Wachttijd in Cadzand

Nog steeds in Cadzand-Bad…..Vanaf medio juli 2020

Sinds 1 juli 2020 wonen we tijdelijk in Cadzand-Bad. Ons appartement in Vlissingen is verhuurd en wij zijn in afwachting van een terugkeer naar Peru. Zeeuws-Vlaanderen is een prima plek om die wachttijd door te brengen.

Onze kleine knusse studio is weliswaar enigszins gedateerd, maar wij hebben niet veel nodig en zijn er dus zeer tevreden mee. De locatie is fijn. Wij steken de straat over en staan aan de zee, in de duinen en bij de jachthaven, waar we dus regelmatig te vinden zijn. Op de strandpaviljoens was het gezellig in de zomer. Op het strand zoeken mensen naar de bekende haaientanden. Verschillende plaatsjes al bezocht per fiets: Cadzand-Dorp, Zuidzande, Retranchement, Sluis, alleen Oostburg werd per haltetaxi bezocht. En in de haltetaxi is het dragen van een mondkapje uiteraard verplicht.

Natuurlijk kon fietsen langs het Zwin - over een nieuw pad - ook niet ontbreken. Het is een grensoverschrijdende fiets - en wandelroute met natuurgebied het Zwin aan de ene kant en het polderlandschap aan de andere kant. Het Zwin is niet alleen natuurgebied, maar vormt ook een verbinding tussen Zeeuws-Vlaanderen en Vlaanderen. Fietsers en wandelaars maken gretig gebruik van het onlangs geopende pad. In alle rust en midden door de prachtige natuur die het Zwin te bieden heeft, is het heerlijk toeven. Recreanten uit zowel Nederland als België kunnen tussen het groen en het water door laveren op de grens tussen beide landen. Het natuurgebied is nu 333 hectare groot.

Nog even een terugblik op de bezochte plaatsjes in het mooie West Zeeuws-Vlaanderen in Zeeland Zuid:
Cadzand bestaat eigenlijk uit twee dorpen: Cadzand-Bad en Cadzand-Dorp. Het dorp ligt meer landinwaarts; wij wonen tijdelijk in Cadzand-Bad. Zuidzande is een klein dorp in de gemeente Sluis. Ook Retranchement is een plaats in de gemeente Sluis. Het ligt aan de grens met België tussen het Belgische Knokke-Heist en het Nederlandse Cadzand. De wallen van Retranchement werden in 1604, in de Tachtigjarige Oorlog, gebouwd als verdedigingswerk. Tegenwoordig vormen ze een natuurgebied waar je over de wallen wandelt. Het verdedigingsbolwerk van Retranchement stamt uit de Tachtigjarige Oorlog en is destijds opgeworpen om de Zwingeul te verdedigen tegen de Spanjaarden. Gedurende de Tachtigjarige Oorlog woonden er alleen soldaten. Later groeide het complex uit tot een gewoon dorp. Het wallencomplex Retranchement (27 ha) is tegenwoordig een aaneenschakeling van kleine landschapselementen. De aarden wallen zijn in 2010 gereconstrueerd. Retranchement is nu het dorp van de tegenstellingen. Rijke Belgen houden Retranchement in leven, maar toch loopt geen enkele Zeeuwse plaats sneller leeg……

En dan Sluis…..Sluis staat bekend als een gemoedelijk en sfeervol winkelstadje. Deze oude vestingstad heeft een rijke historie en een Bourgondische sfeer. Het rijke verleden in combinatie met de vele winkels, restaurants en cafés zorgen voor een enorme aantrekkingskracht. Het middeleeuws vestingstadje Sluis trekt jaarlijks ca. vijf miljoen bezoekers. De bekendste inwoners van Sluis waren waarschijnlijk van Dale, de grondlegger van het Nederlands Woordenboek (‘De Dikke van Dale’) en klokkenluider Jantje van Sluis. Het enige Belfort van Nederland, daterend uit de 14e eeuw, staat in Sluis.
Het Belfort is nu als museum te bezichtigen, met hierin o.a. de prachtige raadzaal, een verdieping met geschiedenis van Sluis en een verdieping met een taalmuseum.

Ook hebben we Oostburg bezocht. Deze eenhoornstad wordt gezien als het voorzieningencentrum van West Zeeuws-Vlaanderen. De eenhoornstad heeft een weids achterland van polders en dijken en heeft een natuurgebied, Het Groote Gat, geheten. Wij echter beperkten ons tot de weekmarkt op woensdag en het centrum.

Enkele mooie fietsroutes stonden nog op de planning om ontdekt te worden, namelijk de panoramaroute (langs de kust) en de molenroute. Dit hebben we weliswaar gedaan, doch slechts een gedeelte van de beide tochten. Wij merken namelijk dat fietsen niet meer zo goed lukt. Allereerst zijn we het enigszins ontgroeid (in de Derde Wereld fietsten we eigenlijk nooit); ten tweede is fietsen in combinatie met incontinentiemateriaal niet prettig voor Ben en tenslotte zijn we bang om te vallen (Bij Ben is dit ook daadwerkelijk alweer gebeurd en bij mij (Dees) zorgen Bechterew en osteoporose ervoor dat ik huiverig ben om te vallen en iets te breken. Hierdoor zit je toch min of meer verkrampt op de fiets, waardoor de kans juist groter is dat je écht gaat vallen! In ieder geval is nog meer duidelijk geworden dat wij nooit of te nimmer op een elektrische fiets moeten gaan klimmen!) Ach…..voor ons is het een gegeven en geen probleem. Er zijn andere manieren om te genieten.

Zowel in Vlissingen als in Cadzand wonen we dus aan zee. De scheepvaart echter is een groot verschil. Nergens in Europa varen de schepen zo dicht langs de kust als in Vlissingen. Hier in Cadzand zie je de schepen op afstand.
Bootjes kijken is voor Ben in Vlissingen dus leuker. Ook het publiek qua toeristen is in Vlissingen fijner (veelal oudere mensen en dus rustiger publiek). Daarentegen vinden we de mentaliteit in Zeeuws-Vlaanderen weer prettiger dan op Walcheren, maar goed……..

Naast ons appartementencomplex De Sluuswachter op Boulevard de Wielingen, wordt een nieuw hotel gebouwd (met tevens appartementen), residence de Schelde genaamd. De bouwvakkers zijn dus dagelijks in de weer en deze bouwput trekt veel bekijks. De overlast die de bouw met zich meebrengt is te verwaarlozen. Ons onderkomen dateert uit de tachtiger jaren en hoewel het er allemaal nog netjes uitziet, merk je wel - door de gesprekken met de huismeester - dat de Vereniging van Eigenaren niet meer echt warm loopt om te investeren in onderhoud. Het blijkt dat er regelmatig een loos brandalarm afgaat. Aan de bewoners (eigenaren/huurders/toeristen uit Nederland, België, Duitsland) wordt dan ook gevraagd om tijdens hun kookactiviteiten de balkondeur een stukje open te zetten. (Geen rookontwikkeling en dus geen loos brandalarm). Op 18 juli echter werden we ’s avonds opgeschrikt door brandalarm. Een oorverdovend lawaai en jawel hoor…..een Duitse vrouw had haar balkondeur niet open gezet tijdens het koken, dus: Heute Abend keine Suppe mit Einlage….hahaha!!

Een gedeelte van de molenroute voerde ons per fiets naar Cadzand-Dorp en Nieuwvliet. De molen (een bergkorenmolen) in Cadzand-Dorp heet ‘Nooit Gedacht’ en is in 1898 gebouwd en in 1976 gerestaureerd. De molen in Nieuwvliet is een korenmolen, die in 1850 is gebouwd en in 1979/1980 is gerestaureerd.
Nieuwvliet ligt middenin mooie, oude polders en pal aan zee. Een prachtige buitenomgeving met dijkjes, duinen, akkers, bossen e.d. Met het ‘Ommetje van Nieuwvliet’ verken je het dorp en de directe omgeving. Over Nieuwvliet staat geschreven: Nieuwvliet, waar de zon de stranden kust!

