd one out. Puzzle: What’s the weather like?
Primary 5,6 French: Verbes: Parler, aimer, travailler, voyager + examples. Explanation: Ne…pas. Practice verb parler with dice. Poem: Dors, dors, dors.
April 7:
Primary 3,4 French: Videos: Le petit Chaperon Rouge; Blanche Neige; Cendrillon.
Primary 3,4 English: Storytelling: Jip and Janneke, two kids from Holland. (Spring and summer).
April 8:
Primary 1,2 French: Contes de fées: Le petit Chaperon Rouge; Les trois petits cochons; Boucle d’ or et les trois ours. Video: Les dangers de la maison.
Primary 1,2 English: Videos: Colors and shapes.
Inicial 4 English: Topic: Good morning, hello, goodbye. Singing songs of usb stick Dream English.com.
Inicial 3 English: Topic: Good morning, hello, goodbye. Singing songs of usb stick Dream English.com.
April 11:
No teaching, but assistants at the office and in the kitchen.
April 12:
Secondary 1,2,3 French: Mind map la famille; mind map l’ école. Copies: J’aime….je n’aime pas…..Quel temps fait-il? Video: TGV (Train Grande Vitesse).
Secondary 1,2,3, English: 2 puzzles: Weather Words Spelling Quiz; unscramble each vocabulary word. Body parts (fill in the missing vowels).
April 13:
Primary 5,6 English: 2 puzzles: Weather Words Spelling Quiz; unscramble each vocabulary word. Body parts (fill in the missing vowels). Future drawing.
Primary 5,6 French: Mind map la famille; mind map l’école. Copies: J’aime…....je n’ aime pas….....Quel temps fait-il? Video: TGV (Train Grande Vitesse).
April 14:
Primary 3,4 French: Contes de fées: Le petit Chaperon Rouge; Les trois petits cochons; Boucle d’ or et les trois ours. Video: Les dangers de la maison.
Magazines de la Hollande (Spoor NS).
Primary 3,4 English: Storytelling: Jip and Janneke, two kids from Holland. (Autumn and winter). Video: Sippy is on the cupboard.
April 15:
Primary 1,2 French: Videos: Apprendre les contraires en français; apprendre les métiers en français; apprendre les mois de l’année; apprendre les pays du monde et leurs drapeaux. Conte de fée: Boucle d’or et les trois ours.
Primary 1,2 English: Book 5, page 64: Color only the vegetables. Singing songs from usb stick Dream English.com Video: Alphabet ABC.
Inicial 4 English: Topic: Boys and girls. Singing songs from usb stick Dream English.com
Inicial 3 English: Topic: The color red. Activity: Color the pencil red. Singing songs from usb stick Dream English.com
April 18:
No teaching, but assistants at the office and in the kitchen.
April 19:
Secondary 1,2,3 French: Chanson: Tous les garçons et les filles. Chanson: ça ira. Histoire de Fati et l’arbre à miel.
Secondary 1,2,3, English: Puzzle: Fruits Crossword. Magazines from Holland (Spoor NS). Song: When I am sixty-four.
April 20:
Primary 5,6 English: Puzzle: Fruits Crossword. Magazines from Holland (Spoor NS).
Primary 5,6 French: Chanson: Tous les garçons et les filles. Histoire de Fati et l’arbre à miel.
April 21:
Primary 3,4 French: Videos (Monde des petits.fr): Les couleurs; les contraires; les métiers; les pays du monde et leurs drapeaux; les saisons; les formes; les petites princesses.
Primary 3,4 English: Video: Masha and the Bear. Copies book 5, page 82, 91, 103: Draw the opposite; color the pets; draw the missing parts of the face.
April 22:
Primary 1,2 French: Video: Les saisons.
Primary 1,2 English: Copies: Draw the opposite; color the pets; draw the missing parts of the face. Songs from usb stick: Dream English.com Counting from 1 to 30. Colors.
Inicial 4 English: Topic: My body. Vocabulary book 4, page 66. Songs: My body + Head, shoulders, knees and toes.
Inicial 3 English: Topic: Red color. Activity: Color the shoe red. Song: Red, red, the apple is red. Songs: One little finger + Head, shoulders, knees and toes and other songs.
Tot zover…….

Zoals in het vorige reisverslag reeds gemeld, zijn wij o.a. in april constant bezig geweest met het zoeken naar een nieuwe Workaway host in Zuid-Amerika. Dit lukte niet. Allerlei redenen lagen hieraan ten grondslag: Hosts reageerden niet, of er was geen beschikbaarheid, of men zocht native speakers English, of Spaans was vereist, of men had honden en/of katten of men zocht mensen die wilden werken in hostels, op boerderijen, in de landbouw e.d. Projecten in de sociaal-educatieve sector waren dus niet te vinden. Toen hebben we onze pijlen gericht op Midden Amerika en hoewel het daar ook heel moeilijk was om iets passends te vinden, vonden we uiteindelijk wel 5 projecten op een school in Honduras. Het bleek echter steeds te gaan om Kindergarten, Primary leerlingen en eerlijk gezegd hebben we dat wel een beetje gezien. Te weinig voldoening. Uiteindelijk hebben we dan ook besloten om daar niet op te reageren. Vervolgens hebben we nog even gedacht aan de kindertehuizen van WereldOuders in Latijns Amerika. Echter: Hier moet je je voor een jaar aan verbinden en bovendien moet je Spaans kunnen spreken. Dat schoot dus ook niet op. Wat dan? Welnu…..…Onze voorkeur ligt bij language schools en via Workaway hebben wij in Oost-Europa verschillende language schools kunnen traceren. Maar liefst 9 plekken werden aangeschreven, verspreid over Hongarije, Roemenië, Polen, Tsjechië, Slowakije, voormalig Joegoslavië e.d. En toen was het wachten op respons……Feit is wel dat men ook hier native speakers English vraagt…..Afwachten maar….wellicht werkt onze wereldwijde ervaring in ons voordeel.

