De hele maand aug.op St.Mark's Int.school Bangkok

St. Mark’s…..St. Mark’s……St. Mark’s………………….. Augustus 2015

De laatste 2 dagen van juli hadden we vrij van school, vanwege Public Holidays.

Op 30 juli werd Asanha Bucha (of Asarnha Bucha of Asala Bucha dag) gevierd en op 31 juli was de celebration van Khao Phansa aan de orde.
Asala Bucha (ook wel: Asalaha Puja) is een van de belangrijkste boeddhistische feestdagen in Thailand. Op deze dag van de volle maan wordt Boeddha’s eerste preek in het hertenpark van Sarnath, bij Benares in India, herdacht. Volgens de overlevering en legendes werd Boeddha enkele weken na het bereiken van de verlichting door een god aangespoord zijn nieuwe inzichten aan de mensheid te verkondigen. Dat resulteerde in de eerste preek, die hij voor een groep volgelingen hield. De gebeurtenis wordt gezien als de grondlegging van de Sangha (boeddhistische monnikenorde). Met de preek zette Boeddha het wiel in beweging. Dat wiel symboliseert de Dhamma (de leer van Boeddha) die zich sindsdien over de wereld verspreidde.

De eerste preek wordt bijzonder vaak afgebeeld op muurschilderingen in tempels, terwijl het wiel (de Dhammachakkra) vaak tempelmuren decoreert en een soort symbool van de Thaise Sangha is. Op deze dag brengen de leken grootschalig offerandes en donaties aan tempels. De vromen lopen dan ook met kaarsjes en wierook drie maal rond de chedi op het tempelterrein. Een speciale offerande bestaat uit een enorme, vaak prachtig versierde oranje kaars. In Noordoost-Thailand worden zelfs schitterende kunstwerken geboetseerd van kaarsvet en aan tempels geschonken, maar ze worden eerst in een parade door de straten gereden. Meestal stellen die kunstwerken boeddhistische taferelen of bouwwerken voor en in het Engels worden ze ‘wax castles’genoemd. Asala Bucha is een openbare feestdag. Scholen, banken en overheidsinstellingen zijn dan gesloten, terwijl het verboden is alcoholische dranken te verkopen of te serveren.

De volgende dag - op Khao Phansa - worden tienduizenden mannen (en jongens) tot monnik (of noviet) ingewijd. Hun hoofdhaar en wenkbrauwen worden afgeschoren; ze trekken het oranje gewaad aan en moeten de ‘monnikeneed’afleggen. Dit wordt allemaal bijgewoond door trotse familie en het is dan doorgaans een grote drukte op het terrein van de tempels, waar een bijna feestelijke stemming heerst. Na de inwijding blijven de monniken traditioneel drie maanden in de tempel om zich met studie en meditatie bezig te houden. In het jachtige, moderne Thailand treden veel monniken echter al weer eerder uit de orde. Behalve dat mannen het tijdelijke bestaan als monnik als een nuttige ervaring zien, doen ze er hun familie een groot genoegen mee. Met name de moeder is verguld met een zoon die monnik wordt en zij meent dat haar karma daarmee verbeterd wordt. Khao Phansa is geen openbare feestdag. De periode van drie maanden volgend op Khao Phansa wordt ook wel de retraite van het regenseizoen genoemd en in het Engels de ‘ Buddhist Lent’ (de boeddhistische vastenperiode die in Thailand niets met onze lente te maken heeft). Aan het eind ervan (meestal ergens in oktober) vinden er weer allerlei ceremonies in de tempels plaats en wordt er op soms groteske wijze gedoneerd.

Op 31 juli togen wij naar het Rama 9 Royal Parc. Een schitterend park! Het blijkt het grootste groene park in Bangkok te zijn. Het is aangelegd in 1987 voor de 60e verjaardag van de Koning. Als je geen toeristen wilt zien, ben je hier op de juiste plek. Het herbergt vele soorten flora en fauna, gelegen om een grootschalige waterpartij. Het ligt ca. 15 km. buiten het centrum en was voor ons redelijk snel te bereiken (20 minuten per taxi). In het park bevinden zich meerdere gebouwen van ceremoniële betekenis. Een bezoekje aan dit park gaf inzicht in de manier waarop de Thai dit park gebruiken om bijvoorbeeld van vrije tijd te genieten in het altijd hectische Bangkok. (Bangkok…..de stad der engelen….…). De huidige koning heet Bhumibol (Rama 9; 88 jaar). Er wordt beweerd dat hij de langst zittende monarch ter wereld is (of gaat worden).

Een dag later namen we een kijkje op de locale markt om de hoek. Niemand, maar dan ook werkelijk niemand sprak Engels. Men blijft vriendelijk lachen, maar dat is het dan ook. Achter de markt lag een woonwijkje. Nou ja, een krottenwijk is een betere benaming. Zover het oog reikt rommel en troep. Wat een bende! Onvoorstelbaar dat hier mensen kunnen wonen! De mensen zelf echter waren allemaal gezellig buiten aan het rommelen en iedereen lachte ons vriendelijk toe.

Op 2 augustus stond de Chatuchak market op de rol. (Dit keer op een zondag en niet op een maandag zoals vorige maand). De Chatuchak market is namelijk slechts geopend in het weekend. Men zegt dat het de grootste markt ter wereld is. Welnu, dat nemen we meteen aan. Tsjonge…jonge….wat een drukte…..wat een kraampjes….Aanvankelijk wilden we per bus gaan, maar dit werd afgeraden. De omgeving rondom de markt was namelijk afgezet, i.v.m. het testen van een parcours voor een wielerwedstrijd, waarbij de ‘ Prime Minister’ aanwezig zou zijn. Deze wielerwedstrijd wordt namelijk gehouden op 12 augustus a.s., zijnde Koninginnedag. Men adviseerde ons om met de trein en de metro te gaan. Aldus geschiedde.

In de week van 3 tot 7 augustus begon het nieuwe schooljaar op St. Mark’s International school. Die week stond voornamelijk in het teken van: Kennismaken met alle leerkrachten, discuss class assistance, meetings, workshops, brainstorm sessions, presentations etc.

De vergadering op 3 augustus werd door velen bezocht. Er werd niet of nauwelijks nagepraat over de vakantie. Het was een kwestie van snelle begroetingen en een kop koffie in de kantine. Een oudere docente die Thai geeft had voor iedereen een Thaise snack meegenomen. Alle leerkrachten waren in de ban van de start van het nieuwe schooljaar. In de bibliotheek kwam een ieder samen en werd men getrakteerd op cake. Wij maakten kennis met de leerkrachten die we nog niet tijdens de zomerschool hadden ontmoet. Bovendien werd kennis gemaakt met nieuwe leerkrachten, waaronder Emily uit Calfornië, Mitchell uit Colorado, een leerkracht uit Thailand, een juf uit China enz. enz. Met recht een internationale school! De nieuwe Chinese teacher (met de Engelse naam Sharon), die dus de Mandarin language zal gaan onderwijzen, bleek al een maand in de studio naast ons te wonen. Wj wonen op 310 en we hebben nu dus een Chinese buurvrouw op 308. We wonen dus allebei in het appartementencomplex van mister Lek en we werken allebei op dezelfde school.