Overigens: In Nieuwvliet fietsten we langs een Bed & Breakfast waar Ben en ik in een grijs verleden eens hadden vertoefd. In Cadzand-Dorp maakten we een stop waar ik (Dees) in het verleden was geweest (alles was nog bij het oude gebleven) en 2 weken eerder hadden we gepauzeerd in Zuidzande waar Ben vroeger eens een vakantie had doorgebracht (alles was veranderd). Beetje nostalgie dus!

Een ander plaatsje in de buurt dat een bezoekje waard was, heet Groede. Dit dorp kent enkele monumentale panden en nauwe straatjes met een geheel eigen sfeer, veelal gelegen aan en rond het marktplein. In het Slijkstraatje van Groede vind je een aaneenschakeling van ambachtelijke werkplaatsjes en historische winkeltjes.

Cadzand als kruispunt van Nederland, België en Duitsland kan op het gebied van corona uiteraard ook problemen geven. Er was even paniek in Cadzand: Een Belgische familie van 15 personen die het 50-jarig huwelijk van opa en oma vierden in bungalowpark De Roompot, moest terugkeren naar België. 12 van de 15 familieleden bleken besmet te zijn met het corona virus. Achteraf bleek dat de mensen dit al hadden opgelopen in België.

Veel toeristen weten helaas in de zomer de weg te vinden naar Cadzand. Volgens de dorpelingen was dit in april j.l. wel anders. Toen werd Cadzand nog een spookdorp genoemd.

Vanzelfsprekend houden we de situatie in Peru ook in de gaten als het gaat om corona. Nog altijd is het de bedoeling om in 2021 terug te keren. Nu lazen we dat de avondklok nog steeds aan de orde is en zelfs was uitgebreid naar vier andere provincies.

Lange tijd dachten we dat Zeeuws-Vlaanderen een krimpregio was. En eigenlijk vinden we dat nog steeds. Je hoeft maar te denken aan het slechte openbaar vervoer. Echter: Steeds vaker lezen we dat het helemaal geen krimpregio meer is en dit vanwege de vele Belgen, de vele expats en de vele migranten.

Wij hebben even contact opgenomen met onze contactpersoon van de Helpdesk van ons blog waarbenjij.nu vanwege een vraag van onze kant. Voordat wij in 2013 zijn overgestapt naar bendeesonderweg.waarbenjij.nu, maakten we van 2004 tot 2012 gebruik van de diensten van KPN cq Het Net. Deze website bendeesonderweg.nl is nog steeds operationeel als een slapend archief. Echter: Wij hebben inmiddels begrepen dat KPN cq Het Net deze mogelijkheid in de nabije toekomst niet meer wil aanbieden. Dat zou concreet betekenen dat gegevens op het internet verloren gaan en dat willen we natuurlijk voorkomen. Zoals gezegd zijn we in 2013 overgestapt naar waarbenjij.nu en nog steeds maken we hier met grote tevredenheid gebruik van. Onze concrete vraag was dan ook: Kunnen we de site van KPN cq Het Net betreffende de periode 2004-2012 in zijn geheel niet overbrengen naar waarbenjij.nu? Deze vraag hebben we dus voorgelegd en we zijn benieuwd naar eventuele mogelijkheden.

Zoals gemeld, wordt er naast ons appartementencomplex volop gebouwd.
Door deze bouw kunnen we onze studio niet per fiets op de gebruikelijke manier verlaten via de achterzijde. Wij moeten dus gebruik maken van de hoofdingang aan de voorkant. Echter: Het nadeel daarvan is dat je met de fiets onder de arm zo’n 5-tal treden moet nemen. Dit werkt dus niet. Ben had een goed plan en toog naar de uitvoerder van de bouw alwaar hij voorstelde om een fietsplank op maat te maken. Aldus geschiedde. Hiermee leek de zaak naar tevredenheid te zijn opgelost, maar helaas bleek de plank veel te groot, te zwaar en te robuust te zijn. Het leek wel een sjoelbak! De uitvoerder van de bouw had het waarschijnlijk veel te goed willen doen. Echter: Wij vonden het moeilijk om dit tegen de uitvoerder van de bouw te zeggen. Wij waardeerden namelijk zijn hulp en hadden de mensen al getrakteerd op cake. Toch bleek later dat het niet werkte om telkens die zware plank weer opzij te leggen als deze niet gebruikt werd. Ook de huismeester deelde onze mening dat de plank te robuust was en begreep ook dat wij het lastig vonden om te ‘klagen’ bij de uitvoerder van de bouw. Gelukkig hadden wij over bovenstaande issues gemaild met onze verhuurder, waar wij een heel goed contact mee hebben. Hij op zijn beurt besloot contact op te nemen met het bestuur van de VvE en alles werd naar tevredenheid opgelost. De huismeester kreeg de opdracht om iemand te charteren die de plank zou halveren en al snel was dit gerealiseerd. (Wederom door de mensen van de bouw naast ons die eerder ook de grote plank hadden gemaakt). Middels een mededeling die bij de liften werd opgehangen, werd iedereen op de hoogte gebracht.

Overigens: Wij zouden voorlopig even helemaal geen gebruik meer maken van de plank, aangezien fietsen even niet meer aan de orde was. Wat was namelijk het geval?
Op 21 juli naar Groede gefietst. Bij aankomst in Groede kreeg ik (Dees) een kapotte achterband. Een geluk was, dat dit precies gebeurde bij een tankstation dat ook fietsreparatie doet. (Mobiele fietsservice Breskens). Prima dus! Er werd geconstateerd dat er een nieuwe binnenband - en buitenband aangebracht moest worden. Oké. Na een paar uurtjes gewacht te hebben konden we de fiets ophalen (die gedeeltelijk door de fietsenmaker zelf als ook gedeeltelijk door zijn vrouw was gerepareerd) en reden we terug naar Cadzand-Bad. Wij hadden nauwelijks het bord Cadzand-Bad benaderd of we hoorden een zeer schurend geluid aan de nieuwe achterband. Wij stapten van onze fietsen af en constateerden een achterwiel dat compleet geblokkeerd was. Er zat geen beweging meer in. Het wiel ging niet meer vooruit of achteruit. Gelukkig waren we al bijna ‘thuis’. Wij liepen dan ook het laatste stukje en tilden het achterwiel op. Plotseling volgde er een oorverdovende klap; de gloednieuwe achterband was gesprongen. Vrijwel meteen de fietsenmaker in Groede gebeld van de Mobiele fietsservice Breskens en er werd afgesproken dat hij de volgende ochtend langs zou komen bij ons in Cadzand-Bad. Aldus geschiedde. Normaal gesproken wordt de reparatie op locatie uitgevoerd, doch de beste man besloot toch om de fiets in zijn bus te laden en mee te nemen naar de zaak in Groede. Het bleek namelijk te gaan om een fabrieksfout. In de lasnaad van de binnenband zat een scheur van zeker 15 cm. Of zou de binnenband er wellicht verkeerd in zijn geplaatst? Hoe het ook zij: De fiets was in Groede. Wij zouden een telefoontje krijgen als deze klaar zou zijn en dan zou de fiets ‘thuis’ worden afgeleverd. Wij lieten de fietsenmaker weten dat het geen haast had. Wij waren namelijk wel even klaar met de fiets perikelen….
Na 9 dagen (30 juli) besloten we toch maar eens te bellen, omdat er geen nieuws kwam uit Groede, maar….diezelfde dag werd de fiets dan toch teruggebracht.

En toen gingen we per haltetaxi naar Sluis. Niet alleen vanwege de weekmarkt op vrijdag en het centrum, doch ook vanwege de aangename sfeer.

Wij genieten van onze locatie: We steken de straat over en staan aan de zee, zitten in de duinen of aan de jachthaven. En ik (Dees) geniet van lezen, schrijven voor mijn blog, muziek luisteren en het volgen van mijn Spaanse online lessen (met het oog op Peru). En we genoten in de zomermaanden van buiten eten op ons balkon.

M.i.v. 23 juli is het reisadvies voor Peru aangepast van code rood (niet reizen) naar oranje (alleen noodzakelijke reizen). Natuurlijk is het nog lang niet geel (let op, veiligheidsrisico’s) of groen (geen bijzondere veiligheidsrisico’s), maar het is toch een klein stapje in de goede richting…………Desalniettemin verbaast het ons wel, aangezien de situatie in Peru nog steeds bar en boos is.