Hier op school en in het huis is het een grote bende. We wonen met meer dan 10 familieleden van Sandro in huis en iedereen doet maar wat. Op de bovenste verdieping is een dakterras en je wilt niet weten wat voor troep je daar aantreft. Ook op die bovenste verdieping wonen mensen. Wij konden dit in eerste instantie nauwelijks geloven, doch we hebben met eigen ogen gezien hoe deze mensen onder erbarmelijke omstandigheden moeten leven. Niet alleen het huis van Sandro is een soort bouwput, ook de huizen in de omgeving zien er bouwvallig uit. De bouw van de meeste huizen is niet voltooid. Als er geld is wordt er verder gebouwd; als er geen geld is dan stopt de bouw. Een verschijnsel dat je veelvuldig ziet in ontwikkelingslanden.

Schuin tegenover de school is een klein winkeltje waar wij onze dagelijkse boodschappen doen. Inmiddels komen we hier dus al zo’n 2 maanden en hebben niet alleen een leuk contact opgebouwd met de vrouw die in het winkeltje staat, maar ook met haar man, dochter en zoontje. Met handen en voeten wordt er gecommuniceerd: De mensen spreken geen woord Engels en wij geen Spaans. De vrouw des huizes ziet eruit als - excusez le mot - een meid uit een schiettent…..tikkeltje ordinair dus….glimmende strakke roze leggings e.d. Onder ons gezegd en gezwegen hebben Ben en ik haar omgedoopt tot Mrs. Legging…..hahaha! Op 29 april zorgde onze Mrs. Legging voor een verrassing. Wij kregen een kitsche roze kaart in onze handen geduwd met daarin een uitnodiging om op 30 april naar een feest te komen. Wat bleek? Haar dochter werd 15 jaar en in Peru is het bereiken van de 15-jarige leeftijd een belangrijke mijlpaal. Misschien leuk om de originele tekst hierbij te vermelden. Daar komt ie dan…..Los momentos felices de la vida se tornan gratos cuando tenemos la suerte de compartirlos con la familia y con los amigos más queridos, tu estás entre ellos. Por tal motivo quiero festejar mi alegria. Mis Quince Años! Julián Buendia Cordero & Elizabeth Vilcatoma Delgado Tienen el agrado de inviter a Ud. A la fiesta que ofrecerán con motive de celebrar los 15 años de su señoria hija: Katerin Nicol a realizarse el dia Sábado 30 de Abril del 2016, a horas 7.00 p.m. en la Av. Javier Pérez de Cuellar No 350 – Enace. Padrinos: Hubert Ronald Vilcatoma Delgado & Sheyla Katerin Tornero Marquino. Elegante chicas & chicos & todos Abril del 2016. Welnu….de gelukkige momenten van het leven worden gevierd met familie en vrienden en blijkbaar werden wij ook tot die categorie gerekend. Wij mochten dus opdraven op zaterdagavond 30 april en de dresscode was met kleine symbooltjes aangebracht op de uitnodiging: Hoge hakken (getekend schoentje) voor de dames en stropdas (ook getekend) voor de heren…..Laten wij nou geen hoge hakken en stropdas in onze koffer hebben….hahaha…..! Hoewel wij de invitatie aan ons voorbij lieten gaan, besloten we wel om een cadeautje voor de feesteling te kopen. Maar wat geef je nu aan een 15-jarig Peruaans meisje? Wij besloten om collega Edwin te raadplegen. Al snel werd ons duidelijk gemaakt dat geld geven geen optie was. Money is not done. Tot onze grote verbazing liet Edwin weten dat een teddybeer wel een leuk cadeautje zou zijn. Uh……een teddybeer?....voor een meisje van 15 jaar?.....onze gedachten gingen naar Nederland…..hahaha! Edwin echter bleef van mening dat een pluchen knuffelbeest een geslaagd presentje zou zijn binnen de Peruaanse cultuur. Voorzichtig vroegen wij of hij nog andere suggesties had. En jawel….een Engels boek misschien of een agenda. Welnu, dat leek ons een beter idee. Uiteindelijk kochten we een leerboek Engels/Spaans voor beginners en een fair trade sleutelhanger voorzien van een poppetje in de Peruaanse kledingstijl. Dit laatste was afkomstig van het straatkinderen project Mama Alice in Ayacucho dat wij onlangs hebben bezocht. Cadeautjes met een boodschap dus! Opmerkelijk in het hele verhaal was ook dat de moeder de uitnodigingen zelf aan de gasten gaf. De 15-jarige dochter had daar geen stem in. En wederom gingen onze gedachten naar Nederland…………

Vanzelfsprekend hebben we nog via de mail contact met Natalie, de vrijwilligster die een maand met ons op de Colegio Fes school heeft gewerkt en inmiddels de school in Ayacucho heeft verruild voor een hostel in Cusco. Wij genieten van haar verhalen. Cusco is erg toeristisch en vanwege de vele toeristen wordt het dan ook Gringolandia genoemd (het land van de vele Gringo’s, de blanken uit de USA en Europa).

