Van Tangara da Serra via Cuiaba naar Ayacucho
Door: Desirée
Blijf op de hoogte en volg bendeesonderweg
23 Februari 2016 | Peru, Ayacucho
Van Tangará da Serra (Brazilië) via Cuiaba (Brazilië) naar Ayacucho (Peru) Februari 2016
Nog even enkele januari-weetjes:
De beloofde Franse lessen zijn geannuleerd. Ach…...voor ons is het niet meer interessant, aangezien we ons verheugen op een vertrek uit Tangara da Serra. Het lesgeven bij Mattos op The Best School of English is absoluut niet geworden wat we ervan hadden verwacht. Zoals in het vorige reisverslag reeds gemeld liggen de volgende oorzaken hieraan ten grondslag: Het project is weinig sociaal; er wordt gewerkt met de ‘Callan method’ en deze starre methode biedt geen ruimte voor enige creativiteit; Mattos is niet in ons geinteresseerd vanwege kennis en ervaring, doch wil slechts met ons ‘ pronken’; verder drinkt hij teveel alcohol, waardoor hij schulden heeft (durfde zelfs Ben om geld te vragen) en tenslotte laat hij weinig affectie zien aan zijn 20-jarige medewerkster die zwanger van hem (Mattos 37 jaar) is geraakt. Het moge duidelijk zijn dat wij hier niet op de juiste plek zitten. Tsja…in de mail contacten krijg je nu eenmaal slechts een beperkt beeld van je Workaway ‘ host’. Soms valt het mee, soms valt het tegen. Je weet nooit van te voren waar je terecht komt. Dat heeft uiteraard ook wel z’n charme. Hoe het ook zij: Soms is het au; maar meestal is het wauw! Concreet in dit geval: Er is al een ander project op ons pad gekomen en daarover later meer in dit reisverslag.
Nu dus nog even tanden op elkaar in Tangara da Serra/Mato Grosso en proberen we er deze weken nog maar het beste van te maken……..De contacten met de cursisten zijn gelukkig geweldig en daar doen we het tenslotte voor…….
Toen we een keer onze lunch bij de catering wilden ophalen, hing er plotseling een zwart vel papier op de ruit. Navraag bij Mattos leerde dat dit de manier is om aan te geven dat de zaak gesloten was vanwege een overlijden.
Soms komt er iemand een les bijwonen, bijvoorbeeld een cursist die overweegt om lessen te komen volgen. Op deze manier krijgt hij/zij dan een beeld.
Een cursist uit mijn klas (Rodrigo, een fervent basketbal speler), liet mij weten dat zijn moeder kleding maakt voor de dansers van het Russisch ballet en hij vervolgde: ‘I will show you a picture’. En dat gebeurde natuurlijk nooit…….
Vrijwilliger Rob uit de USA heeft een duidelijke voorkeur om het hoogste niveau les te geven. Wij hebben geen echte voorkeur voor een bepaald niveau. Dus: Wij geven onze ‘stage’ 11 aan hem en krijgen daarvoor ‘stage’ 3 terug. Soms kun je de redeneringen van Mattos niet volgen…..2 weken geleden liet hij nog weten: ‘It is good that our students benefit from different accents’ en ruim 2 weken later vindt hij het goed als slechts de native speaker Rob ‘stage’ 11 onder zijn hoede neemt. En het Amerikaanse chewing-gum accent van Rob lijkt van ondergeschikt belang te zijn. In onze beleving staat dit haaks op het feit dat Mattos zweert bij het British accent. Ach ja……de Mattos-policy is vandaag zus en morgen zo…..zeer wankel…..
In de ‘stages’ 3, 5 en 6 probeer ik (Dees) naast de Callan method ook andere dingen te doen: Ik vertel veel over educatie in Nederland en Ghana en laat dit vergezeld gaan van voorbeelden m.b.t. cultuurverschillen. Ook doe ik ‘vocabulary and memory games’, storytelling etc. En de cursisten? Die zijn allang blij dat er een beetje variatie in hun lessen komt……
Veel cursisten gebruiken een stopwoordje en wel ‘ so so’. Voorbeeld: Als je vraagt of zij de les hebben begrepen, wordt er regelmatig geantwoord middels: ‘ So so’ . Of als zij het aantal fouten in een opdracht moeten weergeven, hoor je ook telkens weer: ‘ So so’. Zij willen daarmee zeggen dat de taak redelijk is volbracht. Een ander stopwoordje dat om dezelfde redenen wordt gebruikt is: ‘More or less’.
Niveau 6 is de leukste groep om les aan te geven. Op een gegeven moment bleken enkele cursisten honger te hebben (de les duurde van 19.00 tot 22.00 uur) en men besloot om ‘cheese-bread’ te gaan kopen. Dat lukte dus niet bij de bakker die vlakbij de talenschool zit. Enkele dames waren echter niet voor één gat gevangen en trommelden de pizzakoerier op, dus….iedereen zat aan een pizzapunt gedurende de les….
Receptioniste Anaflavia troffen we een keer huilend aan…..….emotional pain….(volgens enkele cursisten)…tsja….dat vinden wij niet verwonderlijk als de vader van je baby Mattos heet…..!!! Zij vertrouwde mij toe dat zij een zoontje gaat krijgen….en voegde eraan toe: ‘I will miss you’.
Al verschillende dagen is er geen koffie meer aanwezig voor de cursisten, want…..Aline (het meisje achter de balie) heeft de koffiekan laten vallen. Hoewel Mattos heeft aangegeven een nieuw exemplaar aan te schaffen, gebeurt er niets. Iedere keer als wij melden dat cursisten om koffie vragen, krijgen we te horen: ‘Aline broke the coffeepot’ en daar blijft het dan dus bij. Of: ‘The students are here to learn English, not to drink coffee’. Toch stond er na een paar dagen een nieuwe koffiekan.
Het gaat slecht met de economie in Brazilië…..de inflatie is torenhoog…..er is geen budget meer voor de meest normale zaken…de werkloosheid is extreem hoog. De stadia voor de Olympische spelen in augustus 2016 in Rio de Janeiro worden in een sobere vorm opgeleverd.
In alle klassen hebben we foto’s gemaakt, dus we hebben een leuke herinnering aan de cursisten. Ook hebben we het krantenartikel gekregen waarin onze namen staan vermeld en bovendien kunnen we via onderstaande link nog eens terug kijken op het ‘television interview’. (The Best School of English betreft slechts het middelste stukje van de opname). Daar komt ie dan….http://g1.globo.com/mato-grosso/bom-dia-mt/videos/t/edicoes/v/durante-periodo-de-ferias-muita-gente-aproveita-para-acelerar-os-estudos/4737974/
Wij gingen in ieder geval op zoek naar een nieuw Workaway project in Brazilië en vonden enkele passende projecten. Er werd volop gemaild met de nieuwe ‘hosts’. Wij willen nu slechts 1 ding en dat is….vertrekken bij Mattos in Tangara da Serra. En het is gelukt! Jammer genoeg moeten we nog wel wachten tot 27 februari……..Vanaf die datum kunnen we terecht op de talenschool van Ivo Gabriel in Cabo Frio, op 3 uur verwijderd van Rio de Janeiro. We proberen om de maand februari op te vullen met nog een ander Workaway project in Brazilië en hebben onze diensten al aangeboden (wederom op een talenschool), maar tot op heden heeft men nog niet gereageerd. Samengevat: Of we moeten nog tot 27 februari bij Mattos in Tangara da Serra blijven (hopelijk niet!) en gaan daarna naar Ivo Gabriel in Cabo Frio, of we gaan nu meteen weg bij Mattos in Tangara da Serra en proberen nog een maandje bij een andere host te werken, alvorens we op 27 februari richting Ivo Gabriel in Cabo Frio gaan.
En inmiddels is het februari………Een gebeurtenis op 2 februari, die het vermelden waard is…..en die alles in een stroomversnelling brengt….Zoals elke morgen staan wij in alle vroegte naast ons bed. Eigenaar Mattos en vrijwilliger Rob slapen ongetwijfeld hun dagelijkse alcohol roes uit, want zij schitteren iedere ochtend door afwezigheid. Okay….Om 8.30 uur sta ik (Dees) voor de klas om les te geven aan niveau 5. Tot mijn grote verbazing zitten er plotseling 2 cursisten uit ‘stage’ 11 in mijn groep (‘stage 5’). Als ik naar de reden vraag, komen zij niet verder dan: Mattos…..Niemand die iets uitlegt, er wordt niet gecommuniceerd. Als ik boeken wil pakken voor deze cursisten, zijn die er niet. Dan maar copieën laten maken van 3 hoofdstukken. Voordat het meisje achter de balie deze opdracht begrijpt, zijn we een half uur verder. Helaas nog steeds geen resultaat, want…..er is geen papier meer….zucht…Is dit een talenschool? De cursisten merken duidelijk dat ik iets anders versta onder serieus werken en in de pauze beginnen zij druk met elkaar in het Portugees te kwebbelen. Als ik vraag: ‘Translation please’, kijken zij elkaar even vertwijfeld aan, maar al snel komt het hoge woord eruit: Mattos…problems….drinking beer…now sleeping….every evening alcohol with Rob…..Dus ook de cursisten hebben prima in de gaten waar de schoen wringt.