Het is een vreemde gewaarwording dat wij in Zeeuws-Vlaanderen - eind juli 2020 - als een sandwich zitten ingeklemd tussen twee corona brandhaarden, te weten: De Nederlandse provincie Zeeland aan de bovenkant en de Belgische provincie West Vlaanderen aan de onderkant. Nu voor België code oranje geldt, heeft dit gevolgen voor de vele Belgische toeristen in Cadzand-Bad. Het zal hier bij ons in Cadzand-Bad dus rustiger worden en dat laatste vinden wij wel prettig.

Op 28 juli werden er nieuwe meters geplaatst voor gas, elektra e.d. Uiteraard was de huismeester weer volop in de weer. Aangezien deze man helemaal op de hoogte is van alle ‘ins and outs’ van de Sluuswachter, lieten wij hem weten dat de VvE wel blij zou zijn met zo’n betrokken huismeester en zijn mening wel op prijs zou stellen. Tot onze verbazing vertelde hij dat hij niet aanwezig mag zijn bij vergaderingen. Hij was er nog nooit geweest. Hij vroeg ons om contact op te nemen met het bestuur van de VvE. Uiteraard waren wij hiertoe bereid. Bovendien meldden we dit aan de eigenaar van het appartement. Een voorbeeld van ons bericht tref je hieronder aan:

Hierbij willen wij even onze complimenten overbrengen als het gaat om de huismeester van de Sluuswachter.Wij zijn wereldwijde vrijwilligers in de sociaal-educatieve sector en werken voor de minder bedeelden op deze aardbol. Inmiddels zijn wij actief geweest in vele ontwikkelingslanden verdeeld over Afrika, Zuid-Oost Azie en Latijns Amerika.Wij zijn in afwachting van een terugkeer naar een project in Peru, maar alle corona perikelen hebben ervoor gezorgd dat we even pas op de plaats moeten maken. Aangezien ons eigen appartement in Vlissingen is verhuurd, zijn wij blij dat wij m.i.v. 1 juli 2020 een tijdelijk onderkomen hebben gevonden in de Sluuswachter, alwaar wij het prima naar onze zin hebben. Tot zover deze introductie. Terug naar de pluim voor de huismeester: Wij hebben hem in korte tijd leren kennen als een zeer bevlogen en betrokken huismeester die hart voor de zaak heeft. Als man van de werkvloer kent hij de 'ins and outs' van de Sluuswachter als geen ander. Je merkt dat hij wel begaan is met het wel en wee van de Sluuswachter en deelt af en toe zijn frustraties met ons: Jongelui die rommel maken, een lekkend dak, een bellentableau dat niet functioneert, een brandtrap die vastgeroest zit, loos brandalarm enz. enz (Overigens: Wij zijn die mensen die het idee van de fiets-plank hadden gerealiseerd en inmiddels zijn de aanpassingen naar volle tevredenheid uitgevoerd). Voor de duidelijkheid: Wij realiseren ons terdege dat het niet onze taak is als huurders om ons te mengen in VvE aangelegenheden, doch wij hopen dat u onze opbouwende feedback kunt waarderen. Hardop meedenken lijkt ons altijd goed. Het zal wellicht niet altijd gemakkelijk zijn om de juiste afwegingen te maken als het gaat om de toekomst van de Sluuswachter: Moeten er nog investeringen gedaan worden qua onderhoud voor een gebouw dat toch enigszins gedateerd is en hoe ga je om met mensen die zich misschien minder verantwoordelijk voelen? Het nemen van beslissingen is in zijn algemeenheid altijd gebaseerd op informatie, feiten en omstandigheden. In dit geval is het wellicht aan te bevelen de huismeester informeel te bevragen over kwesties die voor verbetering vatbaar zijn, zodat deze aandachtspunten in de a.s. VvE vergadering kunnen worden meegenomen. Een idee is misschien om een schouw te houden; een geregeld terugkerende inspectie die duidelijk zal maken waar de knelpunten liggen en dit alles in samenwerking met de VvE en de huismeester. Ook de huismeester zelf uitnodigen voor een VvE-vergadering lijkt ons een prima idee. Het zou een mooie gelegenheid zijn om de beste man eens in het zonnetje te zetten. Waardering uitspreken kost niets en een schouderklop voor de huismeester lijkt ons dan ook zeker op z'n plaats! Nogmaals: Gewoon even hardop meegedacht.........

Tot zover ons bericht naar het bestuur van de Vereniging van Eigenaren (VvE) de Sluuswachter…..

Hoewel het nog heel lang zal gaan duren voordat we Engelse conversatie kunnen gaan geven in Peru, besloot Ben om de BBC-draad weer op te pakken. Het kan geen kwaad om het Engels te blijven bijspijkeren. En ik (Dees) ga weer verder met Spaans. Op die manier bereiden we ons voor op Peru.

Schijnveiligheid……Peru heeft code oranje, maar Zeeland heeft ook code oranje……

En het strand werd bezocht voor een strandwandeling, pootje baden, strandpaviljoen of een mooie zonsondergang; de zon in de zee zien zakken……

Op 1 augustus wederom een loos brandalarm in de Sluuswachter!!! Aangezien ik (Dees) een trucje had geleerd van de huismeester om het kabaal van het alarm uit te zetten, snelde ik naar beneden en bracht de theorie in de praktijk (sleutel halve slag omdraaien, resetten en zoemer uitzetten). Overigens: Dit trucje staat gewoon aangeplakt als mededeling op de 'brandkast', dus iedereen kan dit gewoon uitvoeren. Inmiddels had zich al een groepje mensen verzameld in de hal. De volgende stap houdt in: Brandweer bellen en melden dat het om een loos alarm gaat. Echter: Net als 2 weken eerder (18 juli) kregen we te horen: ‘Dit nummer is niet in gebruik’. Dat is toch onvoorstelbaar! Toen zag iemand een nummer van een bepaalde security dienst en besloot te bellen. Hij kreeg te horen: ‘Wij kunnen niet doorverbinden naar de brandweer’. Nou, dat schiet niet op! Vervolgens werd geopperd om een bestuurslid van de VvE te bellen en zij adviseerde om 112 te bellen.

Echter: Inmiddels stond de brandweer al in vol ornaat op de stoep. Hij liet mij (Dees) weten dat ik niet het trucje van de huismeester mocht uitvoeren, aangezien men dan niet meer de locatie van de eventuele brand kan traceren. Klinkt zeer plausibel, maar dat betekent dus dat je een hele lange tijd in een oorverdovend lawaai mag blijven zitten. Bovendien staat het trucje open en bloot vermeld op het mededelingenbord bij het bedieningspaneel van het brandalarm! Toen wij de brandweerman fijntjes lieten weten dat het telefoonnummer buiten gebruik is, vertelde hij dat er vanaf juni 2020 een nieuwe meldkamer is voor Zeeland en West-Brabant. Echter: Een telefoonnummer had hij niet, maar hij zou het doorgeven aan de preventist. Dit is toch niet te geloven! Nadien ontdekte Ben dat de nieuwe meldkamer in Bergen op Zoom zit. Aangezien de brandweer ter plekke was, maakten we meteen van de gelegenheid gebruik om hem te wijzen op de uitklapbare brandtrap die vastgeroest zit. Zijn reactie luidde: ‘Daar gaan wij niet over; is een zaak voor de VvE’. Maar uh…..dit heeft de huismeester al doorgegeven aan de VvE…..Kortom: Concreet gebeurde er niets en iedereen wees naar elkaar….Conclusie: Nog steeds was er geen actueel nummer van de brandweer beschikbaar dat wij zouden kunnen bellen in geval van een volgend brandalarm (dat ongetwijfeld weer gaat gebeuren).

Wij konden het niet langer meer aanzien en besloten zelf actie te ondernemen. Een blik in het logboek maakte duidelijk dat het laatste jaarlijkse onderhoud had plaatsgevonden in oktober 2019. Via internet traceerden wij het nummer van Telecom Security Zeeland en van een Regionaal Service Centrum en begonnen te bellen.
Telecom Security Zeeland liet weten dat een melding van een loos brandalarm rechtstreeks naar de brandweer gaat en niet naar een meldkamer. Zij gaven ons 2 telefoonnummers: Het eerste nummer was niet in gebruik en het tweede nummer was van het bestuurslid van de VvE (voicemail). Vervolgens het Regionaal Service Centrum gebeld en dit bleek de politie te zijn. Hun advies was: 112 bellen. (Conform advies bestuurslid VvE). Men was het met ons eens dat het bellen met 112 inzake een loos brandalarm nogal een zwaar middel was, maar blijkbaar was dit de procedure cq het protocol.

