Van Ecuador naar Colombia

Nog even bij de nonnen…….. en dan…… Oktober 2016

In dit reisverslag beschrijven we de periode van medio september tot begin oktober….Het betreft de laatste weken bij de nonnen op school in Quito/Ecuador en onze voorbereidingen voor ons nieuwe project in Colombia en wel op een taleninstituut in Tunja. Hoewel wij dus op 24 oktober naar Colombia gaan, gaat dit hele verslag nog over Ecuador!!!

Maandag 12 september moest ik (Dees) Gabriela vervangen, omdat zij verplichtingen had op de school van haar dochter. Ik werd geholpen door Jessica, een studente Engels en Duits van de universiteit. De moeder van deze Jessica werkt in de schoolkantine en ook daar springt Jessica bij. Verder zal Ben deze Jessica Duitse conversatie geven. Ben werd geacht om Stephany (in het Spaans: Estefanía) te helpen in haar klassen. Wij werken liever samen met Stephany dan met Gabriela. Het Engels van Stephany is veel beter en haar manier van werken is veel duidelijker. Gabriela daarentegen is een chaotisch warhoofd (maar werkt wel met de beste bedoelingen). In alle vroegte (7.10 uur) had Ben al een afspraak met Santiago, de computer man van de school, aangezien we geen wifi kunnen krijgen. Uiteindelijk werd dit 10.30 uur. Om 14.00 uur zou Ben Duitse conversatie aan Jessica geven, maar dit ging ook niet door en werd verschoven naar de volgende dag in alle vroegte.

Onze lessen starten om 7.10 uur en duren tot 13.00 uur. De docenten echter worden geacht tot 13.30 uur aanwezig te zijn. De eerste dag viel reuze mee. Ben hielp Stephany in haar klassen (de hoogste klassen van Primary en verder allemaal Secondary klassen). Sommige leerlingen van 18 jaar zijn 3 koppen groter dan de kleine Stephany. Zij had haar handen vol aan haar ‘classroom management’ en liet mij (Dees) weten erg blij te zijn met de hulp en het advies van Ben. Ik (Dees) kreeg assistentie van Jessica. Hoewel haar Engels nog erg ‘basic’is, was het zeker voldoende om mijn bedoelingen te begrijpen en iets in het Spaans te verduidelijken als de leerlingen mijn instructietaal (in het Engels) niet begrepen. Deze dag stonden voor mij op de rol: Primary 6, Primary 2, Inicial 1-2 (kleuters) en Primary 3. Na afloop van de les aten we een empanade de queso bij de moeder van Jessica in the schoolbar en werd er nagepraat in de lerarenkamer.

Tussen de bedrijven door reiken we allerlei handvaten aan en geven de dames tips en suggesties. Stephany is een leuke pittige meid die er niet aan moet denken om lang op 1 plek te moeten werken. 12 september was haar eerste dag op deze school. Zij wil graag travellen en werken tegelijkertijd en wij gaven haar ideeën (o.a. Workaway), waar zij erg blij mee was. Toen was het tijd voor Ben en mij om de lunch te gebruiken. Het meisje dat meestal kookt en ons eten serveert heet Ruth en zij wil ook heel graag Engels leren. Uiteraard moeten we dit bespreken met Analucia via een vertaler Engels (Gabriela of Stephany). Als Ruth privéles wil hebben, dan lopen we tegen het probleem aan dat wij niets kunnen verduidelijken in het Spaans. Als zij instroomt in highschool 8 (haar eind niveau op een andere school), dan zal zij in de knel komen met haar werk in de keuken van het klooster.
Tijdens onze lunch in het klooster hoorden we plotseling Mexicaanse muziek en wat bleek? Eén van de nonnen bleek jarig te zijn en er was een live band uitgenodigd die kwam spelen. Een vrolijke boel dus in het klooster…....hahaha!

Iedere ochtend om 6.15 uur schalt er muziek door het hele gebouw. Waarschijnlijk het teken dat de dag begint. Ik moet zeggen dat het prachtige muziek is. Omstreeks 7.00 uur vindt de Assembly plaats en staan alle leerlingen opgesteld op de binnen cour. Zij worden dan toegesproken door zuster Analucia of iemand anders. Aan het einde van de schooldag (om 13.00 uur) vindt de ‘formación’ plaats; een soort afsluiting van de schooldag.

13 september: De dag startte voor Ben met het geven van Duitse conversatie aan Jessica en wel om 7.10 uur! Ben ging wederom Stephany helpen in Secundary (zoals gemeld heeft Stephany ook de hoogste klassen van Primary) en ik (Dees) fungeerde als rechterhand voor Gabriela (Inicial + Primary). Ik werd echter geconfronteerd met een zeer chaotische Gabriela en de hele dag was er sprake van miscommunicatie of van totaal geen communicatie. Allereerst bleek dat ik (Dees) als zijnde een teacher van Primary op dinsdagochtend met alle leerlingen en leerkrachten van Primary de H. mis moest bijwonen. Tsjonge…jonge…..we zullen weten dat deze school gerund wordt door nonnen…..hahaha!!! Navraag maakte duidelijk dat het op woensdagochtend de beurt is aan alle leerlingen en leerkrachten van Secondary (dus ook Ben). Je moet het maar weten; niemand die ons informeert en als Gabriela je al op de hoogte brengt van iets, dan begrijpen we haar niet altijd, omdat haar uitspraak erg onduidelijk is. Voor Stephany (die net als wij ook nieuw is) zijn de dingen vaak ook niet helder. Zo kwamen wij (Stephany, Ben en Dees) er ook bij toeval achter dat de Secundary op een andere tijd pauze heeft dan Primary. Dit vanwege het feit dat er op deze manier een meer gedoseerde toeloop is richting ‘school bar’. Dat klinkt aannemelijk, maar…please inform us!!!! Gabriela liet weten dat wij in de pauze met de leerlingen kunnen praten, maar uh…..hoe kun je zoiets voorstellen? Wij spreken toch geen Spaans!

Wij krijgen soms het idee dat er ‘een steekje los zit’ bij Gabriela en dat zij vanuit sociaal oogpunt op deze school werkt. Zij kan niets aan, is snel moe, maakt dubbele afspraken, komt beloftes niet na, communiceert niet, is alleen maar bezig met uiterlijkheden enz. Als je iets vraagt, krijg je nooit een concreet antwoord, doch slechts een heel chaotisch zwetsverhaal dat kant noch wal raakt. De nieuwe Stephany is facing the same problem als het gaat om de commnicatie van Gabriela. Lastig! Wij hebben alledrie het gevoel dat wij bedreigend zijn voor Gabriela. Al 10 jaar lang zit Gabriela in het beschermende leventje in de scene van een nonnenschool en plotseling zijn daar drie aktieve en kritische collega’s Engels bijgekomen (Stephany, Ben, Dees). Wij moeten dus op een rustige en aardige manier met Gabriela omgaan, maar soms is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Vandaag stond voor mij Inicial, P4, P2 en P5 op de rol. Gabriela had mij verteld dat al haar lessen plaatsvinden in the English laboratory, dus ook de allerkleinsten zouden les krijgen in het English lab. Toen ik daar echter arriveerde was er niemand. Ik liep het hele gebouw door en liet de naam Gabriela overal vallen. Collega’s lieten mij in het Spaans weten waar Gabriela was, maar ik begreep hun uitleg niet. Uiteindelijk was er iemand zo behulpzaam om mij naar het juiste lokaal te brengen en wat bleek? Zij zat helemaal beneden in een lokaal en leek het de gewoonste zaak van de wereld te vinden dat ik boven een lange tijd op haar had zitten wachten. Wat was het geval? Zuster Analucia wil dat de allerkleinsten het eerste half jaar beneden zitten en niet boven in de nok van het gebouw. Bovendien is er beneden speelgoed. Dat klinkt zeer plausibel, maar zeg dat dan!!!!! (Overigens: De keer daarop kwam het kleine grut wel weer naar the English lab in de nok van het gebouw; er is dus geen duidelijkheid).