Wij besluiten om een gesprek aan te gaan met Mattos. Zoals altijd wordt hij vergezeld door vrijwilliger Rob. Voor ons is de maat vol. En het gesprek gaat echt niet meer over de starre Callan methode, noch over het feit dat het project weinig sociaal is. Het gaat echt niet meer over het feit dat hij slechts met zijn vrijwilligers wil pronken noch over het feit dat hij problemen en schulden heeft. Nee, we roeren nu het alcohol-probleem aan en laten hem weten: ‘If you prefer drinking instead of working, then we are sure you will not make it and your language school will collapse. Know that we are serious people, but we we are not willing to work for a person who is addicted to alcohol’. Ai…..dat was natuurlijk tegen het zere been. Wij lieten hem ook weten dat we al een nieuw project (talenschool) hadden gevonden in Cabo Frio en daar op 27 februari gaan starten. Verder meldden wij dat we niet willen wachten tot 27 februari en dat we bezig waren om nog een tussen-project te vinden. Dit met het doel om als opvulling te dienen tussen begin februari en 27 februari. We vertelden dat we zo snel mogelijk wilden vertrekken, maar nog in afwachting waren van reacties.
Helaas bleven die reacties uit, maar…..het werd nog erger….. Op 3 februari kregen we een mail van de talenschool in Cabo Frio en liet onze host Ivo Gabriel doodleuk weten dat hij onze komst moest cancelen, terwijl hij al geconfirmeerd had richting ons dat we welkom waren van 27 februari tot 9 april. Tsja….sommige hosts gaan wel erg gemakkelijk om met hun vrijwilligers. Het betuigt toch niet van zorgvuldigheid om je af te schepen met: We are looking for native speakers….hallo….hij wist toch dat we geen native speakers zijn……hij had zelfs onze komst al bevestigd en verheugde zich op onze samenwerking. Wij kunnen het in ieder geval niet meer volgen…In het verleden hebben we ook wel eens hosts gehad die om 5 voor 12 zonder blikken of blozen zeggen: I changed my plans of I have personal problems….algemene kreten die niet te controleren zijn…..erg gemakkelijk…..De Workkaway vrijwilligers hebben in ieder geval geen enkele protectie.
Hoe het ook zij: Wij zijn weer terug bij af en kunnen helemaal opnieuw beginnen met het zoeken naar een passend project in Brazilië. Inmiddels vragen we ons zelfs af of we wel in Brazilië willen blijven. Dus wordt er ook gezocht in andere Zuid-Amerikaanse landen. Tot overmaat van ramp word ik (Dees) in de nacht van 3 op 4 februari behoorlijk ziek (overgeven, hoofdpijn enz.) Als het ochtend is overwegen we een dokter te bellen. Mattos laat weten dat een dokter niet naar je huis komt. Je hebt 2 mogelijkheden: Of naar het ziekenhuis gaan of de apotheek raadplegen die tegenover de talenschool zit. We kiezen voor de laatste optie. 2 medewerkers van de apotheek komen richting ons, gewapend met bloeddrukmeter. De medewerkers van de apotheek spreken geen woord Engels, dus Mattos moet vertalen van Engels naar Portugees en omgekeerd. Er wordt gevraagd of ik pijn in mijn nek heb en daar moet ik bevestigend op antwoorden. Al snel krijg ik te horen dat het geen zika is, omdat overgeven niet bij zika hoort. Ik krijg medicatie voor de hoofdpijn en het overgeven. Als het niet overgaat, kunnen we alsnog richting ziekenhuis gaan. (Gelukkig was dat niet meer aan de orde). Vooralsnog gebruik ik de ‘ treatment’. Zelf denken we dat het door de stress komt. Op de talenschool bij Mattos zijn wij gewoon niet op onze juiste plek en de toezegging om te kunnen starten op de nieuwe werkplek - de talenschool van Ivo - werd plotseling ingetrokken……pfff…….
In de plaats Tangara da Serra spreekt echt geen mens een woord Engels. Het personeel in de winkel heeft echter vaak de google translator paraat. Ook de cursisten maken constant gebruik van deze vertaalmachine. Men is echter niet op de hoogte van het fenomeen: …Het gevaar van een woordenboek/translator…. Een woordenboek of een translator worden pas echt interessant als je een taal bijna vloeiend beheerst. Voor beginners kan het vaak juist averechts en dus verwarrend werken en krijg je de meest idiote vertalingen, maar ja…..dit publiek zweert nu eenmaal bij de google translator.
Voor Ben werd het tijd om zijn voorraad bloeddrukmedicatie aan te vullen. De Nederlandse versies verschillen van die in Marokko cq Brazilië. Toch lukt het overal wel om de juiste medicatie te verkrijgen, rekening houdende met een andere stofnaam cq merknaam.
Omstreeks 10 februari zal er een nieuwe vrijwilliger komen. Deze jongen heeft geluk, dan loopt namelijk de intensieve cursus ten einde (12 februari). Op 15 februari starten de reguliere lessen. Hopelijk zijn wij dan weg…..Aangezien het zomervakantie is in Brazilië (december-januari-medio februari), hebben veel cursisten een deel van hun zomervakantie gebruikt om de intensieve cursus van 5 weken te volgen op de talenschool van Mattos (11 januari-12 februari). Met ingang van 15 februari - als de reguliere lessen van start gaan - zal slechts een gedeelte van de oud cursisten terugkeren. (Aangevuld met nieuwe cursisten).
Ja, gelukkig….we zijn eerder weg op de talenschool van Mattos, zijnde The Best School of English in Tangara da Serra……..we vertrokken op maandag 8 februari. Een busje werd geregeld en we begonnen aan een rit van omstreeks 4 uur naar Cuiaba, de hoofdstad van het district Mato Grosso. Zooooooo blij dat we Tangara da Serra, inclusief Mattos met zijn talenschool, achter ons kunnen laten…………………………
Wij namen ons onderkomen in een hotelletje in Cuiaba en vandaar uit gingen we verder met het activeren van onze hosts in diverse landen in Zuid-Amerika. Een host in Peru maakte het wel erg spannend. Hadden wij onze diensten aangeboden om les te geven aan kansarme jeugd (dat was namelijk het profiel van de host), kregen we plotseling te horen dat er ook een ‘dogshelter’ onderdeel uitmaakte van de NGO…..taking care of 40 dogs!!!!!.....en dat voor mensen die ‘een broertje dood’ hebben aan honden!!!!
In ons onderkomen in Cuiaba ontmoetten we een oude man van 88 jaar, Roger geheten en afkomstig uit België. In zijn jonge jaren was hij werkzaam geweest als officier in het Belgische leger en was een lange tijd gestationneerd geweest in Congo. Hij woonde al 35 jaar in Brazilië (waarvan 25 jaar in Cuiaba). Plotseling konden we dus in het Nederlands praten. Het was wel even handig dat hij onze vragen kon vertalen naar het Portugees. We wilden namelijk al enig voorwerk doen. Wij hadden op ongeveer 13 Workaway plekken in 5 landen gereageerd. Onze bedoeling was namelijk om zo snel mogelijk te vertrekken uit Cuiaba om verder te kunnen gaan met onze werkzaamheden. Hopelijk slaagden we hier snel in. Echter: Vooralsnog duurt het lang voordat een host reageert. Hoe het ook zij: De wachttijd werd goed benut en er werd gestart met het regelen van praktische zaken. Waar konden we geld inwisselen? Banken bleken gesloten te zijn vanwege Carnaval. Echter: Een taxichauffeur bood uitkomst (middels vertaler Roger). Waar konden we vliegtickets boeken? Roger kende wel een lokatie en samen gingen we op pad. Ook hier fungeerde Roger als tolk. Echt niemand spreekt Engels! Hoe het ook zij: We weten dus nu waar we terecht kunnen. Het wachten is nu op een passend project. Het gaat moeizamer dan verwacht.
Droge huid…..huidschilfers…..veel muskieten…….de zomer loopt ten einde, alsmede het regenseizoen…………………
Het is wel fijn om na de Mattos ellende in Tangara da Serra even bij te komen in Cuiaba. Wij bezochten daar o.a. een mooie kathedraal.
De dagen in Cuiaba worden gevuld met het zoeken naar een nieuw project. Aangezien we in Brazilië zijn, is het logisch dat we ons allereerst richten op Brazilië. Via Workaway hebben we verschilende projecten in Brazilië benaderd, maar steeds ging het uiteindelijk niet door Allerlei redenen van de ‘hosts’passeerden daarbij de revue: Not available, personal issues, not being a native speaker English, etc. of de mensen geven geen enkele reactie.