Om het af te ronden hebben we deze uitslag laten weten aan Telecom Security Zeeland en hebben wij de casus doorgemaild naar de VvE en naar onze verhuurder. Daarmee was de cirkel rond. Wij hadden ons best gedaan en voor ons was de kous af. Overigens: Het uitrukken voor een loos brandalarm kost per keer maar liefst 565 Euro. Hoe het ook zij: Wij hadden onze plicht gedaan en met de beste bedoelingen gehandeld en tsja…….Ben blijft een maatschappelijk werker die zelfs tijdens zijn pensioen mensen wil blijven helpen. Een echte bruggenbouwer!!!

Maar dan hé hé…..op 4 augustus kregen we bericht van het bestuurslid van de VvE en werd de casus brandalarm eindelijk duidelijk en kregen we een nieuw correct telefoonnummer dat gebeld kan worden in geval van loos brandalarm. (Slechts bij echte brand 112 bellen). Kortom: Wij hebben eigenlijk als een soort aanjagers gefungeerd in de hele kwestie! Onze enige drijfveer was om menselijke betrokkenheid te tonen, maar ach….die is vaak ver te zoeken in Nederland anno 2020. Wat dat betreft kunnen we nog veel leren van de mensen in de Derde Wereld!
Het geheel verdiende echt niet de schoonheidsprijs, maar het belangrijkste is dan toch dat er eindelijk een correct telefoonnummer gebeld kan worden in geval van loos brandalarm. Op diezelfde dag kwam tevens de bijna 75-jarige huismeester bij ons op de koffie om hetzelfde nieuws te brengen. Zaak is dus afgerond. Onze aardige verhuurder Gunther liet ons via een mail weten dat hij onze betrokkenheid en ons initiatief zeer op prijs had gesteld.

Nou, nou…..wij bleven dus wel bezig in de Sluuswachter….Kwestie fietsplank, kwestie pluim huismeester, kwestie loos brandalarm enz.

Tussen de bedrijven door moesten we ook nog even iets rechtzetten in Vlissingen. Twee vrienden in Vlissingen verzorgen onze post. De ene (Wim) haalt de post uit de brievenbus (woont in de Fonteyne, maar heeft geen computer), de andere (Co) mailt ons in geval van bijzonderheden qua post. Nu had Co doorgekregen van Wim dat er tevergeefs een pakje was bezorgd op ons adres. Wij gingen er meteen van uit dat dit pakje bestemd zou zijn voor onze huurder Olga en niet voor ons, aangezien wij geen enkel pakje verwachtten. Helaas bleek Olga niet thuis te zijn geweest op het moment dat het pakje werd bezorgd. Aangezien het een zending van GLS betrof en Co ons telefonisch een website, telefoonnummer en niet thuis code (Track&Trace) kon vertellen, gingen wij op onderzoek uit. Een belletje naar GLS maakte duidelijk dat men niet de naam mocht geven van de persoon die een pakje had besteld. Via de website en de niet thuis code/ Track&Trace konden wij gelukkig de benodigde informatie achterhalen. Het bleek dat het pakje was verzonden en bezorgd op 30 juli.
Verder konden we het nummer van het pakje traceren en de afzender. Het ging om sportprijzen in Terneuzen. Bovendien was de dichtstbijzijnde locatie in Vlissingen aangegeven waar het pakje afgehaald zou kunnen worden. Ook zelf ophalen bij een GLS depot was een mogelijkheid alsmede kiezen voor de optie opnieuw aanbieden bij hetzelfde adres of zending weigeren. In ieder geval zou de keuze voor 7 augustus kenbaar gemaakt moeten zijn. Zo niet, dan zou de zending teruggestuurd worden. Hoe het ook zij: Wij brachten Olga op de hoogte van alle details en hoopten dat zij het pakje op tijd zou ontvangen (aangezien zij vanwege vakantie in Polen zat). Toen kwam er bericht van Olga: Een app van haar maakte duidelijk dat het detacheringsbureau haar een cadeautje had gegeven, maar men wist dat Olga niet aanwezig was en dus zou het pakketje teruggestuurd worden naar de afzender en zij zouden het opnieuw gaan verzenden. In ieder geval: Opgelost!

5 augustus: Middagje Breskens….Ook dit herkenden we nog vanuit het verleden…..In de haltetaxi voerden we interessante gesprekken.

En…het wordt afgezaagd, maar op 5 augustus was er wederom een loos brandalarm en opnieuw veroorzaakt door kook-aktiviteiten (dit keer jongelui). Gelukkig kon nu het correcte telefoonnummer gebeld worden.

Hittegolf in Nederland…..wij prezen ons gelukkig dat we aan zee wonen…..(dat gelukkig prijzen deden we al in Vlissingen en dat doen we nu weer in Cadzand)…….in de late middag/vroege avond af en toe een heerlijke zeebries op het strand, in de duinen, bij de jachthaven of op een strandpaviljoen….

En we vernemen dat de coronagolf in Latijns-Amerika blijft aanzwellen. Latijns-Amerika ging Europa voorbij in het totaal aantal doden.

En dan heb ik (Dees) last van een schimmelinfectie op mijn voet. Een antischimmel crème bood uitkomst.

En na anderhalve maand Cadzand-Bad kent iedereen Ben alweer……social talk….social talk….tot zelfs in de supermarkt toe…..als de caissière (vakantiekracht) vertelt dat zij de opleiding Maatschappelijk Werk gaat doen in Eindhoven, is dit natuurlijk koren op de molen voor Ben!

Ook hebben we nog contact met enkele bewoners uit De Fonteyne in Vlissingen. Wij kregen zelfs nog leuke aanraders voor onze nieuwe omgeving, te weten: Een bezoek aan Damme en Lissewege. Uiteraard zeer attent, maar niet haalbaar. Allereerst zijn wij afhankelijk van het openbaar vervoer. De haltetaxi biedt hier zeker uitkomst, doch rijdt niet in België. Via 9292 zou je eerst naar Terneuzen moeten en vervolgens naar Brugge en tenslotte naar Damme/Lissewege. Dit is veel te omslachtig. Tel daarbij op dat corona - voor Nederlanders in België - ook restricties kent en het plaatje is compleet. Natuurlijk zou fietsen een mogelijkheid zijn, maar wij zijn niet zo’n fietsers.

Bovendien werden we door diezelfde mensen uitgenodigd om een bezoekje te brengen als we in Vlissingen zouden zijn voor een medisch rondje. Wederom erg attent, maar ook daarvoor geldt: Lastig te realiseren: Haltetaxi reserveren voor heen-en terugreis; ferry reserveren voor heen-en terugreis; naar tandarts/huisarts/ziekenhuis/apotheek en dat alles zal niet op 1 dag kunnen geschieden.
We zullen dan ongetwijfeld minimaal nog1x terug moeten komen. Als we dit dan tevens nog gaan combineren met een bezoekje, moeten we constant op de klok kijken en dat is natuurlijk ook niet relaxed. En stel dat we dan ook nog andere mensen tegenkomen in de Fonteyne die zeggen: ‘Kom even binnen’, dan moeten we die mensen ook weer teleurstellen. Kortom: Zeer aardig, maar niet haalbaar.

17 augustus: Het grootste werkschip ter wereld, de Pioneering Spirit, is omstreeks 15.00 uur aangekomen in de haven van Vlissingen-Oost. Het moest wachten op een passerend containerschip van MSC en stak daarna achteruit de Sloehaven in. Omstreeks 15.30 uur verwachtte men dat het schip zou aanmeren om een platform af te leveren. In Vlissingen verzamelden zich honderden mensen langs de route om de reus van dichtbij te bewonderen. De Pioneering Spirit heeft de vorm van een gigantische catamaran. Het wordt vooral ingezet om boorplatforms te ontmantelen. Het schip is 382 meter lang en 124 meter breed en heeft een oppervlakte van acht voetbalvelden. De bouw kostte 2,6 miljard euro. Aangezien wij niet in Vlissingen waren, doch wel in Cadzand - waar het werkschip ook voorbij zou komen - stonden wij rond 13.00 uur met de verrekijker in de aanslag. Echter: Wij hadden pech, we misten de boot….