Bij P4 kon ik niet aanwezig zijn, aangezien ik een afspraak had gepland met de direktrice van de school, zijnde zuster Analucia. Aangezien deze non geen Engels spreekt, nam ik de nieuwe docente Engels, Stephany, mee om te vertalen. Het was niet gemakkelijk om de ‘principal’ te spreken. Omstreeks 8.15-8.30 uur waagden we de eerste poging, maar we zaten nauwelijks of we moesten wijken voor een ongetwijfeld belangrijker iemand. Zuster Analucia vroeg ons om terug te keren in de pauze. Later kwamen we er echter achter dat de pauze van Stephany later was dan mijn pauze. Daarom besloot ik om mijn les in P4 te laten uitvoeren door Gabriela, zodat ik met Stephany naar de direktrice kon gaan. Wederom troffen we een rij wachtenden aan. Iedereen moest zuster Analucia spreken. Eindelijk waren wij aan de beurt. Ik had Stephany laten weten dat ik zou starten met het ‘ aai-aai’ effect en mijn werkelijke vraag tot het laatste zou bewaren in het kader van de ‘ strategy’. Stephany lag dubbel van het lachen. Met ons gezicht weer in de plooi betraden we het kantoor van zuster Analucia. Ik begon met te melden dat ik het lesgeven leuk vond (is ook waar!) en dat de nieuwe docente Stephany een hele goede docente is (Stephany keek mij blij aan en mompelde: Thank you). Verder liet ik weten dat ik geniet van de liedjes die zuster Analucia in de kerk zingt (dat is ook absoluut waar, want zij zingt niet alleen goed, de muziek is ook erg mooi en vlot). Middels ‘translator’ Stephany werd mij duidelijk gemaakt dat ik ook wel mocht zingen (in het Engels uiteraard en niet in het Spaans). Toen greep ik de kans om haar te laten weten dat wij (Ben en ik) ons erg uncomfortable voelen als het gaat om het aannemen van de hostie. Ik liet weten dat wij gewend zijn om de hostie op de hand te ontvangen en niet op de tong (uiteraard vertelde ik maar niet dat wij in Nederland niet meer naar een kerk gaan, doch doing church hoger in het vaandel hebben staan dan praying church). Eerst kreeg ik een hele uitleg over het feit dat religieuzen de hostie op de tong moeten ontvangen, maar uiteindelijk beloofde zij om met de priester (a black man) te gaan praten. Ik moest echter beloven dat ik de hostie dan meteen naar mijn mond zou brengen (zij was anders veel te bang dat ik er iets anders mee zou gaan doen). De hele scene was net een film, die zich 100 jaar geleden afspeelde. Inwendig had ik binnenpretjes!!!! Hierna liet ik weten dat Ben Duitse conversatie geeft aan Jessica. In eerste instantie keurde zij dit af, omdat Jessica niet tot de school behoorde. Of om met haar woorden te spreken: ‘ Als Jessica zo nodig Duits wil leren, dan moet zij Ben betalen’. Ik probeerde duidelijk te maken dat Jessica slechts haar uitspraak wil verbeteren (zij is een studente Duits en Engels op de universiteit) en het prettig vindt om met Ben gewoon Duits te praten om het geleerde in de praktijk te brengen. En dat Ben dit er gewoon gratis bij wil doen. Uiteindelijk werd het toch goedgekeurd. Toen kwam het volgende item: In de keuken van het klooster werkt een meisje, Ruth geheten. Zij wil graag Engelse les volgen bij ons. Uiteraard zijn wij bereid om haar te helpen, doch ik probeerde zuster Analucia duidelijk te maken dat onze instructietaal Engels is en dat wij niets in het Spaans kunnen verduidelijken (mocht Ruth ons niet begrijpen). Zuster Analucia opperde het idee dat Ruth haar google translator op haar telefoon kon gebruiken. Ach, ik liet haar maar zo wijs, want die google translator vertaalt absoluut niet optimaal. Aan mijn andere idee kwam ik helemaal niet meer toe. Ik had namelijk even gedacht om Ruth in te laten stromen in een klas op school, maar dit zou betekenen dat de tijden van de Engelse les waarschijnlijk niet overeen zouden komen met haar werktijden in de keuken van het klooster. Hoe het ook zij: Ik sprak met Ruth zelf af dat wij haar Engelse les gaan geven. Eerste les: Morgen om 15.00 uur in de lerarenkamer. Blijkbaar had zij het woord tomorrow al niet begrepen, want zij stond vandaag al op de stoep. Werk aan de winkel dus! Mijn laatste aandachtspunt bij zuster Analucia kwam ook nauwelijks uit de verf, vanwege tijdgebrek. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat wij een modem van Claro gebruiken voor ons internet en dat wij van Santiago (de computerman op school) de wifi codes van the office en rectorado hadden ontvangen. Office code werkt niet; rectorado code werkt alleen in de lerarenkamer en niet op onze slaapkamer. (En de lerarenkamer wordt op een gegeven moment gesloten en dan kunnen wij geen gebruik meer maken van internet op onze kamer). De vraag was dan ook: Kunnen wij de wifi code van de zusters Oblatas krijgen? Wellicht werkt deze wel in onze slaapkamer. Mocht dit niet mogelijk zijn, dan moeten we ons Claro modem gaan uptoppen. Al staande en met één been al buiten vertaalde Stephany snel de essentie van het verhaal en de non beloofde dat wij de wifi code van de zusters zouden krijgen….pfff….missie volbracht…hahaha!!!

Ik liet Gabriela weten dat de niveau’s van Primary en Secundary voor ons erg ondoorzichtig zijn. Ik vroeg haar dit te verduidelijken en dit resulteerde in het volgende: Inicial 1 (leerlingen van 3 jaar); Inicial 2 (leerlingen van 4 jaar); Elementary Primary 1 (leerlingen van 5 jaar); Elementary Primary 2 (leerlingen van 6 jaar); Elementary Primary 3 (leerlingen van 7 jaar); Basic Primary 4 (leerlingen van 8 jaar); Basic Primary 5 (leerlingen van 9 jaar); Basic Primary 6 (leerlingen van 10 jaar); Basic Primary 7 (leerlingen van 11 jaar); Superior Primary 8 (leerlingen van 12 jaar); Superior Primary 9 (leerlingen van 13 jaar); Superior Primary 10 (leerlingen van 14 jaar); Secondary 1 (leerlingen van 15 jaar); Secondary 2 (leerlingen van 16 jaar); Secondary 3 (leerlingen van 17 jaar).

Vanwege de warrige Gabriela waren er weer veel afspraken tegelijkertijd gemaakt voor 14 september: Aangezien Stephany wel wat extra hulp kon gebruiken in haar klassen, had zij gevraagd of niet alleen Ben, maar ook Dees zou kunnen komen helpen om de opgeschoten jeugd in het gareel te houden. Echter: Gabriela had laten weten dat op woensdag de Secundary leerlingen en leerkrachten naar de kerk moesten. Ben had inmiddels zijn Duitse conversatieles met Jessica gepland om 8.30 uur en toen vertelde Gabriela dat er ook nog een meeting/workshop op de rol stond met de sectie Engels over de lesmethode. Na wat geschuif werd het volgende afgesproken: Van 7.00 tot 8.00 uur naar de kerk; van 8.00 tot 9.30 uur naar de vergadering; om 9.30 uur de Duitse conversatie; vanaf 10.20 uur verdwijnt iedereen weer richting klaslokalen (Dees gaat niet naar Secundary, maar helpt Gabriela weer in Primary en wel P6 en P1) en om 15.00 uur start de eerste Engelse les voor Ruth. Nee dus…..bijna het hele programma ging weer op de schop…..