Maar er stonden nog meer verrassingen op de rol. Plotseling gaf Uan (werkzaam in de bibliotheek) ons een cadeautje als dank voor de hulp die we haar geboden hadden de afgelopen weken: Ben kreeg een shirt, Dees een tas. Wat een ontzettend lief gebaar! En alle leerkrachten kregen een uitnodiging voor een dinner cruise op maandagavond 3 augustus……al varend genieten van lekker eten……saillant detail: Men had de vrijwilligers (wij dus) over het hoofd gezien….hahaha! Principal Lis bood haar verontschuldigingen aan. Voor ons echter geen enkel probleem, aangezien we toch verstek hadden moeten laten gaan. De dag erop moesten we namelijk al voor 7.00 uur in de taxi zitten, aangezien we op tijd naar de Immigration moesten gaan, vanwege de verlenging van onze visa.

Terug naar de vergadering: Voordat de daadwerkelijke meeting begon, startte principal Lis met een openings prayer. Adam (als coördinator van de office), voerde verder het woord en verduidelijkte zijn verhaal m.b.v. sheets. Allereerst kwamen de ‘routine matters’ aan bod: Contact details, class assignments, homerooms, timetables, curriculum guidelines, extra curricular activities (ECA’s), supervision duties. Hierna werden de school events besproken voor de aankomende semesters. Dan zijn wij uiteraard al lang weg. Wij maken nog slechts de eerste paar ‘events’ mee, te weten: De dag dat de leerlingen voor het eerst weer naar school komen na hun vakantie, zijnde op 7 augustus. Dan worden boeken, uniformen e.d. geregeld en zal er een welkom plaatsvinden in de vorm van een Assembly-bijeenkomst. Voorafgaand aan de queen’s birthday annex mother’s day (national holiday) on August 12, zal er op 11 augustus in de lessen hier aandacht aan worden besteed. En op 2 september is er een open dag voor de ouders van de leerlingen. De rest van de gebeurtenissen die op de rol staan van St. Mark’s zijn voor ons niet relevant, aangezien we Thailand gaan verlaten op 4 september.

De vergadering werd onderbroken voor een koffiepauze en na een kwartier ging het weer verder. Adam vervolgde met het geven van enkele updates aangaande de volgende issues: Phone&laptop usage; checking emails/staying informed; Thursday meetings; passports; lunches; morning routine; lunch routine; homeroom activities. En…..what is next between August 3 and August 7? Met andere woorden: Adam memoreerde nog even waar de week van 3 augustus aan zal worden besteed: Allereerst dus een dinner cruise en op woensdag 5 augustus een workshop met als onderwerpen o.a.: Classroom management; behaviour disorders etc. En verder kunnen de leerkrachten gaan werken aan: Preparation of lesson material; preparation of classroom; preparation of school events; preparation for the first day etc. Wij zullen de teachers daarbij gaan helpen. Ook werd men herinnerd aan het feit van…..contactgegevens inleveren en paspoorten/visa checken (dat laatste is nodig met zoveel internationale leerkrachten). De vergadering nam de hele ochtend in beslag.

Na de lunch togen de meeste leerkrachten naar hun leslokalen om deze klaar te maken voor de start. Wij boden onze diensten aan en dit resulteerde dat we bij Karen (teacher Maths afkomstig uit de Filippijnen) alle wiskundeboeken (tekst-en werkboeken) van Primary 1 t/m. Primary 6 moesten voorzien van naamkaartjes. Een zoon van John en Lis (zijnde de managers van de school) vond het blijkbaar wel leuk om met 2 Europeanen te praten over Nederland, maar hij vroeg ons voornamelijk het hemd van het lijf over……..Ghana….en dat was opmerkelijk in deze luxury scene van St. Mark’s.

Op 4 augustus werd het tijd om naar de Immigration te gaan om onze visa te verlengen met 30 dagen. De eerste 30 dagen zijn vrij, maar daarna moet er verlengd worden tegen betaling (voor 2 personen 3800 Baht oftewel ongeveer 100 Euro).
Op school had men ons geadviseerd om heel erg vroeg op pad te gaan. De Immigration opent haar deuren om 8.30 uur. Het verkeer in Bangkok is werkelijk afschuwelijk druk en door de traffic- jam ontstaan er lange files. Het is één kluwe van auto’s en motorbikes. Het advies was dus: Vroeg vertrekken (voor 7.00 uur) en bovendien met de taxi gaan. Zo gezegd zo gedaan.

Mister Lek van het appartementencomplex waar wij wonen had op onze papieren in het Thais onze eindbestemming (Immigration) vermeld. Wel zo handig, aangezien taxichauffeurs geen Engels kunnen spreken/lezen e.d. Om 6.30 uur zaten wij dan ook al in de taxi richting Immigration. We hadden geluk…..het verliep smooth en wel zo smooth dat we al om 7.15 uur ter plekke waren (terwijl men ons had voorbereid op een taxirit van minimaal een uur tot maximaal anderhalf uur). De taxichauffeur maakte wel gebruik van tolwegen en dat zal ook meegespeeld hebben in het voorspoedige verloop. Wel waren de kosten van het gebruik van de tolwegen voor rekening van de passagiers. Wij betaalden 80 Baht, zijnde ongeveer 2 Euro.

Bij binnenkomst in de Immigration area hadden we het idee dat we waren gearriveerd op een vliegveld: We werden gecheckt door de bekende poortjes; tassen moesten worden gecontroleerd en persoonlijke gegevens dienden te worden genoteerd. Toen was het wachten geblazen totdat de deuren werden geopend. Om 7.15 uur ’s ochtends stond er al een rij mensen te wachten, maar wij zaten toch nog behoorlijk in de voorste linie. De rij achter ons werd langer en langer en langer……er stonden zeker honderden mensen te wachten. Wij hebben in de afgelopen 10 jaar nog nooit zo’n immens grote Immigratiedienst bezocht. In de andere landen was het altijd veel kleinschaliger of kon je een ‘ visa on arrival’ regelen. Dit echter was Bangkok…..Overal balies, counters en zelfs een winkelcentrum ontbrak niet. Toen de deuren opengingen, werden we langs allerlei loketten geleid, werden formulieren ingevuld en met onze eigen map papieren belandden we uiteindelijk bij het juiste kantoortje en werden alle formaliteiten verder afgehandeld. Klein half uurtje nog wachten en toen konden we onze paspoorten ophalen, inclusief de verlenging van onze visa. (Tot 4 september, zijnde de dag dat we naar Nederland gaan). Met trein en metro gingen we terug. Al met al was het een hele onderneming geweest, maar het resultaat telt en dat was de stempel…Kortom: Het hele proces was gladjes verlopen.

Workshop op 5 augustus………….De onderwerpen over o.a. classroom management en behavior disorders spraken mij (Dees) wel aan en ik vond in mijn voorbereiding zelfs nog een refresh training uit 2009 die ik in Ghana had gevolgd op de Cambridge Garden Academy School. Daar kwamen zelfs nog meer onderwerpen aan bod, zoals: Child Growth & Development; lessonplans; child centred approaches e.d. Voor aanvang van de workshop copieerden we de informatie en maakten we 25 pakketjes voor de teachers. Coördinator Adam kon dit wel waarderen en hoewel hij er tijdens de workshop niet meer aan toe kwam, liet hij weten: ‘ We will use it in the near future or in our weekly meetings’.

Okay….Een lange zit volgde van 9.00 tot 12.00 uur zonder onderbreking. Allereerst inventariseerde Adam nogmaals bij de leerkrachten of hun preparation voor de start van het nieuwe schooljaar naar behoren verliep. Was alles in orde and under control? Timetables, homerooms, curriculum guidelines & spelling lists, materials, books, desks, chairs, cubby holes, extra curricular activities (ECA’s), school events, supervision duties, any questions/concerns.issues etc. Toen dat allemaal helder was, begon de echte workshop over o.a. classroom management and behavior management.