Wel raakten we in gesprek met een aardig echtpaar met 3 kinderen. Aanleiding van het gesprek was onze gezamenlijke bezorgdheid voor enkele kinderen in zee die niet alleen veel te ver het water in waren gegaan, maar ook gevaarlijke capriolen uithaalden op een soort van grote ijzeren boei. Zij klommen omhoog en sprongen vanaf de boei het water in. Op een gegeven moment zwommen zij gelukkig weer terug richting strand (onbewaakt gedeelte). Wij keerden huiswaarts.
Op de terugweg zagen we wederom dat groepje kinderen die opnieuw dezelfde gevaarlijke manoeuvres uithaalden. Aangezien er deze zomer aan de Nederlandse kust veel mensen waren verdronken, besloten wij de situatie te melden bij de Reddingsbrigade. Wij kwamen terecht op het kantoor van de havenmeester die contact heeft met de Reddingsbrigade. Tot onze grote verbazing werd hij niet koud of warm van onze bevindingen. Sterker nog: Zijn hele houding straalde uit: So what? Zijn uitdrukking verried enkel arrogantie. Op hautaine toon liet hij weten dat kinderen dit geintje al 50 jaar uithalen (hij zelf had dit vroeger ook gedaan) en hij haalde onverschillig zijn schouders op. Dat wij het als onze burgerplicht zagen om dit te melden liet hem volledig koud. Tsja….ook dat is Nederland……….

Door corona zijn er veel Belgische toeristen uit Cadzand vertrokken….hoera….Echter: Men probeerde toch die toeristen weer over te halen om terug te keren; al was het maar op een simpele manier, namelijk: Middels een reuzenrad en een lichtshow. Tsja…De kassa moest blijven rinkelen………Maar uh…..Denkt men nu werkelijk dat je hiermee toeristen aantrekt? Bovendien was de planning verkeerd: De scholen (lees: kinderen van vakantiegangers) waren al gestart cq stonden op het punt weer te beginnen. Eind september was het reuzenrad weer verdwenen.

Het aantal inwoners in Cadzand-Bad zowel als in Cadzand-Dorp is zeer gering. Tussen beide plaatsen echter ligt het gigantische vakantiepark De Roompot, een fantasieloze formule in onze beleving: Slechts opsmuk en weinig authenticiteit. Gelukkig gaat dit alles aan ons voorbij.
Voor ons is Cadzand niet meer dan een overbruggingsperiode in afwachting van een vertrek naar Peru (Ayacucho).

Het is prettig dat het incontinentiemateriaal voor Ben door MediReva ook geleverd kan worden in Cadzand-Bad.

Hadden we gepland om op 20 augustus naar Sluis te gaan, uiteindelijk werd dit een weekje later, namelijk 27 augustus.

En op 30 augustus hadden we voor de verandering weer eens het zoveelste brandalarm.

Op de laatste dag van augustus vertrokken onze oude buren en arriveerden onze nieuwe buren. Verhuurder Gunther moest daarbij uiteraard aanwezig zijn. Hierna kwamen Gunther en zijn vrouw Kristel nog gezellig bij ons op bezoek. Het zijn hele lieve mensen en we kunnen het goed met elkaar vinden. Wij heetten de nieuwe buren welkom. Het zijn Daniel (Danny) en Liliana (Lily) en zij komen uit Colombia (Bogota). Zij zullen 2 jaar in Cadzand gaan werken (hij op een camping en zij in een restaurant/keuken van een strandpaviljoen) en daarna terugkeren naar Colombia. Natuurlijk vonden zij het leuk om te horen dat wij 5 maanden in Colombia hadden gewerkt (Tunja). Al snel werd aangeboden om mijn Spaans in de praktijk te brengen. Wie weet dus kan ik mijn Spaans oefenen en natuurlijk ben ik bereid om Nederlandse les te geven.

Zoals eerder gemeld bevalt het goed in Cadzand: Een fijne studio tegenover de zee, de duinen en de jachthaven. Toch zouden wij er niet voor altijd willen wonen: Te toeristisch en een te slechte bereikbaarheid. Voor ons doel - wachttijd overbruggen - is het echter een uitstekende oplossing gebleken.

In september 2020 is 100% duidelijk geworden dat we niet alleen in afwachting zijn van een terugkeer naar Peru/Ayacucho, doch dat er tevens een project in Spanje/Salamanca in het verschiet ligt. Zowel in Peru als in Spanje betreft het Engelse conversatie. Onze contactpersoon in Salamanca is Valentin, woonachtig en werkzaam als docent biologie in Salamanca en in 2014 hebben we elkaar ontmoet op het project rurale educatie in Vietnam. Vooralsnog gooit corona nog steeds roet in het eten (maar dat geldt voor zovele mensen). Momenteel zijn zowel Spanje als Peru oranje gekleurd. Voor ons staat vast dat we pas vertrekken als beide landen code geel hebben. De focus ligt op 2021.

Inmiddels heeft onze contactpersoon Marcos in Peru/Ayacucho laten weten dat de corona situatie in Peru nog altijd bedroevend slecht is. Deze professor van de universiteit (70 plus leeftijd) ervaart de nodige stress: Naast zijn drukke baan inclusief studie, heeft hij last van corona ongerustheid. Dit is begrijpelijk in het licht bezien van de slechte gezondheidszorg in Peru. Dit alles heeft zich vertaald in een hoge bloeddruk. Diverse collega’s van de universiteit zijn overleden aan corona en ook zijn huisarts (33 jaar) is aan het virus bezweken. Wij hebben Marcos laten weten dat het niet meer nodig is om voor ons een aanbevelingsbrief te schrijven voor Salamanca. Wij zijn ‘self supporting’ en kunnen ook altijd nog een beroep doen op onze Valentin in Salamanca.

Hoewel er in Cadzand-Bad een supermarkt is (en nog enkele winkels), moet je toch voor de meeste dingen naar Sluis, op zo’n kleine 10 km. verwijderd van Cadzand. Op 10 september togen we dan ook weer eens naar Sluis per haltetaxi.

Inmiddels begrepen dat Zeeland weer code groen heeft, maar voor hoe lang?….De Belgen zouden dan ook spoedig weer naar Zeeuws-Vlaanderen komen.

Ben met zijn ‘social talk’ legt gemakkelijk contacten en kent dus al verscheidene mensen hier, d.w.z. de mensen kennen hem, Ben zelf herkent meestal niemand. Zelfs de kraanmachinist die werkzaam is op de bouw naast ons appartementencomplex sprak hem aan…..Ik ken u…..ja, zo begint het dan meestal…...Al pratend werd duidelijk dat de lift van de kraan defect was en dit betekende voor de kraanmachinist dat hij maar liefst 50 meter omhoog moest klimmen voordat hij in zijn cabine plaats kon nemen. Bij die gedachte alleen al, kreeg Ben te veel (hoogtevrees).

Met mooi weer of met een beetje minder mooi weer, aan zee is het altijd mooi….Of om met de woorden van Ben te spreken: ‘Het weer is weer goed, waren de mensen maar beter…..’

Ik (Dees) geniet nog steeds van de mogelijkheid die Duolingo biedt om Spaans te leren. Middels de app is het nog handiger om hier een dagelijks terugkerende routine van te maken. Duolingo is zeer interactief opgesteld, met bijvoorbeeld events online (die meteen vol zitten) en/of andere duolingers ontmoeten (spreekvaardigheid) en/of lees- en luister skills verbeteren middels het lezen van korte verhalen en het luisteren naar podcast uitzendingen met true-life stories. Zeer interessant!

Onze eerste smartphone – sinds 1 april 2020 in ons bezit – laat ons nog steeds versteld staan van de vele mogelijkheden. Extra aandacht schenken aan gezondheid?
Welnu, installeer apps op het gebied van bijvoorbeeld voeding, workouts, mindfulness enz. enz. en neem dit op in je dagelijkse routine. Maar ach…..gezond eten is voor ons normaal, ik houd altijd de cholesterolwijzer en de schijf van 5 in gedachten. En die workouts? Die kunnen mij absoluut niet bekoren. Mindfulness daarentegen vind ik prettiger. (Doch de topper blijft de Duolingo-app om Spaans te leren).