Ik (Dees) hielp niet in Secondary; we moesten allemaal met de leerlingen van Secondary naar de kerk. Overigens: Na afloop zagen we de zwarte priester en lieten hem weten dat we geen hostie op de tong willen, doch op de hand. Hij vertelde ons dat de hostie gedrenkt werd in de wijn en dat was ook een reden om de hostie op de tong te leggen. Echter: Hij kon ons begrijpen en stelde voor om de hostie op onze hand te leggen (zonder dat deze gedrenkt zou worden in de wijn). Opgelost dus! In de mis zat ook zuster Isabel Elizabeth. Zij heeft een oogafwijking en draagt een zwarte bril. Ik (Dees) zat naast haar en zij deed niets anders dan slijm spugen in haar zakdoek….smakelijk….en mij - een paar dagen later - vol trots vertellen dat zij de persoonlijke voornaamwoorden in het Engels nog wist.

Na de kerk werd plotseling duidelijk dat de meeting/workshop niet om 8.00 uur zou plaatsvinden, doch om 10.00 uur. Ben had net de Duitse conversatieles verschoven van 8.30 naar 9.30 uur en moest dus voor de tweede keer de les verzettten. Echter: Cursiste Jessica bleek toen ook verhinderd te zijn, omdat zij haar moeder in de school bar moest helpen. De Duitse conversatieles werd dus verschoven naar 15 september om 7.10 uur. Okay….aangezien wij honger hadden (het ontbijt bestond uit een maïs prutje, besloten we om samen met Stephany iets te gaan gebruiken in de school bar. We namen een fruitsalade en een patacon (fried green banana gevuld met ham, groente, ei e.d.). Terug in de docentenkamer vernamen we dat wij vanaf morgen ook een rol krijgen in een ‘comision’, een werkgroep. Het betreft extra taken voor docenten. In ons geval betekent dit dat we met andere docenten de leerlingen moeten gaan voorbereiden op de Flag-day op 26 september a.s.

Hierna stond de meeting/workshop op het programma. Deze begon om 10.00 uur en duurde tot maar liefst 13.00 uur. Het was een presentatie over de nieuwe methode Engels. Deze presentatie werd gegeven door een teacher trainer/education manager. Haar naam was Estefania (Stephany) en zij was 28 jaar. Van origine kwam zij uit Ecuador, maar had ook presentaties gegeven in India, Duitsland e.d. Zij had gestudeerd in Nederland en wel aan de universiteit van Maastricht! Het geven van presentaties worldwide klonk ons natuurlijk bekend in de oren, alleen zij krijgt ervoor betaald en wij niet….hahaha! Haar presentatie was smullen voor mij (Dees). Ik herkende erg veel van mijn lessen onderwijskunde en vakdidactiek uit een grijs verleden. Deze teacher trainer sprak vloeiend Engels (American English) en wij merkten dat het voor onze docenten Engels Gabriela en Stephany soms niet gemakkelijk was om haar betoog te volgen. Met hart en ziel sprak zij over de methoden die zij kwam promoten: Welcome to our world (voor de allerkleinsten); Our world (primary); World English (secondary). Alles gebaseerd op National Geographic. Van origine is dit een TV-channel, nadien werd er een bekend magazine op de markt gebracht en nu is er dus sprake van een lesmethode, a really amazing one!!! De nieuwe generatie leerlingen (the Z generation) vraagt een andere manier van lesgeven en daar moet op worden ingespeeld met behulp van technology in the classroom. (Pinterest/Infographic). De educatieve mogelijkheden en handvaten die zij aanreikte waren werkelijk fantastisch, maar hoe implementeer je dat in een setting van nonnen die geen geld hebben? Er is al geen geld voor onderhoud, laat staan voor educatieve investeringen, innovatie. Deze teacher trainer liet weten dat onze school in het verleden 1500 leerlingen had gehad, doch tegenwoordig waren dat er nog slechts 300. Tsja, wij kunnen die teruggang wel verklaren: Die nonnen denken nog steeds dat zij met discipline en geloof de jeugd kunnen opvoeden, maar dat werkt natuurlijk niet op die manier anno 2016. Aangezien de presentatie maar liefst 3 uur duurde, waren onze lessen al voorbij (maar die waren overgenomen door de tutors). Geen P6 en geen P1 dus voor mij (Dees). Wel de eerste les Engels voor Ruth, zijnde het meisje uit de keuken. Hoera…we kregen de wifi code van de nonnen Oblatas. Nu is het dus niet meer nodig om ons modem van Claro up te toppen.

De dagen zijn nu goed gevuld en dat betekent dat de tijd sneller gaat. Wel zo prettig in deze kloostersetting….………...…hahaha!!!

Het is koud en het regent veel…….in ons kamertje is het erg vochtig…..al sinds onze start laten we iedere avond een warmwaterzak vullen door Ruth, het meisje in de keuken. Het wordt misschien tijd om dikkere kleding aan te schaffen.

Zoals gezegd hebben docenten extra taken en zijn er werkgroepen geformeerd op het gebied van sociale en sportieve aktiviteiten, pastorale aktiviteiten, security aktiviteiten, feestelijke aktiviteiten, onderhoudsaktiviteiten, technische en pedagogische aktiviteiten. Men spreekt van ‘comision’. De indeling is als volgt:
Sociale en sportieve aktiviteiten (Comision Social y Deportiva): Sandra Cecilia, Alicia Maribel, Jenny Estefania (Stephany), Doris Magdalena, Clara Piedad en Dr. Diego Wuilfrido.
Pastoraal werk (Comision Pastoral): Yenny Maricela, Rosa Ines, Maria Gabriela, Luis Octavio; Isabel Cristina, Rosa Alba.
Veiligheid (Comision de Seguridad): Isabel Cristina, Dr. Diego Wuilfrido, Norma Cecilia, Sandra Cecilia, Miryan Gabriela, Maria Gabriela.
Feestcommissie (Comision de Ornato y Aseo): Bertha Lucia, Maria Auxiliadora, Ana Elizabeth, Maria del Carmen, Mireya Jackeline.
Onderhoud (Comision de Cronista): Diana Carolina, Andrea Jacqueline, Santiago Geovanny.
Technische en Pedagogische ondersteuning (Comision de Tecnico, Pedagogica): Dr. Diego Wuilfrido, Norma Cecilia, Maria Auxiliadora, Maria del Carmen, Isabel Cristina, Bertha Lucia, Rosa Alba, Doris Magdalena, Luis Octavio, Sandra.
Discipline/Vorming (Comision de Disciplina/Formacion): Rosa Ines, Santiago Geovanny, Sandra, Luis Octavio.
Zonder aktief te zijn in een werkgroep zijn (Sin Comision): Dolores, Jacqueline Maricela, Efrain Vicente, Rogelio Oswaldo.

15 september: Assembly (morning devotion), Duitse conversatie voor Ben, voor mij (Dees) stond op de rol P4, Inicial, P5 en Ben moest naar zijn hoogste klassen van Primary in plaats van Secondary. Verder moesten we de leerlingen gaan voorbereiden op de flag-day, aangezien we in de werkgroep zitten van sociale en sportieve aktiviteiten, of te wel Comision Social y Deportiva, hierna stond formacion (training about life skills aan het einde van de schooldag) weer op de rol en tenslotte gaven we Ruth nog Engelse les.

Het blijkt dat Flag-day op 26 september wordt gevierd en in aanloop daar naar toe wordt er iedere dag geoefend. Met uitzondering van de kleuters (Inicial) en P1 en P2, moeten alle klassen meedoen. De oudste leerlingen zijn de vlaggendragers. Er werd ons verteld dat de beste leerling van de school, op 26 september de vlag van Ecuador mag dragen. Degene die op de tweede plaats komt, mag de vlag van Quito dragen en degene die op de derde plaats komt heeft nog de eer om de vlag van de school te dragen. Ongetwijfeld is dit een stukje cultuur, maar in onze Nederlandse beleving vallen er veel te veel lessen uit vanwege deze voorbereidingen. Vandaag werd maar liefst twee en een half uur (van 10.15 tot 12.45 uur) besteed aan deze voorbereidingen (en van die twee en een half uur werd 2 uur niets gedaan).