Classroom Management: The five P’s of success: Passion-Participation-Praise (Positive reinforcement)-Pace (Not too slow & not too fast)-Purpose. Hierna ging de workshop verder in de vorm van een brainstorm sessie en werden de leerkrachten aangespoord om class rules samen te stellen. Dit resulteerde in de volgende Top 10: 1e Be punctual; 2e Be respectful; 3e Keep classroom clean & organized; 4e Don’t speak Thai in class; 5e Raise your hand if you want to talk; 6e Don’t speak when the teacher is speaking; 7e Be mindful of the safety of others; 8e Submit work on time; 9e Share your school experience with your parents; 10e Be prepared. Hieruit moesten de belangrijkste 4 regels gekozen worden en volgens de teachers was de Top 4: Be punctual; be respectful; Be mindful of the safety of others; Be prepared.

Hierna gingen we in groepjes uit elkaar en werd er gediscussieerd over: Discipline Issues. Er moest achtereenvolgens een Top 3 en een Top 5 opgesteld worden van discipline issues or concerns in the Early Year Classes and in the Primary en daarna moesten natuurlijk de solutions geopperd worden.

Na dit praktische gedeelte keerden we terug naar de theorie en werd o.a. gesproken over: Consequences. Enkele voorbeelden: Warning-Public apology-Understanding choices & consequences-Inform parents or guardians-In school/Community Service-Loss of privileges-Suspension-Expulsion. Dit werd gerelateerd aan de bestaande mogelijkheden: Leerlingen krijgen a pink slip voor negatief gedrag en a blue slip voor positief gedrag. Toen werd het tijd om van onderwerp te veranderen…..Van classroom management naar behavior management………

Behavior management: Tactical ignoring of behavior-Non verbal messages-Questions & Feedback-Use the student’s name-Give simple, clear directions & commands-Rule restatement or reminders-Distractions & diversions-Defusing-Deflection-Remove the students from the situation-Be assertive-Allow them to make good decisions with clear consequences.
Ook de problematiek m.b.t. de social media - cyber-bullying - kwam aan de orde en men werd verwezen naar: www.bullyingnoway.gov.au Er werd gesproken over: Concern expressed by parents-Awareness of techniques & impact-Reporting suspicious behavior-Children’s awareness or networking risks-Providing a secure environment -Where to get help?

En verder maar weer…..Codes of conduct: Relationships with students: Provide opportunities for all students to learn-Treat students with courtesy and respect-Work within the limits of your expertise-Maintain objectivity with students-Maintain a professional relationship with students both inside and outside of school. Relationship with parents: Maintain a professional relationship with parents-Develop collaborative relationships with families and the community. Relationship with colleagues: Collegiality is essential across the different departments and disciplines to ensure the greatest opportunities for students throughout their studies.

Codes of Conduct: Personal conduct: Positive role models in the community-Respect the rule of law & civil obligations-Avoid conflicts of interests-Keep personal issues and concerns out of the classroom-Use discretion when venting frustrations or personal opinions-Maintain confidentiality. Professional competence: Maintain high standards of excellence-Be knowledgeable of the required material-Commit to continued personal development-Be responsible,reliable and punctual. Legal obligations: Discrimination-Negligence-Student privacy-Health & Safety standards.

Na deze workshop was het lunchpauze en daarna ging iedere leerkracht verder met zijn of haar persoonlijke voorbereiding met het oog op de start van het nieuwe schooljaar.
Wij hielpen de leerkrachten tussen 3 en 7 augustus met allerlei voorkomende werkzaamheden. Dit varieerde nogal. We hielpen zelfs de wiskunde/natuurkunde/scheikunde docent Philippe uit Frankrijk met het gereedmaken van een soort circuit in de bibliotheek dat dienst doet als racebaan tijdens de les ‘robotics’ (bestuurbare autootjes door de leerlingen zelf gefabriceerd). Juf Gigi (Science/Arts) liet ons o.a. een videofilm zien die de leerlingen zelf hadden gemaakt. Onvoorstelbaar! Toen wij vroegen of zij het resultaat aan de ouders had laten zien, liet zij weten: ‘ Not yet; first it has to be perfect’. Tsja….en dat typeert nu helemaal deze school. Waarom niet het proces al laten zien; waarom wachten op het eindproduct? Waarom altijd die 100%?

Een dag later vroegen principal Lis en Uan van de bibliotheek of wij de namen van de leerlingen van P1 t/m. P7 wilden aanbrengen op hun opbergvakken van een soort boekenkasten in de gangen van de school. Toen we 90% van deze klus hadden geklaard, bleek de resterende ruimte echter te klein en het wachten was op nieuwe kasten. Hierna had teacher Philippe weer een aparte klus voor ons bedacht, zijnde de symbolen van de scheikunde opzoeken op internet en uitprinten. Waarschijnlijk had hij dit nodig om zijn klaslokaal mee op te fleuren en/of te gebruiken als lesmateriaal. Echter: Het bleek niet gemakkelijk te zijn om aan dit verzoek te voldoen. De instructies van deze zeer hoogbegaafde docent waren absoluut niet eenduidig en hij kon maar moeilijk overbrengen wat nu precies de bedoeling was. Type: Verstrooide professor. Bovendien maakten de printers overuren…….het personeel was doende om pasfoto’s van de leerlingen in kleur uit te printen en dat kostte veel tijd. Al met al schoot dat dus niet echt op…. Dan maar hulp aanbieden in de pre-preparatory class. Alle benodigde boeken werden uit de bibliotheek gehaald en naar dit klaslokaal gebracht, alwaar de vele stapels boeken werden voorzien van de namen van de leerlingen.

Op 6 augustus hielden wij een Ghana presentatie in de bibliotheek voor alle belangstellenden. Aangezien iedereen razend druk was vanwege de start van het nieuwe schooljaar, hadden we onze presentatie ingekort en wel van 3 uur naar 2 uur. Geen pauze en tevens werd een brainstorm sessie gecanceld. Het betrof dan ook slechts een lezing en daarna het tonen van foto’s. Er was afgesproken dat de presentatie om 13.00 uur zou beginnen en net voor 13.00 uur schalde er door de intercom van school: ‘ The Ghana presentation is in the library and will start any moment from now’. Ja, ja, alles wordt naar behoren aangepakt op St. Mark’s! Ondanks deze announcement waren er slechts een tiental docenten aanwezig (van de 25), maar goed….

Voor mezelf had ik een paar keywords in gedachten en mijn doel was om deze als een rode draad door de presentatie te laten gaan, te weten: Commitment, dedication and passion en als ik afga op de reacties van de leerkrachten ben ik daar gelukkig in geslaagd. Het mooiste compliment kreeg ik van teacher Gigi: Zij had mij tijdens de zomerschool meegemaakt toen we een presentatie over Nederland hadden gegeven, bestemd voor de leerlingen. Blijkbaar hadden de leerlingen volgens haar aan mijn lippen gehangen, aangezien de kinderen zeer geconcentreerd hadden zitten luisteren. Dit keer - tijdens de Ghana presentatie bestemd voor de leerkrachten - waren het volgens Gigi de teachers die aan m’n lippen hadden gehangen. Volgens haar had ik een toverstok om publiek aandachtig te laten luisteren….hahaha! Zij verwoordde het als volgt: ‘Normally we teachers talk a lot and we always want to interact, but during your presentation we were only listening and we were very quiet, because we were impressed and we felt so much passion’.