1 mei: We gaan een dagje met collega Edwin naar zijn hometown Huanta, op ongeveer een uurtje verwijderd van Ayacucho. Al verschillende weken had Edwin ons gevraagd om hem een keer te vergezellen, maar telkens weer moesten wij het uitstellen (ziek, te druk e.d.). Eindelijk was het dan zo ver…………Om 8.30 uur vertrokken we. Het eerste stukje met de moto-taxi en vervolgens met een normale taxi naar Huanta. We genoten van de tocht. We reden dwars door het Andesgebergte. Prachtig, maar vele scherpe bochten en ik (Dees) werd behoorlijk misselijk. Eenmaal uit de auto knapte ik zienderogen op en konden we echt genieten van het mooie Huanta. We aanschouwden een zestal stadsparken en slenterden over een immens grote markt, alwaar we een lokaal drankje nuttigden. (Dit drankje bleek later voor de nodige problemen te zorgen). Deze markt bleek de wekelijkse zondagsmarkt te zijn. Als blanken hadden we veel bekijks. Edwin vertelde dat er nauwelijks toeristen naar Huanta komen. Verschillende keren hoorden we dan ook: Papa Gringo….mama Gringa……men denkt dat je uit de Verenigde Staten komt. Als je echter zegt dat je uit Holanda komt, klaren de gezichten op en is men erg aardig en wil een gesprek aanknopen. Een oude man liet weten dat hij familie in Nederland had (volgens de vertaling van Edwin). Zo jammer dat wij dan geen praatje in het Spaans kunnen maken, maar goed…..Edwin is een ontzettend fijne knul. Hij wordt 1 juni 30 jaar. Hij heeft nog een moeder en drie broers. Zoals in alle ontwikkelingslanden is de familieband hecht. Zijn moeder en twee broers wonen in Huanta; een andere broer woont in de hoofdstad Lima en Edwin zelf woont in Ayacucho.Toen we in één van de stadsparken waren, werd er gebeld en binnen een mum stond een broer voor onze neus, die ons wilde begroeten. De rondleiding die Edwin ons gaf nam enkele uren in beslag en daarna zochten we een bank in een ander park op. Hoewel Edwin nauwelijks Engels praat, begrijpen wij elkaar toch best goed. Wij merkten dat hij ons iets wilde vertellen. Al snel ging het gesprek richting Sandro (direkteur Colegio Fes school). Uiteraard vertelden wij Edwin dat onze periode op school afloopt op 5 mei (en het is al 1 mei). Wij vertelden hem dat we nog steeds geen ander Workaway project hadden gevonden. Iedere dag solliciteren we naar verschillende hosts in Latijns-Amerika en in Oost-Europa, maar tot op heden geen resultaat. Zal Sandro ons op 5 mei op straat zetten? Moeten we onze intrek dan gaan nemen in een hostel? Maar hoe lang dan? Dat wordt een dure grap. Samen brainstormden we over oplossingen. Een mogelijkheid zou zijn om tegen betaling onze kamer op school aan te houden. Waarschijnlijk zal Sandro dit een goed idee vinden, aangezien we inmiddels hebben begrepen dat hij financiële problemen heeft. Echter: Wij zitten dan nog steeds in de school setting en dat willen we eigenlijk niet meer. Edwin lanceerde het volgende voorstel: Waarom geen Engelse conversatie geven aan studenten van de universiteit in Ayacucho en de studenten laten betalen voor de lessen en dit geld gebruiken om de huur van een kamer te betalen? Een kamer huren in Ayacucho is erg goedkoop. De prijs die je voor een maand betaalt ben je in een hostel na 2 dagen al kwijt. Geen gek idee van Edwin! Lesgeven aan deze studenten lijkt ons bovendien erg leuk. Wij zullen hen echter niet vragen om te betalen voor de lessen. Als er zich namelijk een project van Workaway aandient, dan willen we meteen kunnen vertrekken. Wij willen ons dus niet langer binden dan 1 maand. Die vrijheid willen we behouden. Hoe het ook zij: Het zou een oplossing kunnen zijn. Op die manier zitten wij niet op de schopstoel, we kunnen onze tijd nuttig besteden (Engelse les geven is hard nodig; bijna niemand spreekt hier Engels) en we hebben nog een maand extra de tijd om een ander passend project te vinden. Later op de dag vertrouwde Edwin ons toe dat hij aan het eind van het jaar Colegio Fes wil gaan verlaten. Hij wil terugkeren naar zijn