Het is mooi dat ik de juffen Engels (Gabriela en Stephany) kan voorzien van veel materiaal. Engelse kinderliedjes werden op de laptop van Gabriela geplaatst; Franse kinderliedjes werden op haar telefoon gezet; Franse rijmpjes werden aangeleverd om het lokaal mee op te fleuren enz. Stephany had interesse in Engelse fabels enz. enz.

Ruth, het meisje uit de keuken is erg leergierig als het gaat om het volgen van de Engelse les. Dit vindt plaats in de docentenkamer. Aangezien wij bijna niets in het Spaans kunnen verduidelijken, moet Ruth gebruik maken van de google translator. Echter: We kwamen erachter dat Ruth de wifi code van de Oblatas nonnen heeft en niet van de rectorada. De eerstgenoemde werkt alleen in het klooster; de laatstgenoemde werkt alleen maar in de docentenkamer. Het is dus beter om de Engelse les voor Ruth te verplaatsen van de docentenkamer naar onze eetkamer in het klooster. Op deze manier kan Ruth haar google translator raadplegen. Overigens: In het weekend geeft Ben geen Duitse conversatie aan Jessica en geef ik (Dees) geen Engelse les aan Ruth. De hele week komen wij het schoolterrein en kloosterterrein niet af; in het weekend willen we de hele scene dan ook even ontvluchten.

Het lied van de school is: Himno a la unidad educativa “Cardenal de la Torre”: Cardenal de la Torre es tu nombre, semillero de Gloria y honor, eres obra que el gran matovelle, implant para un nuevo Ecuador. Las Hermanas Oblatas te guian, en la fe, la justicia y la paz, imitar a Jesús y a Maria, ese es nuestro gran ideal! Somos germen de espiritu noble, Matovelle nos dio esa lección, de civismo y entrega totales, que engrandecen a nuestra Nación! Te cantamos amado Colegio, en tus aulas se forja el valor. Lucharemos por ver implantada, la justicia en nuestro Ecuador!

We merken duidelijk welke nonnen aktief zijn op school. Zij zijn gewend om onder de mensen te zijn en zij zijn best vlot. Ook de direktrice van de school, zuster Analucia is een vrolijke non (die veel van muziek houdt). Voor de goede orde ging Ben maar even naar haar toe om te zeggen dat het hostie probleem is opgelost en dat het internet nu optimaal werkt met dank aan de wifi code van de Oblatas.

En dan krijgen we een compliment van moeder overste….hahahaha!!!! Zij liet weten dat zij slechts tevreden en positieve geluiden over ons had vernomen…Of om met haar eigen woorden te spreken: Señales contento! Welnu, dat is mooi, blijkbaar betekenen we dan toch weer iets voor de mensen hier.

Je merkt aan alles dat er geen geld is…noch voor onderhoud, noch voor educatieve innovatie, maar er is zelfs geen koffie in de docentenkamer, er is geen toiletpapier of zeep op de toiletten……..

Leuk voorval in een klas: Een leerling stelt mij de vraag welke landen ik hebt bezocht. Ik maak hem duidelijk dat er onderscheid is tussen landen die ik heb bezocht en landen waar ik heb gewerkt. Plotseling vraagt hij: ‘ Ben je in Disneyland geweest en ben je in de Universal Studios geweest?’ Als ik op beiden bevestigend antwoord, kijkt hij mij bijna smekend en glunderend aan en zegt: ‘Vertel alsjeblieft over Disneyland en Hollywood.’ Tsja….en dan moet ik toch uitleggen dat ik veel liever in een ontwikkelingsland ben dan in de Verenigde Staten…..Niet voor te stellen voor de leerlingen, aangezien de USA altijd weer hun grote voorbeeld blijft.

Gelukkig, het is vrijdag en wel 16 september…....de eerste echte schoolweek zit erop. Ik (Dees) werd geacht om aanwezig te zijn in P1, P3 en P2. In één van deze klassen zat een klein kereltje met blauwe ogen en iets lichter haar en dat valt natuurlijk op tussen alle kinderen die donkere ogen en pikzwart haar hebben. Het bleek dat dit ventje (Orlando) uit Cuba kwam. (Nu eens niet een Pablo of een Carlos).

Behalve lesgeven, hielp ik Gabriela weer met het decoreren van haar lokaal. Wij maakten een twee-deling: Een Engelstalig en een Franstalig gedeelte. Gabriela blijkt namelijk ook Frans te geven op deze school en ik (Dees) ga haar daarmee helpen. Inmiddels prijkt er dus een welcome, maar ook een bienvenue aan de muur en verder Engelstalige posters, Engelstalige spreuken, Franse rijmpjes, Franse zinnetjes enz. Zoals altijd was er eerst Assembly. Vandaag geen Duitse conversatie (Jessica was verhinderd); wel voorbereidingen voor Flag-day. Geen formacion (betreffende docente afwezig) en geen Engelse les voor Ruth (Ruth was verhinderd). Weekend…....!

Als we nu de balans opmaken kunnen we zeggen dat de start best moeilijk was, maar dat we nu toch onze draai hebben gevonden. En hoewel dit waarschijnlijk ons minst leuke project is, zullen we het hier wel volhouden. We zijn in ieder geval blij dat we slechts 1 of 2 maanden blijven.

In het weekend deden we ons persoonlijke werk en gingen we naar de stad, waar we o.a. een museum bezochten. Er waren exposities van Camilo Egas, Miroslava Garcés, Verónica Guamán, Michelle Sarabia en Patricio Guanoluisa. Heerlijk om …..na een week opsluiting….hahaha…weer terug te zijn in de ‘echte’ wereld. We gingen naar een boekenzaak (waar we de Spaanse versie van het dagboek van Anne Frank zagen) en togen naar een ‘art center’, alwaar we handicrafs en folklore uit Ecuador konden bewonderen. Ook wilden we even de bloeddruk van Ben laten checken. Uiteraard beetje lastig om dit in het Spaans te verwoorden, maar we kwamen er wel uit. Hoewel we dit ook op school zouden kunnen realiseren (er is een arts verbonden aan onze school), wilden we liever onafhankelijk zijn. We vroegen naar mogelijkheden in apotheken, maar dit bleek niet mogelijk. Plotseling verwees iemand ons naar de Plaza Grande, een stadspark. Daar zouden tijdelijke tenten staan, waar je gratis je bloeddruk kon laten meten. En inderdaad was dit het geval. Perfect dus! Na afloop kregen we zelfs - in het kader van gezondheid - allebei een peer. Op zondagochtend richting basiliek. En op zondagmiddag bezochten we een defensiemuseum (waar overigens bijna niets van defensie te bespeuren viel) en gingen we naar het stadspark in La Plaza Grande. Aangezien Ben een liefhebber is van brood en we in het klooster eigenlijk nooit brood krijgen, is het eerste dat hij doet als het weekend is en we buiten de kloosterpoort komen…hahaha..., bij een bakker naar binnen gaan en een broodje of een koek kopen. Het is wel begrijpelijk dat wij nooit brood krijgen, aangezien alle produkten die wij eten rechtstreeks van het land afkomstig zijn, dat in het bezit is van de nonnen.

Een nieuwe schoolweek startte op 19 september. Deze week zal Ben Gabriela vergezellen in de Primary klassen (inclusief Inicial) en zal ik (Dees) Stephany helpen in Secundary (inclusief de hoogste klassen van Primary). De dag startte met Assembly. De Duitse conversatie voor Jessica ging niet door (Jessica verhinderd); de Engelse les voor Ruth ging wel door. Formacion en oefenen voor Flag-day gingen niet door, vanwege de kou en de regen. Mijn lessen in Primary 8, Primary 7, Secondary 2 en Secondary 1 verliepen goed. De topics waren: Fototaal, Nigeria, Nederland. En weer een nieuwe taak: Huiswerkbegeleiding.

Overigens: Op maandag hebben de leerlingen hun schooluniform aan, op andere dagen echter hun trainingspak. Ik (Dees) vond het heerlijk om bij de oudere leerlingen te zijn (hoewel ik het ook prima vind bij de kleintjes). Ben echter heeft duidelijke voorkeur voor Secundary. Hij vindt het helemaal niets bij het kleine grut……En vandaag kwam er een nieuwe docente op school, Tania geheten, een docente wiskunde.