De leerkrachten Aky en Warren wilden zelfs dat we over een tijdje een soort van aangepaste versie konden laten zien aan de leerlingen, omdat het natuurlijk erg leerzaam is om te zien dat onderwijs in Thailand erg verschilt van onderwijs in Ghana. Vanzelfsprekend lieten we weten dat we dit graag wilden doen, maar we gingen nog een stapje verder door te zeggen: ‘And then we hope that the children appreciate it more that they are at St. Mark’s and that they are aware of the fact that they are very blessed’ en dit laatste kon men slechts beamen. Ook de coördinator van de office, zijnde Adam sloot zich aan bij het idee van Aky en Warren. Warren die o.a. het vak SOSE geeft (Study of Society and the Environment), was terecht van mening dat foto’s van schoolgaande kinderen in Ghana inclusief uitleg over het schoolsysteem een ware ‘eye-opener’ zal zijn en prima zal passen in zijn SOSE les. Aky en Adam lanceerden het idee om mischien iets voor te dragen gedurende een Assembly bijeenkomst. Hoe het ook zij: Er komt nog een follow-up, speciaal bestemd voor de kinderen en dat vinden wij uiteraard ontzettend leuk om te doen.

St. Mark’s International School……een learning paradise…..maar ook een tikkeltje bekakt….excusez le mot. Toen we vroegen of de schoolbus vanaf 7 augustus weer dienst zal gaan doen, kregen we te horen: ‘ Well, most of the parents prefer to bring their child in their Mercedes or BMW’. Des te beter dus dat wij het accent hebben gelegd op een presentatie over o.a. het schoolsysteem in Ghana.

St. Mark’s……een strakke organisatie waarin niemand tijd heeft. Echter: Voor deze niet meer piepjonge vrijwilligers is men ontzettend aardig en zeer behulpzaam. De meeste docenten komen of uit Amerika of uit de Filippijnen, maar er zijn ook docenten uit Engeland, Frankrijk, China, Thailand enz.

Er zijn ontzettend veel faciliteiten voor de leerlingen, zoals bijvoorbeeld muzieklokalen, sportveld, gymzaal, zwembad, bibliotheek e.d. Regelmatig schalt er door de intercom: ‘Students don’t forget to drink your water…..thank you’, of….’Students it is time for your snack, so walk to the cantine’. Aan het einde van de dag klinkt er een vrolijke goodbye song. Ja, ja, onze gedachten gaan naar Ghana……

Teacher Philippe uit Frankrijk (Bordeaux) is de enige persoon die Frans kan spreken. Uiteraard doet hij dit nooit, aangezien de voertaal op St. Mark’s Engels is. Nu echter vindt niet alleen hij het wel leuk dat er een Nederlandse docente Frans aanwezig is, maar ook juf Gigi vraagt me voortdurend om met Philippe Frans te praten, want….’ I like the French language so much; it sounds like a melody, a romantic song’ en ja….daar kan ik haar natuurlijk alleen maar gelijk in geven. Telkens weer vraagt Gigi aan mij om haar te vertellen waar het lied ‘La vie en rose’ over gaat, want zij is helemaal verknocht aan dit mooie lied.

Eén van onze Ghanese vrienden, zijnde Emmanuel (een oud collega van de Tessark-school in Takoradi die daar inmiddels ook niet meer werkzaam is), stuurde ons een mail met daarin een opmerkelijk verzoek: Hij vroeg of een bepaald bedrijf in Canada al dan niet betrouwbaar was. Men had hem namelijk een baan en accommodatie aangeboden. Gelukkig is Emmanuel pienter genoeg om zich af te vragen of er misschien bedrog in het spel was. Geld opstrijken en niets doen dus. Ach..een typisch Ghanees verzoek, maar omdat Emmanuel een zeer serieuze hardwerkende Ghanese teacher is, wilden wij best enig speurwerk voor hem verrichten. Uiteraard kan hij dat zelf ook, maar de gemiddelde Ghanees blaakt nu eenmaal niet van zelfvertrouwen en denkt meestal dat het beter is als een white man naar de casus kijkt....Natuurlijk fronsden wij meteen onze wenkbrauwen bij de vreemde mail. Al snel werd duidelijk dat het bedrijf niet alleen in Canada is vertegenwoordigd, maar over de hele wereld aktief is en zelfs ook in…..Bangkok. Wij zouden dus zelfs naar het kantoor hebben kunnen gaan of kunnen mailen, maar….aangezien er natuurlijk met dit soort dingen veel kaf onder het koren zit, besloten we eerst maar eens te rade te gaan op onze school. Men kende de betreffende agency niet, maar waarschuwde inderdaad voor het bekende kaf onder het koren. Door internet te raadplegen en even te googelen werden we bevestigd……Niet doen dus Emmanuel!

Eindelijk zagen we dan de leerlingen terug op 7 augustus…..zij werden welkom geheten in de gymzaal middels o.a. het hijsen van de vlag. Toen wij om 8.00 uur arriveerden (de tijd dat we moeten beginnen), was het echter al achter de rug.

Principal Lis vroeg ons om te assisteren in Nursery, want de allerkleinsten huilen veel op zo’n eerste schooldag. Welnu, dat hebben we inderdaad geweten. Er waren 7 kindjes aanwezig (van de 9 of 10) en een klein meisje heeft aan één stuk gehuild van 8.00 uur tot 11.00 uur. Haar naam klinkt als Pierie. Het programma voor het kleine grut was heel divers, maar de kleine Pierie kon het niet bekoren. Zo gingen we naar het pianolokaal waar de juf op de piano kinderliedjes speelde. Pierie brulde en brulde maar door. Toen ik haar oppakte en met haar door de school ging lopen, kalmeerde ze eindelijk. Het programma ging verder in het eigen klaslokaal: Video’s kijken, liedjes zingen, verhaaltjes voorlezen, een kleurplaat kleuren, Thaise les (door Tuk), Chinese les (door Sharon), naar de bibliotheek, binnen en buiten spelen en dit alles onderbroken door snack-time, lunch-time, nap-time en vele keren pipi-time (plaspauzes). Als er speelgoed moet worden opgeruimd, zingt juf Tuk: ‘Clean up, clean up, everybody cleans up’. Als het klaslokaal wordt verlaten, worden de kleintjes bij elkaar gehouden in de vorm van een soort polonaise. Met de handjes op de schouders van de voorganger lopen de kleintjes dan achter elkaar naar de kantine, de toiletten, de library, de playground e.d. De juffen roepen vele malen per dag: ‘ Line up; tsoetsoe train’ (althans zo klinkt het). In kolonne (in de denkbeeldige trein dus) gaat het grut op pad. En Pierie? Die had haar eigen opa en oma geschapen in de vorm van Ben en Dees. Als de kleine Pierie één van ons beiden niet zag, begon ze weer te huilen. Als we echter in haar gezichtsveld verschenen, dan vloog ze naar ons toe. Juf Tuk (Thaise) en juf Emily (Amerikaanse) waren blij met onze hulp en je kunt zeggen dat we de hele dag als een soort grandpa and grandma hebben gefungeerd voor de kleine Pierie……..

Juf Sharon - die naast een andere Mandarin language teacher de Chinese les verzorgt - is degene die naast ons woont in het appartementencomplex van mister Lek. Op een leuke manier (video’s, liedjes, tekeningen) probeert zij de kleintjes de beginselen van de Chinese taal bij te brengen. Ook wij pikken enkele woorden op….. ni hao (hallo); bizi (neus). De Chinese klanken kunnen mij echter niet bekoren.

Juf Emily (uit de USA/Californië) blijft een jaar op de St. Mark’s school. Zij is samen met haar vriend (IT teacher uit Engeland) een jaartje in Bangkok. Beiden hebben in Bangkok werk gevonden voor een jaar. Het bleek eenvoudiger om samen in Thailand te werken, aangezien het voor hem moeilijk was om in Amerika te werken en voor haar was het niet gemakkelijk om in Engeland een baan te vinden. Samen dus aan het werk in Thailand!