Verder zijn we in Cuiaba zelf de ‘boer opgegaan’ en hebben onze diensten (lesgeven aan kinderen, teenagers en volwassenen) - via een gesprek in de kathedraal - aangeboden op een pastoraal centrum. Wij kregen de indruk dat de mensen zo’n direkte benadering niet gewend waren. Er werd een tolk opgetrommeld voor het gesprek, omdat niemand Engels sprak. De tolk echter had zijn handen vol aan het vertaalwerk en wij zagen hem behoorlijk ‘peentjes zweten’. Echter: Uiteindelijk kwamen we samen toch wel tot de conclusie dat het niet zou gaan werken, omdat wij natuurlijk geen woord Portugees spreken. Okay….verder zoeken maar weer….via internet raadpleegden we de kindertehuizen in Brazilië. We vonden er weliswaar een paar, maar ook daar moest je Portugees kunnen spreken en bovendien moest je minimaal 6 maanden blijven (voorkeur 1 tot 2 jaar). Hierna nog een English school in Cuiaba gebeld, maar uiteindelijk besloten we om een punt te zetten achter Brazilië.
Inmiddels waren we ook al een tijdje bezig om - via Workaway - in andere Zuid-Amerikaanse landen te zoeken en we vonden verschillende mogelijkheden in Peru, Colombia, Ecuador, Paraguay, Chili. En weer schreven we naar heel veel plekken. Je moet er wel in blijven geloven….telkens ging het niet door…..hosts die totaal niet reageren, hosts die je vragen of je in april of juli kunt komen, hosts bij wie je alles zelf mag betalen (accommodatie en eten), hosts die geen echtpaar willen, hosts die willen dat je Spaans spreekt, hosts die honden en katten hebben enz. enz. Wij de Workawayers krijgen bijna de indruk dat je een knieval moet doen om gratis te mogen werken. Wij hebben geen enkele pretentie en zijn zeer flexibel, zijn gewend aan ‘ shared facilities’ , maar om op onze leeftijd nog op een ‘ dorm’ te gaan liggen, dat gaat ons wel te ver. Onze ervaring is dat veel hosts hun Workaway profiel niet updaten en dan kan het voorkomen dat wij zien dat een host beschikbaar is vanaf bijvoorbeeld maart, terwijl dat achteraf helemaal niet het geval blijkt te zijn. Het zit dus behoorlijk tegen en onze eerste Zuid- Amerika ervaring is niet echt leuk. Het was veel gemakkelijker om een project te vinden in Afrika of Zuid-Oost Azië. Mocht Zuid-Amerika niet gaan lukken, dan gaan we ons richten op Midden Amerika. Hoe het ook zij: Wij bijten ons erin vast en geven niet op…..In totaal bekijken we 1595 hosts verdeeld over 17 landen, zijnde: Antillen, Argentinië. Aruba, Barbados, Bolivia, Chili, Colombia, Ecuador, French Guyana, Guadeloupe, Guyana, Paraguay, Peru, Suriname, Uruguay en Venezuela. We willen er gewoon zeker van zijn dat we alles geprobeerd hebben. Er is voornamelijk vraag naar mensen die werkzaam zijn in de agriculture, farming, eco/permaculture, hostels e.d.
Iedere dag treffen we de oude Belgische hotelgast Roger die behoorlijk meeleeft met onze pogingen om een passend project te vinden. Hij raadpleegt daarbij zelfs zijn eigen netwerk, maar ook dat levert niets op. Wij proberen de moed erin te houden, maar dat valt niet altijd mee. Wij willen vooruit, maar dat schijnt vooralsnog niet te mogen lukken. En dan zien we op 14 februari plotseling 3 mensen van de talenschool in Tangara da Serra verschijnen in Cuiaba, te weten Mattos, met zijn neef Jonathan en vrijwilliger Rob. Ons onderkomen ligt niet ver verwijderd van het vliegveld, dus als er vrijwilligers vertrekken of arriveren, dan gaat Mattos richting vliegveld in Cuiaba (op 4 uur rijden verwijderd van Tangara da Serra). Toen we Mattos weer zagen, konden we alleen maar heeeeeeel erg blij zijn dat we bij hem waren vertrokken, ondanks het feit dat we nog geen ander project hadden gevonden.
Mocht het niet gaan lukken in Zuid-Amerika, dan gaan we - zoals eerder vermeld - proberen om een geschikt project te vinden in Midden-Amerika. Via Workaway zochten we in Belize, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Panama en dit resulteerde in het feit dat we in ieder geval verschillende mogelijkheden hebben opgeslagen in onze Workaway host list. Goed om iets achter de hand te hebben, in case of….
Het wordt tijd om ons hotelletje te gaan verruilen voor een hostel…..we overwegen om alvast naar Sao Paulo te gaan. Dat is namelijk de uitvalsbasis om te vliegen naar een volgende bestemming (waar dat ook moge zijn). Een hostel in Sao Paulo bleek echter duurder te zijn dan ons huidige hotelletje in Cuiaba. Ook overwogen we couchsurfing en trusted homesitters. Echter: In het laatste geval mag je op de honden en katten van de mensen passen die op vakantie gaan. Te vergelijken met vakantie-oppassers in Nederland. Het is ook hier bijna onmogelijk om een plek te vinden waar geen honden of katten zijn.
Uiteindelijk konden we toch in Cuiaba blijven, want…..goed nieuws…..hoera…..we zijn welkom op een school in Peru. Op deze plek was het geen probleem dat we geen Spaans spreken. Sterker nog: Men wilde juist dat de vrijwilligers die Engels gaan onderwijzen, geen Spaans spreken. In hun beleving is dit beter, omdat je dan loskomt van het fenomeen vertalen (en daar zit wel iets in). Zo zie je maar weer…….de aanhouder wint! Dus…….het is bingo………….....Op deze school beginnen de lessen op 7 maart. De direkteur van de school liet weten dat we op 1 maart konden komen, vanwege een voorbereiding. Echter: Wij vroegen of we nog eerder mochten komen. Iedere dag dat we eerder weg kunnen gaan in Cuiaba is meegenomen. En ja…dat is gelukt. Wij hadden voorgesteld om in februari extra taken op ons te nemen als opstart richting aanvang van de lessen en hij kon zich daarin vinden. De direkteur van de school heet: Sandro Martinez Aronés en zijn school (basisschool en middelbare school) draagt de naam: Colegio FES (Fernando Stahl, een verwijzing naar een missionaris) en is gesitueerd in de plaats Ayacucho. Het is een kleine school met slechts zo’n 53 leerlingen. Er zijn 10 kinderen van 3, 4 en 5 jaar; er zijn 23 kinderen van P6 en deze leerlingen zijn ongeveer 11 jaar en dan zijn er nog zo’n 20 kinderen van highschool tussen de 12 en 15 jaar. Verder zijn er 9 leerkrachten.
Sandro is erg gecharmeerd van de PISA test, want zo liet hij weten: ‘It is our philosophy: learning by doing, as does Finland, Korea or other countries where being first to the level of education according to the PISA test’. PISA is de afkorting voor Programme for International Student Assessment. Het is een grootschalig internationaal onderzoek dat de kennis en vaardigheden van 15-jarigen test. Het onderzoek werd voor het eerst uitgevoerd in 2000 en wordt elke drie jaar herhaald. In elke cyclus worden dezelfde drie cognitieve domeinen onderzocht: leesvaardigheid, maths and science. De nadruk ligt steeds op functionele vaardigheden en kennis, die mensen ertoe in staat stellen om actief te functioneren in de maatschappij.
De resultaten van PISA kunnen gebruikt worden om het onderwijsbeleid te adviseren en te verbeteren. PISA is een onderzoek dat uitgevoerd wordt in meer dan 60 landen of regio’s en daarmee is 90% van de wereldeconomie vertegenwoordigd. Dit internationale karakter is één van de grote meerwaardes van het onderzoek. Zowel OESO- als niet-OESO-landen kunnen deelnemen. Het onderzoek staat onder toezicht van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) en wordt in ieder deelnemend land gecoördineerd door de onderwijsministeries. De instrumenten (vragenlijsten en testitems) worden zo gemaakt dat ze in de verschillende culturen, nationaliteiten en talen van de deelnemende landen kunnen worden gebruikt.
Nu we een project hebben gevonden, werd het tijd om onze vliegtickets te boeken. Op het reisbureau CVC zou je verwachten dat dit in een mum van tijd geregeld zou zijn. Echter: Onze Vlaamse 88-jarige vriend Roger die al 35 jaar in Brazilië woont had ons laten weten mee te willen gaan, want….zo liet hij weten….geen mens spreekt daar Engels. Hij ging dus mee als vertaler. Dat bleek inderdaad nodig te zijn. Het duurde even voordat de medewerkster de laagste prijs had gevonden. Daarna werden we geconfronteerd met erg veel bureaucratie. Wij wilden gewoon betalen met onze pinpas. Over de hele wereld was dit nooit een probleem geweest. In Brazilië bleek echter dat je als pinpas betaler een contract moest kunnen overleggen, zodat je kon aantonen dat je ook daadwerkelijk geauthoriseerd was. Dat was volslagen nieuw voor ons. Uiteraard hadden we vooraf gevraagd of het mogelijk was om met een card te betalen. Hierop werd bevestigend geantwoord. Nu echter moest er plotseling een contract worden overlegd. Gelukkig was onze vriend Roger wel in het bezit van zo’n dergelijke authorisatie en werd zijn naam vermeld op onze betaling. Hij moest daarvoor vele documenten ondertekenen (en wij ook!) Al met al een heel gedoe, maar het resultaat telt en wij hadden na een paar uur onze felbegeerde tickets. Opgelost dus!!!