Er begint routine in te komen….iedere dag in alle vroegte Assembly, zo ook op 20 september. Wederom liet Jessica het afweten als het gaat om de Duitse conversatie. Ben vraagt zich af in hoeverre zij serieus is, want allerlei excuses passeren de revue: On travelling, moe, buikpijn e.d.

Dinsdagochtend staat ‘church’ op de rol voor Primary. Voor mij (Dees) stonden vandaag op het rooster: Primary 9, Secondary 1 en Secondary 3 (allemaal blokuren). Wat we doen is eigenlijk een combinatie van: Teaching, language practice, social work, charity work and cultural exchange. Een mooie combinatie. En ik kan geen klas binnenkomen, of ik hoor…..your eyes….you have beautiful eyes…..your eyes are sky blue.…..hahaha!

Vanwege het oefenen voor Flag-day vielen er maar liefst bijna 4 uren uit (van de 6). Tsja…de vorm gaat weer duidelijk boven de inhoud. In een Nederlands kader niet voor te stellen dat er zoveel lesuren uitvallen ten faveure van traditie. Ook vandaag geen Formacion; wel weer Engelse les voor Ruth.

En dan is het alweer woensdag…..…Primary 9 (blokuren), Primary 10 (blokuren), Secondary 2 en huiswerkbegeleiding in Primary 8 staan op de rol voor mij (Dees). Ik vertelde over de vaccinaties die nodig zijn voor Afrika; ik vertelde over de malaria; ik vertelde over mijn allereerste ervaringen in Nigeria en daarna stonden er 2 fabels op mijn programma, te weten: The boy who cried wolf and The city mouse and the country mouse. De leerlingen namen de ‘moral lessons’ over in hun schrift. Ook deden we fototaal en ter afsluiting van de dag een game, zijnde ‘hangman’. Dit alles vanwege het feit dat de leerlingen nog steeds geen boeken hebben. De prijs van 34 dollar is voor sommigen het struikelblok.

Tijdens de pauze en gedurende tussenuren werd verder gewerkt in de lerarenkamer. Stephany vroeg mijn hulp om enkele fabels te bewerken en deze in eenvoudiger Engels te verwoorden. Naar aanleiding hiervan zullen we de leerlingen oefeningen geven. Verder bespraken we de Ghana-presentatie die we binnenkort gaan geven. Stephany zal moeten vertalen van het Engels naar het Spaans. Tenslotte zette ik 3 suggesties voor zuster Analucia op papier (met behulp van de google translator en Stephany). Dit betrof het voorstel om een Ghana-presentatie te houden en tevens het idee om vrijwilligers te werven via Workaway (maar eerlijk gezegd zal er niemand in een klooster setting willen zitten, maar goed…) en de laatste suggestie betrof het feit dat ik was benaderd door de moeder van een leerling die zangeres bleek te zijn en haar diensten aanbood om op school te komen zingen (bijvoorbeeld met Kerstmis). Ook was er weer Assembly; oefenen voor de Flag-day en aan het einde van de dag de Formacion. Geen Duitse conversatie voor Jessica, wel Engelse les voor Ruth.

De laatste 2 dagen van de werkweek zijn alweer aangebroken. 22 september: September Equinox. Vandaag stonden Primary 8 en Primary 7 (beiden blokuren) op de rol. Ook vandaag weer huiswerkbegeleiding en wel voor 2 klassen, zijnde Primary 7 en Primary 9. Nee dus…..Alles moest wijken voor ceremonie. Niet voor te stellen in een Nederlands kader!

Zoals altijd is er eerst Assembly. De jongelui moesten het volkslied zingen (met de hand op het hart), het schoollied, een lied over Quito e.d. Non Analucia toornt hoog boven de leerlingen uit en spreekt hen toe vanaf de tweede etage. Als er niet luid genoeg gezongen wordt naar haar zin, moeten de leerlingen opnieuw zingen. Zij is in staat om dit verschillende keren te laten herhalen. Echt vreselijk! Van 7.00 tot bijna 8.00 uur stond iedereen op het schoolplein voor Assembly.

Daarna echter werd er voor de zoveelste keer gerepeteerd voor Flag-day en wel uren lang. Aangezien de zon vandaag behoorlijk scheen, was het warm en de leerlingen waren moe, hadden dorst en honger en moesten uren lang buiten in de zon oefenen: Marcheren, vlaggen dragen en zelfs moest er geknield worden voor de vlag en moest de vlag gekust worden. De vlag bestaat uit de kleuren rood, geel en blauw. Toen een leerling de vlag op het gele gedeelte kuste werd zij op de vingers getikt. Er moet gekust worden op rood. In onze beleving is het geheel compleet belachelijk…Er vallen zoveel lesuren uit vanwege deze ceremonie……

Er is totaal geen planning; aktiviteiten veranderen constant. Voorbeeld: Plotseling werd duidelijk dat er een docentenvergadering was in de lerarenkamer. Moeten wij (Ben en Dees) daar ook naar toe? Niemand die je informeert. Hoewel de meeting uiteraard in het Spaans was, zijn we er toch maar bij gaan zitten. Stephany vertaalde de belangrijkste punten voor ons: Invulling Flag-day; de leerlingen zullen zwemles gaan krijgen; de nieuwe teachers werden voorgesteld: Yvonne (Primary teacher); Tania (Wiskunde docente; zij heeft als leerling ook op deze school gezeten); Marianita (Inicial teacher) en Juan Carlos (Primary teacher). Ook vertelde zuster Analucia dat er 2 vrijwilligers uit Nederland (wij dus) werkzaam zijn op school en dat zij blij is met onze hulp en met de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen en zij hoopte dat wij langer zouden willen blijven. De vergadering ging verder…..Er werd gesproken over: ‘What to do in case of an emergency/in case of a national disaster?’ (Bijvoorbeeld een aardbeving). Iedere docent kreeg een paar klassen toegewezen die hij/zij moet opvangen in geval van een ramp. Ook werd aandacht geschonken aan ‘first aid, in case of emergency’. Dinsdag a.s. zal er een simulatie plaatsvinden; er moet geoefend worden voor het rampenplan. De leerkrachten kregen allemaal een hesje en dit moeten zij ook dragen op Flag-day. Tevens kwam het onderwerp uniformen voor docenten nog aan de orde (op maandag een officieel uniform en de verdere week een trainingspak).

De enige lessen die ik (Dees) vandaag kon geven, waren in Primary 7 en daar liet ik 2 video’s zien: The honest woodcutter and Show gratitude and see what happens. Nauwelijks hadden we dit behandeld of de leerlingen werden uit het klaslokaal gehaald om opnieuw deel te nemen aan de voorbereidingen voor Flag-day en om de dag af te sluiten middels Formacion. Alles moet hiervoor wijken: Geen huiswerkbegeleiding dus, geen Duitse conversatie en geen overleg met Stephany over inhoudelijke zaken zoals: Voorbereiding Ghana-presentatie (slechts mee gestart); lesinvulling qua fabels, video’s en niet te vergeten de planning, maar ach…..planning heeft hier totaal geen zin; alles verandert binnen no time weer….’s Middags ging de Engelse les voor Ruth niet door, omdat zij een boodschap moest doen voor school.

Vrijdag zou ook behoorlijk gevuld moeten zijn: Blokuur Secondary 1, blokuur Primary 10, blokuur Secondary 2 en dan nog Secondary 3. Echter: De lezer raadt het al……de meeste lesuren gingen weer verloren aan..…...de voorbereidingen voor Flag-day! Slechts Primary 10 kreeg les. Drawing stond op de rol: Future drawing en contradiction drawing. En verder was er Assembly; Duitse conversatie; 2x oefenen voor Flag-day; een emergency oefening; geen Formacion en geen Engelse les, aangezien Ruth het te druk had (en ik trouwens ook).