Niet alle kinderen volgen Chinese les; daar moet namelijk extra voor worden betaald. Als ouders hun kind pas om 15.30 uur willen komen ophalen, dan moet er ook extra betaald worden voor deze ‘care service’.

Het moge duidelijk zijn dat de ouders van de leerlingen een behoorlijk prijskaartje moeten betalen om hun kind op St. Mark’s naar school te kunnen laten gaan. (Het is behoorlijk elitair). Dit leidt er toe dat de ouders ook ontzettend veel pretenties hebben. Zij redeneren in de trant van: ‘ I pay a lot for my child’s education, so I expect a lot’. In onze beleving verwachten de ouders soms het onmogelijke. Wij zien iedere dag dat de leerkrachten ontzettend hard werken en het lijkt erop dat het nooit goed genoeg is voor de ouders. Waarom altijd klagen en nooit eens een complimentje geven? Zomaar een voorbeeld: 10 minuten voordat de moeder van huilende Pierie het meisje op kwam halen, had het kleintje in de broek gepoept. De juf verschoonde haar meteen en daarmee was de kous afgedaan. Althans dat dachten we; totdat de moeder verscheen…….Allereerst kreeg het kind een andere shirt aan (er zat een heel klein vlekje op het schooluniform) en daarna ging de broek van het kind naar beneden en moeder inspecteerde de billetjes en velde het oordeel: Not clean enough. Onmiddellijk ging zij haar beklag doen op kantoor. Wat een kapsones en wat een arrogantie! De Thaise juf zat er teneergeslagen bij. Ik kon het niet aanzien en nam het - in het bijzijn van de moeder - op voor de Thaise juf.

Ik ben blij dat wij hier slechts vrijwilligers zijn. Voor ons is St. Mark’s gewoon een bijzondere ervaring en iedereen is ontzettend aardig en behulpzaam richting ons, dus wij komen de tijd hier wel door, maar we zouden hier nooit voor een langere tijd willen werken. Wij zouden het lesgeven aan de ‘ needy ones’ missen en we zouden ons veel te veel ergeren aan het gedrag van deze ‘ lucky ones’, of liever gezegd aan het gedrag van de ouders van deze ‘lucky ones’. In onze ogen zou het normaler zijn dat ouders en leerlingen zouden waarderen dat ze erg ‘blessed’zijn met St. Mark’s en dat het niets kost ‘to give compliments to the very hardworking teachers instead of complaints’.

De juffen van Nursery vinden veel materiaal op: www.confessionsofahomeschooler.com

In Maleisië (op het eiland Penang) hebben wij een zekere Carolyn ontmoet (Een Amerikaanse weduwe die op veel plekken in de wereld heeft gewoond cq gewerkt, waaronder bijvoorbeeld op de universiteit in Amsterdam). Via de mail hebben we nog contact. Momenteel is zij in Amsterdam bij haar Nederlandse vrienden en gaat in oktober terug naar Penang. Wij zijn in september in Nederland, dus…….misschien kunnen we elkaar nog ontmoeten.

Het weekend van 8 en 9 augustus werd voor een gedeelte gebruikt om een Thaise massage te ondergaan (nek en schouders) en verder bezochten we ‘Art in paradise’ (een 3D interactive art museum).

Op 10 augustus begonnen dan eindelijk de echte lessen op school. Wij zullen als ‘ assistants’ voor de teachers gaan fungeren en gaan helpen in de klassen waar de nood het hoogst is. Vanuit een ander kanaal vernemen we dat de eerste week in het teken zal staan van introduction and games….nou ja, we zullen zien………

En wat bleek? Principal Lis vroeg ons of we de hele week (met uitzondering van de Public Holiday op 12 augustus) nog in Nursery wilden blijven, vanwege the crying little ones. Zij verwachtte dat de allerkleinsten in de week van 17 augustus wel min of meer gewend zouden zijn en dan zouden wij een andere taak kunnen krijgen. Blijkbaar begreep ze wel dat het kleine grut van Nursery nu niet echt onze voorkeur heeft en ze vervolgde met: ‘You can combine it maybe with library work’. Juf Tuk en juf Emily van Nursery waren echter blij dat we nog een paar dagen bleven, want…..you help us a lot….

Deze dag werd geprobeerd om vanuit een stippellijn een rechte lijn te maken, maar dat was duidelijk te moeilijk voor de kindjes. Het resulteerde in kliederen met kleurpotloden. De gymles bestond uit rennen, springen, lopen, liggen, kruipen en een heleboel gekleurde plastic balletjes oprapen die in de gymzaal waren uitgestrooid. De muziekles werd bijgewoond in het lokaal Thai music, waar met behulp van het instrument Ranard de kleintjes werden beziggehouden:…..(Thai Ranard Mini Music Instrument Xylophone) ….Als de juf zacht en langzaam speelt, dan kruipen we allemaal over de grond en als de juf hard en snel speelt dan springen we op en dansen we door het lokaal….. Een andere oefening was ook leuk bedacht: De leerlingen zaten allemaal in een cirkel op de grond. Op de muziek van de juf moest een plastic balletje worden doorgegeven. Als de muziek stopte werd er geapplaudiseerd voor het kind dat op dat moment het balletje in bezit had.

Er is absoluut veel afwisseling in de aktiviteiten. Ook de normale dingen passeerden de revue: Verhaaltjes voorlezen, zingen, learning games, video’s kijken, (met als favoriet: Walking in the jungle, waarbij de kleintjes enthousiast meedoen met de akties), naar de bibliotheek, buiten spelen, Thaise les (door Tuk), Mandarin language (door Sharon) en natuurlijk de vele keren luiers verschonen en richting toiletten voor pipi (plassen), vele keren handjes wassen, naar de kantine voor snack time en lunch-time, tanden poetsen en de dag wordt afgesloten met nap-time (slapen). Bij binnenkomst of bij weggaan hoor je vaak: Sawadee (goededag), waarbij de kleintjes dan hun beide handjes tegen elkaar moeten houden (met de vingertoppen naar boven) en daarbij hun hoofd een beetje moeten buigen. Onze huilbaby Pierie deed het beter vandaag; minder afhankelijk van opa Ben en oma Dees. Improvement dus!

Juf Tuk en Juf Emily hebben zo’n 10 kindjes onder hun hoede, waaronder het dochtertje van Tuk (met de grappige naam Cartoon; althans zo klinkt het; later blijkt het Katoon te zijn; veel kinderen hebben hier ‘a nickname’). Als mama Tuk in de klas is, heeft Katoon geen enkel probleem. Echter: Tuk wordt ook geacht om in andere klassen Thaise les te geven en als zij dan uit Nursery verdwijnt, dan gaat Katoon als een hysterisch kind tekeer. Op een gegeven moment moest zij er zelfs van overgeven…..Is mama Tuk weer in haar gezichtsveld, dan is alles weer in orde………..

Principal Lis alsmede de leerkrachten Aky en Warren hebben ons gevraagd om onze Ghana presentatie kind-vriendelijk te maken; met andere woorden: Een interactieve happening. Men wil dit graag 1x laten plaatsvinden voor de hele school gedurende de Assembly/morning devotion. Het accent moet dan gelegd worden op: Schoolsysteem Ghana uitleggen en vergelijken met Thailand en benadrukken dat de leerlingen van St. Mark’s blessed zijn en geluksvogels. Behalve zo’n bijeenkomst bij Assembly, worden we ook geacht om in de lessen Social Studies van teacher Warren dieper op de materie in te gaan. Voorbeeld: Wij komen uit een rijk land; wij hadden alles en toch zijn we naar Ghana vertrokken. Waarom? En…..we hebben veel verloren, maar we hebben meer gewonnen. Wat hebben we gewonnen? Dit zal geschieden voor de klassen 3 t/m. 7.