technology achtergrond (in Peru of in een ander land). Sandro weet nog van niets……Nou, als Edwin de school gaat verlaten, dan hebben wij een hard hoofd in het voortbestaan van Colegio Fes, want Sandro leunt helemaal op Edwin. Toen wij Edwin vertelden dat wij ongeveer een week geleden een dwangbevel hadden zien liggen bij de ingang van de school ad 11.000 Soles (2500 Euro), keek hij verschrikt op. Hij bleek hier niet van op de hoogte te zijn en mompelde slechts: Sandro…Sandro….problems….Na dit vertrouwelijke gesprekje wilden we Edwin trakteren op een lunch, maar hij liet weten dat we eerst zijn moeder gingen bezoeken. Onze ervaring in ontwikkelingslanden deed ons vermoeden uitkomen…..die lunch werd dus genuttigd bij moeders thuis. We liepen en liepen en de omgeving werd steeds troostelozer. Waar kwamen we terecht? Uiteindelijk arriveerden we bij een poort en sprong er een joekel van een grote hond op ons af. No problem, aldus Edwin. We waren aangeland bij het huis van zijn moeder. Tsja…hoe moet je dit nu omschrijven? Het huis leek meer op een schuur en de buitenruimte deed denken aan een knollenveld annex fruit/groente/kruidentuin. inclusief kat. Wij maakten kennis met de moeder van Edwin, Natalia geheten; zo’n typisch Inca-vrouwtje met een bruin gerimpeld gezicht en de bekende lange vlechten en hoed. Wederom zo jammer dat we niet konden communiceren…De ontvangst was ontzettend gastvrij, hartelijk en warm. We moesten plaats nemen op een soort picnic bank en er werden allerlei etenswaren voor onze neuzen gezet…..een soort gedroogd fruit, aardappelen in de schil, kaas, maiskolven, soep en thee. De broer uit Lima was ook aanwezig en tevens maakten we kennis met een neefje van Edwin (zoon van een andere broer). Edwin vertelde dat 3 van de 4 broers vrijgezel waren. Slechts 1 broer was getrouwd en heeft 4 kinderen, 4 jongens. De moeder van Edwin heeft dus 4 zoons en 4 kleinzoons. Om onze dankbaarheid te tonen omhelsden we de moeder, gingen met haar op de foto en bleven herhalen: Muchas gracias. De broer van Edwin liet weten (vrij vertaald): Ons huis is jullie huis……Van die gastvrijheid in ontwikkelingslanden krijgen wij het - zelfs na 12 jaar - nog steeds koud. Achter het huisje (schuur) bleek nog een stuk grond te liggen dat volgens Edwin nog bewerkt moest worden en dat was te zien. Verder stonden er verschillende hokken met cavia’s, die bestemd waren voor de verkoop. (Cavia’s worden gegeten in Peru). Edwin liet weten dat zijn moeder in totaal 3 huizen in Huanta had. In het huis waar wij waren, wordt niet geslapen. Dat geschiedt weer in een ander huis. Het enige minpuntje was dat Ben wederom ziek werd. Was hij net opgeknapt van zijn voedselvergiftiging, nu leek het erop alsof de symptomen in alle hevigheid weer terugkwamen. Ben kon dus nauwelijks iets eten en wilde gebruik maken van het toilet. Maar uh…..er was geen toilet….Edwin bracht ons naar de buren en daar stond in de buitenlucht een toiletpot met als enige privacy een gordijntje ervoor. Okay….verstand op nul dus maar…...Toen we naar huis gingen kregen we nog gedroogd fruit mee. Ben was inmiddels lijkbleek geworden en voelde zich doodziek. Met de taxi terug naar Ayacucho…opnieuw een rit van ruim drie kwartier door de bergen met de scherpe bochten. Ik (Dees) kreeg ook braakneigingen, maar kon het nog binnen houden. Ben moest echter de chauffeur verzoeken om te stoppen en samen strompelden we naar de kant van de weg, klauterend over rotsblokken. Hierna verder maar weer…...We waren dolblij dat we het bord Ayacucho zagen. Het laatste stukje met de moto-taxi en om 15.30 uur waren we terug op de Colegio Fes school, alwaar Ben werd verzorgd en richting bed rolde. En een dag later was Ben weer helemaal opgeknapt. Waarschijnlijk was de boosdoener het drankje geweest dat wij op de markt in Huanta hadden genuttigd (water met verschillende granen). Natuurlijk jammer dat de Huanta dag niet prettig eindigde, maar in ieder geval fijn dat Ben weer snel opknapte.