Overigens: Tijdens het surveilleren gedurende de Flag-day voorbereidingen, praatte ik geregeld met de leerlingen en stak hen een hart onder de riem. Plotseling vroeg een meisje aan mij of ik vroeger ‘a serious student’ was geweest. Toen ik hier bevestigend op antwoordde, liet zij weten dat zij ook goed haar best wilde gaan doen, omdat zij dan misschien volgend jaar de vlaggen draagster zou mogen zijn……ach ja…..

Het blijkt dat er weer nieuwe taken bij zijn gekomen. We moeten helpen met de emergency oefeningen (volgens de overheid moet dit telkens op de laatste vrijdag van de maand plaatsvinden) en men wil de leerlingen nog meer betrekken bij Assembly ’s morgens door hen iedere dag een Engelse en Franse spreuk te laten voorlezen. Aan ons dus de taak om hierin te voorzien.

Alle zusters zijn gekleed in het zwart. Er is echter één uitzondering en dat is zuster Isabel Elizabeth. Zij draagt witte kleding. Een logische vraag was dan ook: Waarom? Volgens Gabriela had dit te maken met het weer en met haar leeftijd. Beetje vreemd natuurlijk, want alle andere nonnen ondervinden dezelfde temperaturen en zijn ook oud. Zelf aan haar vragen verschafte duidelijkheid: Zij bleek allergisch te zijn voor de zwarte stof.

Zoals gemeld hebben de leerlingen belachelijk veel geoefend voor Flag-day. Op de laatste oefendag besloot ik (Dees) naar Santiago te gaan (de computerdocent die een belangrijke rol in het geheel vervult). Aangezien hij alleen maar Spaans spreekt, nam ik Stephany meer ter vertaling. Mijn boodschap luidde: Waarom geef je de leerlingen niet eens een compliment? Zij staan hier dagen en uren lang in de zon; een compliment geven kost niets hoor! Via de vertaalster Stephany kreeg ik te horen dat zij ‘grades/credits’ voor hun deelname zouden krijgen op hun papieren, maar uh….ik bedoelde gewoon: ‘Pak die microfoon en geef ze gewoon een pluim’. Nee dus..….blijkbaar niet formeel genoeg; teveel afwijkend.

Sommige leerlingen van school maken deel uit van een soort acrobatengroep. De cheerleader ging zelfs de klassen af om nieuwe zieltjes te winnen.

Op vrijdag 23 september sloot de school om 12 .00 uur, omdat de docenten werden geacht om op een soort trainingsweekend te gaan (van vrijdagmiddag tot zaterdagavond). Wat wij ervan begrepen hebben, gaat het over religie. In onze ogen is het dus een soort retraite. Gelukkig konden wij ons hieraan onttrekken…..hahaha….Het heeft natuurlijk totaal geen zin om een soort conferentie van bijna 2 dagen bij te wonen in het Spaans. Voor de docenten is het verplicht om deze bijeenkomst bij te wonen (en zij krijgen daar niet extra voor betaald). Teacher Stephany was verhinderd, omdat zij een dag eerder bericht had gekregen van het Ministerie van Onderwijs dat zij op zaterdag moest deelnemen aan een test (om te kijken of zij geschikt zou zijn om les te kunnen geven op public schools). Zij moest hiervoor maar liefst 5 uur reizen per bus richting haar hometown. Zij had zich namelijk aldaar ingeschreven en dus niet in haar huidige woonplaats Quito. Toen zij zuster Analucia liet weten dat zij dus niet mee kon gaan naar de conferentie, toonde deze non geen enkel begrip. De test moest maar afgezegd worden, want Stephany werd geacht mee te gaan naar de conferentie. De test echter was veel belangrijker voor Stephany, aangezien deze maar 1x per jaar plaatsvindt. Zij vroeg onze mening en wij adviseerden haar uiteraard om deel te nemen aan de test en de conferentie/retraite te laten schieten, ongeacht wat zuster Analucia hiervan zou vinden. Die non kickt op haar macht; vreselijk gewoon! Hoe het ook zij: Stephany besloot om inderdaad de test voorrang te geven.

Wij hebben een heel leuk contact met de docenten Engels, zijnde Gabriela en Stephany. Ook de andere leraren zijn erg aardig, maar vanwege de taal (zij spreken slechts Spaans), is converseren een beetje lastig. Ook met de leerlingen hebben wij een super leuk contact. Wij merken dat zij na de lessen of buiten de lessen om naar ons toekomen en ons allerlei vragen stellen. De oudste leerlingen zijn een jaar of 18, maar er zitten natuurlijk ook veel 14-15-16-17-jarigen in Secundary. Logisch dus dat er wel eens iets moois opbloeit tussen de jongelui. Op een gegeven moment zag Ben dat een paar stelletjes vurig aan het zoenen waren op het schoolplein tijdens de oefening van Flag-day. Gelukkig waren er slechts leuke vlotte docenten aanwezig en waren de nonnen in geen velden of wegen te bekennen…..hahaha! Overigens: Wij storen ons enorm aan de ‘preken’ die de leerlingen moeten aanhoren gedurende Assembly (aan het begin van de dag) en gedurende de Formacion (aan het einde van de dag). Inmiddels kunnen wij zelfs die preken in het Spaans begrijpen. Het religieuze sausje is in onze beleving veel te dik. Wij hebben medelijden met de jongelui……….De hele scene heeft iets weg van een kostschool-verhaal van 100 jaar geleden……….Soms moeten wij ons in de arm knijpen…wat maken wij toch veel mee…..!!!

Hoewel wij hier nog niet geconfronteerd zijn met ongedierte, trof ik (Dees) op vrijdagavond 23 september een oorworm aan en wel…op mijn bed…brr..en een paar dagen later een kanjer van een spin bij mijn bed!!!

Leuke constatering: Inmiddels zijn we sinds januari in Latijns-Amerika en merk ik (Dees) dat Spaans lezen al aardig lukt (dat geldt jammer genoeg niet voor spreken).

Zoals eerder gemeld eten wij in een apart kamertje, gescheiden van de nonnen. Zij schuifelen iedere dag langs dit kamertje en kijken dan nieuwsgierig richting ons. De meesten zijn aardig en wensen ons dan: Buen Provecho, of tewel: Smakelijk eten.

Weekend…..beetje cultuur happen….beetje shoppen….beetje voorbereiden voor school en interessante documenten qua les-suggesties opsturen naar de staff en enkele teachers….naar de basiliek…..naar een ander park…..beetje eigen werk, d.w.z. veel eigen werk…..beetje dit en beetje dat…..en als toetje nog een videopresentatie over het ontstaan, de geschiedenis en de huidige situatie van de Oblatas zusters. Dit vond plaats in de docentenkamer. Er waren 11 nonnen aanwezig. Na de video was er nog een discussie en we konden de grote lijn eruit halen: De toekomst van de nonnen is zorgelijk; er is gebrek aan geld.