De oude Vlaamse baas Roger van 88 jaar vindt het leuk om met ons in z’n moedertaal te kunnen praten. Deze krasse knar zit nog boordevol ideeën. Allereerst wil hij een appartement kopen in Cuiaba. Hij vergelijkt dan de Nederlandse/Belgische prijzen met de Braziliaanse prijzen. Hij vroeg ons om met hem mee te gaan naar het betreffende kantoor van de makelaar. Aldus geschiedde. Iemand van de real estate was terplekke aanwezig om potentiële klanten van de nodige informatie te voorzien. Roger die als oud militair en business man strategisch handelt, introduceerde ons als zijnde de gegadigden om een appartement te kopen. Verder is Roger doende met het opzetten van landbouwprojecten voor de arme boeren in Brazilië, die niet door de overheid in Brazilië worden geholpen. Hierbij schakelt hij de hulp in van de Europese Unie. Zijn zoon die in Brazilië woont en architect is, helpt hem hierbij. (Overigens: Hij heeft ook nog een andere zoon, een ingenieur die woonachtig is in Australië en die hij al 20 jaar niet heeft gezien…..triest).
Het is druk in Cuiaba..….het blijkt dat er een centraal examen plaatsvindt van een overheidsinstelling.
Onze tijd in Brazilië nadert z’n einde……..ook de zomertijd in Brazilië liep ten einde en wel op 21 februari……………we gaan ons prepareren op Peru………
Peru in vogelvlucht
Peru bevindt zich op het Zuid-Amerikaanse continent en is één van de meest diverse landen die je kunt bezoeken. Het is een republiek en telt bijna 30 miljoen inwoners. De grote meerderheid van de bevolking van het land bestaat uit indianen (oorspronkelijke bevolking) en mestiezen (gemengde etnische afkomst).
Peru wordt beschouwd als het land met één van de oudste beschavingen van de wereld. De vele opgravingen die het land rijk is zijn een bron van informatie voor archeologen en oefenen een magnetische aantrekkingskracht uit op reizigers.
Peru is gelegen in het westelijke deel van Zuid-Amerika en neemt een 19e plaats in op de lijst van grote landen. Het bestrijkt een zeer uitgebreid en gevarieerd gebied en is strategisch gelegen aan de westkust. De geografische ligging loopt van de Amazone rivier en Brazilië naar de Grote Oceaan. Het Andesgebergte doorklieft Peru, Ecuador, Colombia, Bolivia, Venezuela, Chili en Argentinië en is het gebied waar ook de Inca voetpaden liggen.
Het meest bekende Inca voetpad is de Inca Trail, maar ook de Lares trek en Salkantay trek zijn bij veel hikers wel bekend.
Als onderdeel van haar rijke culturele traditie kent Peru ook veel verschillende talen. De officiële taal van Peru is het Castiliaans (wordt gesproken door zo’n 80% van de bevolking). Het Quechua (taal van de oorspronkelijke bevolking) is een erfenis van het Inca rijk en maakt nog steeds deel uit van de regionale dialecten in grote delen van Peru (zo’n 16% van de bevolking). Bovendien worden er andere talen gesproken zoals het Aymara (in Puno) en een verbazingwekkende variëteit aan dialecten in het Amazonegebied die verdeeld kunnen worden in 15 verschillende taalkundige families en 38 verschillende talen.
Peru is zodoende een bijzondere bestemming met een grote verscheidenheid aan mensen, ecosystemen en een enorme biodiversiteit.
• Hoofdstad: Lima
• Inwoners: 29,5 miljoen
• Munt: Sol (PEN)
• Officiële taal: Spaans
• Internet ext: .pe
Peru…het land van de Inca’s. In Peru ligt de cultuur voor het oprapen, de wereldberoemde Incastad 'Machu Picchu' en de Spaanse koloniale architectuur in Arequipa, Cuzco en Puno. In Peru vind je naast verschillende indianenstammen ook nog een enorme diversiteit aan natuur: Vulkanen, strand, jungle, regenwoud en besneeuwde bergen, je vindt het allemaal in Peru.
En verder…de vele indianenmarkten; uiteraard de eerder genoemde Machu Picchu: Eén van de bekendste plekken van Zuid-Amerika. Deze oude Inca stad is goed bewaard gebleven doordat hij door zijn ligging boven op een berg nooit door de Spanjaarden is ontdekt; het Titicacameer: Dit meer is met 3812 meter het hoogste bevaarbare meer ter wereld; Valle Sagrado: De heilige vallei van de Inca’s; de Andesdorpen tussen de immens hoge toppen van het Andesgebergte en de schitterende groene hoogvlaktes. En wat te denken van de hoofdstad Lima? Of de stad Cuzco: Deze stad wordt gezien als het Rome van de Inca’s. De stad ligt op 3400 meter hoogte en de omgeving is één van de mooiste plekken in Zuid-Amerika. Cuzco is verder een stad met een rijke architectuur en archeologie. En dan….Colca canyon bij Arequipa: Deze indrukwekkende canyon is twee keer zo diep als de Grand Canyon in de V.S. Je kunt er condors spotten of tot rust komen in de hot springs van Chivay. En het gaat maar door…..Mancora: Dit is het bekendste surfdorp van Peru. Inquitos: Deze stad kun je alleen via het water of de lucht bereiken. Vanuit hier kun je een trektocht door de jungle maken of een boottocht over de Amazone. Ook de Canopy walk is een optie: Loop hoog door de boomtoppen met uitzicht over het Amazonegebied. Vervolgens: De Ballestas eilanden: Op deze eilanden wonen grote groepen pinguïns, pelsrobben, aalscholvers, jan van genten en sterntjes. Een must-see voor de natuurliefhebber.
Prachtig allemaal natuurlijk, maar wij zijn in Ayacucho om te werken. Ayacucho, onofficieel ook Huamanga of Wamanqa genoemd, is een stad in Peru, op ongeveer 570 kilometer van de hoofdstad Lima, op de oostelijke hellingen van de Andes.
Van 1980 tot 1992 ging de Peruaanse bevolking gebukt onder de gewelddadige acties van de Maoistische terreurbeweging Lichtend Pad, die als doel had de bestaande orde omver te werpen. De brute willekeur waarmee dit gepaard ging heeft aan zeker dertigduizend mensen het leven gekost en voor een geschatte 29,5 miljard euro aan materiële schade aangericht. De manifestatie van Lichtend Pad vormde in de twintigste eeuw de grootste rem op de ontwikkeling van Peru, totdat de leiding in 1992 gevangen werd gezet.
Okay…...…….....Op 24 februari vertrekken we uit Brazilië en gaan we richting Peru.
De afgelopen week heb ik de beginselen van de Spaanse taal via een cursus Spaans op de computer een beetje eigen gemaakt. Het is prima te doen; was wel leuk; ik kan veel afleiden vanuit het Frans. Een klein beetje voorbereiding dus en de rest moet maar ter plekke gebeuren. Ook hebben we onze laatste week in Brazilië veel gelezen over Peru. Voor de rest stappen we er maar blanco in.
Ook namen we afscheid van onze 88-jarige Vlaamse vriend Roger. Dit contact had onze gedwongen stop in Cuiaba toch enigszins aangenaam gemaakt. Telkens weer troffen we elkaar in de wandelgangen en telkens weer vonden onze ontmoetingen plaats omstreeks 15.00 uur. Dus ook op 23 februari. Geheel in stijl qua lokatie en tijd werd het dus afgerond.
Vertek uit Brazilie Cuiaba op 24 februari om 18.40 uur. Vlucht van Cuiaba naar Sao Paulo (airport Guarulhos). Aankomst Sao Paulo: 22.10 uur.
Na een nachtje vliegveld verder.…....het is jammer dat we helemaal terug moeten vliegen naar het Oosten van Brazilie, maar goed dat is niet anders; het is zo'n gigantisch groot land.
Vertrek uit Sao Paulo op 25 februari om 5.55 uur. Vlucht van Sao Paulo (Brazilie) naar Lima (Peru). Aankomst Lima: 8.50 uur.
Vervolgens proberen we om diezelfde dag door te vliegen naar Ayacucho (onze eindbestemming in Peru). Deze ticket (Lima-Ayacucho) konden we in Cuiaba (Brazilie) niet kopen. Deze laatste vlucht zal ongeveer een uurtje duren (en zal omstreeks 17.00 uur landen). Een alternatief zou de bus zijn (een reis van 8 uur), maar deze bussen verdwijnen regelmatig in het ravijn.....dus dat schiet ook niet op.
Inmiddels hebben we onze host Sandro op de hoogte gebracht van onze komst en hij heeft beloofd om ons te komen afhalen van het vliegveld in Ayacucho.