Niet gemakkelijk: Ben die 2x in korte tijd ziek is geweest. En verder is er nog steeds geen internetverbinding en moeten we telkens naar een internet café en nog steeds hebben we geen ander Workaway project gevonden….het zit niet mee………..

In de week van 2 mei vonden er ‘exams’ plaats op de Colegio Fes school. Althans dat dachten we…..het is ons niet duidelijk of de ‘exams’ wel of niet plaatsvonden.

Wat ons wel duidelijk is geworden gaande de tijd is dat Sandro financiële problemen heeft. Allereerst hadden wij - zoals eerder gemeld - een dwangbevel ad 11.000 Soles zien liggen op een tafeltje bij de ingang van de school. Ten tweede blijkt dat er helemaal geen ‘telephone company problems’ ten grondslag liggen aan het feit dat er al een week geen internetverbinding meer is. Edwin liet ons een dikke rekening van Movistar zien (een soort KPN). Waarschijnlijk heeft Sandro de rekening niet betaald en heeft Movistar de internetverbinding afgesloten. Het is dus een probleem tussen Movistar en Sandro! Als Sandro dan plotseling absent is op 2 mei en niemand heeft enig idee waar hij is, worden wij alleen maar bevestigd in het feit dat hij behoorlijke financiële problemen heeft. Wellicht is hij elders op zoek naar werk. Het blijft een raadsel voor iedereen. Hij lijkt met de noorderzon te zijn vertrokken. Inmiddels draait de school door, maar vraag niet hoe……er zijn nauwelijks leerkrachten; leerlingen maken misbruik van die vrijheid en Edwin probeert het hoofd boven water te houden en moet constant tegen de stroom inzwemmen. Hij moet de hele organisatie in z’n eentje zien te runnen en springt bij in de klassen waar geen leerkracht te vinden is. En dan duikt Sandro een dag later - zomaar uit het niets - weer op. In ons beste Spaans vragen wij hoe het gaat en luidt het antwoord uiteraard: Goed….. Maar zoals bekend zegt men in ontwikkelingslanden altijd dat het goed gaat……….

Eigenlijk zijn wij op het juiste moment gestopt. Op 25 april werden onze lessen overgenomen en op 26 april was er geen internet meer. Wij hadden helemaal geen les meer kúnnen geven zonder internet. De google translator was onze enige manier om hier te kunnen werken in een Spaanstalige setting waar niemand Engels spreekt. Bovendien werd Ben op 25 april ziek. Hoe is het mogelijk dat het zo gelopen is in de tijd? Het enige voordeel was dat we ons konden concentreren op een nieuw project, maar ook dat schiet niet op……………….

Hoewel we dus wel enkele projecten hebben gevonden om les te geven aan kleine kinderen, hebben we daar niet op gereageerd. Wij geven nu duidelijk de voorkeur aan oudere jeugd en/of volwassenen. De favoriet is een talenschool en dan met name fungeren als guestspeakers op de talenschool. De spoeling is dun. Er zijn wel verschillende mogelijkheden om bij mensen thuis hun kinderen Engelse les te geven, maar ook dat kan ons niet echt bekoren. De setting vinden wij dan te klein. Ja, we worden kritischer, maar dat mag ook wel als je sinds 2004 aktief bent in Derde Wereldlanden, nietwaar? Hoe het ook zij: Inmiddels hebben we op 16 plekken gesolliciteerd in zowel Latijns Amerika als in Oost Europa..……Oh, wanneer komt er toch eens resultaat??

Zomaar een weetje…..Een Spaanse vraagzin wordt niet alleen afgesloten met een normaal vraagteken aan het einde van de zin, maar ook met een vraagteken aan het begin van de zin. Echter: Het vraagteken aan het begin van de zin wordt ‘op kop’ genoteerd. Dit heeft te maken met het feit dat er in het Spaans geen inversie vorm (omdraaiing van onderwerp en gezegde) bestaat en men middels het plaatsen van 2 vraagtekens duidelijk maakt dat het om een vraagzin gaat en niet om een bevestigende zin. De intonatie (met de stem omhoog gaan) zorgt voor de juiste uitspraak.

Het is leuk dat we toch een beetje Spaans hebben opgepikt gedurende onze periode hier. Met behulp van het Frans is veel te herkennen. Als ik langer hier zou zijn, zou ik nog meer leren. Het heeft absoluut mijn belangstelling. Uiteraard zijn we blij dat we vroeger verschillende talen hebben geleerd, maar voor mij had daar best nog Spaans bij mogen zijn. Echter: Voor mij kan de Spaanse taal natuurlijk niet tippen aan het Frans….hahaha! Even serieus: Ik vind de Franse taal écht veel mooier dan het Spaans; de klanken, de melodie, het is veel zachter…………

Als je hier met een briefje van 20 Soles betaalt (zo’n 5 Euro), luidt steevast de reactie: ‘ Wow’; voor de mensen hier betekent het veel geld.

Wat ons opvalt hier in Peru is dat vele mensen zilverkleurige randjes om hun tanden hebben…....de reden is ons onduidelijk.

Verder valt ons op dat de Spaanstalige hosts - als zij naar ons in het Engels mailen - allemaal they schrijven als zij you bedoelen…………