En dan…eindelijk…de Flag-day op maandag 26 september, waar zoveel voorbereiding aan vooraf is gegaan…………….Om 8.00 uur werd er gestart. Ouders en familie van de leerlingen zaten op de tribunes. Op het schoolplein was de ‘high table’ opgesteld. Hier zaten achtereenvolgens: Direktrice zuster Analucia; moeder overste Bertha; zuster Jenny; dr. Diego; enkele teachers e.d. Het Spaanstalige programma zag er als volgt uit:
1. Ingreso de autoridades
2. Ingreso de los estudiantes del plantel
3. Coreografia de banderas
4. Ingreso de los estudiantes de tercer ano de B.U.G.
5. Ingreso de pabellones
6. Himno nacional del Ecuador
7. Conferencia alusiva a la fecha
8. Lectura del acta de proclamación de abanderada, portaestandartes y escoltas, periodo lectivo 2016-2017
9. Cenida de bandas for parte de los padres de familia
10. Entrega de condecoraciones a las srtas. Abanderada, portaestandartes y escoltas
11. Entrega de diplomas al cuadro de honor
12. Entrega de pabellones
13. Toma del juramento colectivo
14. Juramento individual
15. Cobijada de la bandera
16. Himno a Quito
17. Intervención de la srta. Abanderada del pabellon nacional
18. Himno al colegio
19. Salida del cuadro de honor
20. Salida de las autoridades
21. Salida de los estudiantes.
Het was absoluut een ongekend, fantastisch schouwspel. Een combinatie van traditie, cultuur, marcheren, prachtige vlaggen, uniformen, muziek, sprekers e.d. Kortom: Een ware happening. Echter: Wij - als nuchtere Nederlanders – blijven moeite hebben met het feit dat er zoveel lesuren verloren zijn gegaan voor een paar uurtjes ceremonie. Hierna gingen de leerlingen van Secundary 3 samen met hun ouders naar het auditorium. De drie leerlingen die de vlag hadden mogen dragen (de vlag van Ecuador, de vlag van Quito en de vlag van de school) stelden zich op het podium op, samen met hun 6 helpers die de touwen van de vlag hadden moeten vasthouden. Ook zuster Analucia en zuster Jenny stonden tussen deze winnaars op het podium. Plotseling verscheen er een Mexicaanse band, Mariachi Los Panchos genaamd, die verschillende liedjes ten gehore bracht. Vervolgens gingen de voetjes van de vloer en de leerlingen dansten er - samen met hun familieleden - lustig op los. Zelfs zuster Jenny waagde een dansje! Onderwijl werden de toeschouwers voorzien van hapjes en drankjes.

Aan het einde van deze festiviteiten deelde zuster Analucia een folder uit over priester Matovelle. Het blijkt dat er tussen 5 en 9 oktober weer allerlei religieuze activiteiten op de rol staan, zowel op school als ook in de basiliek en op de Katholieke universiteit van Quito. Hopelijk gaat dit aan ons voorbij, net zoals het retraite weekend van 23-24 september. (Het religieuze sausje was belachelijk dik geweest en de houdbaarheidsdatum was in onze ogen al lang verlopen…..hahaha!) Teacher Gabriela (een halve non) noemde het ‘very spiritual’, maar de jonge vlotte docente Tania noemde het ‘very boring’….veel bidden (zelfs op de knieën) en ideeën uit het jaar nul…..Van de 28 docenten waren er slechts 10 aanwezig geweest bij de retraite. Hoe het ook zij: Flag-day was voorbij en was prima verlopen.

Omstreeks 11.00 uur werden de lessen weer hervat, althans voor Ben die deze week Stephany weer vergezelt in Secundary. De lessen van mij (Dees) gingen volgens mijn co-teacher Gabriela niet door. Dus: Geen P6, geen P2, geen Inicial en geen P3. Ook was er vandaag geen Assembly, geen Duitse conversatie voor Jessica, geen Engelse les voor Ruth, maar wel een korte afsluiting van de dag, zijnde de Formacion. Gedurende deze feestelijke dag kwam docente Tania naar ons toe en zij had een verzoek aan ons: Zouden wij bereid zijn om haar vriend, William genaamd, Engelse conversatie te geven? Het zou met name gaan om communication skills, luisteren en spreken. Dezelfde dag gaven we hier al gehoor aan. Ben zal met William aan de babbel gaan op hetzelfde uur als Dees aan Ruth Engelse les geeft. Op deze manier kost het ons minder tijd. We vroegen toestemming aan de baas - zijnde de non Analucia - en zij ging akkoord. William is engineer; hij is weliswaar afgestudeerd, maar stuit op het feit dat hij in een Amerikaans concern wil werken - waar Engels de voertaal is - en zijn Engels is hiervoor nog niet voldoende.

Over Analucia (Ana Lucia) gesproken: Wij hadden met behulp van de google translator verschillende dingen voor haar op papier gezet. Aangezien de google translator niet optimaal vertaalt, vroeg ik (Dees) aan Stephany om eventuele correcties aan te brengen. Uiteindelijk kon ik een juiste versie overhandigen. Wij lieten haar weten dat de Flag-day ongetwijfeld een prachtig voorbeeld is van een stukje cultuur en traditie in Ecuador en dat wij ieders cultuur respecteren, doch dat wij hoopten ook een kritische noot te mogen geven, zijnde het verloren gaan van ontzettend veel kostbare lesuren. Ook legden we op papier uit dat we 12 documenten naar haar hadden verstuurd, die wellicht interessant kunnen zijn voor haar school.

Tsja….en dan komt een keer tijdens het avondeten zuster Isabel Elizabeth ons eetkamertje binnen en geeft ons een Engelstalig religieus boekje….pfff….

27 september: Wij kregen heel erg goed nieuws uit Nederland: Onze huurder blijft na 1 november in ons appartement in Vlissingen en wel voor lange tijd.

Voor mij (Dees) stonden vandaag op de rol: Inicial, P4, P2, P5. De kerkdienst liet ik aan mij voorbij gaan. Ik wilde mijn tijd beter benutten en had met Stephany afgesproken om de Ghana presentatie voor te bereiden. Zij zal namelijk in het Spaans moeten vertalen, maar moet daarvoor wel bekend zijn met de materie. Vandaag was er Assembly en Formacion; geen Duitse conversatie voor Jessica; geen Engelse les voor Ruth (de dames laten het een beetje afweten); wel Engelse les voor William.

Nadat Gabriela en ik (Dees) les hadden gegeven in Inicial, (middels songs YouTube), vertrok Gabriela plotseling vanwege meetings (o.a. over emergency). Ik nam de rest van de klassen dus alleen voor mijn rekening. Lastig als de leerlingen alleen maar Spaans spreken! Aangezien nog steeds niet iedereen beschikt over de boeken, moeten we nog altijd zelf de lessen creatief zien in te vullen. Tekenopdracht voor P4: Draw what makes you happy and sad en contradiction drawing. Echter: Niemand had papier en potlood bij zich. De teacher had het klaslokaal afgesloten en de leerlingen konden dus niet bij hun spullen komen. Okay…dan maar naar voren laten komen en op het bord laten tekenen. Hierna P2. Er kwam geen enkele leerling opdagen. Dus door de hele school lopen en vragen waar het klaslokaal van P2 is. Uiteindelijk vond ik deze classroom, alwaar zuster Inez bezig was. Toen zij mij zag associeerde zij dit met Engelse les en gebood de kinderen naar boven te gaan. Hier stond storytelling op de rol. Nauwelijks begonnen, of er werd op de deur geklopt. Alle leerlingen moesten de les uit, aangezien zij een injectie kregen bij de schoolarts. Niemand die je hier van te voren over informeert. Een klein meisje was zo bang dat zij zich in de kast had verstopt. En toen stond P5 op de rol: Drawing activities en start of the book. De meisjes werkten goed, de jongens daarentegen verstoorden de les enorm. Ook toen werd er op de deur geklopt….alle meisjes uit deze klas moesten ook opdraven bij de schoolarts. En toen de les eindelijk ten einde liep, begon het hard te waaien en hoorden we een oorverdovende knal. Wat bleek? De ruit uit de deur vloog eruit en de hele trap lag bezaaid onder het glas.

Ook in de lessen van Stephany en Ben verliep het niet op rolletjes. Een Engelse test - op basis van eerdere behandelde fabels - toonde duidelijk aan dat het niveau van de leerlingen bar en boos is. Hun Engels is werkelijk om te huilen! Navraag leerde dat bij de vorige teacher Engels nooit Engels was gesproken in de klas; deze Roberto bleef maar in het Spaans kletsen en nu zit de nieuwe Stephany met de gebakken peren!

28 september: P6 (video’s) en P1 (zingen). De andere lesuren waren niet relevant voor mij, namelijk godsdienstles in het Spaans. Ik verdeelde mijn tijd tussen Primary en Secundary en oefende Engelse en Franse uitspraak met de leerlingen van Secundary 2 als het gaat om ‘values’. Het is de bedoeling dat zij gedurende Assembly spreuken met een boodschap voorlezen (in het Engels en in het Frans). Ik hielp in Primary 9. Het Engels van de leerlingen is abominabel slecht. Samen hielpen we de leerlingen met het vormen van Engelse zinnetjes waarin het werkwoord to be moest worden gebruikt. In de pauze hielp ik Stephany met stapels correctiewerk.