Voor onze eerste bevindingen in Peru/Ayacucho, op de Colegio FES school van Sandro Martinez Aronés, moet nog een maandje gewacht worden……………
Tot dan!!!
Cheers!!!
Ben en Dees
Nog even enkele januari-weetjes:
De beloofde Franse lessen zijn geannuleerd. Ach…...voor ons is het niet meer interessant, aangezien we ons verheugen op een vertrek uit Tangara da Serra. Het lesgeven bij Mattos op The Best School of English is absoluut niet geworden wat we ervan hadden verwacht. Zoals in het vorige reisverslag reeds gemeld liggen de volgende oorzaken hieraan ten grondslag: Het project is weinig sociaal; er wordt gewerkt met de ‘Callan method’ en deze starre methode biedt geen ruimte voor enige creativiteit; Mattos is niet in ons geinteresseerd vanwege kennis en ervaring, doch wil slechts met ons ‘ pronken’; verder drinkt hij teveel alcohol, waardoor hij schulden heeft (durfde zelfs Ben om geld te vragen) en tenslotte laat hij weinig affectie zien aan zijn 20-jarige medewerkster die zwanger van hem (Mattos 37 jaar) is geraakt. Het moge duidelijk zijn dat wij hier niet op de juiste plek zitten. Tsja…in de mail contacten krijg je nu eenmaal slechts een beperkt beeld van je Workaway ‘ host’. Soms valt het mee, soms valt het tegen. Je weet nooit van te voren waar je terecht komt. Dat heeft uiteraard ook wel z’n charme. Hoe het ook zij: Soms is het au; maar meestal is het wauw! Concreet in dit geval: Er is al een ander project op ons pad gekomen en daarover later meer in dit reisverslag.
Nu dus nog even tanden op elkaar in Tangara da Serra/Mato Grosso en proberen we er deze weken nog maar het beste van te maken……..De contacten met de cursisten zijn gelukkig geweldig en daar doen we het tenslotte voor…….
Toen we een keer onze lunch bij de catering wilden ophalen, hing er plotseling een zwart vel papier op de ruit. Navraag bij Mattos leerde dat dit de manier is om aan te geven dat de zaak gesloten was vanwege een overlijden.
Soms komt er iemand een les bijwonen, bijvoorbeeld een cursist die overweegt om lessen te komen volgen. Op deze manier krijgt hij/zij dan een beeld.
Een cursist uit mijn klas (Rodrigo, een fervent basketbal speler), liet mij weten dat zijn moeder kleding maakt voor de dansers van het Russisch ballet en hij vervolgde: ‘I will show you a picture’. En dat gebeurde natuurlijk nooit…….
Vrijwilliger Rob uit de USA heeft een duidelijke voorkeur om het hoogste niveau les te geven. Wij hebben geen echte voorkeur voor een bepaald niveau. Dus: Wij geven onze ‘stage’ 11 aan hem en krijgen daarvoor ‘stage’ 3 terug. Soms kun je de redeneringen van Mattos niet volgen…..2 weken geleden liet hij nog weten: ‘It is good that our students benefit from different accents’ en ruim 2 weken later vindt hij het goed als slechts de native speaker Rob ‘stage’ 11 onder zijn hoede neemt. En het Amerikaanse chewing-gum accent van Rob lijkt van ondergeschikt belang te zijn. In onze beleving staat dit haaks op het feit dat Mattos zweert bij het British accent. Ach ja……de Mattos-policy is vandaag zus en morgen zo…..zeer wankel…..
In de ‘stages’ 3, 5 en 6 probeer ik (Dees) naast de Callan method ook andere dingen te doen: Ik vertel veel over educatie in Nederland en Ghana en laat dit vergezeld gaan van voorbeelden m.b.t. cultuurverschillen. Ook doe ik ‘vocabulary and memory games’, storytelling etc. En de cursisten? Die zijn allang blij dat er een beetje variatie in hun lessen komt……
Veel cursisten gebruiken een stopwoordje en wel ‘ so so’. Voorbeeld: Als je vraagt of zij de les hebben begrepen, wordt er regelmatig geantwoord middels: ‘ So so’ . Of als zij het aantal fouten in een opdracht moeten weergeven, hoor je ook telkens weer: ‘ So so’. Zij willen daarmee zeggen dat de taak redelijk is volbracht. Een ander stopwoordje dat om dezelfde redenen wordt gebruikt is: ‘More or less’.
Niveau 6 is de leukste groep om les aan te geven. Op een gegeven moment bleken enkele cursisten honger te hebben (de les duurde van 19.00 tot 22.00 uur) en men besloot om ‘cheese-bread’ te gaan kopen. Dat lukte dus niet bij de bakker die vlakbij de talenschool zit. Enkele dames waren echter niet voor één gat gevangen en trommelden de pizzakoerier op, dus….iedereen zat aan een pizzapunt gedurende de les….
Receptioniste Anaflavia troffen we een keer huilend aan…..….emotional pain….(volgens enkele cursisten)…tsja….dat vinden wij niet verwonderlijk als de vader van je baby Mattos heet…..!!! Zij vertrouwde mij toe dat zij een zoontje gaat krijgen….en voegde eraan toe: ‘I will miss you’.
Al verschillende dagen is er geen koffie meer aanwezig voor de cursisten, want…..Aline (het meisje achter de balie) heeft de koffiekan laten vallen. Hoewel Mattos heeft aangegeven een nieuw exemplaar aan te schaffen, gebeurt er niets. Iedere keer als wij melden dat cursisten om koffie vragen, krijgen we te horen: ‘Aline broke the coffeepot’ en daar blijft het dan dus bij. Of: ‘The students are here to learn English, not to drink coffee’. Toch stond er na een paar dagen een nieuwe koffiekan.
Het gaat slecht met de economie in Brazilië…..de inflatie is torenhoog…..er is geen budget meer voor de meest normale zaken…de werkloosheid is extreem hoog. De stadia voor de Olympische spelen in augustus 2016 in Rio de Janeiro worden in een sobere vorm opgeleverd.
In alle klassen hebben we foto’s gemaakt, dus we hebben een leuke herinnering aan de cursisten. Ook hebben we het krantenartikel gekregen waarin onze namen staan vermeld en bovendien kunnen we via onderstaande link nog eens terug kijken op het ‘television interview’. (The Best School of English betreft slechts het middelste stukje van de opname). Daar komt ie dan….http://g1.globo.com/mato-grosso/bom-dia-mt/videos/t/edicoes/v/durante-periodo-de-ferias-muita-gente-aproveita-para-acelerar-os-estudos/4737974/
Wij gingen in ieder geval op zoek naar een nieuw Workaway project in Brazilië en vonden enkele passende projecten. Er werd volop gemaild met de nieuwe ‘hosts’. Wij willen nu slechts 1 ding en dat is….vertrekken bij Mattos in Tangara da Serra. En het is gelukt! Jammer genoeg moeten we nog wel wachten tot 27 februari……..Vanaf die datum kunnen we terecht op de talenschool van Ivo Gabriel in Cabo Frio, op 3 uur verwijderd van Rio de Janeiro. We proberen om de maand februari op te vullen met nog een ander Workaway project in Brazilië en hebben onze diensten al aangeboden (wederom op een talenschool), maar tot op heden heeft men nog niet gereageerd. Samengevat: Of we moeten nog tot 27 februari bij Mattos in Tangara da Serra blijven (hopelijk niet!) en gaan daarna naar Ivo Gabriel in Cabo Frio, of we gaan nu meteen weg bij Mattos in Tangara da Serra en proberen nog een maandje bij een andere host te werken, alvorens we op 27 februari richting Ivo Gabriel in Cabo Frio gaan.
En inmiddels is het februari………Een gebeurtenis op 2 februari, die het vermelden waard is…..en die alles in een stroomversnelling brengt….Zoals elke morgen staan wij in alle vroegte naast ons bed. Eigenaar Mattos en vrijwilliger Rob slapen ongetwijfeld hun dagelijkse alcohol roes uit, want zij schitteren iedere ochtend door afwezigheid. Okay….Om 8.30 uur sta ik (Dees) voor de klas om les te geven aan niveau 5. Tot mijn grote verbazing zitten er plotseling 2 cursisten uit ‘stage’ 11 in mijn groep (‘stage 5’). Als ik naar de reden vraag, komen zij niet verder dan: Mattos…..Niemand die iets uitlegt, er wordt niet gecommuniceerd. Als ik boeken wil pakken voor deze cursisten, zijn die er niet. Dan maar copieën laten maken van 3 hoofdstukken. Voordat het meisje achter de balie deze opdracht begrijpt, zijn we een half uur verder. Helaas nog steeds geen resultaat, want…..er is geen papier meer….zucht…Is dit een talenschool? De cursisten merken duidelijk dat ik iets anders versta onder serieus werken en in de pauze beginnen zij druk met elkaar in het Portugees te kwebbelen. Als ik vraag: ‘Translation please’, kijken zij elkaar even vertwijfeld aan, maar al snel komt het hoge woord eruit: Mattos…problems….drinking beer…now sleeping….every evening alcohol with Rob…..Dus ook de cursisten hebben prima in de gaten waar de schoen wringt.