Overigens: Wij zijn blij dat we niet op social media zitten (en dat zullen wij ook nooit doen): Vaak veel te oppervlakkig en teveel prikkels…….

Corona, corona, corona: Wij begrijpen vaak niet waarom het zo moeilijk is voor de mensen om zich aan de regels te houden. Het zou ons inziens niet verkeerd zijn om de regels strenger te maken. Ook zou het helpen als mensen hun zegeningen eens zouden tellen. We wonen in één van de rijkste landen ter wereld en mensen krijgen overheidssteun in deze corona tijden. Daar kunnen de mensen in ontwikkelingslanden alleen maar van dromen. In onze beleving is corona een lesje in nederigheid en dat is voor velen wel eens goed.

Corona houdt de gemoederen bezig…..uiteraard vaak op een ernstige wijze, maar soms toch ook op een komische manier. De provincies Noord-en Zuid-Holland kleurden rood voor o.a. België en Duitsland. Echter: De Duitsers waren wellicht in de veronderstelling dat de provincie Zeeland behoort tot de provincie Zuid-Holland, want…..wat gebeurde er? Wij zagen ‘unsere Freunden’ massaal inpakken en vertrekken, terug naar de ‘Heimat’. Totaal onnodig, aangezien Zeeland veilig is. Maar ach…..die Duitsers blijven Duitsers…..hahaha!

Het is altijd weer fijn om mails te mogen ontvangen van vrienden uit de Derde Wereld. Paul (onze beste vriend uit Ghana) vertelde over corona, over de straatmeiden (we missen elkaar), over wateroverlast e.d. Vaak natuurlijk kommer en kwel, doch zijn conclusie deed ons glimlachen. Hij gebruikte de slogan die wij gedurende onze Ghana jaren altijd toepasten, namelijk: ‘Suffering but smiling’. Echter: Het woord smiling werd foutief door hem geschreven, zodat hij meldde: ‘Suffering but smelling’…..hahaha!

Of een mail van een collega van talenschool English Path Center (EPC) uit Tunja/Colombia. Deze Alfonso liet tot onze verbazing weten dat hij EPC had verlaten en een tijdje met zijn gezin in de hoofdstad van Colombia (Bogota) had gewoond, om vervolgens terug te keren naar Tunja, alwaar hij momenteel een zaak in sportartikelen runt. Een vreemde switch, maar goed…...het bracht ons in gedachten weer terug naar Colombia.

En dan wacht ons een medisch rondje in Vlissingen………..Dat is vanuit Cadzand-Bad nog een hele onderneming. Eerst per haltetaxi van Cadzand naar Breskens, vervolgens per boot/ferry van Breskens naar Vlissingen en dan per bus van station Vlissingen richting apotheek, ziekenhuis, huisarts, tandarts en vice versa. Dat dit niet op 1 dag kan, moge duidelijk zijn. In de voorbereiding vroegen we de assistente van de huisarts om alvast de lab-briefjes op te sturen naar ons adres in Cadzand-Bad. Het was grappig om te zien dat op de envelop stond vermeld Cadzand-Bath in plaats van Cadzand-Bad.
Vroegen wij ons nog even af waarom zij de Engelse variant gebruikte (Bath), al snel trokken we zelf de conclusie dat deze Zeeuwse assistente wellicht de Zeeuwse plaats Rilland-Bath in haar hoofd had gehad en de Engelse variant dus ook had toegepast op Cadzand-Bad.

Hoe het ook zij: Op 21 september werd gestart met het ophalen van medicijnen in de apotheek, (medicatie bloeddruk, medicatie cholesterol en maagzuurremmers), gevolgd door bloed laten prikken in het ziekenhuis (cholesterol en psa) en urine-onderzoek. (28 september gebeld voor de uitslagen en deze waren allemaal prima in orde). Op 15 oktober stond de tandarts op de rol (controle) en op 19 oktober was er een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner van de huisarts (bespreken lab-uitslagen beiden/cardio-vasculair risico management)……

21 september: Naar Vlissingen, i.v.m. ophalen medicatie in apotheek en bloedprikken (+ urine inleveren) in het ziekenhuis. Zoals hierboven vermeld, een hele reis vanuit Cadzand-Bad! Het zijn slechts 14 km. maar met haltetaxi, boot en bus – inclusief wachttijden – is het bijna dag-vullend: Om 10.30 uur (nuchter) vertrokken en om 16.00 uur terug. Toch is de oversteek per ferry altijd leuk en geeft je een vakantie gevoel. Ben genoot in ieder geval met volle teugen (dat deed hij al als kind toen hij voor de eerste keer die oversteek maakte en dat doet hij nu nog steeds….nog altijd zo blij als een kind…...houden zo!

De laatste mooie dag van het seizoen gingen we wandelen naar het Zwin en genoten we van de laatste zonnestralen op een strandpaviljoen.

Nu we de herfst zijn ingegaan cq de winter ingaan, zullen we nog wel in Cadzand zijn.
Spanje zowel als Peru lijken ver weg, gelet op corona. Een tijdje geleden is zelfs de noodtoestand afgekondigd in o.a. het deel van Peru waar wij naar toe gaan (Ayacucho).

Hoewel de corona besmettingen in Zeeland toch gaan oplopen (later weer niet), lijkt het erop dat Zeeuws-Vlaanderen vooralsnog buiten schot blijft…….

24 september: Het was alweer even geleden, dus werd het tijd voor een nieuw loos brandalarm….hahaha…...en jawel hoor op 24 september was het dus weer raak. Dit keer was de buurman uit Slovenië de boosdoener (balkondeur niet opengezet tijdens koken).

Op 25 september raasde er een enorme storm over Zeeland. Ook bij ons in Cadzand werden we geconfronteerd met windkracht 9 tot 10.

En dan verneem ik dat mijn vroegere huisarts uit Boxmeer is overleden. Vele herinneringen komen boven. Toch was het vreemd, aangezien ik reeds in de veronderstelling verkeerde dat de beste man al jaren geleden was overleden. Echter: Op deze manier werd me opnieuw duidelijk dat mijn informatiebron van destijds (inmiddels ook overleden) niet meer helemaal helder van geest was geweest (beginnende dementie). Tsja…….c’est la vie…………..

Corona…..wie zal het zeggen? Misschien wordt het wel een blijvertje…..Wij zijn in ieder geval extra blij dat we gedaan hebben wat we hebben gedaan, d.w.z. dat we onze vele jaren in de Derde Wereld niet hebben uitgesteld….Dát zeggen we zó vaak tegen elkaar….

Corona…...er komen strengere maatregelen, prima!...Meer discipline lijkt me erg goed!
Maar…wat wordt er toch veel kritiek gegeven op de overheid……Doe het maar eens goed…..Niemand heeft ooit moeten dealen met corona, dus ook de overheid niet. Het is ons inziens dan ook logisch dat zij te rade gaan bij deskundigen (RIVM/OMT) om vervolgens het beleid met een ieder te delen. De immer aanhoudende kritiek stoort ons. De beste stuurlui staan nog altijd aan wal! Een pluim of een schouderklop zou wel eens op z’n plaats zijn. En ja, zekerheden zijn er niet meer en mensen willen zekerheid, maar garanties worden niet gegeven in het leven en dus ook niet in het corona leven. Van leren loslaten en vertrouwen houden, leer je veel meer…..En ja, alles verandert vaak en snel in corona land; wat vandaag een veilige regio is, is morgen weer niet veilig, maar om in maritieme termen te spreken: Als we niet meer kunnen zeilen, dan moeten we maar gaan roeien………..

Een lichtpuntje in onze wachttijd: Peru laat met ingang van 5 oktober weer internationale vluchten toe, voornamelijk vanuit andere Zuid-Amerikaanse landen. Wanneer er weer vluchten vanuit Nederland mogen komen, is nog niet bekend, maar goed….het begin is gemaakt…….