Op de vrijdag voor Moederdag wordt hier aandacht aan besteed op school. Er is een heel programma gemaakt en de entree van de school is helemaal versierd. Zelf toverde ik (Dees) nog een moederdagversje uit Ghana tevoorschijn en gaf dit aan de kleuterjuffen. Zij waren uiteraard niet geinteresseerd in de Engelse vertaling, doch des te meer in de Spaanse versie en met behulp van de google translator kon ik het volgende overhandigen: Si la madre dice: ‘ Haz esto o aquello’, no dicen: ‘Qué y por qué?’ Pero la dejó escuchar su dulce voz, decir: ‘ Madre querida voy a intentar!’ Wij kregen een officiële uitnodiging om op 6 mei aanwezig te zijn. Het publiek bestond voornamelijk uit moeders. Eerst hield teacher Angel een heel betoog en daarna was het de beurt aan alle klassen om een bijdrage te leveren aan de viering van moederdag. Zowel Inicial (kleuters van 3 en 4 jaar), alsmede Primaria (leerlingen van 6 tot 12) en Secundaria (leerlingen van ongeveer 12 tot 15 jaar) gaven acte de présence. Er werden liedjes gezongen en toneelstukjes opgevoerd. Uiteraard begrepen wij er niets van, omdat alles in het Spaans geschiedde. Ook vond er nog een loterij plaats onder de moeders. Twee grote fruitmanden waren de prijzen. Mij (Dees) werd gevraagd om 1 fruitmand te overhandigen aan een moeder die gewonnen had. Er werden vele foto’s gemaakt en er werd gegeten. Aan het einde van de bijeenkomst, sprak ik (Dees) nog een afscheidswoordje. Wat is namelijk het geval?...........

Wij waren met Sandro overeengekomen dat wij 2 of 3 maanden of wellicht nog langer op deze school zouden blijven. Inmiddels zijn we er 2 en een halve maand. Op 25 april werden onze Engelse lessen overgenomen door teacher Alondra. Dit met het oog op ons naderende vertrek ergens in mei. Sinds 26 april is er geen internet meer. Wij kunnen dus - al zouden we willen - helemaal geen les meer geven zonder google translator. Ook werd Ben ziek op 25 april (voedsel vergiftiging). Wij hebben constant gezocht naar een nieuw project en hebben sinds eind april menig uurtje doorgebracht in een internetcafe tegenover de school. Wij hebben onze zoektocht in Latijns-Amerika uitgebreid met Oost-Europa. Zoals eerder gemeld is er nog geen resultaat. Maar wat kunnen wij meer doen dan ons uiterste best?

Op 25 april vroeg Sandro ons hoe lang we nodig dachten te hebben om een nieuw project te vinden. Vanzelfsprekend konden we daar geen antwoord op geven, maar lieten toen weten dat het omstreeks 5 mei toch wel gelukt zou moeten zijn. Blijkbaar heeft hij de datum 5 mei onthouden, want op 6 mei liet hij ons doodleuk weten dat hij onze kamer maandag 9 mei nodig heeft voor een Secundary klas. Met andere woorden: Vrijwilligers vertrekken graag! Wij lieten hem wederom weten dat het nog steeds niet gelukt was om een nieuw project te vinden, maar dat wij natuurlijk bereid waren om voor onze kamer te betalen, aangezien we niet meer werken. Dit laatste hadden wij al voorgesteld op 25 april. Hij weigerde echter dit voorstel. Vreemd, omdat duidelijk is geworden dat Sandro veel financiële problemen heeft. Ons eerdere vermoeden werd bevestigd. In ons beste Spaans vroegen wij hem of hij wellicht een tweede baan had en hier werd bevestigend op geantwoord. Hij heeft dus helemaal geen tijd meer om direkteur van zijn school te spelen, aangezien hij een fulltime baan heeft. Dit verklaart ook zijn afwezigheid van de afgelopen tijd. Verder maakt het nog meer dingen duidelijk: Op een gegeven moment was zijn bureau weg en niet veel later zijn nieuwe laptop. Beiden waren blijkbaar nodig op zijn nieuwe werkplek.

Welnu, wij besloten om na de moederdagviering op zoek te gaan naar een hostel in de stad en hadden voor ons zelf al besloten dat we op zondag 8 mei wilden vertrekken. In ons afscheidswoordje konden we het niet nalaten om even te benadrukken dat de ‘Christian values’ waar Sandro zo bij zweert, in de dagelijkse praktijk ver te zoeken waren als het gaat om zijn houding richting zijn vrijwilligers. Ook teacher Edwin en teacher Angel luisterden aandachtig. Wij hadden dit afscheidswoordje op de ochtend van 6 mei even middels de google translator in het Spaans op papier kunnen zetten. Teacher Edwin liet weten: ‘I am sorry’ en maakte een hulpeloos gebaar. Teacher Angel vroeg ons om even mee te gaan naar het internetcafe, omdat hij nog even met ons wilde praten. Met behulp van de google translator liet hij weten dat wij helemaal niet op zoek hoefden te gaan naar een hostel, maar dat hij woonruimte voor ons had. Een familielid had een kamer/huis dat leeg stond. Er was water en elektriciteit; weliswaar geen internet, maar het was wel veilig. Het was in de buurt van het vliegveld, 15 minuten per bus/taxi verwijderd van het centrum. Dat was natuurlijk een ontzettend aardige geste!