Wij besluiten om een gesprek aan te gaan met Mattos. Zoals altijd wordt hij vergezeld door vrijwilliger Rob. Voor ons is de maat vol. En het gesprek gaat echt niet meer over de starre Callan methode, noch over het feit dat het project weinig sociaal is. Het gaat echt niet meer over het feit dat hij slechts met zijn vrijwilligers wil pronken noch over het feit dat hij problemen en schulden heeft. Nee, we roeren nu het alcohol-probleem aan en laten hem weten: ‘If you prefer drinking instead of working, then we are sure you will not make it and your language school will collapse. Know that we are serious people, but we we are not willing to work for a person who is addicted to alcohol’. Ai…..dat was natuurlijk tegen het zere been. Wij lieten hem ook weten dat we al een nieuw project (talenschool) hadden gevonden in Cabo Frio en daar op 27 februari gaan starten. Verder meldden wij dat we niet willen wachten tot 27 februari en dat we bezig waren om nog een tussen-project te vinden. Dit met het doel om als opvulling te dienen tussen begin februari en 27 februari. We vertelden dat we zo snel mogelijk wilden vertrekken, maar nog in afwachting waren van reacties.
Helaas bleven die reacties uit, maar…..het werd nog erger….. Op 3 februari kregen we een mail van de talenschool in Cabo Frio en liet onze host Ivo Gabriel doodleuk weten dat hij onze komst moest cancelen, terwijl hij al geconfirmeerd had richting ons dat we welkom waren van 27 februari tot 9 april. Tsja….sommige hosts gaan wel erg gemakkelijk om met hun vrijwilligers. Het betuigt toch niet van zorgvuldigheid om je af te schepen met: We are looking for native speakers….hallo….hij wist toch dat we geen native speakers zijn……hij had zelfs onze komst al bevestigd en verheugde zich op onze samenwerking. Wij kunnen het in ieder geval niet meer volgen…In het verleden hebben we ook wel eens hosts gehad die om 5 voor 12 zonder blikken of blozen zeggen: I changed my plans of I have personal problems….algemene kreten die niet te controleren zijn…..erg gemakkelijk…..De Workkaway vrijwilligers hebben in ieder geval geen enkele protectie.
Hoe het ook zij: Wij zijn weer terug bij af en kunnen helemaal opnieuw beginnen met het zoeken naar een passend project in Brazilië. Inmiddels vragen we ons zelfs af of we wel in Brazilië willen blijven. Dus wordt er ook gezocht in andere Zuid-Amerikaanse landen. Tot overmaat van ramp word ik (Dees) in de nacht van 3 op 4 februari behoorlijk ziek (overgeven, hoofdpijn enz.) Als het ochtend is overwegen we een dokter te bellen. Mattos laat weten dat een dokter niet naar je huis komt. Je hebt 2 mogelijkheden: Of naar het ziekenhuis gaan of de apotheek raadplegen die tegenover de talenschool zit. We kiezen voor de laatste optie. 2 medewerkers van de apotheek komen richting ons, gewapend met bloeddrukmeter. De medewerkers van de apotheek spreken geen woord Engels, dus Mattos moet vertalen van Engels naar Portugees en omgekeerd. Er wordt gevraagd of ik pijn in mijn nek heb en daar moet ik bevestigend op antwoorden. Al snel krijg ik te horen dat het geen zika is, omdat overgeven niet bij zika hoort. Ik krijg medicatie voor de hoofdpijn en het overgeven. Als het niet overgaat, kunnen we alsnog richting ziekenhuis gaan. (Gelukkig was dat niet meer aan de orde). Vooralsnog gebruik ik de ‘ treatment’. Zelf denken we dat het door de stress komt. Op de talenschool bij Mattos zijn wij gewoon niet op onze juiste plek en de toezegging om te kunnen starten op de nieuwe werkplek - de talenschool van Ivo - werd plotseling ingetrokken……pfff…….
In de plaats Tangara da Serra spreekt echt geen mens een woord Engels. Het personeel in de winkel heeft echter vaak de google translator paraat. Ook de cursisten maken constant gebruik van deze vertaalmachine. Men is echter niet op de hoogte van het fenomeen: …Het gevaar van een woordenboek/translator…. Een woordenboek of een translator worden pas echt interessant als je een taal bijna vloeiend beheerst. Voor beginners kan het vaak juist averechts en dus verwarrend werken en krijg je de meest idiote vertalingen, maar ja…..dit publiek zweert nu eenmaal bij de google translator.
Voor Ben werd het tijd om zijn voorraad bloeddrukmedicatie aan te vullen. De Nederlandse versies verschillen van die in Marokko cq Brazilië. Toch lukt het overal wel om de juiste medicatie te verkrijgen, rekening houdende met een andere stofnaam cq merknaam.
Omstreeks 10 februari zal er een nieuwe vrijwilliger komen. Deze jongen heeft geluk, dan loopt namelijk de intensieve cursus ten einde (12 februari). Op 15 februari starten de reguliere lessen. Hopelijk zijn wij dan weg…..Aangezien het zomervakantie is in Brazilië (december-januari-medio februari), hebben veel cursisten een deel van hun zomervakantie gebruikt om de intensieve cursus van 5 weken te volgen op de talenschool van Mattos (11 januari-12 februari). Met ingang van 15 februari - als de reguliere lessen van start gaan - zal slechts een gedeelte van de oud cursisten terugkeren. (Aangevuld met nieuwe cursisten).
Ja, gelukkig….we zijn eerder weg op de talenschool van Mattos, zijnde The Best School of English in Tangara da Serra……..we vertrokken op maandag 8 februari. Een busje werd geregeld en we begonnen aan een rit van omstreeks 4 uur naar Cuiaba, de hoofdstad van het district Mato Grosso. Zooooooo blij dat we Tangara da Serra, inclusief Mattos met zijn talenschool, achter ons kunnen laten…………………………
Wij namen ons onderkomen in een hotelletje in Cuiaba en vandaar uit gingen we verder met het activeren van onze hosts in diverse landen in Zuid-Amerika. Een host in Peru maakte het wel erg spannend. Hadden wij onze diensten aangeboden om les te geven aan kansarme jeugd (dat was namelijk het profiel van de host), kregen we plotseling te horen dat er ook een ‘dogshelter’ onderdeel uitmaakte van de NGO…..taking care of 40 dogs!!!!!.....en dat voor mensen die ‘een broertje dood’ hebben aan honden!!!!
In ons onderkomen in Cuiaba ontmoetten we een oude man van 88 jaar, Roger geheten en afkomstig uit België. In zijn jonge jaren was hij werkzaam geweest als officier in het Belgische leger en was een lange tijd gestationneerd geweest in Congo. Hij woonde al 35 jaar in Brazilië (waarvan 25 jaar in Cuiaba). Plotseling konden we dus in het Nederlands praten. Het was wel even handig dat hij onze vragen kon vertalen naar het Portugees. We wilden namelijk al enig voorwerk doen. Wij hadden op ongeveer 13 Workaway plekken in 5 landen gereageerd. Onze bedoeling was namelijk om zo snel mogelijk te vertrekken uit Cuiaba om verder te kunnen gaan met onze werkzaamheden. Hopelijk slaagden we hier snel in. Echter: Vooralsnog duurt het lang voordat een host reageert. Hoe het ook zij: De wachttijd werd goed benut en er werd gestart met het regelen van praktische zaken. Waar konden we geld inwisselen? Banken bleken gesloten te zijn vanwege Carnaval. Echter: Een taxichauffeur bood uitkomst (middels vertaler Roger). Waar konden we vliegtickets boeken? Roger kende wel een lokatie en samen gingen we op pad. Ook hier fungeerde Roger als tolk. Echt niemand spreekt Engels! Hoe het ook zij: We weten dus nu waar we terecht kunnen. Het wachten is nu op een passend project. Het gaat moeizamer dan verwacht.
Droge huid…..huidschilfers…..veel muskieten…….de zomer loopt ten einde, alsmede het regenseizoen…………………
Het is wel fijn om na de Mattos ellende in Tangara da Serra even bij te komen in Cuiaba. Wij bezochten daar o.a. een mooie kathedraal.
De dagen in Cuiaba worden gevuld met het zoeken naar een nieuw project. Aangezien we in Brazilië zijn, is het logisch dat we ons allereerst richten op Brazilië. Via Workaway hebben we verschilende projecten in Brazilië benaderd, maar steeds ging het uiteindelijk niet door Allerlei redenen van de ‘hosts’passeerden daarbij de revue: Not available, personal issues, not being a native speaker English, etc. of de mensen geven geen enkele reactie.