Vandaag stonden er ook 2 meetings op de rol. Eén vergadering ging over emergency. What to do in case of an earthquake? Docenten horen 2 minuten van te voren dat zij naar een meeting moeten gaan. Er is totaal geen planning en er wordt niets uitgelegd. Er wordt best veel van iedereen gevraagd. In ieder geval zijn wij de hele dag aan het rennen om het allemaal georganiseerd te krijgen.

Soms krijg je van de leerlingen verrassende vragen. Zo kwam een knaap naar mij (Dees) toe en vroeg: ‘Do you believe in God?’ Ik liet hem weten dat ik in de doing church geloof, maar niet in de praying church….believe is a verb, you have to do it…The fact that I have left my home country, my house, my job, my family and friends and decided to go to Africa, that is for me sacrifice and that is for me church in action, church in daily life. Hierna kreeg ik het volgende te horen: In de bijbel staat dat je je vijand moet liefhebben, maar dat vind ik vreemd (aldus de leerling), want….de christenen hebben toch ook de duivel niet lief? Mijn antwoord luidde: Het gaat inderdaad wel ver om je vijand lief te hebben, dat is ook niet nodig, maar misschien kun je hem wel vergeven. Hij keek mij lachend aan en mompelde: Thank you teacher.

Tijdens de Engelse les aan Ruth (het meisje uit de klooster keuken) liet zij mij een boekje zien en wat bleek? Ruth volgt Engels via distance learning. We deden enkele oefeningen en het viel me op dat zij mij wel erg uitgebreid bedankte. Wat was het geval? Ik bleek haar huiswerk te hebben gemaakt….hahaha!

Cursist William die Ben onder zijn hoede heeft vroeg of hij een exemplaar van Engelse fabels kon krijgen en teacher Gabriela wilde graag onze video’s met ‘ moral lessons’ hebben. Natuurlijk zorgden wij hiervoor en zo werd een ieder weer op zijn of haar wenken bediend. Voor William was het niet te begrijpen dat wij in Nederland Dutch spreken. Hij vroeg aan Ben: ‘Why you don’t speak English with your wife? And why you don’t speak Spanish?’

29 september: Leuk…..ik ga vandaag Franse les geven in P8! Oei….was dat even schrikken qua niveau van de docente Frans, zijnde Gabriela. Ik zat met kromme tenen! Zeer tactisch moest ik toch vaak ingrijpen, omdat het rammelde van de fouten. Bovendien vermoeide zij de leerlingen met ‘ Franse ballast’ in plaats van hen enthousiast te maken voor het nieuwe vak Frans. Er ging weer ontzettend veel kostbare tijd verloren aan vorm en buitenkant. Het blijkt dat de leerlingen 2 semesters Franse les krijgen, daarna is het de beurt aan P9 en P10 die vervolgens ook slechts 2 semesters mogen kennis maken met la plus belle langue!

Vandaag was ook Engels aan de orde: P4 (songs/rhymes/storytelling/flash cards/model drawing); Inicial en P5 (songs). De allerkleinsten (Inicial) werden buiten op het schoolplein door oudere leerlingen beziggehouden, aangezien de juf met de ouders in gesprek was.

Er waren echter nog meer aktiviteiten: Gedurende Assembly werd een door mij gekozen spreuk voorgelezen door 2 leerlingen en wel in het Engels en het Frans. Het betrof de zin: The two most important days in your life are the day you are born and the day you find out why. Uiteraard was het niet gemakkelijk voor de leerling die de Franse versie voor moest lezen om de juiste uitspraak te realiseren, maar vanzelfsprekend kon zij rekenen op mijn applaus: Les deux jours les plus importants de votre vie sont le jour où vous êtes né et le jour où vous découvrirez pourquoi.

Verder vond er een simulatie plaats als het gaat om een oefening tijdens een ramp: Toen het signaal afging werd het geleerde in de praktijk gebracht: Alle leerlingen doken 20 seconden onder de tafel en moesten vervolgens snel alle trappen aflopen (rechts houden en hoofd met handen bedekken). Eénmaal op het schoolplein aangekomen, moesten zij allemaal in een cirkel op de grond gaan zitten. Staff en docenten hadden allemaal hun ‘security’ hesjes aan. Het was een komisch gezicht dat zelfs de nonnen waren uitgerust met zo’n hesje.

Ook werd onze hulp gevraagd door leerlingen van Secondary 2. Het bleek dat zij opdrachten hadden gekregen m.b.t. het verschil tussen diverse culturen. En natuurlijk kun je iets gaan opzoeken in een boek of op internet, maar - zo concludeerden sommige leerlingen - wij hebben twee buitenlanders ‘in huis’ in de persoon van Ben en Dees. Laten wij hen gaan interviewen en aldus geschiedde. Het was geweldig! In de docentenkamer stelden zij ons allerlei vragen over Nederland. Leerling Daniel die (bijna als enige van de school) goed Engels spreekt, voerde het woord, vertaalde voor zijn 2 klasgenoten en maakte notities op zijn mobiele telefoon. Hij wist veel over Nederland en had zelfs het boek over Anne Frank gelezen en de film gezien. Hij was zeer onder de indruk van het verhaal over het Achterhuis en het korte leven van Anne Frank. Het raakte hem echt.

Overigens: Om 7.00 uur ’s ochtends stond er al een vergadering voor de ouders op het programma. Zij klaagden o.a. over de nieuwe teachers Stephany en Tania (in onze ogen de beste docenten van de school), maar goed…zij zijn nieuw en dus een makkelijke prooi. Compleet onterecht! En verder vandaag: Alleen maar Engelse conversatie met William. Aangezien Ben verhinderd was, nam ik (Dees) de les voor mijn rekening. Het was fantastisch om met deze engineer te praten. Hij is ontzettend leergierig en hij blijft constant vragen stellen. We hebben over veel verschillende onderwerpen gesproken en ik vergat de tijd. In plaats van 1 uur Engelse conversatie werden het er 2, maar het is fijn om handvaten aan te reiken aan iemand die zo geinteresseerd is en zo ontzettend graag wil leren (in zijn geval Engels dus). Overigens: De leerlingen op school krijgen inmiddels ook zwemles en het moge duidelijk zijn dat zij dit erg leuk vinden.

De Duitse conversatie met Jessica is afgelopen. M.i.v. 3 oktober moet zij weer terug de collegebanken in.

Aangezien er vrijdag 30 september de hele dag vergaderingen zijn, worden er geen lessen gegeven. De eerste vergadering in de lerarenkamer betreft een evaluatie over de emergency oefening van een dag eerder. De tweede meeting in het auditorium zal o.a. gaan over planning; didactische aanpak; methodologieën. En dan blijkt er zelfs nog een derde vergadering aangeplakt te worden in het auditorium. Uiteraard geschiedt alles in het Spaans, dus voor ons is het niet relevant om dit bij te wonen. Eindelijk konden we een beetje eigen werk doen…..en dan is het weekend….d.w.z. regelwerk Ecuador, regelwerk Colombia, regelwerk Nederland………….geen weekend dus…….

Onze laatste 3 weken Quito/Ecuador gaan in op 3 oktober. Als we op 24 oktober gaan vertrekken zijn we hier 2 maanden geweest. Van de Immigration kregen we 3 maanden. Verlengen echter is niet gemakkelijk in Ecuador. Gelukkig hoeft dat ook niet, aangezien we een mooi geschikt project hebben gevonden via Workaway in Colombia en wel in Tunja op het British English Institute Blighty Bliss. (Instituto Británico de Inglés).

Onze laatste 3 weken Ecuador en onze start in Colombia worden in het volgende verslag beschreven.

Warme groet,
Ben en Dees