Met het oog op Koninginnedag/Moederdag op 12 augustus, zijnde een Public Holiday, werd hier op 11 augustus al aandacht aan besteed op school. Juf Gigi had in haar Arts les een paar mooie voorbeelden gemaakt die de leerlingen konden gebruiken om hun eigen moederdag creatie te fabriceren. Ook werd door de Thaise leerkrachten de Thai culture besproken. Normaal gesproken vindt dit op donderdag plaats, maar vanwege Koninginnedag/Moederdag werd dit naar voren gehaald en wel naar dinsdag 11 augustus. In de gang van de school prijkt al sinds 6 augustus een prachtige moederdag/koninginnedag-collage, in no time gemaakt door enkele leerkrachten.

Okay…..Moederdag vieren dus op 11 augustus…….de kleintjes van Nursery, Kindergarten, Pre-preparatory e.d. waren samen gebracht in het lokaal van Kindergarten en alle juffen waren aanwezig om er een heel mooi samenzijn van te maken. Dat lukte prima. Middels video werd duidelijk gemaakt aan het kleine grut wat moeders allemaal doet en en er werd een bijpassend liedje inclusief acties ingestudeerd. Mijn inbreng was een Engels moederdag versje (gebruikt in Ghana) en later zag ik dat de teachers van Kindergarten het hadden uit vergroot, uitgeprint en voor het raam hadden gehangen. Ook werd er een moederdag wensje gekleurd door het kleine spul, met daarop de tekst: ‘Mum, Here is a special hug from me to you. Happy Mother’s Day! I Love you!’ met daaronder de naam van het kind. Nursery had een roze exemplaar en Kindergarten een geel exemplaar.

Alles verliep dus naar tevredenheid, met uitzondering natuurlijk van de huilende Nursery kindjes, zijnde onze doelgroep. Dus: Grandma Dees een huilend kind op schoot; grandpa Ben een huilend kind op schoot en proberen de aandacht van het grut bij moederdag te houden. Ik zat op een piepklein kinderstoeltje; Ben zat op een laag tafeltje, toen plotseling de poot van de tafel afbrak en Ben met kind en al achterover viel op de grond. …..Iedereen keek verschrikt op en we hielpen allemaal Ben en de kleine meid overeind. Gelukkig hadden Ben en het kind er niets aan over gehouden; het was slechts even schrikken geweest…..

Er is 1 klein meisje in Nursery dat erg geinteresseerd is in....eten. Voor 3 snacks en 2 borden eten draait het kleintje de hand niet om…..niet verwonderlijk dus dat het een klein dikkerdje is. Het is een echte knuffelbeer met dikke blozende wangen en spleetoogjes. Haar naam is niet uit te spreken. Zij huilt nooit en laat alles rustig over zich heen komen. Het schooluniform zat te strak, dus moest er een maatje groter komen. Absoluut noodzakelijk voor haar dikke lijfje, maar niet voor haar lengte. Het resultaat is dan ook dat haar rokje tot aan de enkels reikt. Een komisch gezicht! Haar broertje zit in Kindergarten en ook hij is een dikkerdje en ook zijn schooluniform zat te strak en ook voor hem moest er een maatje groter komen, met als komisch resultaat een korte broek tot op de enkels.

Eigenlijk zijn er 3 peuters in Nursery die constant huilen……als de ene stopt begint de andere……wij worden er behoorlijk tureluurs van……Eén van de drie peutertjes riep constant: Amma, amma. Dachten wij nog even dat het kind om haar mama riep, volgens juf Tuk betekende het: ‘Carry me’. Echter: Als je aan haar verzoek voldeed (haar dragen dus), dan nog bleef het amma amma doorgaan. Volgens iemand anders riep het kind om haar oma. Van 8.00 tot 11.30 uur is het nog wel te doen. Tot de lunchpauze zijn er zoveel kortdurende aktiviteiten dat je volledig wordt opgeslokt, maar na de lunchpauze gaan de kinders slapen en dan wordt het toch wel erg saai voor ons om tot 15.00 uur nog als babysitters te moeten fungeren.

Hoewel de schoolleiding weet dat wij liever iets anders doen, willen zij graag dat wij in ieder geval t/m. 14 augustus in Nursery blijven. Het idee om na de pauze in de bibliotheek te werken, werd weliswaar door de schoolleiding geopperd en door ons toegejuicht, ware het niet dat Uan van de bieb niet voldoende werk meer voor ons heeft (aangezien wij al 2 weken in de bibliotheek hebben gewerkt). En de boeken terugzetten op de juiste plaatsen wordt wel eens gedaan door een paar leerlingen uit de hoogste klassen. Dus de bibliotheek is eigenlijk ook geen optie meer. Of toch?

De Mandarin language teachers worden geacht het Chinese Nieuwjaar voor te bereiden in de vorm van liedjes, Chinese food e.d. Het internationale karakter op de school spreekt mij enorm aan, hoewel mijn voorkeur echter duidelijk uitgaat naar lesgeven aan de kansarmen.

12 augustus…..een vrije dag….de koningin is jarig….....en het is moederdag…..Wij wilden die dag naar the Grand Palace gaan om een kijkje te nemen in dit Koninklijk paleis. Vorige maand hadden we aan de gesloten deur gestaan, dus wilden we nu een tweede poging wagen. Helaas kon dit niet doorgaan, aangezien we ons moesten voorbereiden op een vervolg van onze Ghana presentatie gericht op de leerlingen van de school. De schoolleiding had ons gevraagd om een interactief Ghana spel op te zetten. Dit moest voldoen aan verschillende criteria en moest onderverdeeld worden in een algemene bijeenkomst voor de hele school en daarna een verdieping in de klassen Social Studies voor de jaren 3 t/m. 7. Ja, ja..….St. Mark’s houdt ons wel bezig………..

Iedere donderdag na 15.00 uur is er docentenvergadering. Voor ons als vrijwilligers niet relevant, dus is er geen noodzaak om daar naar toe te gaan.

Er zijn 2 oudere dames werkzaam op school die Thai onderwijzen; eentje loopt tegen de 70 en de andere is 71 jaar.

Het is bekend dat de leerlingen van St. Mark’s kunnen genieten van vele faciliteiten, zoals: bibliotheek, voetbalveld, gymzaal, zwembad, muzieklokalen e.d. Blijkbaar is het nog niet genoeg, want de nieuwe aanwinst is tafeltennis.

Op 13 augustus hadden de kleintjes van Nursery swimming lessons…….Als je ziet hoe overdreven luxe de leerlingen er zelfs in het zwembad uitzien, dan kunnen wij alleen maar diep zuchten……zwemtenues (het lijken net surfpakjes) volgens de laatste mode in allerlei kleuren, met bijpassende badmuts, duikbril e.d. En dit grut is 2 jaar….!!!! Onze gedachten gaan naar Ghana……Er waren drie kindjes die geen badkleding bij zich hadden en deze drie hummels werden vermaakt met sprookjes; de fairytales van bijvoorbeeld Snow White werden met open mond bekeken.

14 augustus: Goede manieren bijbrengen is ook onderdeel van de lessen. De peutertjes van Nursery moesten leren om please en thank you te zeggen.