Soms ben je een halve dag bezig met VvE perikelen; is het niet in Cadzand dan is het wel voor Vlissingen. In appartementencomplex De Sluuswachter in Cadzand is sprake van wateroverlast. Door de bouw van een nieuw complex aan de buitenkant is gebleken dat er water in het beton is gekomen en dit heeft wateroverlast veroorzaakt in de kelder.
Verder blijkt dat er problemen zijn met de afvoerputjes van diverse balkons die verstopt zijn geraakt, met als gevolg dat het regenwater naar de onderliggende appartementen is gestroomd. Voor wat betreft De Fonteyne in Vlissingen: De Algemene Ledenvergadering van de VvE op 8 oktober werd gecanceld (corona). Begrijpelijk en een wijze beslissing. Wij hadden ons hiervoor al afgemeld vanwege ons verblijf in Cadzand. Verder bleek de vrij nieuwe videofoon (juni 2019) niet te werken vanwege een kapot onderdeel. Nieuw onderdeel was al besteld en dus werd het euvel snel verholpen. Ook vonden er dak werkzaamheden - vanaf 20 oktober – plaats voor een periode van ongeveer 2 weken. In geval van Cadzand werd gemaild met de verhuurder en in geval van Vlissingen werd gemaild met onze huurder (alsmede met de VvE).

Opmerkelijk te constateren dat wij ons ruime appartement in Vlissingen (122 vierkante meter) helemaal niet missen en ons erg happy voelen in ons tiny home in Cadzand, te weten een studio van zo’n 33 vierkante meter. En zoals we in Ghana al altijd opmerkten, geldt ook hier weer: Een mens heeft - op de keper beschouwd - maar weinig nodig….

Corona in Nederland versus corona in ontwikkelingslanden…. Uiteraard is het in Nederland voor vele mensen een zware tijd in zowel medisch, economisch als sociaal opzicht, maar in de Derde Wereld betekent het vaak de doodsteek! Echter: Ondanks die doodsteek blijft men op de één of andere manier toch die elastische veerkracht behouden en staat respect hoog in het vaandel. Incasseren en accepteren zitten in het dna van de mensen. Het is wat het is….Dichter bij huis in onze omringende Europese landen, is er vaak meer discipline dan in het verwende Nederland.
Misschien minder praten en meer doen??? In Nederland hebben we altijd de mond vol van eigen verantwoordelijkheid (op zich prima), maar in deze corona tijden lijkt het erop dat velen niet om kunnen gaan met die eigen verantwoordelijkheid…..

Herfst in Cadzand….regen, regen, regen….tijd om ons te gaan verdiepen in enkele technische toepassingen, variërend van profielfoto naar qr code tot corona app. Wat doen we wel, wat doen we niet? En waarom wel of waarom niet? Ook wordt na 16 jaar trouwe dienst de digitale camera niet meer gebruikt ten faveure van de smartphone.

In de discussie over wel of geen avondklok in Nederland, gaan onze gedachten terug naar Ghana waar wij destijds ook werden geconfronteerd met een avondklok. Dit werd ingevoerd vanwege onrust tijdens de verkiezingen. De scene zag er als volgt uit: Tanks op straat en militairen met kingsize geweren. Zelfs zo’n avondklok was voor ons geen enkel probleem.

Medio oktober verscherpte corona maatregelen…..in Cadzand betekende dit o.a. dat de Duitse vakantiegasten ‘als de brandweer’ naar huis vlogen; met grote spoed dus……….

15 oktober: Met openbaar vervoer van Cadzand naar Vlissingen voor een bezoekje aan de tandarts. Dit betekende: Haltetaxi Cadzand-Breskens; ferry Breskens-Vlissingen en bus van station Vlissingen naar centrum Vlissingen. Vooraf een corona gerelateerde vragenlijst invullen en richtlijnen terplekke opvolgen. Ik (Dees) kwam er genadig vanaf. Alles zag er goed uit. Slechts terugkomen om tandsteen te verwijderen bij preventieassistente.
Ben echter mag behalve het tandsteen verwijderen, terugkomen voor o.a. een wortelkanaalbehandeling en een vulling. Gelet op onze reis van Cadzand naar Vlissingen, kan gelukkig alles op 1 dag gerealiseerd worden en wel op 12 januari 2021. Wij hebben altijd een leuk contact met onze tandarts en we praten samen vaak over o.a. de projecten in de ontwikkelingslanden. Toen Peru viel met daaraan gekoppeld de Spaanse taal, liet de tandarts weten dat ook hij bezig was met het leren van Spaans, aangezien hij ook nog eens wilde terugkeren naar Peru. Extra leuk dat ik hem de website van Duolingo kon geven.

19 oktober: Nogmaals naar Vlissingen. Dit keer naar de praktijkondersteuner van de huisarts en dus wederom een leuk tochtje per haltetaxi/boot/bus. Aangezien wij de lab-uitslagen (alles prima in orde!) eind september al telefonisch hadden doorgekregen van de assistente, vroegen wij ons eigenlijk af wat de meerwaarde was van ons bezoek aan de praktijkondersteuner, temeer omdat terplekke ook duidelijk werd dat een hartfilmpje voor Ben niet nodig bleek te zijn (hoeft slechts 1x in de 2 jaar te geschieden en was vorig jaar nog gebeurd). En inderdaad…..de praktijkondersteuner beaamde dit en vond het vervelend voor ons dat we eigenlijk voor niets waren gekomen. Voor ons geen punt. In ieder geval kon ik (Dees) al aangeven dat ik als bijna 60-plusser niet in aanmerking wil komen voor een griepprik. (Ben stond al genoteerd als griepprik weigeraar!) Verder kan ik de volgende keer als ik nieuwe medicatie nodig heb voor het cholesterol (Simvastatine) de 10 mg. aanschaffen en hoef ik niet langer meer de 20 mg. te breken. Bloeddruk en gewicht werden ook nog gecontroleerd en we konden onze gezonde levensstijl nog even vermelden (wandelende cholesterolwijzer!)
Blijkbaar zat het de praktijkondersteuner toch niet lekker dat zij ons voor niets had laten komen, want een dag later bood ze zelfs telefonisch nogmaals haar excuses aan. In onze perceptie totaal onnodig! Zij had het idee dat zij ons tekort had gedaan, temeer omdat zij zelf in tijdnood had gezeten. Wij van onze kant lieten weten dat wij het gesprek als prettig hadden ervaren en het voor ons geen enkel punt was geweest om naar Vlissingen af te reizen, so….don’t worry. Als service stuurde zij de lab-uitslagen nog per post op naar Cadzand. In ieder geval fijn dat wij een goede band hebben met de praktijkondersteuner alsmede met de huisarts.

Om meer te bewegen, werd besloten om structureel lopen op te nemen in ons dagelijks ritme. Daarvoor werd een stappenteller app geinstalleerd. Lopen prima voor Ben, maar van die stappenteller werd hij gek. Elektronisch gevolgd worden kon hem niet bekoren….hahaha! Ik (Dees) geef de stappenteller een kans en bekijk even of deze bevalt. En ja….het bevalt goed. Over lopen gesproken: Het is wel een beetje lastig dat er met het oog op incontinentie geen openbare toiletten aanwezig zijn, temeer omdat de horeca gesloten is (corona).

Werd enige tijd geleden de noodtoestand uitgeroepen in Peru, nu is hetzelfde aan de orde in Spanje.

26 oktober: Wederom een loos brandalarm.

En dan vernemen we dat een ver familielid van Dees is overleden.

Had ik (Dees) mij op 19 oktober bij de praktijkondersteuner van de huisarts reeds afgemeld voor de griepprik, blijkbaar was dit nog niet verwerkt in het systeem, aangezien ik een telefoontje kreeg van degene die onze post bewaart in Vlissingen: Er zat namelijk een oproep voor de griepprik tussen de post. Dus dan nog maar even telefonisch contact opnemen met de assistente van de huisarts …..