Wij besloten dan ook om op zaterdag 7 mei samen met Angel te gaan kijken. Zo gezegd zo gedaan. Hoewel wij zijn hulp ontzettend konden waarderen, moesten we het voorstel toch cancelen toen we de accommodatie zagen. Om even het beeld te schetsen: In the middle of nowhere, in een garage volgepakt met spullen, er lag een vieze oude matras, het bed moest nog in elkaar gezet worden, er was weliswaar een douche en toilet, maar er was geen gas (je kon dus nog geen kop thee zetten), geen internet enz. enz. Nee, we zijn zeer flexibel, maar dit ging ons toch wel te ver. Gelukkig begreep Angel onze beslissing. ’s Middags togen Ben en ik dan ook naar de stad om op zoek te gaan naar een hostel. Even langs I Peru om een idee te krijgen van de hostels in Ayacucho en aldaar adviseerde men ons hostel Crillonesa in het centrum van de stad. We hadden uitgelegd dat we qua project in een wachttijd zaten….het eerste project afgerond en in afwachting van een tweede project……we konden dus niet inschatten hoe lang we in het hostel zouden moeten blijven. We besloten om te starten met 2 weken. Aangezien dit een behoorlijke lange periode was en in combinatie met het feit dat we vrijwilligers zijn, kregen we een reductie op de prijs. Wij waren in ieder geval blij….eindelijk een schone omgeving…..verlost uit de bende van Colegio Fes……..

Aan de Sandro-ellende blijkt geen einde te komen. Net voordat wij met Angel gingen kijken naar de woonruimte, hadden wij enkele familieleden van Sandro gedag gezegd. Wij hadden toch twee en en halve maand met zo’n 10 familieleden samengewoond (inclusief kinderen, huisdieren e.d.). Aangezien wij niet met deze mensen in het Spaans kunnen praten en zij geen Engels spreken, hadden we met behulp van de google translator een afscheidswoordje op papier gezet. Vanzelfsprekend hadden we ook melding gemaakt van het feit dat Sandro ons zomaar op straat zette en dat wij dit niet konden verenigen met zijn eeuwige gepreek over Christelijke waarden. Enkele broers van Sandro zagen wij schrikken en zij maakten ons duidelijk dat zij een translator gingen halen. Deze vertaler was zus Patricia die in New York woont en 2 maanden op familiebezoek is in Peru. Overigens: Zij stond ook op het punt te vertrekken; 12 mei retour richting States en begrijpelijk dat dat ‘mixed feelings’ voor haar betekende. In ieder geval konden wij nu eens in het Engels onze ervaringen delen. Wij lieten weten dat we met Sandro waren overeengekomen om 2 of 3 maanden of langer te blijven (en we waren er nu 2 en een halve maand); we vertelden over het feit dat onze lessen waren overgenomen, dat we helemaal geen les meer konden geven, omdat er al 2 weken geen internetverbinding meer is en wij de google translator nodig hebben om überhaupt les te kúnnen geven. We vertelden over het feit dat Ben voedselvergiftiging had opgelopen. En natuurlijk werd gemeld dat wij ons uiterste best doen om een passend nieuw project te vinden, maar dat dit nog steeds niet is gelukt, noch in Latijns Amerika, noch in Oost-Europa. Als je al een project vindt in de sociaal-educatieve sector, moet je meestal native speaker English zijn en/of Spaans kunnen spreken. Voorzichtig roerde we ons vermoeden aan dat Sandro wel eens veel financiële problemen zou kunnen hebben…..er waren namelijk teveel tekenen die daarop wezen: Een dwangbevel van 11.000 Soles; een internetrekening niet betaald; een nieuwe fulltime baan aangenomen enz. enz. Toen ging echt de beerput open. De familie liet ons weten dat het nog veel erger was…..Alle 8 broers en zussen waren absoluut niet blij met het gedrag van hun broer Sandro. Zij wonen namelijk allemaal in het gebouw en betalen hun deel van de huur aan Sandro. Het is de bedoeling dat Sandro dan de huur door betaalt aan de eigenaar van het pand, maar Sandro blijkt al een jaar lang dit geld te hebben achter gehouden (waarschijnlijk voor zijn school). Er is dus een huurachterstand van een jaar en de familie vreest dat zij allemaal op straat komen te staan. De familie maakt zich dus ernstig zorgen, bespreekt dit ook met Sandro, maar tot op heden tevergeefs. Verder vonden zij het een schande dat Sandro zijn vrijwilligers op een manier behandelt die niet de schoonheidsprijs verdient. Hij is dagenlang afwezig, informeert niemand, heeft ons nog geen hand gegeven, laat staan bedankt. Sterker nog: Hij zet je gewoon op straat.

En toen kwam er nog een staartje……Plotseling ziet Ben dat er een lade van het bureau op kantoor openstaat. Inmiddels is ons bekend dat daar het geldkistje van de school staat. Ben heeft Edwin al verscheidene keren geadviseerd om dat geldkistje in een kast te zetten waar een hangslot aan bevestigd is. Hoewel Edwin dit een goed idee vond, bleef het daarbij. Er gebeurde dus niets, totdat Ben zag dat het geldkistje was verdwenen…..pfff….de vreemde gebeurtenissen volgen zich in een rap tempo op, maar wij waren blij dat we op 8 mei konden vertrekken…..voor de duidelijkheid: zonder geldkistje……….….hahaha!!!!! (Na verloop van tijd bleek echter dat Edwin het geldkistje toch - op advies van Ben - op een andere plek had neergezet, zijnde achter slot en grendel; dat was dus opgelost).