Verder zijn we in Cuiaba zelf de ‘boer opgegaan’ en hebben onze diensten (lesgeven aan kinderen, teenagers en volwassenen) - via een gesprek in de kathedraal - aangeboden op een pastoraal centrum. Wij kregen de indruk dat de mensen zo’n direkte benadering niet gewend waren. Er werd een tolk opgetrommeld voor het gesprek, omdat niemand Engels sprak. De tolk echter had zijn handen vol aan het vertaalwerk en wij zagen hem behoorlijk ‘peentjes zweten’. Echter: Uiteindelijk kwamen we samen toch wel tot de conclusie dat het niet zou gaan werken, omdat wij natuurlijk geen woord Portugees spreken. Okay….verder zoeken maar weer….via internet raadpleegden we de kindertehuizen in Brazilië. We vonden er weliswaar een paar, maar ook daar moest je Portugees kunnen spreken en bovendien moest je minimaal 6 maanden blijven (voorkeur 1 tot 2 jaar). Hierna nog een English school in Cuiaba gebeld, maar uiteindelijk besloten we om een punt te zetten achter Brazilië.
Inmiddels waren we ook al een tijdje bezig om - via Workaway - in andere Zuid-Amerikaanse landen te zoeken en we vonden verschillende mogelijkheden in Peru, Colombia, Ecuador, Paraguay, Chili. En weer schreven we naar heel veel plekken. Je moet er wel in blijven geloven….telkens ging het niet door…..hosts die totaal niet reageren, hosts die je vragen of je in april of juli kunt komen, hosts bij wie je alles zelf mag betalen (accommodatie en eten), hosts die geen echtpaar willen, hosts die willen dat je Spaans spreekt, hosts die honden en katten hebben enz. enz. Wij de Workawayers krijgen bijna de indruk dat je een knieval moet doen om gratis te mogen werken. Wij hebben geen enkele pretentie en zijn zeer flexibel, zijn gewend aan ‘ shared facilities’ , maar om op onze leeftijd nog op een ‘ dorm’ te gaan liggen, dat gaat ons wel te ver. Onze ervaring is dat veel hosts hun Workaway profiel niet updaten en dan kan het voorkomen dat wij zien dat een host beschikbaar is vanaf bijvoorbeeld maart, terwijl dat achteraf helemaal niet het geval blijkt te zijn. Het zit dus behoorlijk tegen en onze eerste Zuid- Amerika ervaring is niet echt leuk. Het was veel gemakkelijker om een project te vinden in Afrika of Zuid-Oost Azië. Mocht Zuid-Amerika niet gaan lukken, dan gaan we ons richten op Midden Amerika. Hoe het ook zij: Wij bijten ons erin vast en geven niet op…..In totaal bekijken we 1595 hosts verdeeld over 17 landen, zijnde: Antillen, Argentinië. Aruba, Barbados, Bolivia, Chili, Colombia, Ecuador, French Guyana, Guadeloupe, Guyana, Paraguay, Peru, Suriname, Uruguay en Venezuela. We willen er gewoon zeker van zijn dat we alles geprobeerd hebben. Er is voornamelijk vraag naar mensen die werkzaam zijn in de agriculture, farming, eco/permaculture, hostels e.d.
Iedere dag treffen we de oude Belgische hotelgast Roger die behoorlijk meeleeft met onze pogingen om een passend project te vinden. Hij raadpleegt daarbij zelfs zijn eigen netwerk, maar ook dat levert niets op. Wij proberen de moed erin te houden, maar dat valt niet altijd mee. Wij willen vooruit, maar dat schijnt vooralsnog niet te mogen lukken. En dan zien we op 14 februari plotseling 3 mensen van de talenschool in Tangara da Serra verschijnen in Cuiaba, te weten Mattos, met zijn neef Jonathan en vrijwilliger Rob. Ons onderkomen ligt niet ver verwijderd van het vliegveld, dus als er vrijwilligers vertrekken of arriveren, dan gaat Mattos richting vliegveld in Cuiaba (op 4 uur rijden verwijderd van Tangara da Serra). Toen we Mattos weer zagen, konden we alleen maar heeeeeeel erg blij zijn dat we bij hem waren vertrokken, ondanks het feit dat we nog geen ander project hadden gevonden.
Mocht het niet gaan lukken in Zuid-Amerika, dan gaan we - zoals eerder vermeld - proberen om een geschikt project te vinden in Midden-Amerika. Via Workaway zochten we in Belize, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Panama en dit resulteerde in het feit dat we in ieder geval verschillende mogelijkheden hebben opgeslagen in onze Workaway host list. Goed om iets achter de hand te hebben, in case of….
Het wordt tijd om ons hotelletje te gaan verruilen voor een hostel…..we overwegen om alvast naar Sao Paulo te gaan. Dat is namelijk de uitvalsbasis om te vliegen naar een volgende bestemming (waar dat ook moge zijn). Een hostel in Sao Paulo bleek echter duurder te zijn dan ons huidige hotelletje in Cuiaba. Ook overwogen we couchsurfing en trusted homesitters. Echter: In het laatste geval mag je op de honden en katten van de mensen passen die op vakantie gaan. Te vergelijken met vakantie-oppassers in Nederland. Het is ook hier bijna onmogelijk om een plek te vinden waar geen honden of katten zijn.
Uiteindelijk konden we toch in Cuiaba blijven, want…..goed nieuws…..hoera…..we zijn welkom op een school in Peru. Op deze plek was het geen probleem dat we geen Spaans spreken. Sterker nog: Men wilde juist dat de vrijwilligers die Engels gaan onderwijzen, geen Spaans spreken. In hun beleving is dit beter, omdat je dan loskomt van het fenomeen vertalen (en daar zit wel iets in). Zo zie je maar weer…….de aanhouder wint! Dus…….het is bingo………….....Op deze school beginnen de lessen op 7 maart. De direkteur van de school liet weten dat we op 1 maart konden komen, vanwege een voorbereiding. Echter: Wij vroegen of we nog eerder mochten komen. Iedere dag dat we eerder weg kunnen gaan in Cuiaba is meegenomen. En ja…dat is gelukt. Wij hadden voorgesteld om in februari extra taken op ons te nemen als opstart richting aanvang van de lessen en hij kon zich daarin vinden. De direkteur van de school heet: Sandro Martinez Aronés en zijn school (basisschool en middelbare school) draagt de naam: Colegio FES (Fernando Stahl, een verwijzing naar een missionaris) en is gesitueerd in de plaats Ayacucho. Het is een kleine school met slechts zo’n 53 leerlingen. Er zijn 10 kinderen van 3, 4 en 5 jaar; er zijn 23 kinderen van P6 en deze leerlingen zijn ongeveer 11 jaar en dan zijn er nog zo’n 20 kinderen van highschool tussen de 12 en 15 jaar. Verder zijn er 9 leerkrachten.
Sandro is erg gecharmeerd van de PISA test, want zo liet hij weten: ‘It is our philosophy: learning by doing, as does Finland, Korea or other countries where being first to the level of education according to the PISA test’. PISA is de afkorting voor Programme for International Student Assessment. Het is een grootschalig internationaal onderzoek dat de kennis en vaardigheden van 15-jarigen test. Het onderzoek werd voor het eerst uitgevoerd in 2000 en wordt elke drie jaar herhaald. In elke cyclus worden dezelfde drie cognitieve domeinen onderzocht: leesvaardigheid, maths and science. De nadruk ligt steeds op functionele vaardigheden en kennis, die mensen ertoe in staat stellen om actief te functioneren in de maatschappij.
De resultaten van PISA kunnen gebruikt worden om het onderwijsbeleid te adviseren en te verbeteren. PISA is een onderzoek dat uitgevoerd wordt in meer dan 60 landen of regio’s en daarmee is 90% van de wereldeconomie vertegenwoordigd. Dit internationale karakter is één van de grote meerwaardes van het onderzoek. Zowel OESO- als niet-OESO-landen kunnen deelnemen. Het onderzoek staat onder toezicht van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) en wordt in ieder deelnemend land gecoördineerd door de onderwijsministeries. De instrumenten (vragenlijsten en testitems) worden zo gemaakt dat ze in de verschillende culturen, nationaliteiten en talen van de deelnemende landen kunnen worden gebruikt.
Nu we een project hebben gevonden, werd het tijd om onze vliegtickets te boeken. Op het reisbureau CVC zou je verwachten dat dit in een mum van tijd geregeld zou zijn. Echter: Onze Vlaamse 88-jarige vriend Roger die al 35 jaar in Brazilië woont had ons laten weten mee te willen gaan, want….zo liet hij weten….geen mens spreekt daar Engels. Hij ging dus mee als vertaler. Dat bleek inderdaad nodig te zijn. Het duurde even voordat de medewerkster de laagste prijs had gevonden. Daarna werden we geconfronteerd met erg veel bureaucratie. Wij wilden gewoon betalen met onze pinpas. Over de hele wereld was dit nooit een probleem geweest. In Brazilië bleek echter dat je als pinpas betaler een contract moest kunnen overleggen, zodat je kon aantonen dat je ook daadwerkelijk geauthoriseerd was. Dat was volslagen nieuw voor ons. Uiteraard hadden we vooraf gevraagd of het mogelijk was om met een card te betalen. Hierop werd bevestigend geantwoord. Nu echter moest er plotseling een contract worden overlegd. Gelukkig was onze vriend Roger wel in het bezit van zo’n dergelijke authorisatie en werd zijn naam vermeld op onze betaling. Hij moest daarvoor vele documenten ondertekenen (en wij ook!) Al met al een heel gedoe, maar het resultaat telt en wij hadden na een paar uur onze felbegeerde tickets. Opgelost dus!!!