In onze studio in Cadzand-Bad hebben we links buren (een stel) uit Colombia en rechts een man uit Slovenië. De man uit Slovenië gaat terug naar zijn geboorteland, i.v.m. zijn zieke vader. We krijgen dus een nieuwe buur en deze keer een Nederlandse vrouw. Zij werkt net als de eerder genoemde mensen ook in de horeca. Onze verhuurder Gunther liet haar op 7 november het appartement zien. Op 22 november moet hij wederom aanwezig zijn voor de eindoplevering van de oude huurder, de man die teruggaat naar Slovenië. Tevens zou verhuurder Gunther op 15 november wederom vanuit België richting Cadzand moeten komen voor een VvE vergadering (uiteraard alles altijd in het licht bezien van corona). En inderdaad….de VvE vergadering van 15 november ging niet door. Voor de duidelijkheid: De eindoplevering van 22 november zal wel plaatsvinden.

Ons verhuurbedrijf 123Wonen verzorgt tevens voor ons het financieel en technisch beheer. Uiteraard tegen betaling. Nu kregen we bericht of we - met het oog op de winter en daarmee samenhangend het onderhoud aan de cv-ketel - de betreffende gegevens wilden updaten. Aldus geschiedde.
In ons geval zal het geen enkel probleem opleveren, aangezien de ketel in september 2019 gloednieuw is aangeschaft inclusief 5 jaar garantie en wij bovendien een onderhoudsabonnement hebben.

Wij hebben wellicht eerder al eens melding gemaakt van het feit dat wij beiden a-technisch zijn en geen enkele affiniteit hebben met techniek. Toch leven we (helaas) in 2020 en dit betekent dat we enigszins mee moeten in de vaart der volkeren. Een goed voorbeeld hiervan is de smartphone. Waarschijnlijk had heel Nederland dit al zo’n 10 jaar, wij hebben pas sinds april 2020 een smartphone. Hoewel het leerproces vordert (hahaha!) en we inmiddels kunnen appen, een foto kunnen versturen via Whatsapp, kunnen videobellen en zelfs een video-opname kunnen maken, moeten we constateren dat het weliswaar handig kan zijn, maar dat het nooit onze hobby zal worden. Echter: Het lezen van diverse kranten en boeken kunnen wij enorm waarderen en Ben komt aardig aan zijn trekken vanwege zijn interesse in economie.

Cadzand is uitgestorven…….

Zoals bekend zitten wij in Cadzand in de wachtmodus als het gaat om een terugkeer naar het buitenland. Zou het nog ooit mogelijk zijn gelet op corona? Als we een bekende macro-econoom mogen geloven (Ben volgt dagelijks zijn podcast), kunnen we dat wellicht voor altijd wel vergeten. Wel even een kanttekening: Deze macro-econoom is een rasechte pessimist (of misschien toch een realist?)

Zelfs een klein uitstapje naar Sluis en Aardenburg stellen we uit vanwege de gedeeltelijke lockdown. Behalve corona is er gewoon nog een andere hobbel te nemen.
De incontinentie van Ben geeft een behoorlijke beperking. Openbare toiletten zijn niet of nauwelijks aanwezig, maar goed….er zijn ergere dingen in het leven.….Wij tellen onze zegeningen en kunnen iedere dag genieten aan de zee.

En dan krijgen we weer eens bericht van Hawa, de founder van ons eerste project in Ghana, te weten: Northern Friends for Development (die helaas regelmatig meer geinteresseerd was in geld voor haarzelf dan voor de meiden van het project). Natuurlijk was het fijn om te lezen dat er vele jonge meiden aktief zijn bij NFD afkomstig uit 8 communities in de rural areas van Tamale, maar steevast eindigt zij haar bericht met een verzoek om donatie. Hierin is zij creatief, maar ook geslepen. Voorbeeld: Zij stuurt foto’s van ‘de lieveling’ van Dees (Azara 3) onder vermelding van het feit dat Azara al drie kinderen heeft en de jongste telg konden we dan ook op een foto aanschouwen.

De Amerikaanse verkiezingen: Fantastisch dat de ‘disaster for the world’ moet gaan vertrekken. Onze gedachten gaan terug naar de USA elections van 2016. Op dat moment waren wij in Colombia en vroegen de studenten onze mening over Trump. Ook toen lieten we weten: ‘He is a disaster for the world’.

Nu ik (Dees) hier in Cadzand buren heb uit Colombia, moest ik toch eens eindelijk het geleerde van Duolingo in de praktijk gaan brengen. Aan de Spaanse babbel dus met buurvrouw Lily……Op 4 november werd dit een feit. Het was ontzettend leuk. Het werd een interactieve samenkomst waarbij Engels, Spaans en Nederlands werd gebruikt. Lily is onlangs gestart met een cursus Nederlands voor anderstaligen in Brugge en zij wilde natuurlijk ook een beetje oefenen met het Nederlands.
Uit de manier waarop zij vertelde over haar eerste NT2 les, kwam er voor mij weer veel bovendrijven….Total Physical Response; learning by doing/action. We oefenden voor haar met Nederlands en voor mij met Spaans. Als we echt een gesprek wilden voeren, schakelden we over naar het Engels. In dat laatste geval ging het met name over cultuurverschillen wereldwijd. Het moge duidelijk zijn dat ik (Dees) genoot van deze combinatie taal en cultuur. Voor we het ons goed en wel realiseerden waren we twee uur verder. De tijd vloog. Aan het einde werd besloten om op 9 november de werkplekken van Lily (Liliana) en Danny (Daniel) te gaan bezoeken in Cadzand-Bad waar zij twee jaar zullen werken alvorens terug te keren naar Colombia alwaar zij een farm willen starten.

Gelet op corona deed Zeeland het tot voor kort best goed. Inmiddels is dat echter ook weer een gepasseerd station. Nu blijkt zelfs dat Zeeuws-Vlaanderen de corona brandhaard van Zeeland is.

In het licht van corona, hoorden we onlangs een mooie gedachte: ‘We zitten allemaal in dezelfde storm, maar wel in verschillende bootjes!!!’

11 november: Wederom een loos brandalarm! Opnieuw ging buurman Ales uit Slovenië in de fout door geen balkondeur open te zetten tijdens het koken. Bovendien had hij zijn appartement verlaten zonder sleutel. De sleutel lag dan ook binnen. Dus stond hij ’s avonds bij ons voor de deur met de vraag of hij via ons balkon naar zijn balkon mocht klimmen, zodat hij zijn eigen studio weer kon betreden. Uiteraard was dit geen probleem voor ons. Gelukkig had hij geen enkele moeite met de klimpartij. Je moet er toch niet aan denken dat hij vanaf tweehoog naar beneden zou vallen…..
Deze Ales komt uit Slovenië en zal op 22 november terugkeren naar zijn vaderland, i.v.m. zijn zieke vader. Het was de eerste keer dat ik (Dees) de beste man zag. Een hardwerkende einzelgänger zal hier ongetwijfeld een verklaring voor kunnen zijn.

Op 14 november brak een scharnier af van de badkamerdeur waardoor de deur uit de sponning viel. We informeerden onze verhuurder hierover en dit resulteerde in het sturen van diverse appjes/mails inclusief foto’s. Ook de huismeester werd door de verhuurder ingelicht. Hoe het ook zij: Het zal ongetwijfeld opgelost worden.

De toestand in Peru is erbarmelijk: Het land wordt niet alleen geteisterd door corona en corruptie, maar ook door politieke onrust. Een land zonder leider, d.w.z…..In één week tijd zijn er 3 presidenten geweest…..

Zoals bekend houden wij beiden niet van honden. Sterker nog: Wij zijn er bang voor. Verschil met vroeger en nu: Het korte lontje wordt steeds korter (corona?). Hondenbezitters hebben steeds minder begrip voor het feit dat hun geliefde viervoeter totaal niet in de smaak kan vallen bij anderen. Het komt dan ook voor dat op jouw reactie: ‘Ik ben doodsbang voor honden’, niet de actie volgt die je graag zou willen, namelijk hond bij je houden/hond aanlijnen, doch dat je een tegenreactie krijgt in de trant van: ‘Hij heeft inderdaad nog niet gegeten’; ‘Oh, u bent bang voor honden, nou dat is dan een goede match, want hij is bang voor mensen’…..pff…..

Tot slot: Verslag doen vanuit een wachttijd in Nederland levert wellicht geen spectaculaire verhalen op, maar ach…als je van schrijven houdt kun je zelfs van de meest alledaagse dingen nog een verhaal maken!!!

Tot zover……….

Hartelijke groet,
Ben en Desirée