De piano-juf pakt de muzieklessen leuk aan. Zo heeft zij een zogenaamde snack-song ingestudeerd met de hummels. Ieder kind mag een favoriete snack opnoemen, bijvoorbeeld: apple, orange, pizza, popcorn, lollypop, ice cream en dan wordt er gezongen: Apple, apple, one, two, three; apple, apple, one, two, three; one for you, one for me; one for the teachers, one, two, three. Ook werden een paar liedjes met handelingen geleerd. Bij één van de liedjes werd gebruikt gemaakt van de vingers. Voorbeeld: De wijsvinger van de rechterhand vraagt: ‘Where is point man?’ (2x). De wijsvinger van de linkerhand geeft dan het antwoord: ‘Here I am’ (2x). Vervolgens vraagt de wijsvinger van de rechterhand: ‘How are you today?’ , waarop de wijsvinger van de linker hand antwoordt: ‘ Very well, I thank you’ en afsluit met: ‘ Run away’ (2x). De wijsvinger van de linkerhand moet dan achter de rug verdwijnen. Op deze manier speelt het hele liedje zich af. Where is thumb king? (de duim); where is point man? (de wijsvinger); where is tall man? (de middelvinger); where is ring man? (de ringvinger); where is baby? (de pink) en het antwoord luidt dan steeds: ‘Here I am’, gevolgd door de vraag: ‘ How are you today?’ , gevolgd door het antwoord: ‘Very well I thank you……run away…..run away’.

Uit preventief oogpunt wordt bij binnenkomst op school de lichaamstemperatuur van de leerlingen opgemeten. Het gaat allemaal wel heel erg ver op deze school en in onze beleving is het behoorlijk overdreven.

Op een gegeven moment waren de luiers op van een kindje. Te vaak die dag in de broek geplast. Toen het meisje klaar werd gemaakt om naar huis te gaan, kon er dus geen droge broek meer worden aangetrokken. Wij denken dan bij onszelf: So what? Maar goed, op deze elite-school ligt dat toch een tikkeltje anders.

Juf Tuk (een Thaise) en juf Emily (een Amerikaanse) zijn geknipt voor het werken met dit kleine grut. Telkens als de kinderen iets goeds doen, horen we: ‘ Good job guys’en dat 100x op een dag. Ben en ik worden er helemaal simpel van en zijn blij dat we daar bijna kunnen vertrekken.

13 en 14 augustus…...gelukkig…..de laatste 2 dagen voor ons in Nursery…...Wij hebben echt het gevoel dat we niets meer toevoegen….Onze taak: Huilende peuters troosten gedurende de eerste schoolweek is volbracht. Wij spraken dit uit richting coördinator Adam en hij beloofde ons dat hij vanaf maandag 17 augustus iets anders voor ons in petto zal hebben. We zijn benieuwd! In de wandelgangen vernamen we dat we ingezet zouden worden in Year 7. Dat zou betekenen van de aller jongsten naar de aller oudsten (hoewel..…er zijn 3 leerlingen in year 10). We zullen zien!!!

Op een zaterdagmiddag even met de Tuk-Tuk naar de stad….het zijn grappige ontmoetingen als je uit moet leggen tegen mensen die echt geen woord Engels spreken dat je een horlogebandje moet hebben, of een pedicure zoekt of dichte schoenen wil kopen (voor Nederland) of…om zomaar iets te noemen.....Op de terugweg in de Tuk-Tuk raakten we in gesprek met een vrouw uit Myanmar, die vertelde over de armoetroef in haar land, de slechte overheid e.d. Maar………....zo voegde zij er aan toe: ‘ You have to go there, because we have beautiful pagodes’.

Wij ontvangen de laatste tijd veel mails van onze contacten wereldwijd. Allemaal hele bijzondere en waardevolle berichten, maar ééntje sprong eruit….een oud collega van de Tessark-school in Takoradi/Ghana (Samuel die aldaar een paar jaar geleden is vertrokken), heeft als wiskunde docent een Maths and Science Club opgericht en probeert het vaak saaie, moeilijke vak wiskunde aantrekkelijker te maken voor zijn leerlingen. Hij doet dit op een educatieve/entertainment manier en heeft zijn project dan ook omgedoopt tot: Edutainment. Erg verfrissend (en zeker voor Ghana). Toch keken wij er niet echt van op, aangezien deze jonge docent destijds al boven de andere leerkrachten uitstak qua ideeën.

Oké…een nieuwe taak dus voor ons op 17 augustus op de St. Mark’s school…...tot onze verbazing werden we niet ingezet in een klas, maar toch weer in de bibliotheek. Er werd ons gevraagd om leerlingen te helpen met hun huiswerk en/of bijles te geven (1 op 1) en/of met leerlingen te praten tijdens bijvoorbeeld een vrij uur (als klasgenoten Chinese les volgen, maar de betreffende leerling zich niet heeft ingeschreven voor Mandarin language). Het praten met de leerlingen was erg leuk (wat een verademing na een week Nursery!) Deze kinderen weten al veel en zijn zelfs al bereisd. Het is met recht een internationale school. Wij spraken met leerlingen afkomstig uit Australië, uit India en uit de Verenigde Emiraten.

En dan wordt dezeThaise hoofdstad, zijnde Bangkok, op 17 augustus opgeschrikt door een zware aanslag in het commerciële centrum van de stad. Er vielen minstens 22 doden en 123 gewonden. Onder de slachtoffers veel mensen uit China, Taiwan en de Filippijnen. De plek des onheils is ongeveer een uur rijden verwijderd van onze lokatie. Een maand geleden hebben we dat gedeelte van Bangkok bezocht . De redenen voor deze aanslag zouden vermoedelijk gezocht moeten worden in het willen ontregelen van de economie en het willen raken van het toerisme.

Een dag later werd een klein explosief vanaf een brug gegooid vlakbij een drukke pier bij de Chao Phraya-rivier in Bangkok. Het explosief belandde in een kanaal. Gelukkig vielen hier geen slachtoffers te betreuren (slechts de pier werd beschadigd). Ook op deze plek zijn wij een maand geleden geweest. Een vreemd idee….een raar gevoel…..

Na de aanslag van 17 augustus, vernemen we dat de scholen in Bangkok op 18 augustus gesloten zijn. De uitzondering is echter St. Mark’s. Op onze school wordt er nauwelijks over gepraat. De schoolleiding had in de nacht van 17 op 18 augustus alle ouders van de leerlingen en alle leerkrachten een mail gestuurd dat St. Mark’s gewoon open zou zijn op 18 augustus. De vrijwilligers Ben en Dees had men waarschijnlijk over het hoofd gezien, want wij hoorden niets, maar hadden voor ons zelf al ingeschat dat St. Mark’s wel open zou zijn. Goed ingeschat dus……

Wij stelden voor om op school 1 minuut stilte in acht te nemen voor de slachtoffers en wat is daar een mooiere gelegenheid voor dan tijdens Assembly? Spontaan gedrag lijkt echter ‘not done’ te zijn op deze enigszins bekakte school, want we kregen te horen: ‘We have to discuss it with mister John and ms. Lis, zijnde de schoolmanager en de principal. En vervolgens hoorden we er niets meer over….