De oude Vlaamse baas Roger van 88 jaar vindt het leuk om met ons in z’n moedertaal te kunnen praten. Deze krasse knar zit nog boordevol ideeën. Allereerst wil hij een appartement kopen in Cuiaba. Hij vergelijkt dan de Nederlandse/Belgische prijzen met de Braziliaanse prijzen. Hij vroeg ons om met hem mee te gaan naar het betreffende kantoor van de makelaar. Aldus geschiedde. Iemand van de real estate was terplekke aanwezig om potentiële klanten van de nodige informatie te voorzien. Roger die als oud militair en business man strategisch handelt, introduceerde ons als zijnde de gegadigden om een appartement te kopen. Verder is Roger doende met het opzetten van landbouwprojecten voor de arme boeren in Brazilië, die niet door de overheid in Brazilië worden geholpen. Hierbij schakelt hij de hulp in van de Europese Unie. Zijn zoon die in Brazilië woont en architect is, helpt hem hierbij. (Overigens: Hij heeft ook nog een andere zoon, een ingenieur die woonachtig is in Australië en die hij al 20 jaar niet heeft gezien…..triest).
Het is druk in Cuiaba..….het blijkt dat er een centraal examen plaatsvindt van een overheidsinstelling.
Onze tijd in Brazilië nadert z’n einde……..ook de zomertijd in Brazilië liep ten einde en wel op 21 februari……………we gaan ons prepareren op Peru………
Peru in vogelvlucht
Peru bevindt zich op het Zuid-Amerikaanse continent en is één van de meest diverse landen die je kunt bezoeken. Het is een republiek en telt bijna 30 miljoen inwoners. De grote meerderheid van de bevolking van het land bestaat uit indianen (oorspronkelijke bevolking) en mestiezen (gemengde etnische afkomst).
Peru wordt beschouwd als het land met één van de oudste beschavingen van de wereld. De vele opgravingen die het land rijk is zijn een bron van informatie voor archeologen en oefenen een magnetische aantrekkingskracht uit op reizigers.
Peru is gelegen in het westelijke deel van Zuid-Amerika en neemt een 19e plaats in op de lijst van grote landen. Het bestrijkt een zeer uitgebreid en gevarieerd gebied en is strategisch gelegen aan de westkust. De geografische ligging loopt van de Amazone rivier en Brazilië naar de Grote Oceaan. Het Andesgebergte doorklieft Peru, Ecuador, Colombia, Bolivia, Venezuela, Chili en Argentinië en is het gebied waar ook de Inca voetpaden liggen.
Het meest bekende Inca voetpad is de Inca Trail, maar ook de Lares trek en Salkantay trek zijn bij veel hikers wel bekend.
Als onderdeel van haar rijke culturele traditie kent Peru ook veel verschillende talen. De officiële taal van Peru is het Castiliaans (wordt gesproken door zo’n 80% van de bevolking). Het Quechua (taal van de oorspronkelijke bevolking) is een erfenis van het Inca rijk en maakt nog steeds deel uit van de regionale dialecten in grote delen van Peru (zo’n 16% van de bevolking). Bovendien worden er andere talen gesproken zoals het Aymara (in Puno) en een verbazingwekkende variëteit aan dialecten in het Amazonegebied die verdeeld kunnen worden in 15 verschillende taalkundige families en 38 verschillende talen.
Peru is zodoende een bijzondere bestemming met een grote verscheidenheid aan mensen, ecosystemen en een enorme biodiversiteit.
• Hoofdstad: Lima
• Inwoners: 29,5 miljoen
• Munt: Sol (PEN)
• Officiële taal: Spaans
• Internet ext: .pe
Peru…het land van de Inca’s. In Peru ligt de cultuur voor het oprapen, de wereldberoemde Incastad 'Machu Picchu' en de Spaanse koloniale architectuur in Arequipa, Cuzco en Puno. In Peru vind je naast verschillende indianenstammen ook nog een enorme diversiteit aan natuur: Vulkanen, strand, jungle, regenwoud en besneeuwde bergen, je vindt het allemaal in Peru.
En verder…de vele indianenmarkten; uiteraard de eerder genoemde Machu Picchu: Eén van de bekendste plekken van Zuid-Amerika. Deze oude Inca stad is goed bewaard gebleven doordat hij door zijn ligging boven op een berg nooit door de Spanjaarden is ontdekt; het Titicacameer: Dit meer is met 3812 meter het hoogste bevaarbare meer ter wereld; Valle Sagrado: De heilige vallei van de Inca’s; de Andesdorpen tussen de immens hoge toppen van het Andesgebergte en de schitterende groene hoogvlaktes. En wat te denken van de hoofdstad Lima? Of de stad Cuzco: Deze stad wordt gezien als het Rome van de Inca’s. De stad ligt op 3400 meter hoogte en de omgeving is één van de mooiste plekken in Zuid-Amerika. Cuzco is verder een stad met een rijke architectuur en archeologie. En dan….Colca canyon bij Arequipa: Deze indrukwekkende canyon is twee keer zo diep als de Grand Canyon in de V.S. Je kunt er condors spotten of tot rust komen in de hot springs van Chivay. En het gaat maar door…..Mancora: Dit is het bekendste surfdorp van Peru. Inquitos: Deze stad kun je alleen via het water of de lucht bereiken. Vanuit hier kun je een trektocht door de jungle maken of een boottocht over de Amazone. Ook de Canopy walk is een optie: Loop hoog door de boomtoppen met uitzicht over het Amazonegebied. Vervolgens: De Ballestas eilanden: Op deze eilanden wonen grote groepen pinguïns, pelsrobben, aalscholvers, jan van genten en sterntjes. Een must-see voor de natuurliefhebber.
Prachtig allemaal natuurlijk, maar wij zijn in Ayacucho om te werken. Ayacucho, onofficieel ook Huamanga of Wamanqa genoemd, is een stad in Peru, op ongeveer 570 kilometer van de hoofdstad Lima, op de oostelijke hellingen van de Andes.
Van 1980 tot 1992 ging de Peruaanse bevolking gebukt onder de gewelddadige acties van de Maoistische terreurbeweging Lichtend Pad, die als doel had de bestaande orde omver te werpen. De brute willekeur waarmee dit gepaard ging heeft aan zeker dertigduizend mensen het leven gekost en voor een geschatte 29,5 miljard euro aan materiële schade aangericht. De manifestatie van Lichtend Pad vormde in de twintigste eeuw de grootste rem op de ontwikkeling van Peru, totdat de leiding in 1992 gevangen werd gezet.
Okay…...…….....Op 24 februari vertrekken we uit Brazilië en gaan we richting Peru.
De afgelopen week heb ik de beginselen van de Spaanse taal via een cursus Spaans op de computer een beetje eigen gemaakt. Het is prima te doen; was wel leuk; ik kan veel afleiden vanuit het Frans. Een klein beetje voorbereiding dus en de rest moet maar ter plekke gebeuren. Ook hebben we onze laatste week in Brazilië veel gelezen over Peru. Voor de rest stappen we er maar blanco in.
Ook namen we afscheid van onze 88-jarige Vlaamse vriend Roger. Dit contact had onze gedwongen stop in Cuiaba toch enigszins aangenaam gemaakt. Telkens weer troffen we elkaar in de wandelgangen en telkens weer vonden onze ontmoetingen plaats omstreeks 15.00 uur. Dus ook op 23 februari. Geheel in stijl qua lokatie en tijd werd het dus afgerond.
Vertek uit Brazilie Cuiaba op 24 februari om 18.40 uur. Vlucht van Cuiaba naar Sao Paulo (airport Guarulhos). Aankomst Sao Paulo: 22.10 uur.
Na een nachtje vliegveld verder.…....het is jammer dat we helemaal terug moeten vliegen naar het Oosten van Brazilie, maar goed dat is niet anders; het is zo'n gigantisch groot land.
Vertrek uit Sao Paulo op 25 februari om 5.55 uur. Vlucht van Sao Paulo (Brazilie) naar Lima (Peru). Aankomst Lima: 8.50 uur.
Vervolgens proberen we om diezelfde dag door te vliegen naar Ayacucho (onze eindbestemming in Peru). Deze ticket (Lima-Ayacucho) konden we in Cuiaba (Brazilie) niet kopen. Deze laatste vlucht zal ongeveer een uurtje duren (en zal omstreeks 17.00 uur landen). Een alternatief zou de bus zijn (een reis van 8 uur), maar deze bussen verdwijnen regelmatig in het ravijn.....dus dat schiet ook niet op.
Inmiddels hebben we onze host Sandro op de hoogte gebracht van onze komst en hij heeft beloofd om ons te komen afhalen van het vliegveld in Ayacucho.
Voor onze eerste bevindingen in Peru/Ayacucho, op de Colegio FES school van Sandro Martinez Aronés, moet nog een maandje gewacht worden……………
Tot dan!!!
Cheers!!!
Ben en Dees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