Inmiddels hebben we ons geïnstalleerd in het hostel en hebben het prima naar onze zin. We genieten even van de rust en de schone omgeving. Overal hangen mooie Peruaanse kunstwerken aan de muur, o.a. de retablo. Dit is volkskunst uit de Andes in de vorm van een draagbare box die ook als schilderij dienst doet en die religieuze, historische of alledaagse taferelen van Peru laat zien. We zitten in hartje centrum en toch is het binnenskamers heerlijk rustig. Ook op het dakterras is het goed toeven, met een prachtig uitzicht over de stad Ayacucho. Tegenover het hostel is een hele grote overdekte markt en die is erg leuk om te bezoeken. Soms eten we op de markt (arroz con pollo, rijst met kip; tallarin, een soort spaghetti; pan con huevo, broodje ei; papa con queso; aardappel met kaas etc.), maar soms ‘valt’ dat niet goed. In dat geval zoeken we een restaurantje op voor bijvoorbeeld tallarin saltado of arroz chaufa (een soort nasi) of pollo à la plancha of we houden een brooddag.

Overdag zijn we grotendeels bezig met het zoeken naar een nieuw project. Ideaal dat we weer internet op onze kamer hebben (weliswaar heel langzaam, maar goed…). We zijn een beetje de tel kwijt geraakt, maar volgens ons wachten we nog op zo’n 11 reacties van diverse ‘hosts’. Soms stellen we onze vraagtekens bij de hosts. Het is al een paar keer voorgekomen dat we slechts een reactie krijgen in de vorm van: ‘Great! See you there! You are welcome!’ of iets dergelijks. En daar blijft het dan bij. Als wij dan in een volgende mail inhoudelijk op de zaken ingaan en vragen stellen, dan horen we vervolgens niets meer. Maar uh…..in onze beleving is het toch normaal om een enigszins duidelijk beeld te verkrijgen van een project voordat je vliegtickets gaat aanschaffen, nietwaar? Sommige hosts denken er wel erg gemakkelijk over….

Als we een keer op de markt caldo eten (een soort bouillon), dan merken de mensen dat wij niet Spaanstalig zijn. Binnen een mum van tijd staan zowel verkopers als klanten om ons heen die allemaal nieuwsgierig zijn waar die twee blanken vandaan komen. Meestal denkt men dat we uit de USA komen, maar als we Holanda laten vallen, dan ervaart men dit als een aangename verrassing. Voor we het goed en wel beseffen, zitten wij - papa Gringo en mama Gringa - midden in een Engelse taalles. Een verkoopster wijst allerlei produkten aan en wil van ons het Engelse woord weten. In z’n algemeenheid ben je in Ayacucho als Europeaan een attractie, omdat hier bijna geen toerist te zien is. Heel af en toe een verdwaalde backpacker en natuurlijk een ouder echtpaar uit Holanda…..hahahaha! Op diezelfde markt troffen we nog een oud collega van de Colegio Fes school, zijnde kleuterjuf Freesia met haar zoontje Samuel.

Iedere dag leren we wel een paar woorden Spaans. We konden in ieder geval al zeggen dat het water uit de douche best koud was, het mocht best een beetje warmer voor ons zijn als dat misschien zou kunnen….Poco frio, por favor más calor, of warm water vragen voor een kop thee lukt ook al aardig…caliente agua……De gasten in het hostel waar wij verblijven zijn veelal straathandelaren die hun spullen verkopen op de markt in Ayacucho. Het is altijd grappig om te zien als de grote kartonnen dozen op de gang worden uitgepakt door de kooplui. Je ziet dan bijvoorbeeld fluitketels, borden, pannen, messen etc. etc. Men slaapt meestal 1 nacht in het hostel en dan trekt men weer verder.

In Peru wordt door zo’n 4,5 miljoen mensen Quechua gesproken. Overigens: De taal wordt ook gesproken door ongeveer 13 miljoen mensen in een gebied dat zich uitstrekt van Zuid-Colombia tot Argentinië, maar voornamelijk komt de taal voor in Peru. Naast het Spaans, dat in Peru ‘Castellano’genoemd wordt, heeft sinds 1975 ook het Quechua een officiële status.

Op zaterdag 14 mei kregen we bezoek van onze oud collega Edwin van de Colegio Fes school. Erg aardig dat hij ons in het hostel kwam bezoeken. Ondanks onze routebeschrijving, heeft hij nog een uur lang lopen zoeken naar onze lokatie. Het was erg gezellig en Edwin stelde voor om een week later weer terug te komen. Prima! Op diezelfde dag troffen we 2 Nederlanders uit Eindhoven in ons hostel die met de fiets onderweg waren van Argentinië naar Colombia.

Leuke gebeurtenis in de stad…….…enkele middelbare scholieren kwamen op ons af met een mobieltje in hun hand en vroegen aan ons om iets in het Engels in te spreken op de voice recorder van het mobieltje. Aldus geschiedde. Toen wij vertelden dat we uit Nederland kwamen; geen Spaans spraken, maar op school Engels, Frans en Duits hadden geleerd, vroeg het groepje giechel meiden om een Frans liedje in te zingen. En natuurlijk werd aan hun verzoek voldaan.

Tot zover deel 1. De lezer kan nu overgaan naar deel 2, alwaar wij gaan vertellen over onze nieuwe banen en onze nieuwe woonplek in Ayacucho.