Het lijkt erop dat de leerkrachten geen assistants nodig hebben in de vorm van deze vrijwilligers. We zoeken ons heil dus maar in de bibliotheek , waar we als een soort ‘ remedial teachers’ fungeren voor de leerlingen. Bijles geven, huiswerk bespreken, over allerlei onderwerpen praten, het Engels van met name de Thaise leerlingen corrigeren, enz. enz. Zo hielpen we 2 knapen uit het vierde jaar met het voorbereiden van een speech, die 3 minuten moest duren. Leerkracht Aky had de jongelui (ongeveer 10 jaar oud) een leuke opdracht gegeven: Stel dat je een dier zou zijn, welk dier zou je dan willen zijn en waarom? Het was niet toegestaan om een verhaaltje op te schrijven en dit vervolgens voor de klas voor te lezen. Nee, dat is te simpel. St. Mark’s pakt het uiteraard weer veel beter aan. Aan de hand van een ‘mindmap’(een woordveld), 3 minuten spreken in het openbaar dus. Er zal daarbij gelet worden op presentatie, oogcontact, afronding e.d. Precies zoals het hoort te zijn. Het enige houvast was dus een mindmap als een kleine guideline. Didactisch gezien ontzettend goed! De leerlingen draaiden er hun hand niet voor om. Toen ik enkele complimenten uitstrooide richting de jongens, lieten zij mij weten: ‘ Oh we are used to it; we do it already for 4 years now’.

Naast de bibliotheek is een ruimte voor opslag en daar struikel je over de materialen op het gebied van sport en spel, boeken, kantoorartikelen, indoor games, apparatuur enz. enz. Aan ons de taak om enige orde in de wanorde aan te brengen.

19 augustus: En weer is het tijd voor een Ghana-presentatie. Deze keer echter is het niet bestemd voor de leerkrachten, maar voor alle leerlingen van de school. Op verzoek van de schoolleiding moeten we dit laten plaatsvinden gedurende de Assembly/morning devotion in de grote gymzaal. De topic moet zijn: Het schoolsysteem in Ghana (private schools; public/governmental schools; schools in the open air / under the mangotree or under a zinc roof). Het Ghanese schoolsysteem moet dan worden vergeleken met het Thaise schoolsysteem, met name met St. Mark’s in Bangkok. Foto’s van de verschillende scholen in Ghana moeten de zaak verduidelijken. Ook wil men dat we aandacht schenken aan het feit dat de leerlingen van St. Mark’s erg ‘ blessed’ zijn. En dit alles moet gegoten worden in een interactief spel - inclusief een 20-tal vragen - en het geheel mag slechts 20 minuten in beslag nemen. En….het is gelukt! Het was een interactief samenzijn. Leuk voorval: Toen we aan de kinderen vertelden dat we uit Nederland kwamen en tegelijkertijd de vraag stelden of zij een andere naam voor Nederland wisten, liet een knaapje glunderend weten: Wonderland…….

Daarna moesten we richting klaslokaal van mister Warren gaan om voor klas 3 en 4 (leerlingen van 9 en 10 jaar) tijdens de les Social Studies een verdieping van de presentatie aan te bieden, met als onderwerp: ‘We come from a high developed country and we had everything we wanted (house, jobs, car, family, friends) and we decided to go to a developing country. Why?’ Deze benadering moest leiden tot een soort eindconclusie: ‘We have lost a lot, but what did we gain?’ Fantastisch om te doen! De antwoorden van de leerlingen waren prima: You made friends; you got a lot of experiences etc. And the final results die wij toevoegden, luidden als volgt:....Happiness is found in doing, not in possessing. En voor de leerkracht voegden we nog toe: People overestimate the value of what they have and underestimate the value of what they may gain by giving it up! Op 24 augustus werden we geacht om dezelfde presentatie te geven voor de klassen 5,6,7 (leerlingen van 11,12,13 jaar). En ook dat verliep prima!

Mister Adam (van origine afkomstig uit de USA en werkzaam op de office van St. Mark’s) beaamde dat ‘happiness is found in doing, not in possessing’ en hij voegde er nog aan toe: ‘The first part of our life, we Americans are busy with collecting all kind of things and the second part of our life, we are busy with protecting all the stuff and then we die!’……..

Onze werkzaamheden in de bibliotheek gaan door…..Chinese tekst en werkboeken vanuit het kantoor van Adam naar de bibliotheek brengen en aldaar onderbrengen; andere nieuwe boeken vanuit het kantoor van principal Lis eveneens onderbrengen in de library en deze laatste boeken voorzien van code/nummer, uitleenkaartje en stempel school. Verder decoraties aanbrengen in de bibliotheek voor wat betreft de ‘robotic lessons’; hier en daar een Frans lesje geven aan geinteresseerde leerlingen die zich ophouden in de bibliotheek. (Soms in samenwerking met collega Philippe, de docent wis-natuur-en scheikunde, die echter van origine een Fransman is). Ben gaat soms met een paar leerlingen aan de babbel in het Duits. Bovendien gaat de biebjuf ons inwerken, zodat wij haar op 26 augustus kunnen vervangen, als zij een dag afwezig is.

En dan krijgen we een mail van de Nederlandse Ambassade in Bangkok, waarin Nederlanders in Thailand worden geadviseerd om drukke plekken te mijden. Dit vanwege de recente bomaanslagen. Voordat we deze mail kregen, had ook mister Lek (de eigenaar van het appartementencomplex waar wij wonen), ons hier ook al voor gewaarschuwd en hij vervolgde: ‘Be careful and take care’. Nu hadden wij voor ons zelf al uitgemaakt dat wij de laatste 2 weken nergens meer naar toe zouden gaan. Niet alleen uit veiligheidsoverwegingen, maar ook omdat er geen tijd is. We maken lange dagen op school en het lijkt steeds warmer te worden (principal Lis waarschuwde ons voor de hitte); dus al met al is het erg afmattend. The grand palace die we eigenlijk nog hadden willen bezoeken, laten we aan ons voorbij gaan. De eerste keer sloot dit koninklijk paleis net de deuren toen wij arriveerden; de tweede keer kon het niet doorgaan, vanwege te drukke werkzaamheden i.v.m. voorbereidingen school en nu moeten we het cancelen uit het oogpunt van veiligheid. Nou ja, geen probleem…….we hebben het in ieder geval van de buitenkant gezien.

Als de leerlingen op het matje moeten komen, dan geschiedt dit op een formele wijze. Zij moeten naar het kantoor van Adam gaan die hen niet alleen vermanend toespreekt, maar ook een opdracht geeft. Wij waren een keer getuigen van 2 kleine kereltjes; de een had de ander gebeten; het slachtoffertje zat met zijn kleine beentjes te bungelen op een veel te grote bureaustoel en het dadertje stond snikkend aan de zijkant.

De eerste persoon uit ons netwerk die reageerde op de bomaanslagen in Bangkok was een vriend uit Cambodja. Ja, Cambodja is toch een buurland van Thailand, dus waarschijnlijk leeft het dan meer. Wereldnieuws schijnt altijd aan Ghana voorbij te gaan, want onze goede vriend Paul uit Tamale liet weten: ‘ I hope things are okay in Thailand as we are in Tamale’. Hij was dus absoluut niet op de hoogte van de bomaanslagen in Bangkok. Hij liet ons weten dat onze ‘needy girls’ nu in de ‘husband’s houses’ woonden. Voor ons kwam dit nogal komisch over, aangezien we nu in een compleet andere setting leven………..

St. Mark’s……met recht een international school……de leerlingen zijn afkomstig uit o.a.: Thailand, Australië, Filippijnen, Taiwan, Engeland, Spanje, Zweden, Korea, Japan, Indonesië, Brazilië, Ierland, Ghana, Myanmar, Singapore, USA e.d. De meeste leerlingen komen echter uit Thailand, Filippijnen en Australië.

Volgende maand plaatsen we het ' staartje' van Thailand, maar dan zijn we al op verlof in Nederland.
Groet, B&D